Πανελλαδικό συλλαλητήριο εκπαιδευτικών στο κέντρο της Αθήνας στις 11 Γενάρη
Ο Κώστας Πολύδωρος, μέλος ΔΣ του σωματείου εργαζομένων στην ιδιωτική υγεία, παρουσιάζει το φάσμα των αγώνων που ξεδιπλώνονται στη λεγόμενη “μεταμνημονιακή” περίοδο.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με φόντο τις κάλπες του Μάη προσπαθεί να φτιάξει το δικό της αφήγημα για την έξοδο από τα μνημόνια. Σε αυτό το μοτίβο εντάσσονται οι υποσχέσεις του Τσίπρα για αποκατάσταση των αδικιών που επέβαλαν τα μέτρα που συνόδευσαν τις δανειακές συμβάσεις και η επιστροφή στην «κανονικότητα».
Όμως ακόμα και αυτή η υποτιθέμενη έξοδος από τα μνημόνια πυροδοτεί τις εργατικές διεκδικήσεις. Μέσα στους πρώτους μήνες της «κανονικότητας» είδαμε πολλαπλά επεισόδια που αποδεικνύουν ότι εργατική τάξη διεκδικεί και αγωνίζεται για να πάρει πίσω όσα της στέρησαν τα μνημόνια και συνεχίζει να αναζητάει τις απαντήσεις προς τα αριστερά. Στην προμετωπίδα των αιτημάτων των εργαζομένων βρίσκονται οι μονιμοποιήσεις, οι προσλήψεις, οι αυξήσεις και οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Η πανελλαδική συνέλευση του Συντονιστικού των νοσοκομείων και του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια που πραγματοποιήθηκε στις 20 Γενάρη έβαλε μπροστά την οργάνωση των μετώπων που έχουν ανοίξει με στόχο την στήριξη των αγώνων.
Η «μεταμνημονιακή» περίοδος ξεκίνησε με μία σειρά κινητοποιήσεων σε σχολεία, δήμους και νοσοκομεία. Κοινή συνισταμένη αυτών των αγώνων είναι η διεκδίκηση μαζικών προσλήψεων και η μονιμοποίηση των συμβασιούχων, των αναπληρωτών, των επικουρικών. Όλων αυτών δηλαδή που εργάζονται με ελαστικές σχέσεις απασχόλησης και διεκδικούν το δικαίωμα στην μόνιμη και σταθερή εργασία. Τα αιτήματα για προσλήψεις και μονιμοποιήσεις δεν περιορίζονται μόνο στους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα και τις ΔΕΚΟ αλλά αφορούν και αυτούς στον ιδιωτικό καθώς αποτελούν κομμάτι της μάχης για το χτύπημα στην ανεργία και την υπεράσπιση του συνδικαλισμού. Οι μόνιμοι εργαζόμενοι έχουν συμφέρον να αγωνιστούν για την μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Οι ελαστικές σχέσεις απασχόλησης αποτελούν εκτός από οικονομική και ιδεολογική επίθεση στο σύνολο της εργατικής τάξης.
Οι απολογητές του νεοφιλελευθερισμού προσπαθούν να μας πείσουν ότι η χρεοκοπία ήταν αποτέλεσμα των γραφειοκρατικών στρεβλώσεων στην αγορά εργασίας. Το ΄΄υπερτροφικό δημόσιο΄΄ με τους τεμπέληδες εργαζόμενους, λένε, είχε την ευθύνη για το ξέσπασμα της κρίσης. Γι’ αυτούς η μονιμότητα στην απασχόληση είναι στρέβλωση και εμπόδιο στην ανάπτυξη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σαν καλός μαθητής αυτού του δόγματος ανέφερε ότι το κλασικό “δυτικό” ωράριο “9 με 5” στην ίδια δουλειά, να παίρνει κανείς σύνταξη από την ίδια δουλειά, από αυτήν στην οποία ξεκίνησε, είναι μάλλον ξεπερασμένο. Στα χρόνια των μνημονίων επιβλήθηκαν πολιτικές που πάγωσαν τις προσλήψεις και μείωσαν δραστικά τον αριθμό των μόνιμων εργαζομένων στον δημόσιο και τις ΔΕΚΟ με ταυτόχρονη αύξηση του έκτακτου προσωπικού. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε η ΑΔΕΔΥ1 τον Σεπτέμβρη ενόψει της ΔΕΘ στα χρόνια των μνημονιακών παρεμβάσεων, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο μειώθηκαν κατά 125.000. Αποτέλεσμα ήταν η υποστελέχωση των δημοσίων υπηρεσιών, ειδικά στους ευαίσθητους τομείς υγείας, παιδείας, κοινωνικής μέριμνας, ΟΤΑ και πολιτισμού. Κατά την ΑΔΕΔΥ, η κάλυψη στους κρίσιμους τομείς του Δημοσίου σε ανθρώπινο δυναμικό δεν υπερβαίνει το 70% των οργανικών θέσεων των μνημονιακών οργανογραμμάτων. Ενδεικτικά σημειώνεται πως πάνω από 75.000 εργαζόμενοι στο Δημόσιο απασχολούνται με ευέλικτες μορφές εργασίας, το 50% των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα ξεπερνά το 56ο έτος της ηλικίας ενώ στον χώρο της παιδείας μόλις το 1% των εκπαιδευτικών είναι μικρότεροι των 30 ετών.
Κίνημα προσλήψεων
Οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών που προχώρησαν σε τρεις 24ωρες απεργίες με αίτημα την απόσυρση του νομοσχεδίου Γαβρόγλου για το σύστημα διορισμών – προσλήψεων μόνιμων και αναπληρωτών άθροισαν δυνάμεις στο κίνημα των προσλήψεων. Με μία συγκλονιστική απεργιακή έκρηξη οι εκπαιδευτικοί αναπληρωτές και μόνιμοι έκλεισαν τρείς φορές τα σχολεία όλης της χώρας και οργάνωσαν πανελλαδικά συλλαλητήρια με μεγαλειώδη συμμετοχή μέσα στην βδομάδα από 11 έως 17 Γενάρη. Ταυτόχρονα προχώρησαν σε κατάληψη της Πρυτανείας στα Προπύλαια μετατρέποντάς την σε κέντρο αγώνα με τη συμπαράσταση φοιτητών από πολλές σχολές και έκαναν παρέμβαση στο δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ, σπάζοντας την εκκωφαντική σιωπή της τηλεόρασης.
Το νομοσχέδιο που προώθησε η κυβέρνηση μέσα στις γιορτές σχετικά με τους διορισμούς εκπαιδευτικών την επόμενη τριετία πετάει την προϋπηρεσία, το μόχθο χρόνων, χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών και εισάγει το «προσοντολόγιο» με το οποίο για να διοριστεί κάποιος θα πρέπει να συνυπολογιστούν τίτλοι σπουδών, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, σεμινάρια 300 ωρών, βαθμοί πτυχίου και πιστοποιήσεις γλωσσομάθειας. Στην ουσία προσπαθεί να βάλει περαιτέρω εμπόδια στις προσλήψεις εκπαιδευτικών σαν συνέχεια μία πολιτικής που πάγωσε τις προσλήψεις με αποτέλεσμα τον δραστικό περιορισμό του αριθμού δασκάλων και καθηγητών.
Το σχολικό έτος 2008/9 ο αριθμός των εκπαιδευτικών ανερχόταν σε 185.917 εκπαιδευτικούς και το 2017 σε 142.088. Έχουμε συνεπώς μια συνολική μείωση των εκπαιδευτικών από το 2008 κατά 43.829 που αντιστοιχεί σε ποσοστό μείωσης 24% ενώ στην στη Δευτεροβάθμια το ποσοστό αυτό πλησιάζει το 36%! Παράλληλα για την κάλυψη των αναγκών στο εκπαιδευτικό σύστημα πολλαπλασιάζονται οι προσλήψεις αναπληρωτών. Το σχολικό έτος 2011/12 το ποσοστό των αναπληρωτών επί των μονίμων εκπαιδευτικών ήταν 8%, το 2013/14 9%, το 2015/16 14,1%, το 2017/18 11,2% για να φτάσουμε σήμερα σχεδόν στο 12,5%. Μέχρι σήμερα το σχολικό έτος 2018-19 ξεπερνούν τις 9.000.
Η κυβέρνηση απάντησε με αδιαλλαξία και καταστολή στο απεργιακό ξέσπασμα του αγώνα των εκπαιδευτικών χρησιμοποιώντας δακρυγόνα και βόμβες κρότου λάμψης ενώ διαδηλωτές τραυματίστηκαν στην προσπάθεια της αστυνομίας να τους εμποδίσει να φτάσουν στο Μέγαρο Μαξίμου και την Βουλή. Ένα από τα κέρδη αυτής της μεγάλης μάχης που δόθηκε για μόνιμους μαζικούς διορισμούς, για ίσα εργασιακά δικαιώματα σε μόνιμους και αναπληρωτές ήταν η ψήφιση της τροπολογίας για 3,5 μήνες άδεια ανατροφής τέκνων στις αναπληρώτριες μητέρες. Αυτή η τροπολογία κατατέθηκε με την πίεση του μαζικού αγώνα των εκπαιδευτικών και ανοίγει μία διπλή προοπτική. Απ’ την μία την συνέχιση των κινητοποιήσεων με στόχο την πλήρη εξίσωση των δικαιωμάτων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών με των μονίμων και στη βάση αυτή εξίσωση των αδειών κύησης, λοχείας και ανατροφής αφού η αντίστοιχη άδεια ανέρχεται σε εννέα μήνες για τις μόνιμες. Η απεργία της 8ης Μάρτη, για πρώτη φορά στην χώρα μας απεργία ενάντια στις σεξιστικές διακρίσεις και επιθέσεις είναι ένας σημαντικός σταθμός σε αυτήν την κατεύθυνση. Απ’ την άλλη δείχνει τον δρόμο για την πλήρη ανατροπή και απόσυρση του νόμου Γαβρόγλου για το προσοντολόγιο. Την Παρασκευή 1 Φλεβάρη η ΔΟΕ προχώρησε σε στάση εργασίας και συγκέντρωση στο Υπουργείο Παιδείας ενώ οι Παρεμβάσεις εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουν ζητήσει με ανακοίνωσή2 τους “48ωρη απεργία που θα πραγματοποιηθεί το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου”.
Η ίδια μαχητική διάθεση υπάρχει στους εργαζόμενους στα νοσοκομεία που συγκρούονται με τους μνημονιακούς περιορισμούς και αναγκάζουν το υπουργείο Υγείας διαρκώς σε οπισθοχωρήσεις και υποσχέσεις για τους συμβασιούχους. Το Συντονιστικό των νοσοκομείων πήρε την απόφαση για οργάνωση απεργίας μέσα στον Οκτώβρη βάζοντας σαν κεντρικό ζήτημα την δουλειά των συμβασιούχων. Με αυτόν τον προσανατολισμό έδωσε την μάχη για να κερδίσει την στήριξη της ΠΟΕΔΗΝ και οργάνωσε στην συνέχεια από τα κάτω σε κάθε νοσοκομείο την απεργία που πραγματοποιήθηκε τελικά στις 10 Οκτώβρη. Κάτω από αυτήν την πίεση η κυβέρνηση αναγκάστηκε να δώσει άλλον έναν χρόνο παράταση στην δουλειά των συμβασιούχων και να ανοίξει τον δρόμο για την διεκδίκηση της μονιμοποίησης όλων.
Η ΠΟΕΔΗΝ κάνει λόγο σε ανακοίνωσή της για μεγάλη έλλειψη προσωπικού με τις κενές θέσεις να ανέρχονται σε 30.000. Μπορεί ο Πολάκης να καυχιέται για μαζική «ένεση» προσωπικού στο ΕΣΥ με 18.000 προσλήψεις επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αλλά ο αριθμός των εργαζομένων στα νοσοκομεία από το 2015 έως σήμερα έμεινε σταθερός. Συγκεκριμένα το 2018 έκλεισε χωρίς καμία πρόσληψη μόνιμου προσωπικού ενώ αποχώρησαν 1.500 εργαζόμενοι, μεταξύ αυτών 300 γιατροί λόγω ορίου ηλικίας και 800 νοσηλευτές και δεν πραγματοποιήθηκε καν η αναπλήρωσή τους. Η Αχτσιόγλου υπόσχεται ότι θα διευρυνθούν οι προσλήψεις με όρους ένα προς ένα, αλλά αυτό μεταφράζεται σε διαιώνιση των κενών που δημιουργήθηκαν.
Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία υποδέχθηκαν την νέα χρονιά με παναττική στάση εργασίας στις 3/1 ενάντια στο φιάσκο της προκήρυξης 11Κ για το επικουρικό προσωπικό που θα οδηγούσε τους ήδη υπηρετούντες σε απόλυση. Με την κήρυξη της κινητοποίησης η κυβέρνηση οδηγήθηκε σε αναδίπλωση και απόσυρση της τροπολογίας αλλά το μπρα-ντε-φερ θα συνεχιστεί. Ακόμα πιο σημαντική ήταν η συμμετοχή του Συντονιστικού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, Επιτροπών Αγώνα και Εργαζόμενων των Νοσοκομείων στο απεργιακό συλλαλητήριο που προκήρυξε η ΑΔΕΔΥ στις 14/1 για τον αγώνα των εκπαιδευτικών. Όπως δήλωνε ο Μούσα Αλουντάτ3 επικουρικός γιατρός στο Ογκολογικό Νοσοκομείο Κηφισιάς μέλος του Συντονιστικού νοσοκομείων στην Εργατική Αλληλεγγύη “Είμαστε σήμερα εδώ γιατί ο αγώνας μας είναι κοινός. Χιλιάδες συμβασιούχοι και επικουρικοί στα νοσοκομεία βρισκόμαστε υπό απόλυση. Δίνουμε μάχες μέρα τη μέρα για μονιμοποιήσεις. Ο αγώνας των εκπαιδευτικών είναι αγώνας για όλους μας. Την επόμενη περίοδο θα πρέπει να δώσουμε κοινές απεργιακές μάχες για να επιβάλουμε πως δεν θα απολυθεί κανείς και θα γίνουν δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις για να καλύψουν τα κενά στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στους δήμους σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες”.
Πατώντας πάνω σε αυτά τα παραδείγματα μπορούμε να έχουμε μία χρήσιμη ανάγνωση για την μαχητικότητα και την αυτοπεποίθηση της εργατικής τάξης σε αυτήν την περίοδο. Την μάχη για προσλήψεις έχουν ξεκινημένη οι εργαζόμενοι στους δήμους καθώς και την διεκδίκηση των ΒΑΕ εκφράζοντας την εναντίωση στις συνεχιζόμενες προσπάθειες ιδιωτικοποίησης Δημοτικών Υπηρεσιών. Οι εργαζόμενοι στο Βοήθεια στο Σπίτι κέρδισαν την μονιμοποίησή τους μετά από τις μεγάλες πανελλαδικές κινητοποιήσεις που οργάνωσαν ενώ παραδειγματικός ήταν ο αγώνας στην Cosco για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Ένσημα που συνεχίζουν για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Η κυβέρνηση παρουσίασε με τυμπανοκρουσίες το καλοκαίρι τον νόμο για την επέκταση των συλλογικών συμβάσεων. Το σύστημα των συλλογικών συμβάσεων καταργήθηκε το 2012 με μία σειρά από νομοθετικές παρεμβάσεις που αποτελούσαν προαπαιτούμενα για το 2ο μνημόνιο. Η Αχτσιόγλου διαλαλεί ότι το καθεστώς των ΣΣΕ επανέρχεται σε ισχύ και περηφανεύεται για την επεκτασιμότητα και την υποχρεωτικότητα. Η εγκύκλιος όμως που προώθησε η κυβέρνηση αφήνει στην διακριτική ευχέρεια των εργοδοτικών οργανώσεων την εφαρμογή των ΣΣΕ, ακόμα και αυτών που έχουν συμφωνηθεί. Ο ΣΕΒ που δεν περιμένει με σταυρωμένα χέρια απαιτεί την μη εφαρμογή των αποφάσεων του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας. Ο Θεόδωρος Φέσσας πρόεδρος του ΣΕΒ με άρθρο του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ4 ήταν ξεκάθαρος χαρακτηρίζοντας προβληματική διάταξη την επέκταση ισχύος των συμβάσεων ενώ συμπλήρωσε ότι το καθεστώς των ΣΣΕ που ίσχυε πριν τα μνημόνια για δεκαετίες ήταν αποτέλεσμα “της στρεβλής οικονομικής αντίληψης που μας οδήγησε στη χρεοκοπία, προτάσσοντας την τόνωση της ζήτησης, και άρα την κατανάλωση, ως βασικό επιταχυντή της ανάπτυξης. Η άποψη αυτή αγνοεί και υπονομεύει τις παραγωγικές δυνατότητες της οικονομίας”.
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών κουνάει το δάχτυλο στους εργαζόμενους ότι δεν μπορούν να διεκδικήσουν αυξήσεις γιατί η οικονομία κινδυνεύει με χρεοκοπία. Η αντιμετώπιση της κυβέρνησης που μιλάει για γενναίες αυξήσεις επειδή ανέβασε τον κατώτατο μισθό στα 650 ευρώ μικτά (αύξηση 11%) αποτελεί εμπαιγμό στον κόσμο της δουλειάς. Οι καπιταλιστές, όμως, πήραν τις δικές τους γενναίες αυξήσεις εδώ και τρία χρόνια. Στον ιδιωτικό τομέα τα κέρδη εμφανίζουν ρυθμούς αύξησης υπερ-πολλαπλάσιους από την άνοδο του ΑΕΠ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ICAP5 για τις 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες τα κέρδη αυξήθηκαν κατά 25,8 % για το 2017 έναντι του 2016 φτάνοντας στα 7,2 δις ευρώ προ φόρων, ενώ για το 2018 η αύξηση υπολογίζεται να είναι ακόμα μεγαλύτερη! Επίσης κάλυψαν με τον κύκλο εργασιών τους σχεδόν το 70% του συνολικού κύκλου εργασιών όλων των εταιρειών με διαθέσιμους ισολογισμούς του τελευταίου έτους στη βάση δεδομένων της ICAP και εμφάνισαν το 2017 συνολικά κέρδη EBITDA της τάξης των 12,8 δισ. ευρώ, καλύπτοντας ποσοστό της τάξης του 98% των κερδών EBITDA που προκύπτουν από το σύνολο των επιχειρήσεων με δημοσιευμένους ισολογισμούς. Σαν να μην έφτανε αυτό η κυβέρνηση σπεύδει να δώσει κι άλλα δώρα στους καπιταλιστές με την μείωση του συντελεστή φορολόγησης κερδών κατά 10 μονάδες στο 26% που έχει ήδη ψηφίσει ενώ ταυτόχρονα προχωράει στην μείωση του αφορολόγητου για τους εργαζόμενους αναγκάζοντας έτσι να πληρώσουν φόρο ακόμη και όσοι πληρώνονται με τον κατώτατο μισθό.
Οι διεκδικήσεις των εργαζόμενων για ΣΣΕ και αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα και τις ΔΕΚΟ δεν έχουν κοπάσει παρά τις οικονομικές και ιδεολογικές επιθέσεις των από πάνω. Αυτή η μάχη άνοιξε στην Cosco το «διαμάντι των ιδιωτικοποιήσεων» όπου οι εργαζόμενοι υποχρέωσαν με απεργιακές κινητοποιήσεις το Υπουργείο Εργασίας να τους εντάξει στα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα ενώ συνεχίζουν για να κερδίσουν την ΣΣΕ. Αντίστοιχοι αγώνες ξέσπασαν στα ΕΛΠΕ και τον ΔΕΣΦΑ με κεντρικά αιτήματα την μονιμοποίηση των εργολαβικών εργαζόμενων, την υπογραφή συλλογικής σύμβασης αναδεικνύοντας παράλληλα τις επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων. Όπως δήλωσε η Μαρία Κοτρώνη πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εργαζομένων στο Φυσικό Αέριο στην πανελλαδική συνέλευση του Συντονισμού ενάντια στα μνημόνια “60% των εργαζόμενων στον ΔΕΣΦΑ είναι εργολαβικοί με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που εκτείνονται μέχρι και 25 χρόνια. Το τελευταίο διάστημα βγήκαμε επιθετικά, στις 16/11/2018 πραγματοποιήσαμε 24ωρη απεργία με συμμετοχή 90%, στις 22/11/2018 κάναμε παράσταση διαμαρτυρίας στη «γιορτή» της εταιρείας στην Ρεβυθούσα και συνεχίσαμε στις 28/11/2018 στην πανεργατική απεργία και στις 18/12/2018 στην απεργιακή κινητοποίηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενέργειας κατά της ιδιωτικοποίησης των Εταιριών Ενέργειας. Η αξία των υποδομών του ΔΕΣΦΑ ανέρχεται σε 1,2 δις ευρώ ενώ της δεξαμενής που φτιάχτηκε πρόσφατα 140 εκατομμύρια ευρώ. Ο ΔΕΣΦΑ πωλήθηκε 535 εκατομμύρια ευρώ στον νέο ΄΄επενδυτή΄΄. Τα 280 εκατομμύρια ευρώ μόνο πήγαν στα δημόσια ταμεία ενώ τα υπόλοιπα 255 προορίζονται για τα αποθεματικά της επιχείρησης, δηλαδή απευθείας δώρο στον νέο αγοραστή!”.
Γενίκευση
Με απεργία απάντησαν και οι εργαζόμενοι στα ΕΛΤΑ ενάντια στην ιδιωτικοποίηση που απειλεί με δυο χιλιάδες απολύσεις. Ο Φέσσας που εκτός από πρόεδρος του ΣΕΒ είναι και ιδιοκτήτης της ACS έχει τις δικές τους φαντασιώσεις για το που θα καταλήξουν τα ΕΛΤΑ.
Τα παραδείγματα των αγώνων από τα κάτω μπορούν να γενικευτούν σε όλες τις ΔΕΚΟ. Όπως στην ΕΥΔΑΠ που δουλεύοντας από τα κάτω και δημιουργώντας πίεση στο συνδικάτο οι εργαζόμενοι κατάφεραν να κερδίσουν την υπογραφή συμπληρωματικής ΣΣΕ που ανεβάζει το βασικό μισθό για όλους – νέους και παλιούς – στα 970 ευρώ που είναι η καλύτερη σύμβαση την τελευταία δεκαετία. Η νίκη αυτή ήταν αποτέλεσμα της διεκδίκησης για ενσωμάτωση της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής, μιας παλιότερης κατάκτησης.
Σε κοινωνικές υπηρεσίες κρίσιμες για την αναπαραγωγή της εργατικής τάξης, όπως η υγεία, που είναι μερικώς ιδιωτικοποιημένες ανοίγουν νέα μέτωπα. Η κυβέρνηση θέλει να παρουσιάσει σαν ένα μέτρο φιλεργατικής πολιτικής την υποτιθέμενη κρατικοποίηση του Ωνάσειου και του Ερρίκος Ντυνάν. Με νόμο που κατέθεσε κυρώθηκε η σύμβαση δωρεάς μεταξύ του Ωνάσειου και του δημοσίου αλλά καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις που είχαν οι εργαζόμενοι αφού τους εντάσσει στο ενιαίο μισθολόγιο με αποτέλεσμα μειώσεις στους μισθούς.
Με αυτήν την τακτική η κυβέρνηση προσπάθησε να καταφέρει ένα χτύπημα σε ολόκληρο τον κλάδο της ιδιωτικής υγείας όπου εξελίσσονται μάχες με αιχμή την υπογραφή ΣΣΕ. Η επίθεση όμως γύρισε μπούμερανγκ καθώς η οργή του κόσμου πίεσε για την πραγματοποίηση απεργίας στο Ωνάσειο που η συμμετοχή έφτασε το 90% κλείνοντας τα στόματα των γραφειοκρατών που αναπαράγουν την φιλολογία ότι «ο κόσμος δεν τραβάει» και οδηγώντας τον Πολάκη σε δέσμευση για κατάθεση διορθωτικής τροπολογίας. Ακόμα, σημαντικές ήταν οι αποκαλύψεις για την ευνοϊκή μεταχείριση που έχει το Ωνάσειο. Όπως ανέφερε δημοσίευμα της Εφσυν6 ΄πολλά ερωτήματα δημιουργεί η έλλειψη διαφάνειας στη χρηματοδότηση του «Ωνασείου», στην οποία -σύμφωνα με τον νόμο και την ειδική έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου- μετέχει το κράτος, με τακτική επιχορήγηση ανερχόμενη στο 20% του προϋπολογισμού του ΩΚΚ, της οποίας το ύψος, όπως αναφέρεται στον νόμο, «δεν μπορεί να εκτιμηθεί διότι εξαρτάται από το ύψος των κατ’ έτος δαπανών του ΩΚΚ».! Σε αντίστοιχες επιθέσεις προχωράνε οι κλινικάρχες σε πολλαπλά μέτωπα όπως με την πρόσφατη ανακοίνωση ομαδικών απολύσεων 50 εργαζομένων της κουζίνας στο Ιατρικό Αθηνών του Αποστολόπουλου και την παραχώρηση σε εργολάβο (outsourcing).
Και βέβαια οι μαγείρισσες στις ιδιωτικές κλινικές δεν είναι οι μόνες. Τις ίδιες μάχες ενάντια στις απολύσεις, για μονιμοποιήσεις, ενάντια στις εργολαβίες δίνουν οι εργαζόμενοι στις τράπεζες που είπαν ένα μεγάλο απεργιακό όχι στις αντεργατικές μεθοδεύσεις της Τράπεζας Πειραιώς.7 Σε μία προσπάθεια να ξεφορτωθεί η τράπεζα μαζί με τα κόκκινα δάνεια και τους εργαζόμενους που τα διαχειρίζονται δημιουργεί μία νέα εταιρία διαχείρισης των κόκκινων δανείων με ταυτόχρονη μεταφορά 1.500 εργαζομένων στο νέο φορέα. Η απεργία στις 4/2 έστειλε ένα μήνυμα ότι οι επιθέσεις των τραπεζιτών δεν θα περάσουν αναπάντητες. Οι εργαζόμενοι στις τράπεζες κουβαλάνε εμπειρίες αγώνων που πηγάζουν από την περίοδο της ναζιστικής κατοχής και εκβάλλουν στην μεταπολίτευση για το ωράριο, την δεκαετία του 90’ ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και του 2000 για το ασφαλιστικό. Στο στόχαστρο των τραπεζιτών βρίσκονται ούτως ή άλλως τα αποθεματικά συνταξιούχων όπως το ΛΕΠΕΤΕ στην Εθνική. Τώρα που τα αρπακτικά των τραπεζών ανοίγουν το μέτωπο των απολύσεων είναι η ώρα να πιάσουν ξανά οι εργαζόμενοι το νήμα του αγώνα μαζί με τους συνταξιούχους.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι γεμάτοι από μάχες των εργατών για να χαλάσουν τα σχέδια των αφεντικών και της κυβέρνησης. Έχουμε μία μεγάλη ευκαιρία να οργανώσουμε, να συντονίσουμε και να κλιμακώσουμε αυτές τις μάχες. Για να πάρουμε πραγματικά πίσω αυτά που μας λεηλάτησαν με τα μνημόνια απαιτώντας να πάνε τα κέρδη και τα πλεονάσματα για τις ανάγκες των εργατών. Και να ανοίξουμε το δρόμο για την αριστερή εναλλακτική και την συνολική διέξοδο από την κρίση.
Σημειώσεις
1. https://adedy.gr/synenteujitypoudeu792018/
2. http://paremvaseisde.gr/
3. Εργατική Αλληλεγγύη “Μόνιμη δουλειά για όλους - Να απλώσουμε τον αγώνα μέχρι τη νίκη” http://ergatiki.gr/article.php?id=19657&issue=1357
4. http://www.sev.org.gr/grafeio-typou/deltia-typou/theodoros-fessas-oi-proypotheseis-gia-tin-epektasi-ton-kladikon-syllogikon-symvaseon-ergasias/
5. https://www.naftemporiki.gr/finance/story/1425770/icap-oi-protathlites-kerdon-stin-ellada-to-2017
6. Εφημερίδα των Συντακτών “«Πολιτική επιλογή της κυβέρνησης» η ευνοϊκή μεταχείριση του «Ωνασείου»” http://www.efsyn.gr/arthro/politiki-epilogi-tis-kyvernisis-i-eynoiki-metaheirisi-toy-onaseioy
7. Τράπεζα Πειραιώς: Απεργιακό ΟΧΙ στις αντεργατικές μεθοδεύσεις https://ergatiki.gr/article.php?id=19783&issue=1360