Άρθρο
H απεργία στους Δήμους

Εξώφυλλο του τευχους 67

H Δέσποινα Xαντζοπούλου παρουσιάζει τη μάχη στους Δήμους και τις παρακαταθήκες που αφήνει.

Η πολυήμερη απεργία των εργαζόμενων στους Δήμους της χώρας δρομολόγησε μια γενικευμένη, μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση και τα σχέδιά της να διαλύσει την κοινωνική ασφάλιση.

Από τις 7 Μαρτίου, και στην διάρκεια των 13 συναρπαστικών, απεργιακών ημερών που ακολούθησαν, η αποφασιστικότητα και η μαχητικότητα των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ενέπνευσε όλους και όλες τις εργαζόμενες που αντιστέκονται  αυτή την περίοδο, δημιουργώντας την προοπτική ενός συνεχούς αγώνα για να μην εφαρμοστεί το ασφα-ληστρικό νομοσχέδιο.

Χιλιάδες εργαζόμενοι στους ΟΤΑ με τον σκληρό αγώνα τους αποκάλυψαν όλες τις πτυχές της επίθεσης του νομοσχεδίου στα ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά δικαιώματα και το “απονομιμοποιήσαν”. Περιφρούρησαν καθημερινά γκαράζ και χωματερές. Συμμετείχαν μαζικά σε γενικές συνελεύσεις και περιοδείες ενημέρωσης. Συζήτησαν στρατηγικές και τακτικές για συντονισμό του κλάδου με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Περικύκλωναν συστηματικά το υπουργείο Απασχόλησης και απαίτησαν την απόσυρση ενός νομοσχεδίου που διαλύει τα Ταμεία τους ΤΑΔΚY και ΤΥΔΚΙ, αυξάνει τα όρια συνταξιοδότησης, με καταστροφικές συνέπειες ιδιαίτερα για τις γυναίκες, και μειώνει τις επικουρικές συντάξεις έως και 50%. 

Από τις πρώτες μέρες η απεργία τους στρίμωξε άγρια την κυβέρνηση η οποία και επιδόθηκε στη συνηθισμένη απεργοσπαστική εκστρατεία της με την συνδρομή δημάρχων, δικαστηρίων και μεγαλο-καναλαρχών. Ο Ν. Κακλαμάνης δημιούργησε παράνομη και επικίνδυνη χωματερή στον Ελαιώνα. Ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, Παπαγεωργόπουλος κατέφυγε στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας για να βγάλει παράνομη την απεργία. Ο δήμαρχος του Πειραιά Φασούλας προσπαθούσε μάταια να μας πείσει ότι οι απεργοί είναι αυτοί που απειλούν «την πόλη, την υγεία και τη ζωή των κατοίκων». Το σωματείο των αστυνομικών μήνυσε την Ομοσπονδία ΠΟΕ-ΟΤΑ επειδή απεργοί πέταξαν σκουπίδια στα ΜΑΤ που προστατεύουν την Πετραλιά. Τα ΜΑΤ έσπασαν την περιφρούρηση της χωματερής των Ανω Λιοσίων. Ενώ ιδιοκτήτες καναλιών συμπλεύσανε και πάλι με τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης στη οργανωμένη τους προσπάθεια να συκοφαντήσουν  το δίκαιο αγώνα των απεργών.

Οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί όχι μόνο δεν έκαμψαν την αντίσταση των απεργών αλλά αντίθετα τη δυνάμωσαν. Και αυτό γιατί οι εργαζόμενοι έχουν δίκιο και είναι η πλειοψηφία. Οι απεργοί των Δήμων περιφρούρησαν ακόμη πιο μαζικά και καθημερινά τους χώρους δουλειάς τους. Απάντησαν συντονισμένα στις δυνάμεις καταστολής. Προχώρησαν στις 13 Μαρτίου σε 6ωρη κατάληψη της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας, απαιτώντας να αποσυρθούν τα ΜΑΤ από τις χωματερές και ενημερώνοντας με μεγάφωνα τους εργαζόμενους της Αθήνας για τα αιτήματα της απεργίας. Αποριμματοφόρα και δημοτικά λεωφορεία οδήγησαν την πορεία τους στις 12 Μαρτίου στα πλαίσια της 3ωρης στάσης εργασίας των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Απεργοί εμψύχωναν τους διαδηλωτές με συνθήματα από γερανό του Δήμου Νίκαιας στην μεγαλύτερη και από εκείνη που απέτρεψε το Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο του Γιαννίτση, πανεργατική στις 19 Μαρτίου. Σε όλες αυτές τις κινητοποιήσεις οι απεργοί των Δήμων συνάντησαν απεργούς της ΔΕΗ, των Ασφαλιστικών Ταμείων και των Τραπεζών σε κοινό αγώνα υπεράσπισης όλων των εργαζομένων.

Για πρώτη φορά, χιλιάδες εργαζόμενοι ανακάλυψαν τη δύναμη της συλλογικής δράσης, της απεργιακής αλληλεγγύης, των συνελεύσεων του συνδικάτου, των διαδηλώσεων. Και  στη διαδικασία αυτή αλλαγής ιδεών και πρακτικής οι απεργοί δεν ήταν μόνοι τους. Είχαν την συμπαράσταση και την στήριξη του κόσμου της Εργατικής Αλληλεγγύης. Η οργάνωση από τα κάτω απέδειξε στην πράξη τη δύναμη των εργαζομένων που συντονίζουν τον αγώνα και αποφασίζουν τις αναγκαίες στρατηγικές στη διάρκεια εξέλιξής του. Οι καθαρίστριες του Δήμου της Ν. Σμύρνης αποτέλεσαν το οργανωτικό κέντρο του σωματείου τους και ενθουσίασαν με την μαχητικότητά τους. Οι εργαζόμενοι του Δήμου Πειραιά με τις μαζικές περιφρουρήσεις του γκαράζ έδωσαν ώθηση στην κλιμάκωση στις πιο κρίσιμες στιγμές της απεργίας. Οι απεργοί του Δήμου Περιστερίου και μέλη της Εργατικής Αλληλεγγύης έφτιαξαν μαζί πανό και για πρώτη φορά στην μεγάλη πανεργατική της 19 Μαρτίου ο συγκεκριμένος Δήμος διαδήλωσε οργανωμένα. Στην Αγία Παρασκευή οι συζητήσεις που οργανώθηκαν στον Δήμο με ομιλητή λιμενεργάτη έδειξαν το δρόμο συντονισμού διαφορετικών κλάδων σε κοινό αγώνα.

 Αλληλεγγύη εκφράστηκε και μέσω της προσπάθειας συνεργασίας εργαζομένων με άνισα εργασιακά δικαιώματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Δήμος του Ν. Ηρακλείου, όπου  μόνιμοι εργαζόμενοι ένωσαν την αντίστασή τους με αυτήν των εργαζομένων στην ΔΕΚΚΟΙΠΗΑ. Η προσπάθεια αυτή είναι σημαντική και αναγκαία. Αν και η ΠΟΕ-ΟΤΑ είναι μια πολυπληθής Ομοσπονδία στην οποία ανήκουν 80.000 εργαζόμενοι, ο κλάδος είναι διασπασμένος καθώς οι σχέσεις εργασίας των μελών του διαφέρουν. Χιλιάδες είναι συμβασιούχοι (αορίστου χρόνου, 4ωρίτες, προγράμματα stage, Δημοτικές Επιχειρήσεις, μπλοκ παροχής υπηρεσιών) που ασφαλίζονται σε διαφορετικά Ταμεία (ΙΚΑ, ΤΕΒΕ) ή καθόλου. Ένα ενιαίο ισχυρό ταμείο για όλους τους εργαζομένους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση διεκδικείται με οργάνωση και συντονισμό από τα κάτω.

Η ΠΟΕ-ΟΤΑ αποφάσισε να λήξει την απεργία των Δήμων στις 20 Μαρτίου. Η λήξη αποφασίστηκε στη γενική συνέλευση της διοίκησης ακριβώς μετά από τη συγκλονιστική πανεργατική της 19 Μαρτίου και χωρίς την σύγκληση γενικών συνελεύσεων σε κάθε σωματείο ώστε να αποφασίσουν οι ίδιοι εργαζόμενοι που πάλευαν τόσες μέρες για τη συνέχιση ή όχι της απεργίας και μετά την ψήφιση του αντι-ασφαλιστικού νομοσχεδίου. 

Ωστόσο, το σύνθημα χιλιάδων απεργών των Δήμων «Καραμανλή και Φάνη ακούστε το καλά, αυτό το νομοσχέδιο θα μείνει στα χαρτιά» μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Ολοι οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση σε συντονισμό και με τους υπόλοιπους κλάδους έχουν τη δύναμη να αποτρέψουν την εφαρμογή του νομοσχεδίου. Στηρίζουμε σε κάθε χώρο τις προσπάθειες συντονισμού, ασκούμε συστηματική πίεση στα συνδικάτα και δυναμώνουμε τις πολιτικές σχέσεις που δημιουργεί το απεργιακό κύμα κατά του ασφαλιστικού. Ούτε οι 151 ούτε οι συνδικαλιστικές ηγεσίες  μπορούν να διαλύσουν τη δυναμική που ανέδειξε η πολυήμερη απεργία των εργαζόμενων στους Δήμους.