Άρθρο
Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας

Πάντα στο πλευρό των εργατών που παλεύουν

Ο Πέτρος Κωνσταντίνου, δημοτικός σύμβουλος, παρουσιάζει την αντικαπιταλιστική παρέμβαση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

 

Oι δημοτικές και οι περιφερειακές εκλογές στις 26 Μάη 2019 είναι μια μεγάλη πολιτική μάχη για το πως μπορεί να συνεχιστεί η ριζοσπαστικοποίηση και η αριστερή στροφή της εργατικής τάξης και να μην υπάρξει πισογύρισμα. Η τεράστια στροφή αριστερά είχε ήδη καταγραφεί στις δημοτικές εκλογές του 2014, κουβαλώντας τη σφραγίδα του απεργιακού κύματος και των αγώνων ενάντια στα μνημόνια των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά συνέχισε ανοδικά στις βουλευτικές εκλογές και στην έκρηξη του ΟΧΙ το καλοκαίρι του 2015.

Η ΝΔ και η ακροδεξιά θα επιχειρήσουν να τις χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήριο ανάκαμψης της δύναμής τους αλλά και απομόνωσης της αντίστασης, που ξεδιπλώνεται στη «μεταμνημονιακή» περίοδο. Υπάρχει η δύναμη, που μπορεί να τους ματαιώσει τα σχέδια όσο και αν τα παγαλάκια τους στα ΜΜΕ προεξοφλούν σαρωτικές νίκες για τους υποψηφίους τους.

Είναι μια μεγάλη ευκαιρία να αναδειχτεί η αντικαπιταλιστική αριστερά σε δύναμη που μπορεί να ακουμπήσει επάνω της η αντίσταση. Μπορεί να καταφέρει να την εκφράσει και στις εκλογές με ενισχυμένη παρουσία στα δημοτικά συμβούλια. Είναι εφικτή μια τέτοια προοπτική σε συνθήκες, όπου η κρίση δεν τελειώνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκεται αντιμέτωπη με την οργή των εργαζόμενων και της νεολαίας για τους ατέλειωτους συμβιβασμούς της με την άρχουσα τάξη. Ένας ολόκληρος κόσμος στις πόλεις και τις γειτονιές αντιστέκεται και δεν αρκείται στα μεταμνημονιακά ψίχουλα. Είναι ο κόσμος του ΟΧΙ που δεν συγχώρεσε ποτέ στον Τσίπρα την κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα και συνεχίζει να αναζητά εναλλακτικές λύσεις και παλεύει γι’ αυτές. Θέλει και διεκδικεί, με απεργίες και αγώνες, να τα πάρει όλα πίσω!

Η εναλλακτική στα αδιέξοδα των επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται από τα κάτω με την εργατική αντίσταση, με τα κινήματα που συγκρούονται με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής και τις ρατσιστικές πολιτικές της ΕΕ-φρούριο, με τα κινήματα που δίνουν τη μάχη ενάντια στην καταπίεση των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ, των αποκλεισμένων στις γειτονιές και με τα κινήματα που υπερασπίζονται το περιβάλλον από την υποταγή στην κερδοσκοπία.

Έχουμε τη δυνατότητα να στείλουμε το μήνυμα σε όλη την Ευρώπη ότι μπορεί να μπει φρένο στην ανοδική πορεία που κατέγραψαν τα ακροδεξιά κόμματα σε ευρωπαϊκές χώρες, πατώντας πάνω στις ρατσιστικές πολιτικές της Ευρώπης-φρούριο, στις πολιτικές που έπνιξαν χιλιάδες μετανάστες και τους εγκλώβισαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Να πρωτοστατήσουμε στη μάχη για να κλείσουμε το δρόμο στους Κασιδιάρηδες, την ίδια περίοδο που η δίκη τους θα μπαίνει στην τελική ευθεία για την καταδίκη.

Δεν είναι μονόδρομος να επιστρέψουν τα ζόμπι της δεξιάς στους δήμους παρέα με τους χρυσαυγίτες, ούτε ότι θα μπορέσει ο Μπακογιάννης και οι Μητσοτάκηδες να μας γυρίσουν στις εποχές που έκαναν κουμάντο οι Μπαλτάκοι και τα έβρισκαν με τους Κασιδιάρηδες.

Με μια τέτοια παρέμβαση, η αριστερά μπορεί να ανοίξει το δρόμο για να κλιμακωθεί η αντίσταση και να ξεδιπλώσει την αντικαπιταλιστική απάντηση στην κρίση, σε περίοδο που τα κίτρινα γιλέκα στη Γαλλία ξανάφεραν την επικαιρότητα της δύναμης του κινήματος και της μαζικής αμφισβήτησης του συστήματος.

Χρεοκοπημένη διαχείριση

Στους δήμους και τις περιφέρειες, η διαχείριση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έφερε τραγωδίες για τον φτωχό κόσμο. Και οι Δήμαρχοι της κεντροαριστεράς, Καμίνης και Μπουτάρης αποσύρονται, αφήνοντας πίσω τους την πικρή γεύση των δικών τους συμβιβασμών με τα μνημόνια και τις συντηρητικές επιλογές του δόγματος «νόμος και τάξη».

Στην περιφέρεια της Αττικής, η «αριστερή» διαχείριση της Δούρου βρέθηκε να μετράει δεκάδες νεκρούς στις πλημμύρες της Μάνδρας και στις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι, διότι οι περικοπές ρήμαξαν τα αντιπλημμυρικά έργα και την πυροπροστασία ενώ τα ρέματα συνέχισαν να μπαζώνονται και τα δάση να γίνονται οικόπεδα. Ο καπιταλισμός σκοτώνει με βροχή και με φωτιά και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τη συνέχιση των περικοπών κατά 60% στους πόρους και τα επενδυτικά προγράμματα των δήμων για τις υποδομές, τον διευκολύνει να καλπάζει αχαλίνωτος προς νέες καταστροφές.

Η αναπτυξιακή ρητορική της κυβέρνησης πήρε και έδωσε με φαραωνικά σχέδια και αναπλάσεις επί χάρτου, ανοίγοντας το δρόμο να αποκτήσουν δυνατότητα οι επενδυτές όχι μόνο να αποκτήσουν τζάμπα περιουσία από τις εκποιήσεις του Υπερταμείου αλλά και να λεηλατήσουν δημόσιους χώρους, πάρκα, δάση και παραλίες.

Ο Καμίνης ήταν ο πρόθυμος συνεταίρος του Τσίπρα σε αυτά, με σημαία τις συνεργασίες με τα Ιδρύματα Ωνάση και Νιάρχου αλλά και τις ΠΑΕ. Συμφώνησε να χτιστεί το νέο γήπεδο του ΠΑΟ μέσα στο χώρο του Μητροπολιτικού Πάρκου Γουδή. Στη Ν.Φιλαδέλφεια έκοψαν φέτες από το πάρκο για να φτιαχτεί το γήπεδο του Μελισσανίδη. Το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού το χάρισαν στους Λάτσηδες για να φτιάξουν καζίνο, ουρανοξύστες και μαρίνες. Στην Ακαδημία Πλάτωνος, ο Σταθάκης μαζί με τον Καμίνη χάρισαν εκτάσεις στην Αrtume, θυγατρική της Blackrock, στα κεντρικά Γραφεία της οποίας μπούκαρε η Γερμανική Αστυνομία, αναζητώντας τις διαδρομές του ξεπλύματος του μαύρου χρήματος και των φορολογικών απατών της πολυεθνικής. Η αντίσταση σε αυτά τα σχέδια δεν τους άφησε σε χλωρό κλαρί και οι «επενδύσεις» καρκινοβατούν.

H πολυδιαφημισμένη αναβάθμιση του «ιστορικού και εμπορικού κέντρου» της Αθήνας σήμανε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ να σπαταλώνται σε ανακατασκευές πεζοδρόμων και σβήσιμο γκράφιτι, την ώρα που οι γειτονιές είχαν να δουν συνεργείο για οποιοδήποτε έργο πάνω από οκτώ χρόνια.

Αλλά εκεί που η αθλιότητα ξεπέρασε τα όρια είναι στην υποβάθμιση των δημοτικών υπηρεσιών για τις ανάγκες εκατοντάδων χιλιάδων φτωχοποιημένων εργαζόμενων από τα μνημόνια, ανέργων και ανθρώπων σπρωγμένων στην εξαθλιωμένη ζωή, το περιθώριο και τον αποκλεισμό, στο δρόμο ως άστεγοι ή εξαρτημένοι χωρίς φροντίδα.

Παιδικοί σταθμοί αναγκαίοι για να μην φορτώνονται οι γυναίκες το βάρος της ανατροφής των παιδιών έκλεισαν, ενώ χιλιάδες παιδιά αποκλείονται κάθε χρόνο και οι εργατικές οικογένειες πληρώνουν τροφεία. Με την κατάληψη του Δημαρχείου από τις εργαζόμενες του Δημοτικού Βρεφοκομείου για 26 μέρες το 2011 και τους αγώνες των συμβασιούχων ενάντια στις απολύσεις κρατήθηκαν οι παιδικοί σταθμοί και το προσωπικό. Το ίδιο και στα σχολεία, όπου με τις μάχες των εκπαιδευτικών και των γονέων εμποδίστηκαν σαρωτικές συγχωνεύσεις σχολείων ενώ διαρκής είναι ο αγώνας για να έχουν τα σχολεία εκπαιδευτικούς, φύλακες, καθαρίστριες και χρηματοδότηση για επισκευές και συντήρηση.

Βιοπαλαιστές στο δρόμο, όπως χειροτέχνες, ρακοσυλλέκτες, μουσικοί και μικροπωλητές είδαν την Αστυνομία να τους κηνυγά με επιχειρήσεις σκούπα, όπως είχε συμβεί και με τους μετανάστες.

Στο Δήμο της Αθήνας έγιναν απολύσεις συμβασιούχων ενώ στις συνταξιοδοτήσεις δεν υπήρξε αναπλήρωση. Επιπλέον, η υποχρηματοδότηση όλων των υπηρεσιών τσάκισε τη δυνατότητα κάλυψης των αναγκών του κόσμου.

Η υποκατάσταση των δημοτικών υπηρεσιών πρόνοιας από προγράμματα για «ωφελούμενους» με χρηματοδότη το ΕΣΠΑ, την ‘Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ή φιλάνθρωπους χορηγούς μετέτρεψε την υποχρέωση του κράτους για την φροντίδα των φτωχών και των αποκλεισμένων σε παροχή συσσιτίων και προσωρινών υπηρεσιών με ημερομηνία λήξης. Στο Κόμβο Αλληλεγγύης στο παλιό Φρουραρχείο στον Σταθμό Λαρίσσης στεγάζονται πλέον επίσημα όλες οι ΜΚΟ, στις οποίες παραχωρήθηκε η διαχείριση μεγάλου μέρους της χρηματοδότησης για τις ανάγκες των άπορων, των άστεγων και των προσφύγων: Δομές για πρόσφυγες, τύπου γκέτο του Ελαιώνα, στέγαση σε κοινωνικές πολυκατοικίες για ελάχιστους μόνο για 18μηνο και μετά στο δρόμο, ανυπαρξία «Βοήθειας στο σπίτι». Ούτε μία τραπεζαρία για διανομή φαγητού δεν άνοιξε, το οποίο μοιράζεται ακόμη στα όρθια σε ουρά στον δρόμο με ήλιο και βροχή. Ο κόσμος αντιστάθηκε ακόμη και μέσα στο πρόγραμμα κοινωνικής στέγασης, αρνούμενος να αποχωρήσει, όταν ολοκληρώθηκε το 18μηνο διάρκειάς του.

Η πολιτική του αποκλεισμού και της στοχοποίησης των εξαρτημένων ήταν ο ηθικός αυτουργός της δολοφονία του Ζακ/Zackie Kωστόπουλου, ένα έγκλημα που ήρθε στην επιφάνεια εξ αιτίας της δράσης του ως ακτιβιστή του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος. Είχε προηγηθεί η αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης του Πεδίου Αρεως από τους εξαρτημένους ενώ ταυτόχρονα το πρόγραμμα παροχής περίθαλψης στους εξαρτημένους ήταν μια καρικατούρα. Όπως κατήγγειλε η Ε. Σταθακοπούλου, εργαζόμενη του ΟΚΑΝΑ, εκατοντάδες εξαρτημένοι γύρισαν σε φυλακές και η πλειοψηφία μεταφέρθηκε εκατό μέτρα παραπέρα, στην ΑΣΟΕΕ και την Πατησίων. Καμία δομή για εξαρτημένους δεν άνοιξε, αντίθετα οι δομές του ΕΣΥ και του ΕΟΠΠΥ, του ΟΚΑΝΑ, του ΚΕΘΕΑ και του 18 Ανω υποβαθμίστηκαν από το ίδιο το κράτος.

Η πλέον προκλητική πολιτική της διαχείρισης Καμίνη ήταν η προσαρμογή του στην ατζέντα «νόμου και τάξης», με κορώνες κατά της «ανομίας στα Εξάρχεια» και των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας. O Καμίνης έριχνε νερό στο μύλο της Δεξιάς και της ακροδεξιάς με τις διαρκείς εκκλήσεις για περισσότερη αστυνόμευση, για να εκκενωθούν οι καταλήψεις στέγης προσφύγων στα σχολεία, στα κλειστά κτίρια και στο City Plaza.

Στην τελευταία χρονιά, αφού πανηγύρισε για τα πλεονάσματα πάνω από 70 εκατομυρίων ευρώ στον προϋπολογισμό του Δήμου, αφού επέστρεψε στο κράτος αναξιοποίητα κονδύλια για τις σχολικές επιτροπές ύψους 760.000 ευρώ(!), την ώρα που τα σχολεία ρήμαζαν και οι γονείς έβαζαν το χέρι στην τσέπη ακόμη και για βάψιμο, προχώρησε στη σύναψη δανείου ύψους 55 εκατομμυρίων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Δυστυχώς, ακόμη και το ΚΚΕ το ψήφισε, με όρο να προχωρήσουν απαλλοτροιώσεις οικοπέδων. Στον ίδιο τον προϋπολογισμό, καταγράφονταν βέβαια εισπράξεις μόλις 60.000 ευρώ από τους ξενοδόχους ως «τέλη παρεπιδημούντων» μετά την αλματώδη αύξηση του τουρισμού!

Μετά από όλα αυτά, δεν είναι τυχαίο ότι ο Μπακογιάννης δηλώνει ότι «δεν είναι σωστό να λέμε κάθε φορά ότι παραλαμβάνουμε καμένη γη», εννοώντας ότι θα συνεχίσει το «έργο Καμίνη» που είχε δόγμα «με λιγότερα κάναμε καλύτερα!» Πατώντας πάνω στην ατζέντα «νόμου και τάξης», προκαλεί με περιπάτους στον Άγιο Παντελεήμονα παρέα με καραμπινάτους ακροδεξιούς, όπως ο Γιαννάτος και με καλέσματα για κλείσιμο του Πολυτεχνείου και περιορισμό των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας.

Στις γειτονιές της Αθήνας

Η «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας» στήριξε τις μάχες του κόσμου της δουλειάς και των κινημάτων στους εργασιακούς χώρους και τα διαμερίσματα της πόλης. Η αντίσταση στις επιθέσεις στους Δήμους και τις επιλογές των Δημάρχων ξεδιπλώθηκε με τους ίδιους τους εργαζόμενους να επιβάλλουν ότι δεν απολύονται χιλιάδες συμβασιούχοι και η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε προσλήψεις μονίμων. Είναι μια μάχη που συνεχίζεται αφού ο Σκουρλέτης απέκλεισε πολλούς συμβασιούχους από την μονιμοποίηση.

Από το 2010, όταν εκλεγήκαμε στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, μαζί με το αντιφασιστικό κίνημα, είμαστε το αντίπαλο δέος στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, που έχουν εκλέξει συμβούλους με πρόγραμμα τα πογκρόμ κατά των μεταναστών και τις επιθέσεις κατά της αριστεράς και των κινημάτων. Οι νεοναζί είναι απομονωμένοι στο δημοτικό συμβούλιο εξ αιτίας της δίκης αλλά και διότι ένα ολόκληρο κίνημα στις γειτονιές δεν τους αφήνει σπιθαμή να περπατήσουν. Το φεστιβάλ μίσους της ΧΑ που αρχικά το επέτρεψε ο Καμίνης ακυρώθηκε μονίμως. Και όταν οι νεοναζί προχώρησαν στην δολοφονική επίθεση κατά του φοιτητή Αλέξη Λάζαρη από τα κεντρικά τους Γραφεία στη Μεσογείων, οργανώθηκαν κινητοποιήσεις που έβαλαν το ζήτημα να κλείσουν τα γραφεία τους ως ορμητήρια επιθέσεων. Κοινοτικά συμβούλια πήραν απόφαση και στήριξαν σχετικό ψήφισμα.

Οι νεοναζί ηττήθηκαν, όταν επιχείρησαν να φορέσουν την μάσκα του «αγανακτισμένου γονέα» για να διώξουν τα προσφυγόπουλα από τα σχολεία, με τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς να τα υποδέχονται με εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Ηττήθηκαν στα Σεπόλια, όταν επιχείρησαν να εμποδίσουν να λειτουργήσει το σχολείο της Πακιστανικής Κοινότητας στο 144ο Δημοτικό σχολείο, χτυπώντας ακόμη και μέλη του ΔΣ του Συλλόγου γονέων του σχολείου.

Βρεθήκαμε μαζί με την Πακιστανική Κοινότητα στη Μάνδρα, με τα συνεργεία αλληλεγγύης στους πλημμυροπαθείς να παίρνουν φτυάρια από το Τμήμα Πρασίνου του Δήμου της Αθήνας. Βρεθήκαμε πιο πριν στον Ασπρόπυργο, στη νικηφόρα απεργία και την κατάληψη του εργοστάσιου της Γενικής Ανακύκλωσης ενάντια στην απλήρωτη δουλειά. Στις 9 Γενάρη, 32 εργαζόμενοι δικάζονται για την κατάληψη μαζί με τους συμπαραστάτες τους, όπως ο Πέτρος Κωνσταντίνου, δημοτικός σύμβουλος Αθήνας και η Κατερίνα Πατρικίου, δημοτική σύμβουλος Πετρούπολης. Στηρίξαμε τους απεργούς του εργοστασίου πλαστικών Κώστας Γεωργίου ενάντια στη ρατσιστική εργοδοτική τρομοκρατία.

Στηρίξαμε τον αγώνα για τη διάσωση του Γηροκομείου Αθήνας ενάντια στον αρχιμανδρίτη Προκόπιο Μπούμπα, ο οποίος προχώρησε σε διώξεις κατά των δημοτικών συμβούλων που κατήγγειλαν την εργοδοτική τρομοκρατία, τις απολύσεις και την διάλυση του Γηροκομείου με την συρρίκνωση των θέσεων φιλοξενίας ηλικιωμένων από 750 σε 120. Στις 16 Γενάρη, δικάζονται με κατηγορία την συκοφαντική δυσφήμιση οι δημοτικοί σύμβουλοι Νίκος Σοφιανός, Πέτρος Κωνσταντίνου και οι πρώην δημοτικοί σύμβουλοι Ελένη Πορτάλιου και Σταυρούλα Αγγελίδου.

Στηρίξαμε τους αγώνες ενάντια σε συγχωνεύσεις σχολείων στα Πετράλωνα και τα Πατήσια και να μην υποβαθμιστεί το 36ο δημοτικό σχολείο στα Εξάρχεια. Αντισταθήκαμε στην συγχώνευση των σχολικών επιτροπών και των δημοτικών επιτροπών παιδείας.

Οργανώσαμε μαζί με τους ρακοσυλλέκτες και τα σωματεία τους την αντίσταση στο κλείσιμο του παζαριού των φτωχών στον Ελαιώνα και την έξωση τους απο το χώρο, που τους είχε παραχωρήσει ο Δήμος Αθήνας. Είμαστε σε κινητοποίηση μαζί με τους χειροτέχνες για να μην τους πετάξουν έξω από το Θησείο, την Αδριανού, την Αιόλου κλπ. Βοηθήσαμε να παραμείνει ανοικτή η κοινωνική πολυκατοικία στην οδό Μπουμπουλίνας 36. Μαζί με τα κινήματα στο Γουδή και την Ακαδημία Πλάτωνα σταθήκαμε κόντρα στη διάλυση των ελεύθερων χώρων και του πράσινου. Στηρίξαμε τον αγώνα να μην μπαζωθεί ο Ποδονίφτης, το τελευταίο ανοικτό ρέμα που διατρέχει την Αθήνα.

Αντικαπιταλιστική εναλλακτική

Θα πάμε μπροστά με τη δύναμη της εργατικής αντίστασης και των κινημάτων, που κάθε τόσο πλημμυρίζουν τους δρόμους της Αθήνας, με εργατικές, φοιτητικές και μαθητικές διαδηλώσεις, με τους συνταξιούχους που βγαίνουν κάθε τόσο μαζικά, με αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά συλλαλητήρια, με το Pride και τις διαδηλώσεις για δικαιοσύνη στον Ζακ/Zackie Κωστόπουλο, με τις κινητοποιήσεις κατά των πλειστηριασμών και των εξώσεων, κατά της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας και τις κινητοποιήσεις υπεράσπισης των ελεύθερων χώρων και του πράσινου.

Αυτή είναι η δικιά μας δύναμη που μπορεί να επιβάλει μια άλλη εναλλακτική λύση, για να μην θυσιάζονται οι ανάγκες μας για τα ματωμένα πλεονάσματα και τα κέρδη των καπιταλιστών. Για να διαγραφεί το χρέος, να κρατικοποιηθούν χωρίς αποζημίωση οι Τράπεζες κάτω από εργατικό έλεγχο ώστε να σωθούν τα σπίτια του κόσμου και οι δουλειές μας και για να βρεθούν λεφτά για τις δημόσιες και δημοτικές υπηρεσίες υγείας, πρόνοιας, παιδείας, πολιτισμού και αθλητισμού. Για να καταργηθεί το χαράτσι των δημοτικών τελών στην κατοικία, που έφτασε το 82% των εσόδων του Δήμου Αθήνας. Για να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ και οι πλειστηριασμοί ακόμη και για χρέη ελάχιστων ευρώ!

Θέλουμε την Αθήνα πόλη ανοιχτή, πολυπολιτισμική, με χαρτιά και ψήφο στους μετανάστες, ιθαγένεια στα παιδιά τους, τεμένη για τους μουσουλμάνους, άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες μέσα στις γειτονιές μας, με όλα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία. Θέλουμε την Αθήνα πόλη δημοκρατική και όχι αστυνομικό φρούριο με ΜΑΤ και αύρες στις διαδηλώσεις. Θέλουμε να ολοκληρωθεί η δίκη της Χρυσής Αυγής και να πάνε φυλακή οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν, για να μην θρηνήσουμε νέα θύματα, όπως τον Αλβανό εργάτη γης Πετρίτ Ζίλφε.

Η Αθήνα μπορεί να γίνει πόλη της μαζικής αντίστασης στην καταπίεση, το σεξισμό και τις διακρίσεις. Πρόσφατα, στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου Αθήνας δεκάδες γυναίκες αλλά και άνδρες εργαζόμενοι πήραν μέρος στην παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Στύλλου «Η πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών». Ήταν μια πραγματική αποκάλυψη για τη διάθεση αντίστασης στην ανισότητα της αμοιβής, τη σεξουαλική παρενόχληση και τη βία κατά των γυναικών. Ο αγώνας για 24ωρους παιδικούς σταθμούς στους εργασιακούς χώρους και τις γειτονιές για όλους συνδέθηκε με την αμφισβήτηση του ίδιου του συστήματος και της οκογένειας μέσα σε αυτό, την αμφισβήτηση της κατωτερότητας των γυναικών και της πίεσης για επιστροφή στο σπίτι.

Η Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας βάζει στόχο να δυναμώσει η αριστερά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής μέσα στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Περισσότεροι συμβούλοι σημαίνει πιο δυνατή φωνή για τα κινήματα και τις διεκδικήσεις του κόσμου από τα κάτω. Βάζουμε το δικό μας λιθάρι για να στρώσουμε το δρόμο ώστε η απογοήτευση από τους συμβιβασμούς και τα ξεπουλήματα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να βρει στήριγμα και διέξοδο σε μια ισχυρή δύναμη της αντικαπιταλιστικής αριστεράς για τη νίκη των αγώνων.