Δευτέρα 27 /10, διαδηλωση εναντια στις ρατσισ
Mέσα στο τελευταίο Σαββατοκύριακο του Oκτώβρη συμπυκνώθηκε όλη η αντιπαράθεση με τον θεσμοθετημένο ρατσισμό. Σύμφωνο Σαρκοζί στις Bρυξέλες, ένας μετανάστης νεκρός έξω από το Aλλοδαπών στην Aθήνα, χιλιάδες οργισμένοι διαδηλωτές στην Oμόνοια.
H Kατερίνα Θωίδου εξηγεί τις μάχες που ανοίγονται μπροστά μας.
«Η αστυνομία δολοφονεί, ο Παυλόπουλος να παραιτηθεί» ήταν η άμεση απάντηση που έδωσαν χιλιάδες διαδηλωτές, μία μέρα μετά τη δολοφονία του Πακιστανού μετανάστη έξω από τη Διεύθυνση Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη, μετά από επίθεση της αστυνομίας. Η δολοφονία ανέδειξε με τραγικό τρόπο την ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή που αποθρασύνει την αστυνομία, και της δίνει το ελεύθερο να εξαπολύει πρακτικές μαζικής τρομοκρατίας.
Η κινητοποίηση που οργάνωσαν η Πακιστανική Κοινότητα και η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο την επόμενη μέρα από την επίθεση, ανάγκασε τον Παυλόπουλο να κάνει μία μικρή υποχώρηση. Το υπουργείο ανακοίνωσε ότι η Διεύθυνση Αλλοδαπών θα είναι από δω και στο εξής καθημερινά ανοιχτή για να δέχεται τις αιτήσεις των μεταναστών και των προσφύγων για τη χορήγηση ασύλου. Για για να αποφεύγεται ο συνωστισμός που δημιουργήθηκε το βράδυ του Σαββάτου 25 Οκτώβρη, καθιέρωσε συγκεκριμένες μέρες για κάθε κοινότητα.
Ο Μοντασέρ Μοχάμεντ Ασράφ, ο Πακιστανός μετανάστης που δολοφονήθηκε είχε πάει το μεσημέρι εκείνου του Σαββάτου να βοηθήσει συμπατριώτη του να υποβάλει αίτηση ασύλου. Η Διεύθυνση Αλλοδαπών δεν ήταν σε θέση να δεχτεί πάνω από μερικές εκατοντάδες αιτήσεις και έτσι οι αστυνομικοί άρχισαν να επιτίθενται με γκλομπς και κλοτσιές για να διαλύσουν τους χιλιάδες που περίμεναν. Ακολούθησαν άγριες σκηνές βίας, με ανοιγμένα κεφάλια, σπασμένα χέρια και πόδια εξ αιτίας της αστυνομικής επιδρομής. Μέσα στον πανικό που δημιουργήθηκε ο Μοντασέρ έτρεξε χτυπημένος στο κεφάλι να κρυφτεί σε ένα δρομάκι που συνόρευε με ρέμα, εκεί γλίστρησε και έπεσε νεκρός!
Στη Διεύθυνση Αλλοδαπών αναγκάζονταν να συνωστίζονται κάθε Σάββατο χιλιάδες μετανάστες, περιμένοντας για ένα 24ωρο προκειμένου να υποβάλουν αίτηση χορήγησης ασύλου. Για πολλούς αυτή η διαδικασία γίνεται για μήνες ολόκληρους μέχρι η «τύχη» να τους φέρει μέσα στο αρμόδιο γραφείο.
Η ταλαιπωρία είναι απάνθρωπη και εξευτελιστική. Και να σκεφτεί κανείς ότι μόλις μερικές εκατοντάδες από αυτούς θα καταφέρουν να μπουν μέσα για να κάνουν την αίτηση για άσυλο, η οποία είναι κατά 99% σίγουρο ότι θα απορριφθεί. Το μόνο τους κέρδος είναι να καταφέρουν να πάρουν τη λεγόμενη «ροζ κάρτα», η οποία τους εξασφαλίζει μερικούς μήνες χωρίς το άγχος της απέλασης ή του κυνηγητού της αστυνομίας, μέχρι να πάρουν την οριστική απάντηση στο αίτημά τους.
Ο Μοντασερ Αράφ είναι θύμα μίας πολιτικής που έχει στην πράξη καταργήσει την χορήγηση ασύλου, βάζει ασφυκτικές προϋποθέσεις για χορήγηση άδειας παραμονής και έχει θέσει τους μετανάστες υπό διωγμό.
Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Οπως καταγγέλλει η Διεθνής Αμνηστία η ελληνική κυβέρνηση είναι πρώτη σε παραβιάσεις διεθνών συνθηκών για τους πρόσφυγες, αφού το 2007 η Ελλάδα ενέκρινε μόνο 8 από τις 20.692 αιτήσεις για άσυλο. Επιπλέον το 2005, η ελληνική κυβέρνηση χορήγησε προσφυγικό καθεστώς σε 39 άτομα (0.84%) από τις 4,624 εξετασθείσες περιπτώσεις, ενώ το συνολικό ποσοστό αναγνώρισης, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρωπιστικού καθεστώτος (το οποίο δόθηκε σε 49 άτομα), ανήλθε σε 1,9%, όταν το ποσοστό αναγνώρισης στις 15 χώρες της ΕΕ ήταν 31.9%. «Από το 2002 εως το 2004 η Ελλάδα επέδειξε δραματική αλλαγή στη χορήγηση ασύλου σε πρόσφυγες, από ένα μέσο ποσοστό αναγνώρισης προσφυγικού και ανθρωπιστικού καθεστώτος ύψους 22.4% το έτος 2001, σε 1.07%, 0.62% και 0.88% τα τρία επόμενα χρόνια αντίστοιχα» αναφέρει η Διεθνής Αμνηστία.
Στην πραγματικότητα η κατάργηση της χορήγησης ασύλου είναι η άλλη πλευρά του πολέμου κατά της τρομοκρατίας που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ, ο Μπους και οι σύμμαχοί τους στις χώρες της Μ. Ανατολής. Η ελληνική κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στο πλευρό του Μπους, προσπαθώντας να στηρίξει τα στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα της ελληνικής άρχουσας τάξης. Από το 2001 όπου η κυβέρνηση Σημίτη έδωσε κάθε δυνατή διευκόλυνση στην εκστρατεία του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν και στη συνέχεια στο Ιράκ από τη Βάση της Σούδας, μέχρι τη σημερινή συμμετοχή στρατιωτικής μονάδας στην Καμπούλ. Η Μπακογιάννη πανηγυρίζει για το ρόλο της χώρας που αποτελεί «γέφυρα της Δύσης με το Μουσουλμανικό κόσμο». Φαίνεται όμως ότι σε αυτή τη «γέφυρα» χωράνε μόνο οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι, αλλά όχι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που κυριολεκτικά πετιούνται στη θάλασσα.
Η εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο του Μπους σήμανε την έναρξη μίας εκστρατείας κατά των μεταναστών που προέρχονται από τις εμπόλεμες περιοχές. Το πρώτο βήμα που έκανε η Ελλάδα στη διάρκεια «του πολέμου κατά της τρομοκρατίας» ήταν η υπογραφή του «πρωτόκολλου επανεισδοχής» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που χρησιμοποιήθηκε για να επαναπροωθηθούν Ιρακινοί πρόσφυγες από την Ελλάδα στην Τουρκία, οι οποίοι στη συνέχεια φυλακίζονταν στην Τουρκία και απελαύνονταν πίσω στο Ιράκ.
Στην αρχή του πολέμου καλλιεργήθηκε η προπαγάνδα για «πυρήνες της Αλ Κάιντα εν υπνώσει» που βρίσκονται στην Ελλάδα. Στη συνέχεια η κυβέρνηση της ΝΔ πέρασε από την προπαγάνδα στην επίθεση, όπως ήταν το σκάνδαλο των απαγωγών που έγινε με τη συνεργασία της ΚΥΠ, της βρετανικής MI6 και της CIA.
Η μετατροπή της Ευρώπης σε Φρούριο και το ασφυχτικό σφράγισμα των συνόρων είναι και αυτή μία άλλη μορφή πολέμου κατά των ανθρώπων από τη Μέση Ανατολή ή την Αφρική που προσπαθούν βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους να μπουν στην Ευρώπη. Η πρόσβαση στην Ελλάδα διά θαλάσσης έχει μετατραπεί σε ένα παιχνίδι με τον θάνατο. Χιλιάδες άνθρωποι που προσπάθησαν να μπουν στην Ελλάδα, πνίγηκαν γιατί στην ουσία στα θαλάσσια σύνορα της χώρας γίνεται καθημερινά ένα ανελέητο κυνηγητό από μέλη της Ακτοφυλακής. Όσοι καταφέρνουν να προσεγγίσουν στεριά συνήθως επαναπροωθούνται στη χώρα προέλευσής τους, παρά το γεγονός ότι οι Διεθνείς Συνθήκες υποχρεώνουν την κάθε χώρα να παρέχει νομική βοήθεια και πρόσβαση σε διαδικασίες ασύλου.
Οι περιγραφές για τις συνθήκες στα Κέντρα Κράτησης Μεταναστών τρομάζουν. «Η περιορισμένη και ασυνεχής συνεισφορά των αρχών εμπόδισε τις προσπάθειές μας να προσφέρουμε ιατρική βοήθεια και να βελτιώσουμε τις συνθήκες μέσα στο κέντρο κράτησης», δήλωσε ο εκπρόσωπος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για το κέντρο κράτησης Μεταναστών στη Μυτιλήνη. «Σε πολλές περιπτώσεις αναγκαστήκαμε να εξετάσουμε ασθενείς μέσα από τα κάγκελα, μια και δεν επιτρεπόταν στους μετανάστες να βγουν από τους θαλάμους. Χρειάστηκε να περάσουν περισσότεροι από τρεις μήνες (και να υπάρξουν πιέσεις από τους ΓΧΣ και άλλες οργανώσεις) για να μπορέσει ο πληθυσμός αυτός να προαυλίζεται σε τακτική βάση, για να οριστεί δεύτερος ιατρός στο κέντρο και για να αρχίσουν βασικά έργα συντήρησης. Τα έργα που πραγματοποιήθηκαν από την οργάνωση θα είχαν βελτιώσει σημαντικά τις συνθήκες διαβίωσης, αλλά οι αρχές δεν μπόρεσαν να εγγυηθούν διαδικασίες καθαρισμού και συντήρησης ούτε στο ελάχιστο. Θα πρέπει επιτέλους να δείξουν τη δέσμευση που απαιτούν οι συνθήκες, μια και υπάρχουν ακόμη γυναίκες και παιδιά που κρατούνται στους ίδιους χώρους με τους ενήλικους, κάτω από απαράδεκτες συνθήκες, χωρίς ειδική πρόβλεψη για τις ανάγκες τους» καταγγέλλουν οι ΓΧΣ.
Αν αυτός είναι ο λαβύρινθος των προβλημάτων που αναγκάζεται να περάσει ένας μετανάστης που θέλει να ξεφύγει από την φτώχεια και τον πόλεμο, η παραμονή του στην Ελλάδα σημαίνει ένα ακόμα καθημερινό μαρτύριο. Καθημερινοί έλεγχοι, κυνηγητό από την αστυνομία, εξευτελισμός, ακόμα και βασανισμοί και ξεβρακώματα μέσα και έξω από τα αστυνομικά τμήματα, στα πλαίσια των πρακτικών που εφαρμόστηκαν στο Αμπού Γράιμπ και Γουαντανάμο είναι η τραγική πραγματικότητα.
Αυτή η βαρβαρότητα αναμένεται να γίνει ακόμα πιο σκληρή με την εφαρμογή του Συμφώνου της ΕΕ για τη Μετανάστευση και το Ασυλο. Το Σύμφωνο ψηφίστηκε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ που έγινε στις 16 Οκτώβρη, εν μέσω οικονομικής κρίσης. Οι ηγέτες της ΕΕ την ώρα που αποφάσιζαν να δώσουν εκατομμύρια ευρώ για να στηρίξουν τις τράπεζες, προχώρησαν στην ψήφιση του συγκεκριμένου Συμφώνου που καθιστά παράνομη την είσοδο των προσφύγων στις χώρες της ΕΕ. Το Σύμφωνο είναι έμπνευσης Σαρκοζί γνωστού για τις ρατσιστικές του πεποιθήσεις. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τα σχόλια που έκανε για τους εξεγερμένους στα προάστια του Παρισιού την περίοδο που ήταν υπουργός Εσωτερικών. Τότε είχε αποκαλέσει τους μετανάστες δεύτερης γενιάς «αποβράσματα της κοινωνίας».
Το Σύμφωνο προβλέπει την εφαρμογή ασφυκτικών ελέγχων στους μετανάστες, με τη δημιουργία νέων υπερσύγχρονων συστημάτων παρακολούθησης των συνόρων και την εφαρμογή σε πανευρωπαϊκό επίπεδο της «Ντιρεκτίβας του Αίσχους». Προβλέπει 18μηνη κράτηση όσων «παραβιάζουν» τα σύνορα της Ευρώπης, φυλάκιση και απέλαση μεταναστών χωρίς χαρτιά που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, την απέλαση σε τρίτη χώρα, ακόμα και ασυνόδευτων ανήλικων και την 5ετή απαγόρευση επανεισόδου σε όσους απελαύνονται.
Ολα αυτά έχουν στόχο να ενοχοποιήσουν τους μετανάστες για την ανεργία και τη φτώχεια. Η νομιμοποίηση των μεταναστών, η χορήγηση ασύλου σε όλους τους πρόσφυγες, η μάχη για να μην εφαρμοστεί το Σύμφωνο της ΕΕ χρειάζεται να γίνει υπόθεση του εργατικού κινήματος και των συνδικάτων.
Σήμερα ζούμε τις επιπτώσεις της κρίσης του καπιταλισμού, που κάνει φανερό σε εκατομμύρια ανθρώπους ότι το σύστημα δε δουλεύει. Η κοινή ενωτική απάντηση όλων των εργατών σε κάθε χώρα της ΕΕ και του πλανήτη κόντρα στην πολιτική των καπιταλιστών, κόντρα στο κλείσιμο των συνόρων, την αστυνόμευση και τον πόλεμο είναι ο μόνος δρόμος για να τους δείξουμε ότι δεν πρόκειται σε αυτή την κρίση να βρουν αποδιοπομπαίους τράγους στο πρόσωπο των προσφύγων και των μεταναστών. Οι μόνοι που χρειάζεται να φύγουν από την ΕΕ και τον πλανήτη ολόκληρο είναι οι καπιταλιστές. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι!