“Ανοιχτά σύνορα-Ανοιχτές πόλεις”, είναι το αίτημα των προσφύγων
Να απαντήσουμε ενωμένοι σαν γροθιά στις φονικές επιθέσεις κατά των προσφύγων και στις μεθοδεύσεις υπέρ των φασιστών προτείνει ο Γιώργος Πίττας.
Ο χειμώνας έφτασε και σε εξέλιξη βρίσκεται μια από τις χειρότερες ρατσιστικές, απάνθρωπες και δολοφονικές εκστρατείες που έχουν γίνει ποτέ σε αυτήν την χώρα.
Η κατάσταση στα χοτ-σποτ, στα στρατόπεδα προσφύγων στα νησιά παραμένει απελπιστική. Ο αριθμός των ανθρώπων που διαμένουν σε αυτά είναι μεγαλύτερος απ’ ό,τι ήταν το καλοκαίρι παρά το γεγονός ότι λόγω του χειμώνα έχει μειωθεί δραματικά η διέλευση από την θάλασσα. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι -οι 18.000 μόνο στη Μόρια της Λέσβου- εξακολουθούν να ζουν σε σκηνές, μέσα στις λάσπες χωρίς θέρμανση στα χοτ-σποτ των νησιών και τα άλλα στρατόπεδα στην ενδοχώρα. Ήδη είχαμε τους πρώτους νεκρούς, μια γυναίκα που κάηκε ζωντανή μέσα στο κοντέινερ που έμενε στη Μόρια ενώ παρά τρίχα γλύτωσε η οικογένειά της.
Για τους πρόσφυγες που προσπαθούν να διασχίσουν την χερσαία οδό μέσω της Θράκης για να περάσουν στην ΕΕ τα νερά του Έβρου αποδεικνύονται πιο παγωμένα από αυτά του Ανατολικού Αιγαίου. Έξι πρόσφυγες, τέσσερις άνδρες και δύο γυναίκες έχασαν τη ζωή τους μέσα σε τέσσερις μέρες ανάμεσα στις 5 και 8 Δεκεμβρίου, οπότε τους βρήκαν παγωμένους στα χωράφια γύρω απο τον ποταμό Έβρο.
Αυτοί οι θάνατοι δεν είναι ατυχήματα, πρόκειται για μια απολύτως οργανωμένη και συνειδητή επιχείρηση εκ μέρους της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Πρόκειται για θανατοπολιτική προκειμένου να σταλεί το μήνυμα στους πρόσφυγες ότι κυνδυνεύετε πιο πολύ στην ΕΕ απ’ ό,τι στη Συρία ή το Αφγανιστάν. Και αν η απειλή του θανάτου στα σύνορα δεν αρκεί για να τους πείσει τότε υπάρχει η απειλή του θανάτου και της αρρώστιας από τις κακουχίες στα χοτ-σποτ. Ή ακόμη χειρότερα η απειλή να ζήσουν μερικά χρόνια σκλαβιάς σε ένα κλειστό πλεόν, σύμφωνα με το νέο νόμο της κυβέρνησης, στρατόπεδο σε κάποιο ξερονήσι του Αιγαίου.
Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει κηρύξει πόλεμο εναντίον των προσφύγων και των μεταναστών και αυτό δεν είναι λεκτική υπερβολή. Όπως όλοι οι πόλεμοι, ξεκίνησε με μια διακοπή διπλωματικών σχέσεων που στην περίπτωσή μας ήταν η κατάργηση, με το καλημέρα, του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και η μεταφορά των αρμοδιοτήτων του στο υπουργείο Προστασίας Πολίτη. Μέσα στο καλοκαίρι ξεκίνησαν οι «αποκλεισμοί» και οι «κυρώσεις»: σιωπηλή κλιμάκωση των push back στο Αιγαίο, αγρίεμα του ανθρωποκυνηγητού στον Έβρο και στην Εγνατία, ρατσιστικές εγκύκλιοι με στόχο το ΑΜΚΑ και την χρήση των νοσοκομείων από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες - και ρατσιστική κλιμάκωση των επιχειρήσεων σκούπα της ΕΛ.ΑΣ στις πόλεις.
Ακολούθησε η επίσημη κήρυξη του πολέμου από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη που συνέκρινε τον ερχομό των προσφύγων με την εισβολή των Περσών ενώ ακολούθησε ο περιφερειάρχης Αιγαίου Μουντζούρης που την συνέκρινε με την επίθεση του Μουσολίνι του 1940. Κάπου εκεί, στα τέλη Οκτώβρη η κυβέρνηση δημοσιοποίησε και την στρατηγική της, το ρατσιστικό νομοσχέδιο «φαστ-τρακ» που προβλέπει τη λειτουργία κλειστών στρατοπέδων συγκέντρωσης, αυστηρό περιορισμό στη χορήγηση ασύλου, μαζικές απελάσεις, δημιουργία κλειστών στρατοπέδων και νέα μέτρα σκλήρυνσης της «φύλαξης των συνόρων». Δύο μήνες μετά, πολλά μέρη αυτού του σχεδίου επίθεσης αντιμετωπίζουν κωλύματα και καθυστερήσεις. Αφορούν τη χρηματοδότηση νέων μαζικών κλειστών στρατοπέδων, την οργάνωση του νέου γραφειοκρατικού μηχανισμού (μη) χορήγησης ασύλου, το σχέδιο γρήγορων μαζικών απελάσεων, τη μεταφορά προσφύγων στην ενδοχώρα.
Όμως ο πόλεμος ενάντια στους πρόσφυγες παραμένει. Και επειδή έναν πόλεμο συνήθως τον διεξάγουν οι «ειδικοί», με την πρόσφατη τροπολογία που ψήφισε η κυβέρνηση στα μέσα Δεκέμβρη δημιούργησε τον «Εθνικό Συντονιστή» για το προσφυγικό. Δεν είναι άλλος από τον υφυπουργό Άμυνας Στεφανή, που θα «συντονίζει και ελέγχει τις αρμόδιες υπηρεσίες των υπουργείων και τους υπαγόμενους φορείς που σχετίζονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο με τη διαχείριση του προσφυγικού και μεταναστευτικού»! Από το υπ. Μετανάστευσης στο υπ. ΠροΠο και από εκεί στο υπ. Άμυνας, δύο τσιγάρα δρόμος για τον Μητσοτάκη.
Η πρώτη κίνηση που έκανε ο Στεφανής ήταν να πάει στον Έβρο και να επιβλέψει την τοποθέτηση νέου φτάχτη στα σημεία που δεν καλύπτει ο ήδη υπάρχων. Ακριβώς τις ίδιες μέρες το Der Spiegel έβγαλε στη δημοσιότητα τα βίντεο της Forensic Architecture από τα παράνομα push back στον Έβρο και στο φως ήρθαν δεκάδες νέες καταγγελίες απο πρόσφυγες που βασανίστηκαν, ληστεύθηκαν, ξεγυμνώθηκαν και πετάχτηκαν στην άλλη πλευρά των συνόρων από ελληνικές δυνάμεις.
Η στρατιωτικοποίηση του προσφυγικού συμπίπτει με τη σύνδεσή του –που επιχειρεί η κυβέρνηση και οι κολαούζοι της– με τα λεγόμενα «εθνικά ζητήματα». Σύμφωνα με αυτήν, ο πόλεμος ενάντια στους πρόσφυγες είναι κομμάτι του πολέμου ενάντια στην Τουρκία. Σύμφωνα με τους εκπρόσωπους της κυβέρνησης «τους πρόσφυγες τους στέλνει ο Ερντογάν» για να δημιουργήσει πρόβλημα στο εσωτερικό της Ελλάδας εν μέσω της όξυνσης των ανταγωνισμών για τις ΑΟΖ που έχει φτάσει μέχρι τη Λιβύη. Όπως διαβάζουμε στην Καθημερινή (15/12):
«Τις ανησυχίες της Αθήνας ότι μπορεί ο Ερντογάν να ενεργοποιήσει το αναίμακτο, πλην πανίσχυρο όπλο των μεταναστευτικών ροών εναντίον της Ευρώπης με πρώτο στόχο την Ελλάδα, εντείνει η αρνητική κλιμάκωση των ελληνοτουρκικών αλλά και των ευρωτουρκικών σχέσεων, με αφορμή τις εξελίξεις στο θέμα της ΑΟΖ με τη Λιβύη. Αντί να προκαλέσει θερμό επεισόδιο, έστω μικρό, στο Αιγαίο, θα σπρώξει στον Εβρο χιλιάδες μετανάστες και θα τους πει “περάστε απέναντι και πάτε στην ευχή του Αλλάχ”...».
Κυβέρνηση και δικαστική εξουσία στρώνουν το δρόμο στους φασίστες
Αυτός ο αχαταρμάς ισλαμοφοβίας, ρατσισμού, πολεμοκαπηλείας, εθνικισμού και «νόμου και τάξης» είναι το μείγμα της πολιτικής που επιχειρεί να εφαρμόσει η Νέα Δημοκρατία, όχι τυχαία, καθώς την ίδια στιγμή με τις διεκδικήσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Βόρεια Αφρική, ξεδιπλώνει την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη επίθεση ιδιωτικοποιήσεων, απολύσεων και χτυπήματος των εργατικών δικαιωμάτων στο εσωτερικό της χώρας.
Με αυτόν τον τρόπο για ακόμη μια φορά η ΝΔ ανοίγει διάπλατο το δρόμο στην φασιστική απειλή. Και συνειδητή αρωγό της σε αυτό το έγκλημα έχει τη δικαστική εξουσία όπως αυτή εκφράστηκε στην πρόταση της εισαγγελέως Οικονόμου, στην δίκη της Χρυσής Αυγής.
Η πρόταση της εισαγγελέως ρίχνει την ευθύνη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στον εκτελεστή Ρουπακιά απαλλάσσοντας ολόκληρη την ηγεσία των νεοναζί της Χρυσής Αυγής αλλά και το τάγμα εφόδου Νίκαιας, τους συνεργούς του Ρουπακιά.
Στην περίπτωση των Αιγύπτιων ψαράδων ρίχνει στα μαλακά τους δράστες με τη μετατροπή της κατηγορίας από απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη ενώ στην ίδια μεθόδευση υποβάθμισης των κατηγοριών προχώρησε και για τις δολοφονικές επιθέσεις κατα των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ.
Όπως αναφέρει η ανακοίνωση της ΚΕΕΡΦΑ που κάλεσε σε αντιφασιστικό συλλαλητήριο ενάντια στην πρόταση το Σάββατο 21/12, η πρόταση «αποκάλυψε τους ακατάλυτους δεσμούς προστασίας και ασυλίας της πολύχρονης δράσης των νεοναζί της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα, με τις προσβάσεις τους στο εισαγγελικό, δικαστικό και αστυνομικό σώμα. Εφερε στην επιφάνεια όμως και την τακτική της ίδιας της κυβέρνησης της ΝΔ που επιχειρεί την επαναφορά της Χρυσής Αυγής στο πολιτικό προσκήνιο σε συνθήκες όπου παίζει απροκάλυπτα το χαρτί του ρατσισμού και του “νόμου και τάξης”».
Με τόσο γερή δόση πλυντηρέξ ήδη στην Χ.Α κάνουν μπουγάδα για να στεγνώσουν τα καινούργια τους ρούχα. Λίγες μέρες πριν την αγόρευση της εισαγγελέως, την Τετάρτη 11/12 ο Κασιδιάρης έλεγε σε συνέντευξη: «Περιμένουμε να ολοκληρωθεί η δίκη και θα γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες ώστε το κόμμα να πάει μπροστά... Από κει και πέρα, θα γίνει συνέδριο με πρωτοβουλία του κ. Μιχαλολιάκου και θα γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να επιστρέψει δυναμικά το κόμμα στην κεντρική πολιτική σκηνή... Το κόμμα θα προχωρήσει ως ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό εθνικό κόμμα».
Οι μεθοδεύσεις και οι συνδέσεις είναι σαφείς. Και δεν είναι καινούργιες. Η Χ.Α είναι αποδεδειγμένα μέσα από τις κάλπες το κόμμα της ΕΛ.ΑΣ και ιδιαίτερα των Ματατζήδων και των ειδικών της δυνάμεων. Ο Άρειος Πάγος τους δίνει εδώ και χρόνια άδεια συμμετοχής στις εκλογές σαν νόμιμο κόμμα – ακόμη και μετά το 1998 όταν ο υπαρχηγός τους «Περίανδρος» παραλίγο να δολοφονήσει τον Δ. Κουσουρή. Για ποιο «μεγάλο κόμμα», που τύπωνε τα ψηφοδέλτια της Χ.Α την δεκαετία του ’90, έγραφε ο πρώην ταμίας της ναζιστικής οργάνωσης Κουσουμβρής; Μήπως για το κόμμα που τους καλούσε να πάρουν υπουργεία (Γ. Καρατζαφέρης) και συνομιλούσε (Μπαλτάκος) μαζί τους στα υπόγεια της Βουλής για μια συνεργασία με μια «σοβαρή Χ.Α» (Μπάμπης Παπαδημητρίου);
Φυσικά δεν είναι δεδομένο ότι οι δικαστές θα ακολουθήσουν την πρόταση της εισαγγελέως. Αλλά δεν έχουμε καμιά απολύτως εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη. Όπως και το Γενάρη του 2013 με τη δολοφονία Λουκμάν (την οποία η εισαγγελέας επίσης έκρινε ότι δεν αφορά στην Χ.Α) όπως και το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους μετά τη δολοφονία Φύσσα, η δύναμη που καλείται να επιβάλει ότι θα απονεμηθεί δικαιοσύνη δεν είναι άλλη από το αντιφασιστικό κίνημα.
Όπως γράφαμε τον Ιούλη, λίγες μέρες μετά τις εκλογές που η Χ.Α έμεινε εκτός Βουλής: «Δεν χωράει κανένας εφησυχασμός και το αντιφασιστικό κίνημα ξαναβγαίνει από τώρα να πετύχει μια σειρά επόμενους στόχους. Να κλείσουν και τα τελευταία “γραφεία” ορμητήρια που έχουν μείνει... Το κίνημα έχει να συνεχίσει να δίνει τη μάχη της καταδίκης και να υπερβεί τα οφέλη που μπορεί η ναζιστική συμμορία να έχει από τον νέο ποινικό κώδικα: καταδίκη χωρίς κανένα ελαφρυντικό, σε όλη την ηγεσία και όλους τους φυσικούς αυτουργούς. Αυτή η μάχη θα πάει μέχρι το τέλος και θα συντρίψει τόσο τη Χρυσή Αυγή όσο και οποιονδήποτε τολμήσει να το παίξει μιμητής της».
Το πρώτο τρίμηνο του 2020, (η δίκη θα συνεχιστεί με τις αγορεύσεις πολιτικής αγωγής και υπεράσπισης και μετά η έδρα θα ζητήσει εύλογο χρόνο για να αποφασίσει) θα είναι καθοριστικό για την τελική απόφαση. Θα χρειαστεί μια μαζική αντιφασιστική καμπάνια διαρκείας, εκδηλώσεις σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, καθημερινή πολιορικία στα δικαστήρια, διαδηλώσεις και συλλαλητήρια, που θα απαιτήσουν την καταδίκη της Χ.Α, να ξεσηκώσουμε τα συνδικάτα, να κατέβουμε στο δρόμο στην έκτη επέτειο της δολοφονίας του Σαχζάτ Λουκμάν. Ο διεθνής συντονισμός που έχει ξεκινήσει με τη διεθνή μέρα δράσης στις 21 Μάρτη –λίγο πριν ή λίγο μετά την ανακοίνωση της απόφασης– μπορεί να γίνει το κέντρο για μια διεθνή καμπάνια υπογραφών και κινητοποιήσεις υποστήριξης που θα ζητάνε την καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Όταν δικαστική εξουσία και κυβέρνηση, σαν να τραβάνε κάρτα στη Μονόπολη, πάνε να μας στείλουν ξανά πίσω στο σημείο εκκίνησης πριν από την δίωξη της Χρυσής Αυγής, το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να τους θυμίσει ότι υπάρχει το «πήγαινε κατευθείαν στην φυλακή»!
Η καταδίκη της Χ.Α θα αποτελέσει ένα αποφασιστικό χτύπημα στην απειλή της επιστροφής της ίδιας όπου ασύδοτα πλέον θα καίει και θα «σφάζει ό,τι κινείται» αλλά και στους Βελόπουλους, και στους «αποχωρήσαντες» της Χ.Α., και σε όλο τον φασιστικό και ακροδεξιό εσμό που προκαλεί τους τελευταίους μήνες πίσω από διάφορες «επιτροπές αγανακτισμένων»: Σε μια σειρά από περιοχές της Βόρειας Ελλάδας μειοψηφικά ακροδεξιά δίκτυα που στήθηκαν γύρω από τους «μακεδονομάχους» του προηγούμενου έτους επιχείρησαν να κλείσουν τους δρόμους στα πούλμαν που μετέφεραν οικογένειες προσφύγων – με αποκορύφωση την αποτυχημένη απόπειρα του ρατσιστικού «μπάρμπεκιου» στο στρατόπεδο των Διαβατών που κατέληξε σε φιάσκο χάρη στην αντισυγκέντρωση της ΚΕΕΡΦΑ. Στο 6ο Διαμέρισμα της Αθήνας οι πρώην συνεργάτες της χρυσαυγίτισας Σκορδέλη της «Επιτροπής Κατοίκων Αγίου Παντελεήμονα» έκαναν την εμφάνισή τους στο κοινοτικό συμβούλιο διεκδικώντας να μην ανοίξει δομή για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα –συνοδεία μάλιστα του βουλευτή της ΝΔ Μπογδάνου!
Οι «αγανακτισμένοι» προκαλούν έχοντας την κάλυψη της αστυνομίας του Χρυσοχοΐδη (που ενώ χωρίς κανένα ενδοιασμό επιτίθεται με πλαστικές σφαίρες σε καταλήψεις στέγης) στα Βρασνά τους επέτρεψε να στήσουν οδόφραγμα και να γυρίσουν πίσω τους πρόσφυγες. Αντίστοιχα, στην οδό Σολωμού πάνω από την Πατησίων, στα Εξάρχεια, τα ΜΑΤ μπορούν να ξεγυμνώνουν διαδηλωτές στο όνομα του «νόμου και της τάξης» την ίδια στιγμή που λίγο πιο κάτω στον ίδιο δρόμο οι φασίστες μπορούν να χτυπούν ανενόχλητοι Αφγανούς μετανάστες. Όπως συμβαίνει πάντα, μαζί με τις «επιτροπές αγανακτισμένων» και τις «σκούπες» της αστυνομίας έχουν αρχίσει να κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους ξανά τα τάγματα εφόδου. Η επίθεση με μαχαίρι στον Ιρανό μαθητή στην Θεσσαλονίκη το Νοέμβρη και ο άγριος ξυλοδαρμός Αφγανού διερμηνέα από οργανωμένο τάγμα εφόδου στη διασταύρωση Γ’ Σεπτεμβρίου και Σολωμού στην Αθήνα τον Δεκέμβρη είναι τα πιο γνωστά αλλά όχι τα μοναδικά παραδείγματα.
Οι «αγανακτισμένοι» προκαλούν έχοντας την κάλυψη δημάρχων και τοπικών παραγόντων. Στα νησιά του Βορείου Αιγαίου κάτω από τον συντονισμό του περιφερειάρχη Αιγαίου Μουτζούρη, οι προερχόμενοι κυρίως από τη ΝΔ αλλά και το ΠΑΣΟΚ δήμαρχοι πρωτοστατούν σε αντιδραστικές κινητοποιήσεις που ζητάνε περισσότερη Φρόντεξ, να κλείσουν όλες οι δομές για πρόσφυγες και στοχοποιούν τους μετανάστες αλλά και τους αλληλέγγυους. Μπορεί η «μέρα δράσης» που πήγαν να οργανώσουν ταυτόχρονα σε όλα τα νησιά στο Αιγαίο να πήγε «άπατη» αλλά δεν εγκαταλείπουν τον «αγώνα» τους. Αποκορύφωμα η χρυσαυγίτικου τύπου επίθεση του δημάρχου Ανατολικής Σάμου Στάντζου μαζί με τραμπούκους, βρίζοντας και ασκώντας βία σε πρόσφυγες και δημοσιογράφους στις 17 Δεκέμβρη στη Σάμο, όταν οι πρώτοι θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες διαβίωσης στο ΚΥΤ. Δύο μέρες μετά ακολούθησε εξέγερση στο ΚΥΤ Σάμου γιατί ξέμεινε από φαγητό και η αστυνομία επιτέθηκε με δακρυγόνα και ξύλο στους πρόσφυγες που αποπειράθηκαν να ασκήσουν το δικαίωμά τους στο συνέρχεσθαι στην πύλη του στρατοπέδου. Επιπλέον, από την Λέσβο μέχρι την Κομοτηνή πληθαίνουν τα παραδείγματα όπου πρόσφυγες, αλλά και μέλη οργανώσεων ή αλληλέγγυοι διώκονται ή απελαύνονται ως «διακινητές προσφύγων» ή με άλλες αντίστοιχες κατηγορίες.
Κανένα από όλα αυτά τα μέτωπα δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο. Δίπλά στην καμπάνια για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα έχει να απομονώσει τους «αγανακτισμένους» όπου και όποτε προσπαθούν να κάνουν την εμφάνισή τους αποκαλύπτοντας ότι είναι μειοψηφίες –όπως συνέβη στο 6ο Διαμέρισμα Αθήνας, όπου κινητοποιήθηκε όλη η γειτονιά και τους απομόνωσε. Να συγκρουστεί με τις ρατσιστικές «πρωτοβουλίες» των «τοπικών παραγόντων». Να συγκρουστεί με την ισλαμοφοβία, που μετατρέπεται σε βασικό άξονα της ρατσιστικής επίθεσης –«σε δέκα χρόνια θα έχουμε γίνει Ισλάμ»– στηρίζοντας κινητοποιήσεις σαν την μαζική διαδήλωση που οργάνωσαν οι κοινότητες των μεταναστών στις 14 Δεκέμβρη στο κέντρο της Αθήνας. Και βέβαια να ακυρώσει στην πράξη όλα τα ρατσιστικά σχέδια της κυβέρνησης και την Κοινή Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας απαιτώντας σύνορα, πόλεις και σχολεία ανοιχτά για τους πρόσφυγες, άσυλο και στέγαση για όλους, να κλείσουν όλα τα στρατόπεδα, να πέσουν οι φράχτες.
Ο ρόλος των κομμάτων και των οργανώσεων της Αριστεράς είναι απολύτως κρίσιμος σε όλα αυτά τα μέτωπα. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να καταψήφισε στη Βουλή το ρατσιστικό νομοσχέδιο της ΝΔ αλλά ο Τσίπρας εξακολουθεί να καλεί την ΕΕ να εφαρμόσει τη βάρβαρη ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας ενώ η κριτική του στην ΝΔ αποφεύγει την ουσία και αφορά στην «διαχείριση». Απαράδεκτο είναι επίσης το ΚΚΕ να καλεί σε συμμετοχή στις αντιδραστικές συγκεντρώσεις των δημάρχων με «διαφορετικά πλαίσιο» - κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ ας πούμε σε μια πανεργατική συγκέντρωση. Και βέβαια εξίσου απαράδεκτο είναι τα δύο μεγάλα κόμματα της αριστεράς να κάνουν κριτική στην πολεμοκάπηλη πολιτική της ΝΔ πάνω στα ελληνοτουρκικά ζητώντας πιο σκληρή πολιτική.
Φυσικά η σκληρή κριτική δεν μπορεί να μεταφράζεται σε «αποκλεισμούς» κομματιών της Αριστεράς από το αντιφασιστικό κίνημα. Για την ακρίβεια αν υπερισχύσει μια τέτοια λογικη, θα είναι η συνταγή για την απόλυτη καταστροφή όπως έχει δείξει η φριχτή εμπειρία της Γερμανίας της δεκαετίας του ‘30. Για να μπορέσει να πετύχει τους στόχους του το αντιφασιστικό κίνημα χρειάζεται να είναι ενωμένο σαν μια γροθιά κόντρα στους φασίστες και τις ρατσιστικές επιθέσεις – και να έχει νίκες εδώ και τώρα.
Έγινε δυνατή αυτή η ενότητα με επιτυχία τη μέρα της απολογίας του Μιχαλολιάκου στην δίκη της Χ.Α αλλά και στη μαζική διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη μετά το μαχαίρωμα του Ιρανού μαθητή. Έγινε δυνατή στις συνεδριάσεις του δημοτικού και κοινοτικών συμβουλίων της Αθήνας όπου όλοι οι σύμβουλοι της Αριστεράς ψηφίζουν μαζί πάνω σε μια σειρά από θέματα που αφορούν το ρατσισμό και τον φασισμό. Έγινε δυνατή στην καμπάνια υποστήριξης της Πακιστανικής Κοινότητας που πέτυχε τελικά να ανοίξει το σχολείο της στα Σεπόλια. Το ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων είναι η μόνη απάντηση στο φασισμό και το επόμενο διάστημα, είναι πραγματικά κρίσιμο αυτά τα βήματα να κλιμακωθούν.