Αθήνα, 17 Μάρτη.
Η Κατερίνα Θωίδου θυμίζει τα εγκλήματα αυτής της ρατσιστικής συμφωνίας και προβάλλει τους αγώνες για το ξήλωμά της.
Μία Συμφωνία που εκδικείται την προσφυγιά, καταδικάζοντας χιλιάδες ανθρώπους σε πνιγμό, φυλακίσεις, επαναπροωθήσεις, αυτοκτονίες και αυτοπυρπολισμούς, δουλοπάζαρα, λόγω καταγωγής, είναι πλέον αποδεδειγμένα, δύο χρόνια μετά την εφαρμογή της, η Συμφωνία ΕΕ -Τουρκίας.
Σήμερα αναδεικνύεται περίτρανα πόσο δίκιο είχε το αντιρατσιστικό κίνημα όταν από την πρώτη στιγμή τάχθηκε κατά της Συμφωνίας, δίνοντας μαζική απάντηση με τα μεγάλα συλλαλητήρια που είχαν οργανωθεί σε δεκάδες πόλεις του πλανήτη στις 19 Μάρτη του 2016. Εκείνη την ημέρα τα συνθήματα «Ανοίξτε τα σύνορα! Ρίχτε τους φράχτες! Οι πρόσφυγες καλοδεχούμενοι!», είχαν ακουστεί από τη Λέσβο μέχρι τα σύνορα στην Ειδομένη και από την Μελβούρνη μέχρι τη Νέα Υόρκη, από το Δουβλίνο μέχρι τη Σεβίλλη και την Κοπεγχάγη.
Η προοπτική της σύγκρουσης με τη δολοφονική Συμφωνία δυναμώνει χρόνο με το χρόνο με το διεθνή συντονισμό των κινημάτων που ξεκίνησε από τις Διεθνείς συναντήσεις και τα καλέσματα της ΚΕΕΡΦΑ, που απευθύνονται στα αντιρατσιστικά και αντιφασιστικά κινήματα όλου του πλανήτη και έτσι καταφέρνουν να συντονιστούν στις μεγάλες διεθνείς μέρες δράσης του Μάρτη. Δύο χρόνια μετά τη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, η εφημερίδα Independent της Βρετανίας έγραφε ότι η 17 Μάρτη 2018 σηματοδότησε την εμφάνιση ενός ισχυρού κινήματος από το Λονδίνο μέχρι την Αθήνα σε μια περίοδο που η ακροδεξιά σημείωσε εκλογική άνοδο σε χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Αυστρία.
Φέτος με τα μαζικά συλλαλητήρια στην Αθήνα, το Λονδίνο, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Πολωνία, χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες έστειλαν το μήνυμα σε όλο τον πλανήτη ότι το κίνημα ενάντια στους φασίστες και την ακροδεξιά είναι υπαρκτό και επιμένει. Η περικύκλωση των φασιστών από χιλιάδες αντιφασίστες στο Μόναχο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στην Ελλάδα, οι διαδηλώσεις στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη και σε άλλες δέκα πόλεις έφεραν στο δρόμο την οργή χιλιάδων για τη δολοφονική δράση των ταγμάτων εφόδου της υπόδικης Χρυσής Αυγής αλλά και την αγανάκτηση για τους πνιγμούς προσφύγων.
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα που έβαλε την υπογραφή της στη «Συμφωνία του αίσχους» ανάμεσα στην ΕΕ και στον Ερντογάν, είναι όπως και όλοι οι ηγέτες της ΕΕ, υπεύθυνη για τους πνιγμούς χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών αλλά και για μία σειρά φρικαλεοτήτων που λαμβάνουν χώρα αυτή τη στιγμή μέσα στο έδαφος της Ελλάδας και της ΕΕ, καταργώντας στην πράξη κάθε ανθρώπινο δικαίωμα για τους πρόσφυγες, όχι μόνο στο άσυλο αλλά ακόμα και στην ίδια τους την ύπαρξη.
Αυτή η πολιτική είναι που ανοίγει το δρόμο στη δεξιά και την ακροδεξιά, να στοχοποιούν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως υπεύθυνους για την οικονομική κρίση, προσπαθώντας να κερδίσουν πολιτικά πισωγυρίζοντας την αριστερή ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η συνεργασία της αστυνομίας στη Λέσβο με τους φασίστες που προσπάθησαν να κάψουν ζωντανούς τους πρόσφυγες που είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία Σαπφούς στις 22 Απρίλη, είναι μία ακόμα απόδειξη της δεξιάς κατρακύλας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ αλλά και του πόσο επικίνδυνη είναι η πολιτική του ρατσισμού όχι μόνο για τους ίδιους τους πρόσφυγες αλλά συνολικά για όλο το εργατικό κίνημα.
Αυτή η Συμφωνία ήταν η επισφράγιση της πολιτικής της Ευρώπης-Φρούριο με το ασφυκτικό κλείσιμο των συνόρων, τους φράχτες και την ανάθεση των περιπολιών στο Αιγαίο και σε όλη τη Μεσόγειο σε ΝΑΤΟ και FRONTEX, για να εγκλωβίζουν τους πρόσφυγες. Ακόμα και όσοι πρόσφυγες καταφέρουν να περάσουν όλες τις παγίδες θανάτου που τους στήνει η κυβέρνηση της Τουρκίας με τις ευλογίες της ΕΕ, τους περιμένουν οι επόμενες παγίδες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είτε στο Αιγαίο είτε στον Έβρο, καθώς επίσης και αυτές που στήνει το Ιταλικό Λιμενικό σε συνεργασία με τις Λιβυκές Αρχές.
Σήμερα οι ηγέτες της ΕΕ πανηγυρίζουν για την «πρόοδο» στην προστασία των εξωτερικών συνόρων και τη μείωση των προσφυγικών ροών μετά τη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, την ίδια στιγμή που μαζί με τον Τραμπ ρίχνουν πυραύλους στη Συρία καταδικάζοντας ανθρώπους στο θάνατο. Η ΕΕ ετοιμάζεται μάλιστα να εκταμιεύσει άλλα 3 δις ευρώ προς την Τουρκία τα οποία έρχονται να προστεθούν στα 3 δις που είχαν δοθεί πριν από δύο χρόνια, το Μάρτη του 2016 όταν είχε υπογραφεί η Συμφωνία.
Τον Μάρτιο του 2016 η Ε.Ε. και η Άγκυρα είχαν συνάψει συμφωνία, βάσει της οποίας οι Ευρωπαίοι καλούνταν να πληρώσουν αρχικά τρία δισ. ευρώ στην Τουρκία με αντάλλαγμα να «συγκρατεί» πρόσφυγες στην χώρα και να τους αποτρέπει από τη συνέχιση του ταξιδιού τους με κατεύθυνση την Ε.Ε. Τα χρήματα θα έπρεπε κανονικά να δοθούν υπέρ των Σύρων στην Τουρκία, εντούτοις 18 εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν σε ολλανδική εταιρία, η οποία κατασκεύασε έξι σκάφη περιπολίας για την τουρκική ακτοφυλακή.
Στην πράξη τα κράτη μέλη της ΕΕ δίνουν διεσεκατομμύρια με στόχο να εγκλωβίσουν τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων στους οποίους συμμετέχουν, είτε στις χώρες καταγωγής τους είτε στην Τουρκία. Οι Financial Times στις 23/3/2018, σε άρθρο που περιγράφει τα αποτελέσματα από τα δύο χρόνια εφαρμογής της Συμφωνίας, κάνει λόγο για κατακόρυφη μείωση των προσφυγικών ροών μέσω της Μεσογείου από 1 εκατομμύριο το 2015 στις 200.000 το 2017. Ένα ανάλογο άρθρο που δημοσίευσε το περιοδικό Spiegel αιτιολογεί αυτή τη δραστική μείωση των προσφύγων που περνάνε τα θαλάσσια ευρωπαϊκά σύνορα: «Όποιος θέλει να γλιτώσει από τον πόλεμο στη Συρία, πρέπει τώρα πλέον να πληρώσει πολλά χρήματα -ή να ρισκάρει τη ζωή του. Με την προσφυγική συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας η κρίση απλώς μετατοπίστηκε: ενώ πνίγονταν λιγότεροι άνθρωποι στο Αιγαίο -όπου ο αριθμός των σκαφών που επιχειρούν να προσεγγίσουν ελληνικό έδαφος έχει μειωθεί μετά τη σύναψη της συμφωνίας- τώρα πεθαίνουν στα τουρκο-συριακά σύνορα»!
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η δραστική μείωση των προσφυγικών ροών συνοδεύτηκε από αύξηση του ποσοστού των πνιγμών στη Μεσόγειο. Το ποσοστό τους στο συνολικό αριθμό των ανθρώπων που προσπαθούν να περάσουν τα θαλάσσια σύνορα, αυξήθηκε από 0,37% το 2015, σε 1,2% το 2016 και σε 2,3% τους πέντε πρώτους μήνες του 2017 (ΟΗΕ).
Παρά την έξαρση των ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών και οι δύο πλευρές συνεχίζουν να συνεργάζονται όταν πρόκειται για την εφαρμογή της συμφωνίας και τη θανατηφόρα καταδίωξη των προσφύγων. Οι πνιγμοί των 16 προσφύγων στο Αγαθονήσι στις 16 Μάρτη ήταν σύμφωνα με τις μαρτυρίες των τριών επιζώντων αποτέλεσμα αυτής της δολοφονικής συνεργασίας του ελληνικού λιμενικού με τη FRONTEX και τις τουρκικές αρχές και φανερώνουν την εγκληματική ευθύνη του Λιμενικού για τον θάνατο των προσφύγων, αλλά και για την επιχείρηση συγκάλυψης της υπόθεσης για δέκα ολόκληρες ημέρες.
Το δεύτερο πεδίο του δράματος των προσφύγων παίζεται στον Έβρο. Λόγω ύπαρξης του φράχτη του Έβρου, οι πρόσφυγες αναγκάζονται να περνάνε μέσω του ποταμού. Έτσι ολοένα και πιο συχνά πνιγμένοι ξεβράζονται στις όχθες του Έβρου, ενώ τα πτώματα προσφύγων και μεταναστών που μεταφέρονται στο νεκροτομείο της Αλεξανδρούπολης αυξάνονται συνεχώς. Ο Νίκος Ξανθόπουλος, ψαράς από την περιοχή δήλωσε σε πρόσφατο ρεπορτάζ της Deutsche Welle (26/3/2018): «Έχω χάσει το μέτρημα στα πτώματα που βλέπω να κατεβάζει το ποτάμι, ξεβράζοντάς τα στις όχθες του Έβρου ή απευθείας στο Αιγαίο». Την περασμένη χρονιά, λένε οι ντόπιοι, δεκάδες πτώματα προσφύγων και μεταναστών βρέθηκαν σε καλύβες κυνηγών, με εμφανή τραύματα από άγρια σκυλιά ή άλλα ζώα. Άλλοι χτυπήθηκαν από τρένα μέσα στην παγωνιά.
Από το Φλεβάρη του 2018, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες, μετά από ανάλογες καταγγελίες που δημοσιεύτηκαν στον ελληνικό και ξένο τύπο, κάνει λόγο για «παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων στον Έβρο», όπου «σύμφωνα με αυτές, άτομα χρήζοντα διεθνούς προστασίας, αιτούντες αλλά και αναγνωρισμένοι πρόσφυγες, αφού διέλθουν των συνόρων μέσω Έβρου, συλλαμβάνονται επί ελληνικού εδάφους, κρατούνται και οδηγούνται με αστυνομική συνοδεία στα σύνορα, όπου και επαναπροωθούνται στην Τουρκία». Η κυβέρνηση προχωρούσε σε απανωτές διαψεύσεις αυτών των καταγγελιών. Αλλά οι Αρχές αναγκάστηκαν να παραδεχθούν ότι οι δύο στρατιωτικοί που συνελήφθησαν από Τούρκους συνοριοφύλακες ακολουθούσαν ίχνη προσφύγων όταν μπήκαν "κατά λάθος" στο τουρκικό έδαφος, δηλαδή εφάρμοζαν τη συμφωνία ΕΕ –Τουρκίας, προφανώς με διαταγές ανωτέρων.
Από τις 20 Μαρτίου 2016 μέχρι και σήμερα, πάνω από 60.000 άνθρωποι έχουν φτάσει στα ελληνικά νησιά (27.944 το 2016 μετά την εφαρμογή της Συμφωνίας και 29.718 το 2017). Ήδη, τους πρώτους μήνες του 2018, 3.545 ακόμα άνθρωποι έφτασαν στα νησιά. Σήμερα πάνω από 14.000 αιτούντες ασύλου άντρες, γυναίκες και παιδιά παραμένουν παγιδευμένοι στα νησιά, σύμφωνα με τα στοιχεία της ελληνικής κυβέρνησης, σε απαράδεκτες συνθήκες χωρίς να έχουν πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες και επαρκή προστασία. Πάνω από το 90% βρίσκονται σε στρατόπεδα, ενώ συνολικά σε όλη τη χώρα σε διάφορα camps και στρατόπεδα ήταν καταγεγραμμένα 27.000 άτομα, ενώ η χωρητικότητά τους είναι μόλις για 5.576. Τα στρατόπεδα των νησιών και ειδικά η Μόρια έχουν χαρακτηριστεί γκουαντανάμο και δικαίως, γιατί εκτός από το μαρτύριο των άθλιων συνθηκών διαβίωσης, υπάρχουν μία σειρά καταγγελίες για κακομεταχείριση, ακόμα και βασανισμούς, προσφύγων.
Παράλληλα, η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας σημαίνει καθυστερήσεις και μαζικές απορρίψεις στα αιτήματα ασύλου (το 99% έφτασαν οι απορριπτικές αποφάσεις για άσυλο σε δεύτερο βαθμό!). Από τις 33 χιλιάδες περίπου αιτήσεις που εξέτασε (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής) η Ελλάδα από τον Μάρτη του 2016 ως τον Δεκέμβρη του 2017, έξι χιλιάδες απορρίφθηκαν ως "απαράδεκτες ή αβάσιμες", επτά χιλιάδες έγιναν δεκτές ενώ οι υπόλοιπες (περίπου 20 χιλιάδες) παραπέμφθηκαν στην "κανονική διαδικασία" για περαιτέρω επεξεργασία. Μέχρι το τέλος Μάρτη 2018, περίπου 1.600 άνθρωποι είχαν επιστραφεί στην Τουρκία στο πλαίσιο της συμφωνίας, σύμφωνα με τον Ύπατο Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Κυβέρνηση και Ε.Ε. προβάλλουν το επιτυχημένο μέτρο του Relocation (επανεγκατάσταση ευάλωτων ομάδων σε διαμερίσματα) και μιλούν για αποσυμφόρηση των στρατοπέδων. Το ευρωπαϊκό σχέδιο μετεγκατάστασης αποτελεί μια από τις ελάχιστες διαθέσιμες επιλογές, για να φύγει κάποιος από την Ελλάδα με ασφάλεια και να μεταβεί στην Ευρώπη για τους λίγους που πληρούσαν τα κριτήρια. Ωστόσο, οι αιτούντες άσυλο που έφτασαν στην Ελλάδα από τότε που υπογράφτηκε η συμφωνία ΕΕ -Τουρκίας, αποκλείστηκαν αυθαίρετα από το σύστημα μετεγκατάστασης. Συνολικά, 21.703 αιτούντες άσυλο μετεγκαταστάθηκαν από την Ελλάδα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, από τους 66.400 που είχε προβλεφθεί να μετακινηθούν με βάση το πρόγραμμα αυτό.
Παρά το γεγονός ότι αυτή η Συμφωνία έχει τα πιο βάρβαρα και απάνθρωπα αποτελέσματα για τη ζωή των προσφύγων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μεθοδεύει την ακόμα πιο αυστηρή εφαρμογή της. Το σχετικό ρεπορτάζ του Δημήτρη Αγγελίδη στην ΕΦ.ΣΥΝ (27/3) είναι αποκαλυπτικό «Επιτάχυνση και πολλαπλασιασμός των απελάσεων Σύρων και άλλων προσφύγων από τα νησιά στην Τουρκία στη βάση της ευρωτουρκικής συμφωνίας, πολλαπλασιασμός των απελάσεων από την ενδοχώρα προς την Τουρκία στη βάση των διμερών συμφωνιών επανεισδοχής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και αξιοποίηση της δυνατότητας ταχείας παρέμβασης της Frontex στα σύνορα της Ευρώπης, εκεί όπου εμφανίζεται πιθανότητα να εμφανιστεί ροή προσφύγων και μεταναστών: σύμφωνα με όσα ακούστηκαν την περασμένη εβδομάδα σε ενημέρωση πηγών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε αποστολή Ελλήνων δημοσιογράφων στις Βρυξέλλες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εντείνει με κάθε τρόπο τις πιέσεις της στην Ελλάδα προκειμένου να εφαρμόσει μέχρι τον Ιούνιο ένα πακέτο μέτρων που θα εκμηδενίζουν την είσοδο των προσφύγων και μεταναστών και θα μεγιστοποιούν τις απελάσεις, έτσι ώστε να ικανοποιηθούν οι χώρες της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης και οι χώρες του Βίζεγκραντ και να ανοίξει ο δρόμος για την υιοθέτηση ενός κοινού συστήματος ασύλου στη Σύνοδο κορυφής του Ιουνίου».
Ο νέος υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Δημήτρης Βίτσας, ολοκληρώνοντας την περιοδεία στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου, με τη δήλωσή του ότι: «έχει πάρα πολλά αυτή η Συμφωνία που πρέπει να αξιοποιήσουμε», έστειλε το μήνυμα ότι στόχος του είναι να βαδίσει στο δρόμο που χάραξε ο προκάτοχός του, Μουζάλας. Ανακοίνωσε μάλιστα νέο νομοσχέδιο για το άσυλο, όπου με πρόσχημα την επιτάχυνση της διαδικασίας επιταχύνεται στην ουσία ο ρυθμός των απελάσεων, ενώ σκληραίνουν ακόμα περισσότερο οι όροι για απόδοση ασύλου.
Οι αντιδράσεις απέναντι σε όλη αυτή την ρατσιστική πολιτική σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι τεράστιες. Όταν το καλοκαίρι του 2015 οι πρόσφυγες γκρέμιζαν τα σύνορα, το φανταστικό κύμα συμπαράστασης που εκδηλώθηκε σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες –από τις γιαγιάδες της Λέσβου, μέχρι τους χιλιάδες απλούς ανθρώπους στη Γερμανία που συγκεντρώνονταν στους σιδηροδρομικούς σταθμούς για να υποδεχτούν τους πρόσφυγες με ρούχα, τρόφιμα, λουλούδια και παιχνίδια για τα παιδιά- ανάγκασε τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δεχτούν έναν πρώτο αριθμό προσφύγων. Η Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας ήταν στην ουσία η αντεπίθεση των κυβερνήσεων της ΕΕ και απέναντι στους πρόσφυγες και απέναντι στο τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης.
Όμως το αντιρατσιστικό κίνημα δεν κάμφθηκε, αλλά έχει σήμερα κερδίσει στους κόλπους του πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις, κινήσεις αλληλεγγύης ή απλούς αγωνιστές, ακόμα και αυτές που αρχικά μπορεί να είχαν αυταπάτες για το ρόλο της ΕΕ και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της διαχείρισης του προσφυγικού.
Την 1η Δεκεμβρίου 2017, 9 ανθρωπιστικές οργανώσεις ξεκίνησαν την εκστρατεία #OpentheIslands, καλώντας τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να σταματήσει την πολιτική περιορισμού, απαιτώντας από τις ελληνικές αρχές να μεταφέρουν άμεσα τους πρόσφυγες σε καλύτερες συνθήκες στην ηπειρωτική Ελλάδα και να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα έτσι ώστε να μην μείνει ούτε ένας αιτών άσυλο σε απαράδεκτες συνθήκες και ζητά από τους ηγέτες της ΕΕ να πάρουν μια ξεκάθαρη θέση στο ζήτημα της πολιτικής περιορισμού.
«Η Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας απέτυχε», ήταν το κοινό συμπέρασμα της συνέντευξης τύπου που έδωσαν 5 οργανώσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις 20 Μάρτη 2018 στην ΕΣΗΕΑ. Όπως σημείωσε ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης από το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας, η ευρωτουρκική συμφωνία δείχνει την παταγώδη αποτυχία της Ε.Ε. να δώσει ουσιαστική λύση στο προσφυγικό. Όπως αναφέρει ανακοίνωση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου «Αποτέλεσμα της Κοινής Δήλωσης, για την οποία η χώρα μας πολλάκις εξέφρασε την ικανοποίησή της, χιλιάδες άνθρωποι να παραμένουν εγκλωβισμένοι στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου υπό καθεστώς γεωγραφικού περιορισμού, ενός μέτρου που επιβάλλεται συστηματικά και αδιάκριτα, σε καθεστώς υπερπληθυσμού και σε συνθήκες ακατάλληλες ακόμα και για βραχυπρόθεσμη διαμονή. Εξαιτίας των συνθηκών που επικρατούν στα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης, έχουν χαθεί ανθρώπινες ζωές, έχει παρατηρηθεί περαιτέρω επιδείνωση της ψυχικής υγείας, καθώς και αύξηση των περιστατικών βίας και σεξουαλικής κακοποίησης. Η χώρα μας έχει εξ αντικειμένου δεχτεί να παίζει τον ρόλο της υγειονομικής ζώνης στα ευρωπαϊκά σύνορα, εμμένοντας σε μια πολιτική επιλογή που, εκτός από τις συνέπειες που έχει για τον προσφυγικό πληθυσμό, οδηγεί στην αποσταθεροποίηση της κοινωνικής συνοχής των νησιωτικών περιοχών. Αποτέλεσμα της εφαρμοζόμενης πολιτικής του εγκλωβισμού είναι η στροφή των τοπικών κοινωνιών εναντίον των προσφύγων, η αύξηση της ακροδεξιάς ρητορικής και η εκδήλωση ρατσιστικών συμπεριφορών».
Πράγματι η εφαρμογή της Συμφωνία ΕΕ Τουρκίας, η θεσμοθέτηση δηλαδή της ρατσιστικής πολιτικής από τα κράτη μέλη της ΕΕ που εξοντώνει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, φούσκωσε τα πανιά της ακροδεξιάς και των φασιστών στην Ευρώπη. Η πολιτική λιτότητας και φτώχειας που συνδυάζεται με τη ρατσιστική ατζέντα, νομιμοποιεί στην ουσία τη βία των φασιστών κατά των μεταναστών και προσφύγων και τους μετατρέπει σε ρυθμιστές των πολιτικών εξελίξεων. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα της Ιταλίας είναι πολύ χαρακτηριστικό. Οι εκλογές κατέγραψαν την ήττα της Κεντροαριστεράς με πτώση 19% που με την πολιτική της διάσωσης των τραπεζών και της δολοφονίας των προσφύγων που προσπαθούν να περάσουν τα θαλάσσια σύνορα Ιταλίας -Λιβύη, άνοιξε το δρόμο στην επιστροφή της Δεξιάς του Μπερλουσκόνι και στην άνοδο των ρατσιστών της Λέγκας του Βορρά και των φασιστών Αδελφών της Ιταλίας, ανοιχτών νοσταλγών του Μουσολίνι.
Αυτές είναι οι επιλογές με τις οποίες χρειάζεται να συγκρουστούμε και στην Ελλάδα, βάζοντας φρένο στην κατρακύλα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την προσαρμογή στα μνημόνια, τις ρατσιστικές συμφωνίες Ε.Ε.-Τουρκίας-Λιβύης, που πνίγουν χιλιάδες πρόσφυγες και τους εγκλωβίζουν στα νησιά-στρατόπεδα, την ίδια στιγμή που αφήνει το ελεύθερο στα γεράκια του ΝΑΤΟ να χρησιμοποιούν τη βάση της Σούδας ως ορμητήριο για τις δολοφονικές πολεμικές επεμβάσεις στη Συρία.
Η αντίσταση στο ρατσισμό και το φασισμό που είναι ξεκινημένη χρειάζεται κλιμάκωση και σύνδεση με ένα διεθνές αντιπολεμικό κίνημα. Κλιμάκωση του αντιρατσιστικού κινήματος σημαίνει ανυποχώρητη σύγκρουση με την κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Συρία, με τις απαράδεκτες διευκολύνσεις που δίνει η κυβέρνηση μέσω της Σούδας από όπου ξεκινούν οι επιθέσεις. Σημαίνει σύγκρουση με τους πολεμικούς ανταγωνισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την Τουρκία και τις συμμαχίες με κράτη δολοφόνους όπως το Ισραήλ. Χρειάζεται συντονισμένη αντιπολεμική αντιρατσιστική δράση στην Ελλάδα και την Τουρκία για να μετατρέψουμε το Αιγαίο σε ασφαλή δρόμο διέλευσης των προσφύγων με ανοιχτά σύνορα και όχι νεκροταφείο κατατρεγμένων ανθρώπων. Να απαιτήσουμε αντί να κλιμακώνουν τους εξοπλισμούς, να ενισχύσουν τώρα το κοινωνικό κράτος και τις δομές αλληλεγγύης και πρόνοιας για όλους, ντόπιους και πρόσφυγες. Η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες είναι όπλο που δυναμώνει την πάλη της εργατικής τάξης και ενάντια στα μνημόνια και ενάντια στην απειλή του πολέμου. Είναι χρέος κάθε αγωνιστή της Αριστεράς να τη δυναμώσουμε.