Βιβλιοκριτική
Βιβλιοκριτική: "Με τις μέλισσες ή με τους λύκους" - Αγόρευση στη δίκη της Χρυσής Αυγής, "Το «άλλο άκρο» στο εδώλιο: δικαιοσύνη ή ατιμωρησία ξανά;" - Αγόρευση στη δίκη της Χρυσής Αυγής

Με τις μέλισσες ή με τους λύκους
Αγόρευση στη δίκη της Χρυσής Αυγής
Θανάσης Καμπαγιάννης

Τιμή 8,5 ευρώ, 232 σελίδες
Εκδόσεις Αντίποδες

 

Το «άλλο άκρο» στο εδώλιο: δικαιοσύνη ή ατιμωρησία ξανά;
Αγόρευση στη δίκη της Χρυσής Αυγής (20 & 21 Ιανουαρίου 2020)
Κώστας Παπαδάκης

Τιμή 10 ευρώ, 256 σελίδες
Εκδόσεις Τόπος

 

Κυκλοφόρησαν σε βιβλία οι αγορεύσεις δυο από τους συνηγόρους πολιτικής αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Το Με τις μέλισσες ή με τους λύκους περιλαμβάνει την αγόρευση του Θανάση Καμπαγιάννη που έλαβε χώρα στις 14, 15 και 18 Γενάρη 2020 και το βιβλίο Το ‘άλλο άκρο’ στο εδώλιο: δικαιοσύνη ή ατιμωρησία ξανά; περιλαμβάνει την αγόρευση του Κώστα Παπαδάκη στις 20 και 21 Γενάρη. Οι αγορεύσεις αυτές αποτέλεσαν, μαζί με τις αγορεύσεις των υπόλοιπων συνηγόρων πολιτικής αγωγής, ένα ιστορικό σημείο συνάντησης για όλο το κίνημα και την εργατική τάξη που παλεύει να βάλει στη φυλακή τους ναζί.

Το βιβλίο του Θ. Καμπαγιάννη ξεκινάει περιγράφοντας την εθνικοσοσιαλιστική συγκρότηση της Χρυσής Αυγής από την πρώτη στιγμή. Με αναδρομή στην ιστορία της και αναλυτική αναφορά στο καταστατικό, του οποίου η γνησιότητα αποδεικνύεται με πάρα πολλά στοιχεία της δίκης, το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου δείχνει ότι η ΧΑ ανέκαθεν ήταν και εξακολουθεί να είναι μια ναζιστική οργάνωση. Αυτό με τη σειρά του καθορίζει τη δομή της οργάνωσης, την δημιουργία δηλαδή των ταγμάτων εφόδου. 

Στη συνέχεια, περιγράφοντας το κύμα ρατσιστικής βίας που δημιούργησε η ΧΑ, από τον Άγιο Παντελεήμονα μέχρι το πογκρόμ του Μάη του 2011, ο Θ. Καμπαγιάννης αναδεικνύει ότι οι πολιτικοί στόχοι πάνε χέρι-χέρι με την εγκληματική δράση και τα τάγματα εφόδου. Συνεχίζει με το σημείο καμπής των εκλογών του 2012 όπου οι μέχρι τότε ομάδες κρούσης “εντάσσονται πλέον στην οργανωτική διάρθρωση της Χρυσής Αυγής στις τοπικές οργανώσεις που ανοίγουν ανά την Ελλάδα [και] αυτό εξηγεί και τη διάχυση της βίας σε πανελλαδικό επίπεδο”. Ακολουθεί μια ανατομία της οργάνωσης σε όλα τα επίπεδα και η ανάλυση αυτή γίνεται χάρη στην βαθιά γνώση του συνηγόρου για το αποδεικτικό υλικό. Από το τι είναι μέλος και πώς λειτουργούν με τα μέλη τους οι τοπικές οργανώσεις, μέχρι τα όργανα της ηγεσίας, την ιεραρχία, την πειθαρχία -δεν υπάρχει τίποτα που να ξεφεύγει στο βιβλίο αυτό.

Το βιβλίο περιγράφει και το σχέδιο του “Ελληνικού Σεπτέμβρη”: τη στιγμή της κλιμάκωσης της ναζιστικής βίας όταν η Χρυσή Αυγή αποφάσισε ότι έχει έρθει η ώρα της. Με άφθονα στοιχεία πάλι, η περιγραφή αυτής της νέας φάσης, κορυφαία στιγμή της οποίας ήταν η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι αυτό ήταν το σχέδιο της ηγεσίας της ΧΑ. 

“Το μέτρο της απόδοσης δικαιοσύνης για τα θύματα είναι η καταδίκη του Μιχαλολιάκου”, τονίζει ο Θ. Καμπαγιάννης και θέτει το δικαστήριο προ των ευθυνών του απέναντι στα θύματα, τους μάρτυρες που αψήφησαν τον φόβο και κατέθεσαν, την εργατική τάξη που παλεύει για να τσακίσει τον φασισμό, τον “κόσμο των μελισσών” όπως τον ονομάζει.

Το βιβλίο του Κ. Παπαδάκη ξεκινάει με τα νομικά ζητήματα, όπως το άρθρο 187 του ποινικού κώδικα (εγκληματική οργάνωση) και η σύμβαση του Παλέρμο, καταρρίπτοντας τις σχετικές ενστάσεις της υπεράσπισης. Ακολουθεί στη συνέχεια μια πορεία που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για το αν η Χρυσή Αυγή πρέπει να καταδικαστεί με το άρθρο 187 που κατηγορείται. Οι επιθέσεις της δεκαετίας του ‘90 με αποκορύφωμα την απόπειρα δολοφονίας σε βάρος του Κουσουρή που αναδείχτηκαν στη δίκη, δείχνουν ποια ήταν από την πρώτη στιγμή η ουσία της ύπαρξης της ΧΑ: η βία. Το ίδιο ισχύει για την δεκαετία του 2000 που οι επιθέσεις συνεχίζονται και οι οποίες παρατίθενται στο βιβλίο με στοιχεία. Όπως χαρακτηριστικά περιγράφει ο συνήγορος, φτάνουμε στο 2008, απ’ όπου ξεκινάει το βούλευμα, κοντεύοντας ήδη να χάσουμε το λογαριασμό. Όμως οι επιθέσεις που παρατίθενται από δω και πέρα είναι ακόμα πιο καταιγιστικές. Η περίοδος που προηγήθηκε της εκλογικής ανόδου έχει εμβληματικές επιθέσεις όπως το Αντίπνοια, το πογκρόμ και άλλες.

Το 2012 γίνεται η επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες. Κι εδώ τα στοιχεία που έχει να παραθέσει ο Κ. Παπαδάκης είναι συντριπτικά. Πρόκειται για μια συγκλονιστική περιγραφή, που κάνει σκόνη τόσο τα ψέματα που ψέλλισαν οι χρυσαυγίτες, όσο και την εισαγγελική πρόταση που προσπαθεί να υποβαθμίσει τη βαρύτητα του εγκλήματος από απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βαριά σωματική βλάβη. Ακολουθεί ένας μεγάλος κατάλογος των επιθέσεων από το 2012 και μετά. 

Ο Κ. Παπαδάκης απαντάει στην υπεράσπιση που ισχυρίζεται ότι η δίκη είναι μια πολιτική δίωξη κατόπιν σκευωρίας -τα δεκάδες εγκλήματα που παρέθεσε πιο πάνω είναι τρανταχτή ένδειξη για το αντίθετο, την ασυλία που απολάμβανε η ΧΑ επί δεκαετίες. Αλλά δεν περιορίζεται εκεί. Είναι εντυπωσιακό πως, διαβάζοντας αποσπάσματα από το ίδιο το βούλευμα, αποδεικνύει ότι ακόμα και σε αυτή τη φάση λείπουν πάνω από 40 αδικήματα που θα μπορούσαν να έχουν αποδοθεί στη ναζιστική οργάνωση! Συνεχίζει αποδομώντας την εισαγγελική πρόταση σε 24 σημεία και μην αφήνοντας καμιά αμφιβολία για τη σαθρότητά της. Είναι εντυπωσιακή η αντιπαράθεση της στάσης της εισαγγελέως απέναντι στη Χρυσή Αυγή με τη στάση της ίδιας απέναντι στον Τάσο Θεοφίλου, με την οποία κλείνει το κυρίως κομμάτι της αγόρευσης.

Στον επίλογο, η ιστορία του Χανς Λίτεν, δικηγόρου πολιτικής αγωγής ενάντια στο τάγμα εφόδου Στουρμ 33 του ναζιστικού κόμματος της Γερμανίας, που κάλεσε τον Χίτλερ για μάρτυρα: το δικαστήριο πίστεψε τα ψέματα του Χίτλερ. “Η ιστορία δεν θα σας συγχωρήσει αν κάνετε το ίδιο λάθος”, κλείνει ο Κ. Παπαδάκης.

Διαβάζοντας αυτά τα βιβλία μπορεί κανείς να δει να ξετυλίγεται μπροστά του η Ιστορία. Η εμπειρία της πάλης ενάντια στη Χρυσή Αυγή, οι ευθύνες των κρατικών μηχανισμών, οι πολιτικές διεργασίες σε αλληλεπίδραση με αυτή τη διαδικασία, η ιστορική εμπειρία των δεκαετιών του ‘30 και του ‘40. Όλα αυτά μέσα σε δυο βιβλία από τα οποία δεν λείπει ούτε η λογοτεχνική αξία: η ακαταμάχητα ευρηματική γραφή του Θ. Καμπαγιάννη και η επιβλητικά ζωηρή και μαχητική γραφή του Κ. Παπαδάκη κάνουν τα βιβλία, εκτός από απαραίτητα, απολαυστικά παρά το βαρύ αντικείμενό τους.

Το κόκκινο νήμα που ενώνει κάθε λέξη και σελίδα σε αυτά τα δυο βιβλία είναι η βαθιά κατανόηση του ναζιστικού φαινομένου και το γεγονός ότι ένα ολόκληρο κίνημα έχει δώσει μάχες για δεκαετίες μέχρι που κατάφερε να καθίσει στο σκαμνί τους Μιχαλολιάκους και να τους απομονώσει. Το κίνημα που παλεύει μέσα στην πανδημία για να σώσει ζωές, την ίδια ώρα που η ΝΔ κλειδαμπαρώνει πρόσφυγες στα στρατόπεδα-παγίδες θανάτου, χρειάζεται αυτά τα δυο βιβλία σαν όπλα στη φαρέτρα τoυ για να παλέψει να ολοκληρωθεί η δίκη όπως πρέπει: με την βαριά καταδίκη όλων των ναζιστών δολοφόνων.