Αντιφασιστική πορεία στα Πετράλωνα, δέκα χρόνια από τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν
Ο Μητσοτάκης έχει κάνει τον ρατσισμό στρατηγική επιλογή της κυβέρνησής του.
Ο Γιώργος Πίττας ξεσκεπάζει τα ψέματα και αναδεικνύει τη σημασία της Διεθνούς Μέρας Δράσης στις 18 Μάρτη.
«Ποτέ ξανά δεύτερη φορά στην συμφορά. Καήκαμε το 2015, πάθαμε και μάθαμε ας μην καούμε το 2023. Αν αναλογιστείτε τι συνέβη από τον Φεβρουάριο- Μάρτιο του 2020 όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια οργανωμένη εισβολή μεταναστών στα σύνορα του Έβρου... Είχαμε διπλή αποστολή... Να προστατεύουμε τα σύνορά μας που είναι και εξωτερικά της Ευρώπης... Έχουμε δρόμο μπροστά μας. Αυτό που γνωρίζουμε από την εμπειρία μας στην Ελλάδα είναι ότι η διαχείριση των συνόρων είναι μέρος της λύσης. Όχι μόνο ο φράχτης αλλά και άλλες εναλλακτικές. Και αν δεν πάρουμε αποφάσεις θα αντιμετωπίσουμε και μια νέα ανθρωπιστική κρίση. Γνωρίζοντας, ότι είναι δύσκολο να περάσουν οι άνθρωποι αυτοί θα το σκεφτούν διπλά να το προσπαθήσουν».
Αυτή είναι η ρατσιστική ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας όπως ο ίδιος ο Μητσοτάκης την παρουσιάζει, στις προεκλογικές του ομιλίες και συνεντεύξεις, τι ειρωνεία, μια από αυτές σε έλληνες μετανάστες στο Μόναχο. Η απόλυτη αντιστροφή της πραγματικότητας. Το 2015, η χρονιά που τα νησιά του Αιγαίου έγιναν διεθνές σύμβολο αλληλεγγύης δίνοντας ζωή και ελπίδα σε πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από την Συρία και το Αφγανιστάν που πέρασαν στην Ευρώπη, καταγράφεται ως «εισβολή» που «έκαψε» την Ελλάδα. Ως «θεραπεία» της ανθρωπιστικής κρίσης τότε των πολέμων και σήμερα του σεισμού και των πολέμων παρουσιάζονται οι φράχτες και «άλλες εναλλακτικές». Δηλαδή, τα δολοφονικά pushback, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι αθρόες απελάσεις- ώστε «γνωρίζοντας, ότι είναι δύσκολο να περάσουν οι άνθρωποι αυτοί θα το σκεφτούν διπλά να το προσπαθήσουν».
Είναι τόσο άγρια η ρατσιστική ατζέντα που εφαρμόζει ο Μητσοτάκης ώστε ο επικεφαλής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Φρόντεξ, του μηχανισμού που συγκρότησε η ίδια η ΕΕ για να σταματάει τους πρόσφυγες, έχει προτείνει από πέρυσι η Φρόντεξ να σταματήσει να λειτουργεί στην Ελλάδα λόγω των «κατά συρροή καταχρήσεων από τις ελληνικές αρχές». Γιατί καθώς «διώχνουν συστηματικά τους μετανάστες στα θαλάσσια και στα χερσαία σύνορα, τους απαγορεύουν την πρόσβαση στην προστασία, διαχωρίζουν τα παιδιά από τους γονείς τους και αντιμετωπίζουν τους μετανάστες με εξευτελιστικό τρόπο». Την είδηση έφεραν στο φως οι New York Times, προσθέτοντας ότι απόσυρση της Φρόντεξ συνέβη μόνο στην Ουγγαρία του Ορμπάν το 2021.
Η Φρόντεξ απάντησε στο δημοσίευμα σχολιάζοντας ότι οι «συστάσεις του αξιωματικού δεν είναι δεσμευτικές» και ότι «σαν συμπέρασμα, επί του παρόντος, δεν βλέπουμε λόγο να αποχωρήσουμε από μια από τις πιο δύσκολες συνοριακές περιοχές ολόκληρης της ΕΕ». Μπορεί ο πρώην επικεφαλής της, ο Λετζέρι, να οδηγήθηκε σε παραίτηση μετά την έκθεση της OLAF (υπηρεσία της ΕΕ) για παράνομες επαναπροωθήσεις, έχοντας τότε μόνο τη στήριξη της Ελλάδας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, αλλά τίποτε δεν άλλαξε στην πολιτική της ΕΕ.
Στην πρόσφατη άτυπη σύνοδο των αρχηγών της, αποφασίστηκε, μια μέρα μετά τον φονικό σεισμό στην Τουρκία, νέα σκλήρυνση της «αποτρεπτικής» πολιτικής κατά των προσφύγων και των μεταναστών ενώ μπήκε στα σκαριά η περαιτέρω χρηματοδότηση για την κατασκευή φραχτών στα σύνορα. Για να παρθεί αυτή η απόφαση, ο Μητσοτάκης πρωτοστάτησε δίπλα στον Ορμπάν και την πολιτική απόγονο του Μουσολίνι, Μελόνι, με την οποία μάλιστα είχε και τηλεφωνική επικοινωνία πριν τη Σύνοδο, για να την ενημερώσει για τις πρωτοβουλίες του.
Σε τι μεταφράζεται η «αποτρεπτική» πολιτική; Όπως αναφέρει το Aegean Boats Report μέλη του οποίου βρέθηκαν να διώκονται από την κυβέρνηση ΝΔ, τα τελευταία τρία χρόνια 54.000 πρόσφυγες έχουν επαναπροωθηθεί σε πάνω από 2.000 επαναπροωθήσεις μόνο στο Αιγαίο. Μόνο τον Γεναρη του 2023 καταγράφηκαν 66 παράνομες επαναπροωθήσεις που αφορούσαν 1.881 ανθρώπους. Και τι κόστος σε ανθρώπινες ζωές έχει; Σε 2.000 σύμφωνα με τον ΟΗΕ υπολογίζονται οι καταγεγραμμένοι νεκροί του 2022 στα νερά της Mεσογείου καθώς οι βάρκες και τα πλοιάρια ακολουθούν πιο μακρινές διαδρομές και σε χειρότερες καιρικές συνθήκες για να περάσουν τα μπλόκα του λιμενικού και της Φρόντεξ. 19 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους τις μέρες της βαρυχειμωνιάς στη Λέσβο στις 6 Φλεβάρη με ανέμους 6 μποφόρ ενώ στη Λέρο την προηγούμενη μέρα, με ανέμους 8 μποφόρ πνίγηκε μια προσφύγισσα και τρία παιδιά ηλικίας 2-5 χρονών άφησαν την τελευταία τους πνοή στο νοσοκομείο λόγω υποθερμίας.
Ρατσιστική ατζέντα
Ο λόγος που ο Μητσοτάκης βάζει το λεγόμενο «μεταναστευτικό» στην κορυφή της ατζέντας του, στην Ελλάδα και διεθνώς, είναι διπλός. Ο πρώτος και βασικός λόγος είναι ότι γνωρίζει πολύ καλά ότι αν κάποιος έχει κάψει πολλαπλώς τον λαό αυτής της χώρας όλα τα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία, είναι ο ίδιος και η κυβέρνησή του. Την έκαψε κυριολεκτικά το καλοκαίρι του 2021 αφήνοντας τις πυρκαγιές ανεξέλεγκτες για εβδομάδες αλλά και το χειμώνα του 2022 όταν ο τσακισμένος κρατικός μηχανισμός παρακολουθούσε ανήμπορος την κακοκαιρία. Την έκαψε το 2020-22, στη διάρκεια της πανδημίας πετυχαίνοντας ένα από τα χειρότερα ρεκόρ θανάτων διεθνώς και στην ΕΕ. Την καίει σήμερα έχοντας αφήσει απροστάτευτη την τεράστια πλειοψηφία του πληθυσμού απέναντι στον πληθωρισμό, την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση, με μόνο μέλημά της, να εξασφαλίσει τα κέρδη των καπιταλιστών - μέσα από τις τάχα «κοινωνικές επιδοτήσεις» που καταλήγουν στις τσέπες των κλινικαρχών, των φαρμακευτικών και των καναλαρχών την περίοδο της πανδημίας και σήμερα στις εταιρίες ενέργειας. Και θα την καίει, στον αιώνα τον άπαντα, μέσα από την αύξηση του χρέους που συνεπάγονται τα δώρα στους πλούσιους φίλους του.
Θα μπορούσαμε να κάψουμε όλες τις σελίδες του περιοδικού συνεχίζοντας τον εγκληματικό κατάλογο του Μητσοτάκη αλλά ας δούμε τι λένε οι δημοσκοπήσεις που στήνονται ακόμη και από τα μέσα που τον υποστηρίζουν. Στην πρόσφατη δημοσκόπηση της MARC για τον ΑΝΤ1, π.χ, σαν μεγαλύτερα προβλήματα καταγράφονται η αντιμετώπιση της ακρίβειας (47,1%), η Υγεία (46,6%), η οικονομία (42,1%), η Παιδεία (24%), η ασφάλεια πολιτών (13,5%), η εξωτερική πολιτική (8,9 %) και η λειτουργία θεσμών (6,9%). Από τις τρεις κορωνίδες της κυβερνητικής προπαγάνδας το «μεταναστευτικό» δεν βρίσκεται καν στον κατάλογο ενώ η μπατσοκρατία και τα «ελληνοτουρκικά» βρίσκονται στον πάτο, πολύ κάτω και από τα ποσοστά της ίδιας της ΝΔ.
Αυτήν την εικόνα επιχειρεί να ανατρέψει ο Μητσοτάκης παίζοντας ακόμη πιο σκληρά το ρατσιστικό χαρτί, μιας και βλέπει ότι δεν φτάνουν τα ψίχουλα που τρέχει να αναγγείλει προεκλογικά ως «αυξήσεις» στους μισθούς και στις συντάξεις. Δευτερευόντως, βλέποντας ότι το καζάνι είναι τρύπιο από παντού, προσπαθεί να συσπειρώσει το ακροδεξιό κομμάτι των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας ώστε να μην διαρρεύσει στα κομματίδια που εδρεύουν στα υπόγεια της γαλάζιας πολυκατοικίας. Άλλωστε, η ρατσιστική εκστρατεία της Νέας Δημοκρατίας δεν ξεκίνησε χθες, ξεκίνησε από την πρώτη μέρα που μπήκε στην κυβέρνηση, την περίοδο της «παντοδυναμίας» της, σε ρόλο βασικού εργαλείου για να τσακίσει φυσικά το αντιρατσιστικό κίνημα και την αλληλεγγύη και να επιτεθεί πολιτικά και ιδεολογικά στην Αριστερά.
Αλλά αυτό δεν έχει συμβεί. Έφτασε ένας σεισμός στην Τουρκία και τη Συρία για να αναδείξει σε πλατιά κλίμακα ότι η αλληλεγγύη είναι πανταχού παρούσα. Παρά το γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει ούτε μια μέρα τέσσερα χρόνια τώρα που τα κανάλια να μην παίζουν το χαρτί του εθνικισμού και του ρατσισμού, η αλληλεγγύη προς τους λαούς της Τουρκίας και της Συρίας ξεχείλισε. Ακόμη και η κυβέρνηση έσπευσε να πουλήσει «ανθρωπισμό» και «αλληλεγγύη» στέλνοντας τον Δένδια να κάνει αγκαλιές με τον Τσαβούσογλου, και στέλνοντας την ΕΜΑΚ για μερικές μέρες στις πληγείσες περιοχές. Βέβαια, ο απλός κόσμος έσπευσε μαζικά να μαζέψει πράγματα και τρόφιμα για να στηρίξει τους πληγέντες, όχι γιατί θέλει «να μείνουν στις χώρες τους», αλλά γιατί σε αυτόν κυρίαρχη είναι η ανθρωπιά και η ταξική αλληλεγγύη.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη μέσα στην περασμένη χρονιά με τους πρόσφυγες που κατάφερναν να σπάσουν τα μπλόκα του λιμενικού και της Φρόντεξ και να φτάσουν σε κάποιο νησί. Οι κάτοικοι δεν τους είδαν σαν εισβολείς που ήρθαν να κάψουν τα χωριά τους. Τα δύο φονικά ναυάγια που συνέβησαν τον περασμένο Οκτώβρη στην Λέσβο και στα Κύθηρα, με τουλάχιστον 33 νεκρούς, το απέδειξαν αυτό περίτρανα. Στη Λέσβο πραγματοποιήθηκε μαζική συγκέντρωση. Στα Κύθηρα, οι ίδιοι οι κάτοικοι έτρεξαν να σώσουν τους πρόσφυγες από τα μανιασμένα κύματα τραβώντας τους με σχοινιά απο μια απόκρυμνη ακτή. «Το καλοκαίρι ζητήσαμε βοήθεια σε πράγματα που είχαμε ανάγκη και αυτά άρχισαν να καταφθάνουν με απίστευτους ρυθμούς που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε. Και το ίδιο έγινε ξανά και σήμερα μετά την έκκληση για βοήθεια, δεν έχουμε σταματήσει στιγμή να καταφθάνουν στο λιμάνι τρόφιμα, ρούχα, είδη πρώτης ανάγκης. Είναι αυτό ακόμη μια απόδειξη της αλληλεγγύης που δείχνει αρκετός κόσμος στους πρόσφυγες» έλεγε ένας κάτοικος των Κυθήρων σε συνένετυξή του στην Εργατική Αλληλεγγύη για τα ναυάγια στο νησί.
Το ίδιο συνέβη με τους 500 πρόσφυγες στην Παλαιόχωρα, στα Χανιά, ένα μήνα αργοτερα όπου ο κόσμος έτρεξε να τους υποστηρίξει όχι μόνο τις πρώτες μέρες αλλά και στη συνέχεια απαιτώντας στέγαση και φροντίδα με πρωτοβουλια του αντιρατσιστικού κινήματος. Παρόμοια ήταν και η εικόνα από το camp του Ελαιώνα. Η κυβέρνηση προχώρησε στην επιχείρηση εκκένωσης μέσα στον δεκαπενταύγουστο όταν η Αθήνα ήταν άδεια και χρειάστηκε να περάσουν μερικές μήνες ακόμη μέχρι ο «νικητής» Μητσοτάκης να πάει να φωτογραφηθεί μπροστά στα άδεια κοντέινερ. Σε μια αναμνηστική φωτογραφία που ξεπέρασε σε αθλιότητα αυτές του Θεοδωρικάκου και της ΠτΔ Σακελλαροπούλου μπροστά στο νέο τμήμα 30 χιλιομέτρων του φράχτη στον Έβρο, αλλά όχι την φάτσα του Μηταράκη στις μπάλες του χριστουγεννιάτικου δέντρου του υπουργείου Μετανάστευσης.
Αλληλεγγύη
Η αλληλεγγύη ήταν εκεί κόντρα σε μια ασταμάτητη συνδυασμένη επιχείρηση προπαγάνδας και καταστολής εκ μέρους της κυβέρνησης Μητσοτάκη με στόχο το αντιρατσιστικό κίνημα. Οι επιθετικές διαθέσεις της φάνηκαν περίτρανα με την ακύρωση της βράβευσης του διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλου στο προεδρικό μέγαρο και την χυδαία στοχοποίηση της ολλανδής δημοσιογράφου Ίγκεμποργκ Μπέγκελ που ξεμπρόστιασε σε ζωντανή σύνδεση διεθνώς τον Μητσοτάκη για τις επαναπροωθήσεις το 2021. Τα ΜΑΤ αποτέλεσαν βασικό εργαλείο επιβολής της ρατσιστικής πολιτικής από την αποτυχημένη «απόβαση» στη Λέσβο και στη Χίο στις αρχές του 2020 μέχρι τον Ελαιώνα το 2022. Ακτιβιστές του αντιρατσιστικού κινήματος, δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ, δικηγόροι βρέθηκαν στο στόχαστρο της κυβέρνησης και της «δικαιοσύνης» αντιμετωπίζοντας κατηγορίες για «παράνομη διακίνηση», «διασπορά ψευδών ειδήσεων», να σέρνονται στα δικαστήρια.
Όμως η καταστολή και οι διώξεις δεν κατάφεραν να σταματήσουν το κίνημα, με τις κατηγορίες να καταρρέουν η μια μετά την άλλη. Η απόσυρση των κατηγοριών «της κατασκοπείας, της πλαστογραφίας και της παράνομης ακρόασης ραδιοσυχνοτήτων» για τους 24 διασώστες και εργαζόμενους σε ανθρωπιστικές οργανώσεις στη Λέσβο πριν λίγες εβδομάδες είναι χαρακτηριστική, αλλα δεν είναι η μόνη. Είναι η πιο γνωστή γιατί ανάμεσα στους κατηγορούμενους ήταν και η Σύρια πρόσφυγας Σάρα Μαρντίνι, που μαζί με την αδελφή της πέρασε κολυμπώντας το 2015 μέσω Λέσβου στην Ευρώπη για να επιστρέψει το 2018 σαν εθελόντρια, έχοντας μαζί με την αδελφή της πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς του Τόκυο και δίνοντας το έναυσμα για την κινηματογραφική ταινία «The swimmers». To ελληνικό κράτος την κατηγόρησε για «κατασκοπία, διακίνηση ανθρώπων και ξέπλυμα χρημάτων» και την είχε κλείσει στην φυλακή για 5 μήνες!
Το ίδιο θράσος έχει επιδείξει η κυβέρνηση της ΝΔ στο ζήτημα της προπαγάνδας, αλλά δεν την έχει βγάλει πουθενά. Η επίθεση ενάντια στο αντιρατσιστικό κίνημα ότι οι επαναπροωθήσεις και οι δολοφονίες στα σύνορα είναι δημιούργημα πρακτόρων και αντεθνικών στοιχείων (όπως επιχειρήθηκε με την υπόθεση της μικρής Μαρίας που άφησε την τελευταία της πνοή σε νησίδα του Έβρου το καλοκαίρι) μετατράπηκε σε επιθέσεις ενάντια στα μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης που έβγαζαν τα θέματα, και δύσκολα μπορούν να κατηγορηθούν για ακτιβισμό. Η φράση-ανέκδοτο «όχι δεν έχετε πάει στη Σάμο» του Μητσοτάκη προς την Ίγκεμποργκ Μπέγκελ, συνοψίζει τα «επιχειρήματα» με τα οποία η κυβέρνηση επιχείρησε να υπερασπίσει τον εαυτό της. Αλλά μάταια.
Οργανώσεις και επίσημοι φορείς που επίσης δύσκολα μπορούν να ταυτιστούν με την Αριστερά, όπως η Διεθνής Αμνηστία, το Human Rights Watch, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες, ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης, ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, με ανακοινώσεις, υπομνήματα και προσφυγές καταγγέλλουν ανοιχτά τη ρατσιστική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης. Η τελευταία καταγγελία μάλιστα ήρθε από ένα φορέα που αποτελεί ανεξάρτητο συμβουλευτικό όργανο του ίδιου του ελληνικού κράτους, την Eθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Κατέγραψε μέσα από συνεντεύξεις 43 θυμάτων πάνω από 50 περιστατικά επαναπροωθήσεων από τον Απρίλιο του 2020 ως τον Οκτώβριο του 2022 που αφορούν τουλάχιστον 2.157 άτομα. Ανάμεσα στα 43 θύματα ήταν έξι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες και 5 που είχαν ζητήσει άσυλο και περίμεναν τα αποτελέσματα. Σε 51 από τις 58 μαρτυρίες αναφέρονται πράξεις βίας (σωματική και λεκτική, προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας, αφαίρεση προσωπικών αντικειμένων), στο 65% των περιπτώσεων από ένστολους.
Η απόλυτη ασυδοσία και η ρατσιστική βαρβαρότητα της κυβέρνησης δεν περιορίζεται στα σύνορα. Οι πρόσφυγες που έχουν πάρει ή περιμένουν την απόφαση για το άσυλο δεν κινδυνεύουν μόνο από τις απαγωγές των κουκουλοφόρων των διαφόρων αστυνομικών υπηρεσιών. Η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να τους κάνει τη ζωή δύσκολη στερώντας τους το δικαίωμα στην στέγαση, κόβοντάς τους τα πενιχρά επιδόματα, στέλνοντάς τους σε στρατόπεδα που βρίσκονται μακριά από τις πόλεις, όπου ζουνε σε άθλιες συνθήκες, με το χειρότερο φαγητό, χωρίς περίθαλψη. Η περίπτωση του Some Tsiona Nzita, 50 ετών, από το Κονγκό, που εκτοπίστηκε υποχρεωτικά από τον Ελαιώνα στο στρατόπεδο της Ριτσώνας για να πεθανει περιμένοντας ασθεονφόρο μέσα σε ένα κοντέινερ είναι το πιο πρόφατο ζοφερό παράδειγμα.
«Χωρίς χαρτιά»
Για όσους μετανάστες εργάτες δεν έχουν χαρτιά η κατάσταση είναι εξίσου άσχημη καθώς κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να συλληφθούν και να μεταφερθούν στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας και από εκεί να μπούνε σε μια λίστα απέλασης. «Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι μετανάστες στην Ελλάδα αντιμετώπιζαν προβλήματα, αλλά σήμερα είναι πολύ περισσότερα» είπε ο Αρεφί, μετανάστης από το Μπαγκλαντές, μιλώντας στην μαζική ανοιχτή σύσκεψη που κάλεσε η ΚΕΕΡΦΑ στο «Ρομάντσο» για την διοργάνωση της φετινής διεθνούς μέρας δράσης ενάντια στον ρατσισμό και τον φασισμό στις 18 Μάρτη. «Με τη συμφωνία που έκανε η ελληνική κυβέρνηση με αυτή του Μπαγκλαντές φέρνουν εποχικούς εργάτες από εκεί αλλά δεν δίνει χαρτιά στους εργάτες που μένουν και δουλεύουν εδώ! Στέλνει την αστυνομία να συλλαμβάνει τους εργάτες που δεν έχουν χαρτιά και τους κλείνει στην Αμυγδαλέζα κάτω από άθλιες συνθήκες. Ζητάμε να κλείσουν τα στρατόπεδα, να σταματήσουν οι απελάσεις, χαρτιά για όλους. Σας θέλουμε δίπλα μας».
Αντί να δώσει χαρτιά στους μετανάστες που εργάζονται εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, δικαιώνοντας τις τεράστιες μάχες των εργατών γης της Μανωλάδας, η συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με εκείνη του Μπαγκλαντές -να έρχονται για ένα εννιάμηνο εποχικής εργασίας οι μετανάστες και μετά να φεύγουν- είναι ένα δώρο στα αφεντικά και στο κράτος: Μειώνει το κόστος για τους εργοδότες στις αγροτικές δουλειές και στον τουρισμό, αφαιρεί από το κράτος την υποχρέωση για σύνταξη και μια σειρά άλλες υποχρεώσεις και από τους εργάτες αφαιρεί βασικά δικαιώματα, μαζί με τα προηγούμενα, αυτό του συνδικαλισμού ή της ελεύθερης μετακίνησης για όσο θα βρίσκονται εδώ.
Το πρόβλημα της έλλειψης εργατικών χεριών, από τα χωράφια μέχρι τον τουρισμό, λόγω των άθλιων μισθών και συνθηκών που επιβάλλουν τα αφεντικά «λύνεται» μέσα απο λύσεις που θυμίζουν αμερικάνικο νότο του προ-προηγούμενου αιώνα, αποτελώντας χτύπημα για όλη την εργατική τάξη, ντόπιους και μετανάστες, που βρίσκονται στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα μετανάστες εργάτες που βρίσκονται εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα κόβονται από το δικαίωμα στην ιθαγένεια μέσα από όρους σαν αυτόν που έθεσε ο Βορίδης το 2021 και απαιτεί να εργάζονται χωρίς διακοπή για πέντε συναπτά έτη. Ενώ ακόμη και μετανάστες πρώτης και δεύτερης γενιάς μεταναστών που μεγάλωσαν στην Ελλάδα, για να πάρουν ιθαγένεια, πέρα από το οικονομικό κόστος, έχουν να αντιμετωπίσουν την παρωδία των «εξετάσεων» όπου πρέπει να απαντήσουν σε ερωτήσεις του τύπου πότε εντάχθηκε η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ και ποιος έφτιαξε τη Διώρυγα της Κορίνθου.
Δίπλα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει βάλει στο στόχαστρο, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, τους Ρομά. Η επιβράβευση των αστυνομικών που δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον περσινό Φλεβάρη τον 18χρονο Νίκο Σαμπάνη στο Πέραμα απο τον ίδιο τον υπουργό ΠΡΟΠΟ, ελευθέρωσε τα χέρια της ΕΛ.ΑΣ να δολοφονήσει τον 16χρονο Κώστα Φραγκούλη στην Θεσσαλονίκη ενώ από τύχη γλύτωσε ένας ακόμη 15χρονος Ρομά στον Βόλο. Δίπλα στις δολοφονίες τα αστυνομικά δελτία των ΜΜΕ αναπαράγουν όλα τα ρατσιστικά στερεότυπα στις παρατημένες στο έλεος του θεού φτωχογειτονιές και παραγκουπόλεις όπου χιλιάδες άνθρωποι του μεροκάματου, ζούνε σε πρωτόγονες συνθήκες. Χάνοντας άδικα τη ζωή τους σε «εργατικά ατυχήματα», όπως η Ελένη Καραγιάννη, που δούλευε χωρίς σύμβαση στο Δήμο Ξυλόκαστρου.
Φασιστική απειλή
Αυτή η ρατσιστική πολιτική δίνει αέρα στα πανιά των φασιστών –από τον Κασιδιάρη και τα υπόλοιπα απομεινάρια της Χρυσής Αυγής μέχρι τους Βελόπουλους, τους Καρατζαφέρηδες και τους και τους απόβλητους ακροδεξιούς της ΝΔ σαν τον Μπογδάνο– να διεκδικούν ξανά προκλητικά το δικό τους ρόλο στο πολιτικό προσκήνιο. Ενθαρρυμμένοι, μάλιστα, από την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ιταλία, την Σουηδία και άλλες χώρες της Ευρώπης και πλασσάροντας τους εαυτούς τους ως «δικαιωμένους» από τα πεπραγμένα της ΝΔ. Όμως, σε κόντρα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, αυτή η πολιτική δεν μειώνει αλλά αυξάνει την εκλογικη τους βάση, όπως η ρατσιστική εκστρατεία του «Ξενιου Δία» του Δένδια και του Σαμαρά, εκτίναξε την Χρυσή Αυγή πριν δέκα χρόνια.
Είναι πραγματικά ανέκδοτο να παρουσιάσει η κυβέρνηση την τροπολογία Βορίδη που ψηφίστηκε πρόσφατα στην Βουλή σαν «αντιφασισμό». Στην πραγματικότητα στόχευε δευτερευόντως να σταματήσουν οι διαρροές ψήφων της ΝΔ προς τους φασίστες και κυρίως να μπει από το παράθυρο στο στόχαστρο του βαθιού κράτους το δικαίωμα των οργανώσεων, των κόμμάτων και των μετώπων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, να κατεβαίνου στις εκλογές.
Οι δικηγόροι της Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, που σε συνέντευξη τύπου δήλωσαν κάθετα την αντίθεση τους, έδωσαν το στίγμα, τι θα μπορούσε να είναι η τροπολογία αν πραγματικά ήθελε να στοχεύσει στους φασίστες. Όπως έγραψε ο Δημήτρης Ζώτος: «Για την κατάρτιση συνδυασμού υποψηφίων ενός κόμματος ή συνασπισμού κομμάτων, είτε συνασπισμού ανεξάρτητων υποψηφίων, θα πρέπει να συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις Α) το κόμμα να έχει ιδρυθεί νόμιμα Β) ο πρόεδρος, ο γραμματέας, τα μέλη του κεντρικού οργάνου, και οι υποψήφιοι βουλευτές να μην έχουν καταδικαστεί, σε οποιοδήποτε βαθμό, ως μέλη ή διευθύνοντες εγκληματικής οργάνωσης (του άρθρου 187ή 187 Α), για κακούργημα με ναζιστικό κίνητρο. Η απαγόρευση διαρκεί όσο και η διάρκεια της ποινής». Και όπως επισήμανε ο Κώστας Παπαδάκης στη σύσκεψη της ΚΕΕΡΦΑ, αυτή η παρέμβαση περιόρισε στην τελική τροπολογία που ψηφίστηκε «τη δυνατότητα αποκλεισμού κομμάτων με κριτήρια ιδεολογικοπολιτικά ενώ αποκλείει κόμματα που έστω και ένας υποψήφιος, ακόμη και αν δεν είναι ο αρχηγός, έχει καταδίκη για τα αδικήματα αυτά».
Αυτό είναι το πρόγραμμα της ΝΔ που μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα έρθει να διεκδικήσει την ψήφο προκηρύσσοντας εκλογές. Ένα προγραμμα που δίπλα στην περιττή σπατάλη των εξοπλισμών που ανέδειξε ξανά ο σεισμός στην Τουρκία, αναδεικνύει και την σπατάλη των δισεκατομμυρίων ευρώ που διατίθενται όλα αυτά τα χρόνια: Για να φτάσει ο Φράχτης στον Έβρο τα 140 χιλιόμετρα, για να προστεθούν ακόμη 400 συνοριοφύλακες στους 1.800 που βρίσκονται ήδη εκεί. Για να φτιαχτούν νέα τεράστια στρατόπεδα συγκέντρωσης, σαν και αυτό που ετοιμάζεται να λειτουργήσει στη Λέσβο. Για να αγοραστεί όλος ο απαραίτητος «σύγχρονος» εξοπλισμός για να κυνηγάνε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σε στεριά και θάλασσα. Στερώντας όλες εκείνες τις κρίσιμες ανάγκες που έχει ανάγκη η Υγεία, η Εκπαίδευση, οι ΟΤΑ και οι κοινωνικές υπηρεσίες, που περικόπτονται και χαρίζονται στους ιδιώτες.
18 Μάρτη
Γι’ αυτούς τους λόγους η φετινή 18 Μάρτη, μέσα στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου έχει τεράστια πολιτική σημασία. Αποτελεί μια κρίσιμη ημερομηνία για να στείλουμε από τα κάτω, από τους δρόμους κάθε γωνιάς της χώρας το μήνυμα ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να φύγει για να μην επιστρέψει. Αλλά η σημασία της είναι ακόμη πιο μεγάλη για την επόμενη μέρα του πρώτου ή του δεύτερου γύρου των εκλογών, την οποία ακόμη δεν γνωρίζουμε. Μαζί με τους Μητσοτάκηδες διεκδικούμε να φύγει και η ρατσιστική πολιτική που ανοίγει δρόμο στην φασιστική απειλή απ’ όποια κυβέρνηση προκύψει. Στο βαθμό μάλιστα που αυτό που θα προκύψει θα είναι η «προοδευτική κυβέρνηση» που υπόσχεται ο Αλέξης Τσίπρας, η συνέχεια δεν θα πρέπει να είναι αυτή του 2016 όταν η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιφύλαξε τη μεγαλύτερη ψυχρολουσία στο κίνημα αλληλεγγύης του 2015 υπογράφοντας τη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, που προέβλεπε τη δημιουργία των χότσποτ στα νησιά, απελάσεις στην Τουρκία και σκληρότερη φύλαξη των συνόρων.
Η 18 Μάρτη φέτος είναι επίσης μια μάχη που θα τη δώσουμε διαδηλώνοντας ξανά μαζί σε πολλές χώρες της Ευρώπης ακριβώς πάνω στο σημείο που η ρατσιστική ατζέντα της ΕΕ κλιμακώνεται ενόψει της νέας ανθρωπιστικής κρίσης που βρίσκεται σε εξέλιξη μετά τον φονικό σεισμό. Το αντιρατσιστικό κίνημα και αντιφασιστικό κίνημα θα χρειαστεί να μπει μπροστά και να επιβάλει:
Ανοιχτά σύνορα για όλους. Να πέσουν τώρα οι φράχτες της ντροπής και να σταματήσουν οι δολοφονικές επαναπροωθήσεις στον Έβρο και στο Αιγαίο. Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Άσυλο, σίτιση, στέγαση, δουλειά για όλους τους πρόσφυγες. Να σταματήσουν οι απελάσεις προς τις χώρες προέλευσης και την Τουρκία ως «ασφαλή χώρα». Χαρτιά χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όλους τους μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα και να ακυρωθούν οι συμφωνίες-σκλαβοπάζαρα με τις χώρες προέλευσης. Ιθαγένεια για όσους μετανάστες πρώτης και δεύτερης γενιάς το επιθυμούν χωρίς τα οικονομικά και «πολιτιστικά» εμπόδια που θέτει η κυβέρνηση. Να σταματήσει το κυνηγητό των Ρομά και να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα στήριξης στις φτωχογειτονιές και τις παραγκουπόλεις των Ρομά. Καταδίκη των νεοναζί της Χ.Α και στο Εφετείο. Καμιά ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, κάθε συνδικάτο, κάθε κοινότητα μεταναστών και προσφύγων, κάθε συλλογικότητα, κίνηση, κόμμα και οργάνωση της Αριστεράς, πρέπει να βρεθεί, ενωτικά, στην πρώτη γραμμή της οργάνωσης του συλλαλητηρίου, συνδέοντάς το με όλες τις μάχες που είναι ανοιχτές, στην Παιδεία, την Υγεία, τον Πολιτισμό. Ενώνοντας ταυτόχρονα τις φωνές μας με το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα που συνεχίζει να κατεβαίνει στους δρόμους από την Γαλλία και τους sans papiers μέχρι την Βρετανία όπου πραγματοποιήθηκε πλατιά σύσκεψη συνδικαλιστών με στόχο φέτος η 18 Μάρτη, να πλαισιωθεί από κάθε σωματείο που βρίσκεται σε απεργιακή σύγκρουση με την κυβέρνηση Σούνακ.
Υπάρχει αυτή η δυνατότητα, όπως φάνηκε και από την πετυχημένη σύσκεψη της ΚΕΕΡΦΑ αλλά και από όλες τις μεγάλες και μικρές μάχες που έχουν δοθεί τον τελευταίο χρόνο. Τη μεγάλη συγκέντρωση στην έναρξη της δίκης της Χ.Α σε δεύτερο βαθμό, που όπως και το μεγαλειώδες συλλαλητήριο της 7ης Οκτώβρη του 2020, έστειλε το μήνυμα ότι η μόνη θέση των δολοφόνων ναζιστών είναι στη φυλακή. Το ογκώδες συλλαλητήριο στο Κερατσίνι στην επέτειο των 9 χρόνων από την δολοφονία του Παυλου Φύσσα. Τα μαζικά συλλαλητήρια αλληλεγγύης στους Ρομά μετά τη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη. Αλλά και τις ηρωικές κινητοποιήσεις των προσφύγων και των συμπαραστατών τους στον Ελαιώνα, στη Ριτσώνα, στα Πατήσια και τις υπόλοιπες φτωχογειτονιές που η τάξη μας δίνει τη μάχη για μια ανθρώπινη, καλύτερη ζωή.
Στις 18 Μάρτη, όλοι μαζί, μαζικά στο δρόμο!