Σάββατο 26 Φλεβάρη, Με τους εργάτες της Καβάλας, της ΛΑΡΚΟ, της COSCO στο Σύνταγμα
Με την εμπλοκή της στον πόλεμο στην Ουκρανία, η κυβέρνηση της ΝΔ χειροτερεύει την κρίση και τις αντεργατικές επιθέσεις.
Η Μαρία Στύλλου θυμίζει την παράδοση εργατικής αντίστασης σε συνθήκες πολέμου που ξαναζωντανεύει στους δρόμους.
Το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία έχει σκάσει σαν μια τεράστια βόμβα πάνω στις εξελίξεις παγκόσμια -και στην Ελλάδα. Παράλληλα με την αιματοχυσία στους δρόμους των ουκρανικών πόλεων, το κόστος του πολέμου για την εργατική τάξη απλώνεται παντού. Σίγουρα αυτό έχει να κάνει με την τεράστια κλιμάκωση των εξοπλισμών, με πιο χτυπητό παράδειγμα την απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να διαθέσει 100 δισεκατομμύρια ευρώ για «αναβάθμιση της Bundeswehr». Ξαφνικά, η χώρα-ατμομηχανή της λιτότητας σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, η χώρα-οδηγός των Μνημονίων και των πρωτογενών πλεονασμάτων, δίνει πάνω από το μισό ελληνικό ΑΕΠ για εξοπλισμούς!
Αλλά το σοκ δεν περιορίζεται εκεί. Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας που ανακοινώνουν οι κυβερνήσεις του ΝΑΤΟ καταβαραθρώνουν τα σενάρια οικονομικής ανάκαμψης που ήδη είχαν αρχίσει να λαχανιάζουν. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι ρυθμοί οικονομικής ανόδου μετά τη βουτιά στα χρόνια της πανδημίας βρίσκονταν υπό αναθεώρηση. Με το ξέσπασμα του πολέμου το κλάδεμα παίρνει τεράστιες διαστάσεις.
Για την ελληνική οικονομία, οι τελευταίες εκτιμήσεις μιλάνε για πτώση του ρυθμού ανάκαμψης από 4,5% σε 2,5%. Για την πιο υπερχρεωμένη οικονομία της ΕΕ, αυτό βάζει τρομερές πιέσεις τις οποίες η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μεταφέρει στις πλάτες των εργαζόμενων.
Σύμφωνα με την Καθημερινή «η αναταραχή έχει εκτοξεύσει τα κόστη δανεισμού. Τα ελληνικά spreads [η διαφορά ανάμεσα στα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας και της Γερμανίας] κινούνται σταθερά πάνω από τις 230 μονάδες βάσης, στα υψηλότερα επίπεδα από τον Ιούνιο του 2019».1 Για τους υπουργούς του Μητσοτάκη αυτό μεταφράζεται σε ακόμα μεγαλύτερες περικοπές των κοινωνικών δαπανών και πιο γρήγορο ξεπούλημα δημόσιων φιλέτων.
Οι δαπάνες για τη δημόσια Υγεία βρίσκονταν ήδη στο στόχαστρο του Πλεύρη με απολύσεις συμβασιούχων και ανεμβολίαστων εργαζόμενων που είναι σε αναστολή. Τώρα, οι «παράπλευρες απώλειες» του πολέμου απειλούν όλους τους εργαζόμενους στα Νοσοκομεία, στους Δήμους, στα Σχολεία. Το άγριο κυνήγι για έσοδα του δημοσίου σημαίνει ότι ο Χατζηδάκης τρέχει να διευκολύνει το πούλημα της ΛΑΡΚΟ ακόμα και ξεσπιτώνοντας τους εργαζόμενους από τις κατοικίες που μένουν εδώ και δεκαετίες. Όσο για τους εργαζόμενους στον Τουρισμό-Επισιτισμό, η ΝΑΤΟϊκή εκστρατεία τους μετατρέπει σε «κρέας για τα κανόνια» του οικονομικού πολέμου των κυρώσεων.
Κανένα κομμάτι της εργατικής τάξης δεν βρίσκεται έξω από το στόχαστρο. Η ακρίβεια είχε αρχίσει ήδη να ροκανίζει τα μεροκάματα καθώς η οικονομική ανάκαμψη μετά τα λοκντάουν σήμαινε έκρηξη κερδοσκοπίας. Με τον πόλεμο ο πληθωρισμός επιταχύνεται με ιλιγγιώδη άνοδο στις τιμές της ενέργειας και όχι μόνο. Ακόμα και οι κυβερνητικές εκτιμήσεις βλέπουν άλμα του πληθωρισμού.
Η εμπλοκή της Ελλάδας
Και όλα αυτά χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες από ακόμα μεγαλύτερη ελληνική εμπλοκή. Ο Μητσοτάκης έστειλε πολεμικό υλικό και κραυγάζει υπέρ της τοποθέτησης «στη σωστή πλευρά της ιστορίας» εννοώντας το ΝΑΤΟ και το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν». Τρελή πολεμοκαπηλεία την ώρα που η απόσταση ανάμεσα στον «Ψυχρό» και τον θερμό πόλεμο αποδεικνύεται μόλις δυο σπιθαμές.
Άλλωστε, η κυβέρνηση έχει καταρρίψει κάθε ρεκόρ θανάτων με τη διαχείριση της πανδημίας. Μπαίνοντας στον Μάρτη του 2022 οι θάνατοι από την αρχή της πανδημίας πλησιάζουν τις 30.000 και οι πιο πολλοί συγκεντρώθηκαν στην περίοδο από το φθινόπωρο του 2021 μέχρι σήμερα. Κάθε φορά που η κυβερνητική προπαγάνδα έλεγε ότι «οι επόμενες δυο βδομάδες είναι κρίσιμες για το τελευταίο μίλι», ακολουθούσαν νέα δεκαπενθήμερα που έσπαγαν κάθε προηγούμενο φράγμα. Οι περικοπές στην Υγεία ενώ κλιμακώνεται η πολεμική απειλή, είναι συνταγή για νέους γύρους σε αυτόν τον μακάβριο φαύλο κύκλο.
Σε αυτό το σκληρό τοπίο έρχεται να προστεθεί η στροφή προς την επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής με το ναυάγιο των διακηρύξεων για «πράσινη ανάπτυξη» και την απροκάλυπτη επιστροφή στη χρήση ορυκτών καυσίμων. Το περασμένο καλοκαίρι είχαμε ρεκόρ των καμένων δασικών εκτάσεων μέσα σε παρατεταμένο καύσωνα, το χειμώνα που μόλις πέρασε είχαμε τη χιονοθύελλα «Ελπίδα» που μπλόκαρε ακόμα και το κέντρο της Αθήνας. Η κυβέρνηση προσπαθούσε να κουκουλώσει τις ευθύνες της μιλώντας για τα «πράσινα» επενδυτικά σχέδια που θα αλλάξουν την κατάσταση. Τώρα, με το ξέσπασμα του πολέμου ο αγώνας δρόμου για περισσότερο πετρέλαιο και «φυσικό» αέριο γίνεται απροκάλυπτος. Ξαφνικά, οι υπουργοί που προσπαθούσαν να παραμυθιάσουν τους πυρόπληκτους με πλάνα επενδύσεων για ανεμογεννήτριες, παριστάνουν ότι θα καταπολεμήσουν την ακρίβεια συμμετέχοντας στον πόλεμο για τους αγωγούς αέριου!
Αυτή η κοροϊδία ξετυλίγεται και σε διεθνές επίπεδο. Οι κυβερνήσεις ΗΠΑ και ΕΕ κατηγορούν τον Πούτιν ότι εκβιάζει την Ευρώπη παίζοντας παιχνίδια με την παροχή φυσικού αέριου και βάζουν μπροστά να εξασφαλίσουν «ενεργειακή αυτάρκεια» της Δύσης κλιμακώνοντας τις επενδύσεις για ορυκτά καύσιμα μέσα στην Αμερική και όπου αλλού φτάνει το χέρι τους. Αυτό το «όπου αλλού» έχει πίσω του μια απέραντη ιστορία ιμπεριαλιστικών πολεμικών επεμβάσεων που πάντα είχαν και έχουν ελληνική εμπλοκή.
Οι δεσμοί του ελληνικού καπιταλισμού με το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο της Βρετανίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ έχουν μακρόχρονη ιστορία. Οι Βαλκανικοί πόλεμοι, η Μικρασιατική εκστρατεία που φέτος κλείνουν εκατό χρόνια από το καταστροφικό τέλος της, είναι οι αφετηρίες αυτών των δεσμών που έφεραν πολεμικές εμπλοκές ξανά και ξανά μέχρι σήμερα.
Η κυβέρνηση του πατέρα Μητσοτάκη έστειλε τη φρεγάτα Λήμνος να συμμετέχει στον πόλεμο του πατέρα Μπους στον Περσικό Κόλπο το 1991. Οι κυβερνήσεις του Σημίτη έδωσαν τις ΝΑΤΟϊκές διευκολύνσεις για την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία το 1999, την κατοχή του Αφγανιστάν το 2001, την εισβολή στο Ιράκ το 2003. Η άρχουσα τάξη του ελληνικού καπιταλισμού είναι χωμένη ως τον λαιμό σε αυτά τα εγκλήματα. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη συνεχίζει αυτή την παράδοση μετατρέποντας και την Αλεξανδρούπολη σε πολεμική βάση όπως τη Σούδα και κλιμακώνοντας το πρόγραμμα των εξοπλισμών με τα Ραφάλ και τις φρεγάτες.
Αντίσταση στον πόλεμο
Αλλά και η αντίσταση σε αυτές τις πολεμικές εξορμήσεις έχει τη δική της παράδοση. Το 1991 φοιτητικές καταλήψεις και εργατικές απεργίες ενώνονταν στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια με τις μανάδες των ναυτών της φρεγάτας Λήμνος για να απαιτήσουν την απεμπλοκή. Το 1999, οι απεργοί σιδηροδρομικοί στη Θεσσαλονίκη σταματούσαν τα τρένα που κουβαλούσαν ΝΑΤΟϊκά τανκς από το λιμάνι προς τη Σερβία. Το 2001, 2002, 2003, το αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα πρωτοστατούσε στη σύνδεση των Κοινωνικών Φόρουμ που είχαν ξεκινήσει από τη Γένοβα με την αντίσταση στον «Πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» του Μπους τζούνιορ.
Το φθινόπωρο του 2002 στη Φλωρεντία, η παρουσία μας στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ μας έδινε τη δυνατότητα να τονίσουμε:
«Έχουμε διανύσει μεγάλο δρόμο. Τα τελευταία δέκα χρόνια μας έχουν δώσει πολλές εμπειρίες. Στη αρχή της δεκαετίας ήταν ο πρώτος πόλεμος κατά του Ιράκ. Μετά, οι βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας, ενάντια στους οποίους υπήρχε ένα τεράστιο κίνημα στην Ελλάδα. Πέρσι ήταν το Αφγανιστάν. Και τώρα, για πρώτη φορά πριν ξεκινήσει ένας πόλεμος, αυτός στο ιράκ, έχουν ξεσπάσει τόσες αντιδράσεις. Είμαστε όλοι μαζί, τα συνδικάτα έχουν πάρει αποφάσεις ενάντια στον πόλεμο, σε πολλές πόλεις έγιναν διαδηλώσεις. Η περιοχή της Ελλάδας έχει πολύ μεγάλη σημασία για τον πόλεμο του Μπους. Θα χρησιμοποιήσουν τις νατοϊκές βάσεις που υπάρχουν στην Κρήτη, στην Τουρκία, στην Κύπρο για να βομβαρδίσουν. “Κλείστε το ΝΑΤΟ, ανοίξτε τα σύνορα” είναι το σύνθημα που φωνάζουμε στην Ελλάδα. Είμαστε μόνο στην αρχή, γιατί ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ένα ‘ατύχημα’. (…) Μετά την κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας, το ΝΑΤΟ κινείται προς την Ανατολή και κάθε κίνηση προς την Ανατολή, κάθε μάχη για την κυριαρχία και τα πετρέλαια σήμανε πόλεμο. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι ότι πολεμάμε τον ιμπεριαλισμό, όχι μόνο έναν πόλεμο. Αλλά ξεκινάμε να παλεύουμε τον ιμπεριαλισμό ξεκινώντας από τη μάχη για να σταματήσουμε τον πόλεμο στο Ιράκ».2
Πιο πριν, το ΣΕΚ και το SWP στη Βρετανία μαζί με την αδελφή οργάνωση στη Γερμανία είχαν εκδώσει κοινή διακήρυξη ενάντια στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία.3
Αυτή την παράδοση συνεχίζει η Διακήρυξη της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης που απαιτεί «Διαλύστε το ΝΑΤΟ- όχι την Ουκρανία».4
Η πάλη για να σταματήσουμε την ελληνική εμπλοκή σήμερα ενισχύεται από το κύμα των εργατικών αντιστάσεων που πολιορκεί την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Όπως διαπιστώνει η πολιτική απόφαση της πρόσφατης Συνδιάσκεψης του ΣΕΚ:
«Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει να διαχειριστεί όλα αυτά τα προβλήματα που οξύνονται αντικειμενικά από την κρίση του συστήματος και σπρώχνουν σε πιο άγριες αντεργατικές επιθέσεις, την ίδια ώρα που αντιμετωπίζει μια εντεινόμενη ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Η χρονιά που πέρασε σημαδεύτηκε από αυτή τη ριζοσπαστικοποίηση. Η χρονιά ξεκίνησε με το ξέσπασμα του ελληνικού #metoo που κορυφώθηκε με μια δυνατή απεργιακή 8 Μάρτη και φτάνει να στέλνει στη φυλακή σελέμπριτι (εκ)βιαστές. Η νεολαία ανάγκασε τον Χρυσοχοΐδη και την Κεραμέως να αναβάλουν την πανεπιστημιακή αστυνομία, ο Χρυσοχοΐδης πήγε σπίτι του. Ο νόμος Χατζηδάκη για τα συνδικάτα προκάλεσε τη μεγαλύτερη πανεργατική απεργία και στάθηκε αδύνατο να σταματήσει τις απεργιακές νίκες στην COSCO και στην efood. Οι απεργίες των εργατών της Υγείας κρατάνε όρθια τα δημόσια νοσοκομεία. Το συντονισμένο κατέβασμα από Καβάλα και ΛΑΡΚΟ στην Αθήνα δείχνει τις μάχες που ανοίγονται. Οι απόπειρες των φασιστών να ανασυνταχτούν και να οργανώσουν επιθέσεις, συνάντησαν άμεση απάντηση από το αντιφασιστικό κίνημα, ενώ πρόσφυγες και μετανάστες βγήκαν στους δρόμους ξανά και ξανά ενάντια στον κυβερνητικό ρατσισμό.
Οι συστηματικές προσπάθειες των ΜΜΕ να κρατήσουν τον Μητσοτάκη στο απυρόβλητο απέτυχαν. Τώρα πια βρίσκεται στο σημείο να διαγράφει διαρκώς στελέχη (Μπογδάνος, Δούκας, Κύρτσος) για να κρατάει τη συνοχή της ΝΔ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναδείχθηκε στην ηγεσία της ισορροπώντας ανάμεσα στις πτέρυγές της και στα κομμάτια και θρύψαλα που βγήκαν από τη μεγάλη πολιτική κρίση του 2012. Ποτέ δεν ήταν ο «πανίσχυρος Μωυσής» που ζωγράφιζαν οι αυλοκόλακες του Μαξίμου. Με τη σημερινή πολιτική κρίση τα ρήγματα ενεργοποιούνται ξανά».5
Απεργιακό κίνημα
Οι κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών του Φλεβάρη και της αρχής του Μάρτη επιβεβαιώνουν αυτή την εικόνα. Στις 23 Φλεβάρη οι απεργοί των Νοσοκομείων συγκλόνισαν την Αθήνα με την πορεία από την πλατεία Μαβίλη στο υπουργείο Υγείας.
Η πανυγειονομική απεργία έγινε στον απόηχο των δηλώσεων Πλεύρη σχετικά με τα επόμενα σχέδια του Υπουργείου και της κυβέρνησης στο ΕΣΥ. «Είμαστε εδώ ένα απεργιακό ποτάμι, ενωμένο, δυνατό που μπορεί να επιβάλλει ότι δεν θα περάσουν οι επιθέσεις του υπουργείου και της κυβέρνησης», είπε στο βήμα έξω από το Υπουργείο Υγείας ο Κώστας Καταραχιάς, γιατρός στο Έλενα Βενιζέλου και μέλος ΔΣ της ΕΙΝΑΠ. «Δυο χρόνια τώρα η κυβέρνηση έχει μετατρέψει τα νοσοκομεία σε νεκροθάλαμους, έχει δολοφονήσει 25 χιλιάδες και πλέον συνανθρώπους μας με την πολιτική της. Ξέρουμε ότι είναι αδίστακτοι και θέλουν να υλοποιήσουν την ατζέντα τους. Οι δηλώσεις χτες του Πλεύρη έχουν εξοργίσει όχι μόνο τους υγειονομικούς, αλλά όλη την κοινωνία. Έχουν το θράσος μετά από αυτή τη θανατερή πολιτική τους να ανακοινώνουν ότι θα ιδιωτικοποιήσουν το ΕΣΥ. Ότι θα καταργήσουν την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των γιατρών, ότι θα κάνουν απογευματινά χειρουργεία, ότι θα φέρουν ιδιώτες μέσα στα νοσοκομεία. Γι’ αυτό έβγαλαν τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες σε αναστολή, γι’ αυτό θέλουν να διώξουν τους ΣΟΧ και να φέρουν εργολάβους, γι’ αυτό θέλουν να απολύσουν όλους τους συμβασιούχους. Έχουμε μια μεγάλη μάχη μπροστά μας που μπορούμε να την κερδίσουμε μαζί με όλη την κοινωνία, ενωμένοι, κλιμακώνοντας απεργιακά».6 Λίγες μέρες μετά, το Σάββατο 26 Φλεβάρη, ήταν η σειρά των εργατών από την Καβάλα και τη Λάρκο να ξεσηκώσουν το Λεκανοπέδιο με το κατέβασμά τους:
«Ένα τεράστιο πανεργατικό ποτάμι ενάντια στις απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και την κυβέρνηση του Μητσοτάκη πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας το Σάββατο 26/2. Τα μαζικά μπλοκ των εργατών από τα Πετρέλαια και τα Λιπάσματα της Καβάλας, της ΛΑΡΚΟ και της COSCO μπήκαν στην κεφαλή της πορείας. Μαζί τους, πολλές δεκάδες σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα. Όλοι μαζί έστειλαν το πιο δυνατό μήνυμα στην κυβέρνηση και στα αφεντικά ότι η εργατική τάξη είναι ενωμένη, οργανωμένη στα συνδικάτα της και βγαίνει μπροστά να τσακίσει τις επιθέσεις τους και τους ίδιους.
Το μεγάλο συλλαλητήριο προς το Σύνταγμα ξεκίνησε με την προσυγκέντρωση στην Ομόνοια, με τους εργάτες από την Καβάλα να έχουν φτάσει με οχτώ πούλμαν και να δημιουργούν εκρηκτικό κλίμα με τα συνθήματά τους, με ρυθμικό χειροκρότημα, νταούλια και αναμμένα καπνογόνα. Από τη μία οι εργάτες των Πετρελαίων του Πρίνου με τα πορτοκαλί και από την άλλη των Λιπασμάτων με τα μπλέ, τραγουδούσαν ότι “δεν υπογράφουν” αυτά που θέλουν ο Ρήγας -CEO της ENERGEAN- και ο Λαυρεντιάδης -το αφεντικό της Λιπασματοβιομηχανίας-, δηλαδή ελαστική κακοπληρωμένη εργασία με ατομικές συμβάσεις και απολύσεις και ότι η κυβέρνηση τους κάνει πλάτες: “Μητσοτάκη, Χατζηδάκη, μήπως είσαι του Λαυρέντη/και του Ρήγα το τσιράκι;”».7
Και βέβαια οι διαδηλωτές έκαναν τη σύνδεση του αγώνα τους με την αντίσταση στον πόλεμο. Όπως δήλωσε ο Στέφανος Διαμαντόπουλος, λιμενεργάτης στην COSCO και μέλος του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ:
«Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι στα πλαίσια της αντιπαράθεσης των κρατών για το ποιος θα φάει περισσότερο από την πίτα. Είναι διαμάχη μεταξύ γιγάντων σε ουδέτερο έδαφος και την πληρώνουν πάντα οι λαοί.
Δεν επιλέγουμε καμία πλευρά, ούτε του Πούτιν, ούτε του Μπάιντεν, ούτε του Ζελένσκι. Ο Μητσοτάκης μπαίνει μπροστά να το παίξει ΝΑΤΟϊκότερος των ΝΑΤΟϊκών, πιο Μπάιντεν κι από τον Μπάιντεν. Είμαστε η πρώτη χώρα σε ποσοστό ΑΕΠ στις δαπάνες για εξοπλισμό μέσα στην ΕΕ. Το να έχουμε ΝΑΤΟϊκές βάσεις στη χώρα, είναι επικίνδυνο από μόνο του. Υπάρχει κινητικότητα στη βάση της Σούδας, η Ελλάδα εμπλέκεται όλο και περισσότερο, με ό,τι επιπτώσεις αυτό μπορεί να έχει».
Το ΟΧΙ στον Πόλεμο, Ούτε με τον Πούτιν, ούτε με το ΝΑΤΟ, ακούστηκε μαζικά και στο αντιπολεμικό συλλαλητήριο την 1 Μάρτη. Πλήθος διαδηλωτών βάδισε από τα Προπύλαια μέχρι τη Βουλή. Στην κεφαλή μπήκε το πανό των Φοιτητικών Συλλόγων και ακολουθούσαν οργανώσεις της αριστεράς με συνθήματα όπως «Ούτε ΝΑΤΟ – Ούτε Ρωσία – Κάτω τα χέρια από την Ουκρανία», «Ρατσισμός – Σεξισμός – Πολεμοκαπηλεία – Κάτω η Νέα Δημοκρατία», «ΝΑΤΟ, Βάσεις κλείστε - Τα σύνορα ανοίξτε» και «Δώστε λεφτά για Υγεία και Παιδεία – όχι για τον πόλεμο στην Ουκρανία».
Την Κυριακή 6 Μάρτη έγιναν αντιπολεμικά συλλαλητήρια στη Βρετανία, στη Γερμανία και ξανά στην ίδια τη Ρωσία. Στο Λονδίνο, χιλιάδες βάδισαν στην πλατεία Τραφάλγκαρ με πρωτοβουλία του Stop the War Coalition απαιτώντας να σταματήσει και η εισβολή του Πούτιν και η εκστρατεία του ΝΑΤΟ. Μαζί με τα αντιπολεμικά συνθήματα υπήρχαν και φωνές για άνοιγμα των συνόρων για όλους τους πρόσφυγες.8
Διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο
Στη Ρωσία, οι αντιπολεμικές διαμαρτυρίες απλώθηκαν σε 49 πόλεις μέχρι το Ιρκούτσκ και το Βλαδιβοστόκ, παρά την καταστολή. Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών του Πούτιν, έγιναν 3.500 συλλήψεις. Κι όμως, 1.700 συλλήψεις στη Μόσχα δεν κατάφεραν να σταματήσουν μια διαδήλωση χιλιάδων.9
Οι κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο σε Ανατολή και Δύση δίνουν μεγαλύτερη ώθηση στις εργατικές αντιστάσεις εδώ. Πρόκειται για ένα κύμα που συνεχίζεται με την απεργιακή 8 Μάρτη και την αντιρατσιστική-αντιφασιστική 19 Μάρτη και κλιμακώνεται με πανεργατική απεργία στις 6 Απρίλη. Εδώ βρίσκεται η δύναμη για να σταματήσουμε και τις απολύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις και την πολεμική εμπλοκή γκρεμίζοντας την κυβέρνηση που επιμένει στις αντεργατικές επιθέσεις μέσα στην κρίση της.
Η αξιοποίηση αυτής της δυναμικής, όμως, χρειάζεται καθαρές στρατηγικές επιλογές, προσανατολισμό στη δύναμη της εργατικής τάξης στους εργατικούς αγώνες και όχι αναμονή για να στηθούν οι κάλπες των εκλογών.
Αυτή η επιλογή είναι επείγουσα καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί τη δεξιά στροφή της σοσιαλδημοκρατίας πανευρωπαϊκά και στο θέμα του πολέμου. Στη Βρετανία, το Εργατικό Κόμμα έχει φτάσει να κάνει επιθέσεις στο αντιπολεμικό κίνημα απειλώντας με διαγραφή βουλευτές του που στήριζαν το Stop the War Coalition. Στη Γερμανία, είναι η κυβέρνηση συνεργασίας του SPD με τους Πράσινους που υλοποιεί τη μιλιταριστική στροφή προς την κλιμάκωση των εξοπλισμών. Εδώ, ο Αλέξης Τσίπρας ευθυγραμμίζεται με το ΝΑΤΟ προετοιμάζοντας μια κυβέρνηση συνεργασίας με το ΚΙΝΑΛ που κουβαλάει όλη την κληρονομιά της εμπλοκής του Σημίτη στους πολέμους του 1999, του 2001 και του 2003.
Η επαναστατική αριστερά, όμως, θυμάται και θυμίζει την παράδοση της ρήξης με την πολεμοκάπηλη σοσιαλδημοκρατία. Όταν το SPD στήριξε την είσοδο της Γερμανίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, δίπλα στον Σπάρτακο της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λήμπνεχτ ήρθε να προστεθεί σύντομα το USPD διασπώντας το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, μια ρήξη προς τα αριστερά που ενισχύθηκε από την ίδρυση της Τρίτης Διεθνής.
Η εργατική τάξη ποτέ και πουθενά δεν δέχτηκε με σκυμμένο το κεφάλι να πληρώσει το κόστος ιμπεριαλιστικών σφαγείων. Αν μέσα στη Ρωσία του Πούτιν χιλιάδες βρίσκουν το κουράγιο να διαδηλώσουν την οργή τους ενάντια στον πόλεμο, το εργατικό κίνημα στη Δύση μπορεί να κάνει μεγαλύτερα βήματα. Μας εμπνέουν οι επαναστάτες στην Πετρούπολη και στη Μόσχα όταν δηλώνουν «Παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των διαδηλωτών προβάλει γενικά συνθήματα όπως “Όχι στον Πόλεμο”, το καθήκον των μαρξιστών και των επαναστατών σοσιαλιστών είναι να προσανατολίσουν τις κινητοποιήσεις στην κατεύθυνση της ταξικής πάλης. Με τα άμεσα συνθήματά τους και την προπαγάνδα που γενικεύει, να μετατρέψουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε εμφύλιο πόλεμο. Σοσιαλιστική αλληλεγγύη από τη Ρωσία! Όχι άλλος πόλεμος, μόνο ταξικός πόλεμος! Ειρήνη στους λαούς καμιά ειρήνη ανάμεσα στις τάξεις! Λευτεριά για τους λαούς, θάνατος στις αυτοκρατορίες!».10
Σημειώσεις
1. «Απαγορευτικό» για νέα έξοδο της Ελλάδας στις αγορές, Καθημερινή 5-6 Μαρτίου 2022
2. Μαρία Στύλλου, Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, αφιέρωμα στην Φλωρεντία, περιοδικό Σοσιαλισμός από τα κάτω Νο 45, Νοέμβρης-Δεκέμβρης 2002, σελ. 26
3. Διακήρυξη ενάντια στον πόλεμο, Σοσιαλισμός από τα κάτω Νο 31, Μάρτης-Απρίλης 1999, σελ. 5
4. Μπορείτε να τη διαβάσετε στο τέλος αυτού του άρθρου.
5. https://ergatiki.gr/article.php?id=25594&issue=1511
6. https://ergatiki.gr/article.php?id=25601&issue=1511
7. https://ergatiki.gr/article.php?id=25597&issue=1511
8. https://socialistworker.co.uk/news/stop-the-war-marchers-in-london-say-russian-troops-out-of-ukraine-no-to-nato-escalation/?fbclid=IwAR0Sbv-QBPgwQx5oULMGIK9ep4pPxi2YQ-aAklAmlaigWTPKrGxOrTN5T-s
9. https://socialistworker.co.uk/international/rush-solidarity-to-arrested-russian-socialist-anti-war-protesters/?fbclid=IwAR25vGC_CqHTxbuqusjx0js2HiSTTVBZXQyLrnQiT8OoSmrkzER2VnFX7lI
10. https://ergatiki.gr/article.php?id=25595&issue=1511