Άρθρο
Οι πρώτες 100 μέρες είναι του κινήματος

Εξώφυλλο του τευχους 77

Το πρόγραμμα των 100 ημερών της νέας κυβέρνησης έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται και θυμίζει περισσότερο συνέχεια από τα προηγούμενα, παρά τις αλλαγές που υποσχόταν το ΠΑΣΟΚ.

Σαράντα χιλιάδες απολυμένοι στο Δημόσιο με την κατάργηση των stage, πάγωμα όλων των προσλήψεων μέχρι να «αναμορφωθούν» οι διαδικασίες του ΑΣΕΠ. Νοσοκομεία, Δήμοι και μια σειρά άλλες υπηρεσίες κινδυνεύουν να καταρρεύσουν. Έτσι ξεκίνησε η εκστρατεία για το «νοικοκύρεμα» των ελλειμμάτων. Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος έβαλε από την αρχή τον στόχο, όταν δήλωσε ότι στα επόμενα δυο χρόνια το δημόσιο έλλειμμα πρέπει να μειωθεί τουλάχιστο 5 μονάδες και τα 2/3 να καλυφθούν από μείωση των δαπανών. Ο Παπακωνσταντίνου το έβαλε ήδη μπροστά.

Τα Εξάρχεια, οι πλατείες και οι δρόμοι της Αθήνας έχουν γεμίσει από τα ΜΑΤ, ενώ συνεχίζονται οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια και οι πνιγμοί των μεταναστών. Σε όλη την Ελλάδα λειτουργούν μικρά ή μεγάλα στρατόπεδα συγκέντρωσης κάτω από τον τίτλο «Κέντρα Υποδοχής». Σύγχρονα Νταχάου με επικεφαλής όχι πια τον Μαρκογιαννάκη, αλλά τον Χρυσοχοΐδη και τον Βούγια που κάνουν δηλώσεις για «κολαστήρια ψυχών» την ώρα που συνεχίζουν να τα διαχειρίζονται.

Ευτυχώς, ενώ οι υπουργοί σερβίρουν μια από τα ίδια «με ευαισθησία», το κίνημα είναι εδώ. Με το καλημέρα τούς υποδέχτηκαν οι απεργοί του ΟΛΠ που διεκδικούν να φύγει η COSCO. Οι οργισμένοι διαδηλωτές της Νίκαιας που βάδισαν στο Αστυνομικό Τμήμα μόλις έγινε γνωστή η δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν. Οι κινητοποιήσεις των νέων συμβασιούχων stage. Οι φοιτητές με το πρώτο συλλαλητήριο της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς.

Στις σχολές και τα σχολεία υπάρχει αναβρασμός μετά την ενθρόνιση της Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Παιδείας. Δεν είναι πρόκληση μόνο το παρελθόν της στην Κομισιόν της ΕΕ και στη συναίνεση με τους νεοδημοκράτες προκατό­­χους της. Είναι και η προσπάθειά της να κόψει την ενισχυτική διδασκαλία μόλις πάτησε πόδι στο υπουργείο. Μαθητές, εκπαιδευτικοί και φοιτητές εξοργίζονται με όλα αυτά και με τις εκστρατείες του Χρυσοχοΐδη ενάντια στα «άβατα» που ξεκινάνε από τα Εξάρχεια και στοχεύουν το άσυλο και τις καταλήψεις.

Γίνεται ξεκάθαρο ότι οι από πάνω έχουν τη δική τους ατζέντα αλλά και το κίνημα έχει τη δική του. Πριν ολοκληρωθούν οι πρώτες 100 μέρες, αυτή η ατζέντα περιλαμβάνει:

Τη βδομάδα αντιρατσιστικής δράσης 31 Οκτώβρη με 4 Νοέμβρη, τις μέρες που το Φόρουμ των κυβερνήσεων για τη Μετανάστευση βρίσκεται στην Αθήνα. Συλλαλητήρια στο Σύνταγμα, αλλά και συναυλία στον Άγιο Παντελεήμονα στην Αχαρνών είναι η απάντηση του κινήματος.

Στήριξη στις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων stage, συντονισμός και κλιμάκωση πηγαίνοντας προς τη μάχη του Προϋπολογισμού.

Μεσολαβεί το Τριήμερο του Πολυτεχνείου με τις πορείες για την επέτειο της εξέγερσης να δίνουν τον τόνο ενάντια στην καταστολή, το ρατσισμό, τη διάλυση της Παιδείας και να συνδέουν το τότε με το τώρα, το Νοέμβρη με το Δεκέμβρη.

Μέσα στο Δεκέμβρη έρχεται στην Αθήνα η Χίλαρι Κλίντον από αφορμή τη Σύνοδο του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ). Για το κίνημα είναι αφορμή και πρόκληση για αντιπολεμική «υποδοχή» για να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν και τον Καύκασο, για να γυρίσει πίσω ο ελληνικός στρατός.

Και βέβαια στις 12 Δεκέμβρη μας προσκαλούν να κινητοποιηθούμε οι διαδηλωτές της Κοπεγχάγης που θα πολιορκήσουν τη Σύνοδο του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή.  Ομπάμα και Παπανδρέου μας παραμυθιάζουν για «πράσινη ανάπτυξη», την ώρα που ο πλανήτης κυριολεκτικά καίγεται. Η προστασία του περιβάλλοντος είναι υπόθεση του κινήματος, όχι των κυβερνήσεων και των πολυεθνικών που το καταστρέφουν.

΄Όλα αυτά τα βήματα και πολλά άλλα, ο κόσμος περιμένει ότι θα τα πάρει πάνω της η Αριστερά. Εκεί έχει τα μάτια της στραμμένα με ελπίδα η πλειοψηφία των εργατών και της νεολαίας. Στις εργατογειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, η κατάρρευση της ΝΔ πήρε τεράστιες διαστάσεις. Το άθροισμα ΝΔ και ΛΑΟΣ στις περιφέρειες  Β’ Αθήνας και Β’ Πειραιά με το ζόρι φτάνει στo 30-33%.

Αυτός ο κόσμος θέλει την Αριστερά να μπει στην πρώτη γραμμή για να οργανώσει τις μάχες, για να απαιτήσει από τα συνδικάτα να καλέσουν απεργίες ενάντια στις απολύσεις, τα κλεισίματα, τις περικοπές. Για να ανοίξει τα ζητήματα ότι «νοικοκύρεμα» του δημόσιου σημαίνει τσεκούρι στις δαπάνες για εξοπλισμούς, για αστυνομία, για επιδοτήσεις-δώρα στις τράπεζες και τις επιχειρήσεις. Για να απαιτήσουμε να πληρώσουν οι πλούσιοι, οι εφοπλιστές και οι τραπεζίτες για τα σπασμένα της κρίσης που οι ίδιοι δημιούργησαν.