18 Δεκέμβρη, συλλαλητήριο
Ο Πέτρος Κωνσταντίνου εξηγεί γιατί οι κινητοποιήσεις για να πέσει ο φράχτης μπορούν να σταματήσουν τα ρατσιστικά εγκλήματα και την άνοδο της ακροδέξιας.
To 2015 σημαδεύτηκε από τη γέννηση ενός μαζικού αντιρατσιστικού κινήματος σε όλη την Ευρώπη, που κατάφερε να επιβάλει το άνοιγμα των συνόρων της ρατσιστικής ΕΕ-φρούριο.
Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι διέσχισαν ολόκληρες ηπείρους με τα πόδια, πέρασαν στα νησιά του Αιγαίου με βάρκες, πήραν το δρόμο για την Ευρώπη με τρένα και πούλμαν για να βρεθούν στους προορισμούς που επέλεξαν. Οι κυβερνήσεις της ΕΕ είδαν να καταρρέουν τα μέτρα φύλαξης των συνόρων παρά την πολύχρονη προσπάθεια τους να τα μετατρέψουν σε απαγορευμένη ζώνη για κάθε πρόσφυγα και μετανάστη, παρά τους φράχτες και την κινητοποίηση στρατού και αστυνομίας στα σύνορα.
Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στο διάβα τους ξεσήκωσαν την αλληλεγγύη αμέτρητων ανθρώπων, που στάθηκαν στο πλευρό τους ενάντια στα κατασταλτικά μέτρα των κυβερνήσεων αλλά και εξασφαλίζοντας ότι θα έχουν φιλοξενία, στέγαση, φαγητό και περίθαλψη. Από τις γιαγιάδες στη Μυτιλήνη, που φρόντιζαν τα βρέφη των προσφύγων μέχρι τις οικογένειες, που υποδέχονταν πρόσφυγες στο σταθμό του Μονάχου, ο αέρας της αλληλεγγύης φύσηξε δυνατά σε μια Ευρώπη, όπου οι πολιτικές των κυβερνήσεων έστρωναν το έδαφος για την άνοδο φασιστικών κομμάτων.
Η φωτογραφία του Αϊλάν Κούρντι, του τρίχρονου προσφυγόπουλου πνιγμένου και ξεβρασμένου σε ακρογιαλιά του Αιγαίου, στις αρχές Σεπτέμβρη και η εικόνα από ένα φορτηγό-ψυγείο, σε δρόμο της Αυστρίας με εβδομήντα ένα άψυχα σώματα προσφύγων τροφοδότησαν πολύ σημαντικές διεθνείς αντιδράσεις.
Η Αυστρία βρέθηκε μπροστά στον πρωτοφανή ξεσηκωμό ενός κινήματος αλληλεγγύης και ανυπακοής σε νόμους. Κόσμος ταξίδευε μέχρι τα σύνορα της Ουγγαρίας και της Γερμανίας, βοηθώντας τους πρόσφυγες. Στη Βρετανία και την Γαλλία, κόσμος κινητοποιείται μέχρι το Καλαί για να στηρίξει τους πρόσφυγες στη «ζούγκλα», ένα αυτοσχέδιο χώρο παραμονής χιλιάδων εγκλωβισμένων ανθρώπων.
Αυτό το κίνημα δεν άφησε περιθώρια στις κυβερνήσεις να προχωράνε σε μέτρα σκληρής αντιμετώπισης των προσφύγων και μεταναστών. Το αντιρατσιστικό κίνημα από τον περασμένο Μάη έδειξε ότι είναι υπολογίσιμη δύναμη.
Στις 15 Μάη και ενώ είχε αρχίσει η ανοδική τάση της μετακίνησης από το Αιγαίο, η ΕΕ με πρόταση του επιτρόπου Μετανάστευση, Δημήτρη Αβραμόπουλου κατέληξε σε απόφαση μέτρων «καταπολέμησης των διακινητών» με βομβαρδισμό των βαρκών από λιμάνια αναχώρησης στη Λιβύη! Η κινδυνολογία περί εισβολής τζιχαντιστών στην Ευρώπη μαζί με τους πρόσφυγες έδινε και έπαιρνε.
Αυτή η επιλογή δεν εφαρμόστηκε ποτέ, καθώς ήδη στα τέλη Μάη άρχισαν να φτάνουν κατά χιλιάδες στα νησιά του Αιγαίου άνθρωποι κατατρεγμένοι, άνδρες και γυναίκες με πολλά παιδιά, κάνοντας κουρέλι την επιτήρηση την συνόρων από την FRONTEX.
Κίνημα ανατροπής της ΕΕ-φρούριο
Η κατακραυγή ήταν τόσο μεγάλη καθώς και η απαίτηση για άμεσο άνοιγμα των συνόρων ώστε γρήγορα αναδιπλώθηκε η ΕΕ, υιοθετώντας ένα σχέδιο μετεγκατάστασης 120.000 από την Ιταλία και την Ελλάδα προς ευρωπαϊκές χώρες, που ανακοινώθηκε αρχές Ιούλη. Δεν ήταν η ευαισθησία της Μέρκελ, αλλά η πίεση ενός κινήματος που τους εξανάγκασε να επιτρέψουν την είσοδο των μεταναστών, αναστέλλοντας την εφαρμογή της συμφωνία Δουβλίνο 2, η οποία επιβάλλει να εξετάζεται το αίτημα για άσυλο των προσφύγων στην πρώτη χώρα εισόδου. Ήταν η πρώτη ρωγμή στη σκληρή ρατσιστική γραμμή, που βάφτιζε κάθε πρόσφυγα και μετανάστη «λαθραίο» και «παράνομο», οδηγώντας χιλιάδες σε συλλήψεις, φυλακίσεις σε κέντρα κράτησης και μετά σε απελάσεις.
Αυτή την υποχώρηση τα γεράκια της ΕΕ προσπάθησαν αργότερα να την μαζέψουν. Απαίτησαν ως προϋπόθεση για την οποιαδήποτε μετεγκατάσταση την άμεση λειτουργία των hotspot-κέντρων διαλογής στα νησιά του Αιγαίου. Ο διευθυντής της FRONTEX μάλιστα εξηγούσε, ότι «διαλογή χωρίς κράτηση δεν γίνεται».
Όμως, ακόμη και τα πιο πρόσφατα σχέδια που συζητήθηκαν στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ, στις 17-18 Δεκέμβρη, που επιδίωκαν τη μετατροπή της FRONTEX σε μια στρατιωτική δύναμη ταχείας επέμβασης για την φύλαξη των συνόρων, με τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής έχουν σκοντάψει.1 Το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης τους μετατίθεται για ένα εξάμηνο. Στη πράξη, μέχρι τότε, το 90% θα περνάνε από τα σύνορα.2 Πρόκειται για κόσμο, που προέρχεται από 3 χώρες, την Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Ο αποκλεισμός, που ξεκίνησε τον Δεκέμβρη, με το κλείσιμο των συνόρων στην Ειδομένη χτυπάει τους μετανάστες από Πακιστάν, Μπαγκλαντές και Μαρόκο.
Οι κυβερνήσεις βρέθηκαν πολιορκημένες από ένα κίνημα αλληλεγγύης, που κυριολεκτικά άρχισε να μπαίνει στα πόδια τους: με τη διάσωση στη θάλασσα και τις ακτές, την φιλοξενία στα νησιά, τη μετακίνηση, την τροφή και τη στέγαση. Έτσι ακόμη και τώρα, πάνω από 70% όσων φτάνουν στα νησιά δεν «καταγράφονται» με δαχτυλικά αποτυπώματα αλλά συνεχίζουν το ταξίδι τους, χωρίς «ταυτοποίηση».
Στα νησιά, στις αρχές Ιούλη, η Αστυνομία απειλούσε με συλλήψεις αλληλέγγυων για παράνομη διακίνηση προσφύγων, όταν μετέφεραν κάποιους με αυτοκίνητο από απομακρυσμένες περιοχές στο Λιμάνι ή σε δομές αλληλεγγύης. Αυτά δεν πέρασαν.
Η συνέχεια ήταν οι δυναμικές κινητοποιήσεις που επέβαλαν ότι η παρουσία του κινήματος αμφισβητεί τις επιλογές διαχείρισης τόσο της ΕΕ, όσο και της ίδιας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Χιλιάδες άνθρωποι μπήκαν σε δράση, την ώρα που η κυβέρνηση υπεράσπιζε τον φράχτη στον Έβρο και την Αμυγδαλέζα, με τις χυδαίες δηλώσεις τόσο του Μουζάλα, όσο και του Τσίπρα.
Βρέθηκαν στα νησιά, τις πλατείες της Αθήνας, την Ειδομένη, το Γαλάτσι, την Καβάλα και τον Πειραιά, οργανώνοντας την ανθρώπινη υποδοχή των προσφύγων, τις περισσότερες φορές με μέσα που πρόσφεραν χιλιάδες απλοί άνθρωποι.
Αυτή η κίνηση του κόσμου έβαλε φραγμό στην απόπειρα να επανέλθει η ρατσιστική εκστρατεία, όπως στην περίοδο του 2008-2013. Δεν επέτρεψε να συγκροτηθούν «επιτροπές αγαναχτισμένων» στα νησιά ούτε και στην Πλατεία Βικτορίας. Αντίθετα, η Πλατεία Βικτορίας έγινε κέντρο αλληλεγγύης με χιλιάδες κόσμο να επισκέπτεται τους πρόσφυγες και να τους βοηθά. Οι προσπάθειες των Πλεύρηδων και των χρυσαυγιτών να στήσουν κινητοποίηση μαγαζατόρων και κατοίκων αποκρούστηκε και στις δύο περιπτώσεις, που επιχείρησαν να στήσουν ρατσιστικές παρασυνάξεις.
Κινητοποιήσεις αλληλεγγύης αναπτύχθηκαν στο Γαλάτσι και το Ελληνικό, όπου τα κινήματα διεκδίκησαν καλύτερους όρους φιλοξενίας, ενώ έρχονταν αντιμέτωπα με τις απαγορεύσεις Μουζάλα για άμεση επικοινωνία των αλληλέγγυων με τους μετανάστες.
Τα συνδικάτα παίρνουν δικές τους πρωτοβουλίες δράσης. Γιατροί από την Πάτρα στήνουν Ιατρείο στα παράλια στη Μυτιλήνη, όπου κατεβαίνουν οι πρόσφυγες, παρέχοντας τους πρώτες βοήθειες. Οι σιδηροδρομικοί της ΠΟΣ-ΟΣΕ δίνουν δύο ευρώ από το μισθό τους. Σε νοσοκομεία και σχολεία, συγκεντρώνονται τόσο μεγάλες ποσότητες υλικού βοήθειας που δεν χωράει στις αποθήκες φύλαξης.
Με την στάση τους, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι απέρριψαν τα ρατσιστικά ψέματα των από τα πάνω, τις κινδυνολογίες για το χάος, που θα φέρουν τάχα οι πολυάριθμοι πρόσφυγες «που δεν τους αντέχει η οικονομία»! Άλλωστε το «δεν χωράει η οικονομία πολλούς» το έχουν αντιπαλέψει με τον αγώνα τους κόντρα στα κλεισίματα, τις απολύσεις και ιδιαίτερα των συμβασιούχων. Ο κόσμος, που παλεύει τώρα το τρίτο μνημόνιο της κυβέρνησης έβαλε στο στόχαστρο τα μνημόνια και τους φράχτες.
Είναι ο ίδιος ο κόσμος, που απέρριψε τα ρατσιστικά ψέματα της ισλαμοφοβίας, ιδιαίτερα μετά τις επιθέσεις του ISIS στο Παρίσι. Ούτε η προσπάθεια διαίρεσης σε πρόσφυγες και «παράτυπους» μετανάστες περνάει, αντίθετα το κίνημα αλληλεγγύης απαιτεί φιλοξενία και χαρτιά για όλους.
Η διάκριση «νομίμων» προσφύγων και «παράτυπων» μεταναστών αποτελεί την πιο πρόσφατη εκδοχή του ρατσιστικού λόγου, με στόχο τη συνέχιση της πολιτικής των διακρίσεων, που κουβαλάει η ΕΕ-φρούριο. Αλήθεια, πως αναγνωρίζεται δικαίωμα εισόδου στην ΕΕ σε όποιον κινδυνεύει η ζωή του από τις βόμβες και όχι σε όποιον κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του από την πείνα; Πόσο εφικτή είναι η επιστροφή σε εκείνες τις χώρες, που τις ρήμαξαν οι διαβόητες πολιτικές διαρθρωτικής προσαρμογής του ΔΝΤ με τη δικαιολογία ότι είναι λιγότερο επικίνδυνες από τις περιοχές ερήμωσης λόγω πολέμων; Στην πράξη, πολλές χώρες έχουν περάσει και από τις δύο φάσεις. Στην πράξη, το δικαίωμα εισόδου των κατατρεγμένων από Συρία, Ιράκ και Αφγανιστάν (ακόμη είναι υπό διαπραγμάτευση!) επιβλήθηκε από το μαζικό αντιρατσιστικό κίνημα και όχι από κάποια στροφή ευαισθησίας των κυβερνήσεων της ΕΕ.
Οι κυβερνήσεις της ΕΕ, διαχρονικά, επιβάλλουν τον αποκλεισμό, τη φυλάκιση και την απέλαση του «άλλου», στιγματίζοντας πρόσφυγες και μετανάστες ως λαθρομετανάστες, παράνομους και παράτυπους. Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, εδώ και πολλά χρόνια, είναι χωρίς χαρτιά, αόρατοι για τις αρχές των χωρών αλλά ορατοί ως αντικείμενα σκληρής εκμετάλλευσης και ανασφάλιστης δουλειάς, με συμβόλαια τύπου Ν.Μανωλάδας.3
23-24 Γενάρη
Η καμπάνια της ΚΕΕΡΦΑ να πέσουν οι φράχτες, να ανοίξουν τα σύνορα με το κάλεσμα για τις διαδηλώσεις στον Έβρο, στις 23-24 Γενάρη βρήκε τεράστια ανταπόκριση. Συνδικάτα, όπως η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, η ΟΛΜΕ, πρωτοβάθμια σωματεία νοσοκομείων και σχολείων ναύλωσαν πούλμαν για την μαζική κινητοποίηση εργαζόμενων.
Καλλιτέχνες αναπτύσσουν δράσεις σε θέατρα και μαζί με πανεπιστημιακούς μπαίνουν μπροστά σε μπαράζ εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα. Ο πανεπιστημιακός Γ. Τσιάκαλος γίνεται η φωνή όλων, όταν καταγγέλλει τον φράχτη στον Έβρο σαν ένα φονικό μηχανισμό, που εξαναγκάζει τους πρόσφυγες σε ένα βαρύ «φόρο αίματος» με τους πνιγμούς στο Αιγαίο.
Στα πανεπιστήμια, γενικές συνελεύσεις προχωράνε σε αποφάσεις συμμετοχής ενώ οργανώνονται εκδηλώσεις με τη συμμετοχή φοιτητών και πανεπιστημιακών. Οι ίδιες οι σχολές έγιναν, από το Σεπτέμβρη, κέντρα του κινήματος αλληλεγγύης.
Η καμπάνια της ΚΕΕΡΦΑ κατά του φράχτη συνδέθηκε με κόσμο του κινήματος αλληλεγγύης. Στην Μυτιλήνη, δήλωσαν τη στήριξη τους οι εκπρόσωποι της κίνησης «Χωριό του όλοι μαζί» και η Κοινωνική κουζίνα «Άλλος άνθρωπος», που δραστηριοποιούνται στο νησί. Οι ίδιοι οι αλληλέγγυοι απαιτούν να ανοίξουν τα σύνορα και να πέσει ο φράχτης, ενώ βρέθηκαν και στην υποδοχή του Τσίπρα και του Σουλτς, στη Μόρια, φορώντας σωσίβια με το σύνθημα αυτό.
Αυτή η κίνηση απέκτησε διεθνή διάσταση και συμμετοχή. Το κίνημα στη Τουρκία αποφάσισε να συντονιστεί με τις δράσεις στην Αλεξανδρούπολη, στο φράχτη και στους Κήπους του Έβρου, οργανώνοντας αντίστοιχα καλέσματα. Έτσι, στις 23 Γενάρη θα υπάρξει διαδήλωση στην Κωνσταντινούπολη, στην Πλατεία Ταξίμ και στις 24 Γενάρη θα σμίξουμε στις δύο πλευρές της γέφυρας, στους Κήπους του Έβρου σε μια εκδήλωση αλληλεγγύης. Είναι η καλύτερη απάντηση στους ανταγωνισμούς Ελλήνων και Τούρκων καπιταλιστών στο Αιγαίο και τη Μ. Ανατολή αλλά και στα διπλωματικά παιχνίδια Ερντογάν και Τσίπρα στις πλάτες των προσφύγων. Είναι ώρα, να τους εξαναγκάσουμε να απαντήσουν γιατί δεν ανοίγουν τα περάσματα στα σύνορα, ώστε να βρεθούν με ασφάλεια στη Ελλάδα οι πρόσφυγες και μετανάστες ενώ αντίθετα στέλνονται στα χέρια των διακινητών, χάνοντας τις ζωές τους στα παγωμένα νερά του Αιγαίου. Τι εξυπηρετεί ένας φράχτης με 14,5 χιλιόμετρα δολοφονικού σύρματος του ΝΑΤΟ στο μόνο χερσαίο ασφαλές σημείο των ελληνοτουρκικών συνόρων;
Ο φράχτης στον Έβρο είναι αποδεχτός στην ΕΕ, καθώς αποτελεί καθοριστικό βήμα στη στρατιωτικοποίηση των συνόρων αλλά και στην αποστολή μηνυμάτων αποτροπής της εισόδου στην Ευρώπη, με την απειλή πνιγμού στο Αιγαίο.4
Το άνοιγμα των συνόρων ώστε να περνάνε με ασφάλεια οι χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες μπορεί να βάλει τέλος στον παραλογισμό, τον ανορθολογισμό και τις δολοφονίες στο Αιγαίο. Θα βάλει τέλος και στα προνόμια των εφοπλιστών, που άρπαξαν την ευκαιρία για να τσεπώσουν αυξημένα εισιτήρια και επιδοτήσεις εκεί που δεν έβαζαν δρομολόγια το χειμώνα. Θα βάλει τέλος στις σπατάλες για αυξημένη αστυνόμευση με συνοριοφύλακες σε περιοχές, που δεν υπάρχουν καθηγητές, δάσκαλοι, δημοτικοί υπάλληλοι, νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό.
Ιδεολογικά, αποτελεί φράχτη μίσους που ενισχύει τον σοβινισμό και τον ρατσισμό κατά της μειονότητας στη Θράκη, βαφτίζοντας πράκτορες της Τουρκίας όποιους θέλουν την ειρήνη και την αλληλεγγύη των λαών. Πρόσφατα, το 10ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών, στην Αλεξανδρούπολη διακήρυξε ότι «η γεωπολιτική θέση της Θράκης δεν ευνοεί έργα και πρωτοβουλίες που θα δημιουργήσουν προβλήματα στην περιοχή, όπως το γκρέμισμα του «φράχτη του Έβρου» και η δημιουργία HOT SPOTS». Η παρέμβαση της Δεξιάς, σε συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, στην περιοχή επιδιώκει την διατήρηση των «κεκτημένων» της ρατσιστικής κληρονομιάς Σαμαρά και Βενιζέλου, ντύνοντας με πατριωτικά χρώματα τον φράχτη. Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι επιθέσεις των φασιστών κατά του μειονοτικού κόμματος DEP έχουν πυκνώσει.
Ταυτόχρονα τα κινήματα στη Γαλλία και τη Βρετανία πήραν την απόφαση να κινητοποιηθούν στο Καλαί, μαζί με τους πρόσφυγες. Σε συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε στο Καλαί και συμμετείχαν αλληλέγγυοι από την Ελλάδα συζητήθηκε η πρωτοβουλία για την κινητοποίηση στον Έβρο στις 23-24 Γενάρη. Εκεί, αγωνιστές από το κίνημα της Λαμπεντούζα δήλωσαν, ότι θα στηρίξουν τη κίνηση με δράση στο νησί που στα ανοιχτά του τα ναυάγια συγκλόνισαν τους πάντες και ανέδειξαν τη δολοφονική δράση της FRONTEX.
Είναι ελπιδοφόρο, ότι την ώρα, που στη Γαλλία ο Ολάντ επιχειρεί να περιορίσει τις δημοκρατικές ελευθερίες για να συνεχίσει τους βομβαρδισμούς στη Συρία, διευκολύνοντας έτσι την ενίσχυση των φασιστών της Λεπέν, το κίνημα στη Γαλλία αγκαλιάζει τους πρόσφυγες και συντονίζεται διεθνώς.
Η επιτυχία της κινητοποίησης, στις 23-24 Γενάρη ανοίγει τη δυνατότητα για να κλιμακώσουμε τη δράση μας, ώστε να ξηλώσουμε τους φράχτες και να ανοίξουμε τα σύνορα, βάζοντας τέλος στις δολοφονίες στο Αιγαίο.
Είναι ένας σταθμός για να ξεδιπλώσουμε παραπέρα την πάλη ενάντια στο ρατσισμό και να κλείσουμε το δρόμο στις προσπάθειες της Χρυσής Αυγής να ανασυγκροτηθεί, παριστάνοντας το «νόμιμο κόμμα» και να διεκδικήσει το ρόλο της αντιπολίτευσης στο ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που ψηφίζει μνημονιακά μέτρα φτώχειας.
19 Μάρτη, επόμενος σταθμός
H συνέχεια θα είναι άμεση. Στις 19 Μάρτη, κινήματα από πολλές χώρες συντονίζονται σε μια διεθνή μέρα δράσης, με μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό. Εκείνες τις μέρες, θα υπάρχει Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, όπου στο τραπέζι μπαίνει η οριστικοποίηση της απόφασης για την νέα FRONTEX. Η ισλαμοφοβία τροφοδοτεί τις ελπίδες των φασιστών και η ρατσιστική ΕΕ-φρούριο είναι το θερμοκήπιο για να δυναμώσουν. Στο Λονδίνο, το Παρίσι, την Βιέννη, το Βερολίνο, το Άμστερνταμ, την Βαρσοβία, το Δουβλίνο, την Λευκωσία και την Κοπεγχάγη, κινήσεις αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές ετοιμάζονται για τις 19 Μάρτη. Ήδη αρκετά συνδικάτα στην Ελλάδα έχουν πάρει μια τέτοια απόφαση.
Αυτές οι κινητοποιήσεις είναι η γέφυρα για να κλιμακώσουμε τους αγώνες του αντιρατσιστικού και του αντιφασιστικού κινήματος.
Η συνεχιζόμενη δίκη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, στο Κορυδαλλό έχει δημιουργήσει προβλήματα στην ανοιχτή δράση της συμμορίας.
Το κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες δεν έπεσε από τον ουρανό. Πάτησε σε μεγάλες μάχες που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα κόντρα στις ρατσιστικές πολιτικές των Σαμαροβενιζέλων και τις δολοφονικές επιθέσεις των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης από την Αμυγδαλέζα μέχρι την Κόρινθο, οι επιχειρήσεις σκούπα της ΕΛΑΣ στους δρόμους, τα βασανιστήρια στα Αστυνομικά Τμήματα, οι απελάσεις, ο ίδιος ο φράχτης στον Έβρο, ο αποκλεισμός από το δικαίωμα στην ιθαγένεια για τα παιδιά των μεταναστών και το σταμάτημα κάθε νέας διαδικασίας νομιμοποίησης των μεταναστών από το 2007(!), είναι η ρατσιστική κληρονομιά των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτή έλπιζαν, ότι θα γίνει παρελθόν χιλιάδες κόσμου, που ψήφισαν το ΣΥΡΙΖΑ.
Με τη μαζική ενωτική δράση όλου του κόσμου που αγανακτεί με τους συμβιβασμούς του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε τη δυνατότητα να ξηλώσουμε τη ρατσιστική κληρονομιά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τους φράχτες και τα μνημόνια. Μπορούμε να αναγκάσουμε την κυβένρηση να προχωρήσει στη νομιμοποίηση των μεταναστών, την παροχή ίσων δικαιωμάτων για όλους, ιθαγένειας για τα παιδιά χωρίς αποκλεισμούς, το γκρέμισμα του φράχτη και το κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η ίδια, η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ ζητά να πέσει ο φράχτης και το Τμήμα Δικαιωμάτων να ανοίξει ασφαλής δίοδος στον Έβρο.
Το εργατικό κίνημα μπορεί να συντελέσει καθοριστικά στην κατάκτηση των αιτημάτων του αντιρατσιστικού κινήματος. Επιβάλλοντας στην κυβέρνηση να ανοίξει χώρους φιλοξενίας και να παρέχει φροντίδα, με προσλήψεις προσωπικού. Μπορεί να επιβάλει τη συνέχιση των ανοιχτών συνόρων. Το ίδιο το κίνημα, που απαντά με απεργίες ενάντια στους εκβιασμούς των δανειστών για GREXIT, μπορεί να δώσει τη δικιά του απάντηση στις απειλές για κλείσιμο συνόρων, με τη διεθνή αλληλεγγύη και πάλη ενάντια στους φράχτες της ΕΕ-φρούριο.
Σημειώσεις
1. ΤΑ ΝΕΑ, 12-13 Δεκέμβρη 2015 σελ.23, συνέντευξη Δ,Αβραμόπουλου στην Α. Πελώνη όπου υποστηρίζει τα σχέδια αυτά.
2. UNHCR, Greece data snapshot(24 Dec.)-data.unhcr.org/Mediterranean
3. Το νέο βιβλίο «Γκρεμίστε τον φράχτη, ανοίξτε τα σύνορα» Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο των Κ.Θωίδου, Θ.Καμπαγιάννη και Γ.Πίττα έχει πλούσια επιχειρηματολογία πάνω στα ζητήματα αυτά.
4. Δες περισσότερα στο βιβλίο του Α.Φωτιάδη «Οι έμποροι των συνόρων», εκδόσεις Απέναντι/Όχθη