Εξώφυλλο του τευχους 161
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι συνένοχη στα εγκλήματα του Ισραήλ.
Στηρίζουμε την Παλαιστινιακή Αντίσταση μέχρι τη νίκη, γράφει ο Πάνος Γκαργκάνας.
Ο βρόμικος πόλεμος του Ισραήλ για να ξεριζώσει τους Παλαιστίνιους ακόμη και από τα τελευταία εδάφη της Γάζας και της Δυτικής Όχθης συγκλονίζει τη Μέση Ανατολή και όχι μόνο. Αυτό που πλέον όλο και περισσότεροι ονομάζουν «νέα εποχή των καταστροφών» παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Δίπλα στην πανδημία, στην κλιματική καταστροφή, στον στασιμοπληθωρισμό και στον πόλεμο στην Ουκρανία έρχεται να προστεθεί ένας πόλεμος που βάζει φωτιά στη μεγαλύτερη πηγή πετρελαίων του πλανήτη και απειλεί να κάνει την κρίση του 1973 να μοιάζει με μικρό επεισόδιο.
Ταυτόχρονα, όμως, το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη έρχεται να θυμίσει ότι υπάρχει εναλλακτική προοπτική. Δίπλα στην ηρωική Παλαιστινιακή αντίσταση, οι διαδηλώσεις από τη Βαγδάτη μέχρι το Κάιρο θυμίζουν τις μέρες της πλατείας Ταχρίρ που γκρέμισαν την προηγούμενη δικτατορία στην Αίγυπτο, τα συλλαλητήρια στη Δύση θυμίζουν το τεράστιο αντιπολεμικό κίνημα του 2003. Για την Ελλάδα, όπου τιμούμε τα πενήντα χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, κάθε βήμα του κινήματος στο πλευρό των Παλαιστίνιων ενισχύει τη δυναμική για την ανατροπή της εγκληματικής κυβέρνησης του Μητσοτάκη.
Πρόκειται για σκληρή μάχη, καθώς η κυβέρνηση και όλη η άρχουσα τάξη στο πλευρό της σφιχταγκαλιάζουν τον άξονα με το Ισραήλ και την εμπλοκή στο αμερικανο-νατοϊκό στρατόπεδο. Είναι, όμως, μάχη ξεκινημένη. Όσο κι αν τα ΜΜΕ ζωγραφίζουν τον Μητσοτάκη σαν «κυρίαρχο του παιχνιδιού», ακόμα και οι τοπικές εκλογές του Οκτώβρη έδειξαν ότι η δυναμική της ανατροπής είναι εδώ. Στο χέρι μας είναι να την οργανώσουμε αποτελεσματικά.
«Δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα»;
Η εκστρατεία των από πάνω για τη στήριξη του Ισραήλ είναι λυσσαλέα. Σε διεθνή κλίμακα. Διώξεις και συκοφαντίες για όποιον συμπαραστέκεται στους Παλαιστίνιους ότι είναι «τρομοκράτης». Είναι μια εκστρατεία που ήταν ξεκινημένη από καιρό. Στη Βρετανία, παραδείγματος χάρη, η ηγεσία του Εργατικού Κόμματος είχε διαγράψει τον πρώην ηγέτη του, τον Τζέρεμι Κόρμπιν, με την κατηγορία του «αντισημιτισμού» επειδή συμπαραστεκόταν στην Παλαιστίνη. Τώρα, ακόμα και το BBC κατηγορείται ότι δεν χρησιμοποιεί τον όρο «τρομοκράτες» για τους Παλαιστίνιους. Στη Γαλλία, ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής Καρίμ Μπενζεμά αντιμετωπίζει απειλές ότι πρέπει να του αφαιρεθεί η γαλλική υπηκοότητα επειδή συμπαραστέκεται στην Παλαιστίνη. Παντού απαγορεύσεις και απειλές.
Εδώ, η κυβέρνηση ξεκίνησε φωτίζοντας το κτίριο της Βουλής με τη σημαία του Ισραήλ και συνέχισε με τις αγκαλιές Μητσοτάκη-Νετανιάχου στην Ιερουσαλήμ: «διάλογος του Πρωθυπουργού με τον κ. Netanyahu κατά την έναρξη της συνάντησής τους:
Benjamin Netanyahu: Κύριε Πρωθυπουργέ, καλέ μου φίλε Κυριάκο, χαίρομαι πολύ που σε βλέπω εδώ. Είναι μια μάχη του πολιτισμού ενάντια στη βαρβαρότητα. Είμαστε στη μεριά του πολιτισμού και πρέπει να ενωθούμε όλοι μαζί απέναντι στη Χαμάς, που είναι το Ισλαμικό Κράτος (ISIS).
Κυριάκος Μητσοτάκης: Σας ευχαριστώ πολύ, κ. Πρωθυπουργέ, αγαπητέ Bibi. Έρχομαι εδώ όχι μόνο ως σύμμαχος, αλλά ως αληθινός φίλος. Μπορείτε να υπολογίζετε στην υποστήριξή μας, τη βοήθειά μας».1
Όσο, όμως, και να επιμένουν, οι σφαγές του Ισραήλ δεν καλύπτονται από κανένα «δικαίωμα στην αυτοάμυνα». Γιατί δεν υπάρχει καμιά συμμετρία ανάμεσα στο εποικιστικό κράτος του Ισραήλ και την Παλαιστινιακή αντίσταση.
Αυτό φαίνεται κατ’ αρχή από τις ίδιες τις σημερινές συγκρούσεις. Στις 7 Οκτώβρη το Ισραήλ βρέθηκε μπροστά σε μια ταπεινωτική ήττα όταν οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα έσπασαν τον φράχτη που τους κρατούσε πολιορκημένους. Ήταν μια απλή και επιτυχημένη στρατιωτική επιχείρηση:
«Βιντεοσκοπημένο υλικό της Χαμάς φέρεται να δείχνει μη επανδρωμένα αεροσκάφη της να ρίχνουν εκρηκτικούς μηχανισμούς, «τυφλώνοντας» τους ισραηλινούς πύργους ελέγχου κατά μήκος του συνοριακού φράχτη με τη Γάζα. Οι πύργοι αυτοί είναι εξοπλισμένοι με κάμερες τελευταίας τεχνολογίας. Μέχρι πρότινος οι εγκαταστάσεις θεωρούνταν απόρθητες από τους Ισραηλινούς. (…) η παλαιστινιακή οργάνωση χρησιμοποίησε μετασκευασμένα εμπορικά quadrocopter κινεζικής προέλευσης που μπορεί να προμηθευτεί οποιοσδήποτε».2
Απέναντι σε αυτή την «έξοδο» των πολιορκημένων, το Ισραήλ βομβαρδίζει ανηλεώς όλη τη Γάζα, χτυπάει νοσοκομεία, κατεδαφίζει πολυκατοικίες, ακόμα και εκκλησίες. Την επίθεση στην Ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Πορφυρίου στην Γάζα αναγκάστηκε να καταγγείλει και το Πατριαρχείο:
«Το Ορθόδοξον Πατριαρχείον Ιεροσολύμων εκφράζει τήν σθεναρωτέραν καταδίκην αυτού διά τήν Ισραηλινήν αεροπορικήν επιδρομήν, η οποία έπληξε τόν εκκλησιαστικόν χώρον αυτού εις τήν πόλιν της Γάζης. Η στόχευσις των Εκκλησιών καί των ιδρυμάτων αυτών, συμπεριλαμβανομένων των καταφυγίων, τά οποία παρέχουν προστασίαν εις τούς αμάχους πολίτας, ιδιαιτέρως εις γυναικόπαιδα, οι οποίοι απώλεσαν τάς οικίας αυτών, λόγω των Ισραηλινών αεροπορικών επιδρομών εις κατοικημένας περιοχάς κατά τάς τελευταίας δέκα τρείς ημέρας, συνιστά έγκλημα πολέμου, τό οποίον δέν είναι δυνατόν να αγνοηθεί».3
Προφανώς, τέτοια εγκλήματα δεν αποτελούν «αυτοάμυνα». Πολύ περισσότερο δεν αποτελούν αυτοάμυνα οι στρατιωτικές επιχειρήσεις για εκκαθάριση της λωρίδας της Γάζας από τον πληθυσμό της. Αντίθετα, αποτελούν απόπειρα για συνέχεια και κλιμάκωση της εποικιστικής πολιτικής που είναι ιδρυτικό γνώρισμα του κράτους του Ισραήλ.
Το 1918, μετά τη Διακήρυξη Μπάλφουρ που άναψε το φως από τη Βρετανία για τον εποικισμό της Παλαιστίνης από τους Σιωνιστές, υπήρχαν εκεί 500 000 Παλαιστίνιοι και 50 000 Εβραίοι. Το 1939 οι αριθμοί είχαν αλλάξει, αλλά ο Παλαιστινιακός πληθυσμός εξακολουθούσε να είναι μεγαλύτερος: Ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι και 443 000 Εβραίοι.4 Είχε μεσολαβήσει η καταστολή της μεγάλης Παλαιστινιακής απεργίας του 1936 από τις βρετανικές αποικιοκρατικές δυνάμεις με τη βοήθεια παραστρατιωτικών σιωνιστικών ομάδων με την επωνυμία «Ειδικές Νυχτερινές Ομάδες». Σε εκείνες τις ομάδες βρίσκονται οι ρίζες των συμμοριών που το 1948 πραγματοποίησαν τη Νάκμπα, τη βίαιη εκδίωξη των Παλαιστίνιων από τη γη τους για να ιδρυθεί το κράτος του Ισραήλ.
Η ίδρυση του Ισραήλ δεν αποτελούσε άσκηση κάποιου δικαιώματος για αυτοδιάθεση των Εβραίων. Όχι μόνο γιατί στηρίχτηκε στην εκδίωξη της πλειοψηφίας του πληθυσμού στην Παλαιστίνη από μια μειοψηφία, αλλά και γιατί το σιωνιστικό κίνημα δεν εκπροσωπούσε την πλειοψηφία των Εβραίων. Ανάμεσα στο 1880 και το 1929, σχεδόν δυο εκατομμύρια Εβραίοι μετανάστευσαν από την Ευρώπη στις ΗΠΑ. Μόνο το 8,5% των Εβραίων που δραπέτευαν από τη φτώχεια και το ρατσισμό της Ευρώπης επέλεξαν να πάνε στην Παλαιστίνη.5
Ο χαρακτήρας του νέου τότε κράτους ως εποικιστικό δημιούργημα με τις πλάτες των ιμπεριαλιστών επιβεβαιώθηκε ξανά και ξανά τις επόμενες δεκαετίες από τον ρόλο του Ισραήλ στους πολέμους της Μέσης Ανατολής και το 1956 και το 1967 και το 1973, μέχρι σήμερα. Πρώτα στο πλευρό των βρετανών, ύστερα των ΗΠΑ, με μια πολεμική μηχανή που επιδοτείται με τη μεγαλύτερη στρατιωτική βοήθεια που παρέχει ο αμερικανικός προϋπολογισμός. Οι ΗΠΑ έχουν δώσει στο Ισραήλ πάνω από 260 δις δολάρια από το 1948 και άλλα 10 δις για τα αντιπυραυλικά συστήματα όπως ο Σιδερένιος Θόλος.6
«Καταπολέμηση της τρομοκρατίας»;
Άρρηκτα δεμένη με τον ισχυρισμό ότι το Ισραήλ κάνει πόλεμο αυτοάμυνας είναι η προπαγάνδα που ζωγραφίζει τους Παλαιστίνιους ως «τρομοκράτες». Πρόκειται για την πιο παλιά μέθοδο που χρησιμοποιούν τα ιμπεριαλιστικά κράτη για να απομονώνουν τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στις αποικίες και πρώην αποικίες τους.
Κλασικό ιστορικό παράδειγμα είναι η αντιμετώπιση της Γαλλίας απέναντι στο κίνημα για την απελευθέρωση της Αλγερίας. Πριν από σχεδόν εβδομήντα χρόνια, ο γαλλικός στρατός ξεκινούσε μια εκστρατεία ενάντια στο «φανατισμό και τη βία». Το Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης της Αλγερίας (FLN) είχε ξεκινήσει τον ένοπλο αγώνα για την ανεξαρτησία της χώρας με εκρήξεις βομβών, αποτυχημένες επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα ακόμα και σε ΚΤΕΛ που μετέφερε ντόπιους προεστούς και γάλλους εκπαιδευτικούς.
Ένα εκατομμύριο Αλγερινοί και Αλγερινές έχασαν τη ζωή τους από τις σφαίρες, τις βόμβες και κάθε λογής στερήσεις μέχρι να κατακτήσουν την απελευθέρωση από τη γαλλική αποικιοκρατία.
Το 2001 ένας απόστρατος στρατηγός φορτωμένος με τιμές και παράσημα, ο Πολ Οσορές παραδέχτηκε δημόσια ότι είχε οργανώσει κέντρα βασανιστηρίων στο Αλγέρι. Τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις, είπε, «ήταν μικρό τίμημα μπροστά στην ανάγκη καταπολέμησης της τρομοκρατίας».7
«Τρομοκράτες» αποκαλούσαν και τους Παλαιστίνιους αγωνιστές πολύ πριν από την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτώβρη 2023. Το 1972, όταν έγινε η επίθεση στην ισραηλινή αποστολή στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου, κάθε Παλαιστίνιος βρέθηκε στο στόχαστρο της «αντιτρομοκρατικής» υστερίας. Χρειάστηκαν πολλοί αγώνες για να φτάσουμε στο σημείο όπου ο Ανδρέας Παπανδρέου ως πρωθυπουργός υποδεχόταν τον Γιασέρ Αραφάτ στην Αθήνα. Και ακόμη περισσότεροι για να φτάσει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός να προωθεί έναν συμβιβασμό, με τον Κλίντον να υποδέχεται το 1993 τον Αραφάτ και τον Ράμπιν στο Λευκό Οίκο. Είχε προηγηθεί η Συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ με τον Κάρτερ να υπογράφει μαζί με τον Σαντάτ της Αιγύπτου και τον Μπέγκιν του Ισραήλ το 1978. Τότε ο Αραφάτ είχε επικρίνει το συμβιβασμό, αλλά στη συνέχεια μπήκε στον ίδιο δρόμο.
Όμως, ο συμβιβασμός και οι ελπίδες για μια λύση «Δυο κρατών» αποδείχθηκαν μάταιες. Οι θηριωδίες του ισραηλινού κράτους και η καταπάτηση Παλαιστινιακών εδαφών με νέους εποικισμούς δεν σταμάτησαν και οδήγησαν την Παλαιστινιακή αντίσταση σε νέες εξεγέρσεις με την πρώτη Ιντιφάντα το 1987 και τη δεύτερη το 2000. Έτσι φτάσαμε να βαφτίζουν οι ιμπεριαλιστές και το Ισραήλ τους Παλαιστίνιους που αντιστέκονται ξανά, «τρομοκράτες».
«Λύση» δυο κρατών;
Η πολιτική της διχοτόμησης, δηλαδή των «λύσεων» με διαχωρισμό σε δυο κράτη, είναι μια πολύ παλιά κληρονομιά του ιμπεριαλισμού. Τα παραδείγματα είναι πολλά, ιδιαίτερα από την ιστορία της βρετανικής αποικιοκρατίας.
Η Βρετανία διχοτόμησε την Ιρλανδία το 1921 με βάση τη «θεωρία» ότι Καθολικοί και Προτεστάντες δεν μπορούν να συμβιώσουν ειρηνικά σε μια ελεύθερη Ιρλανδία. Έναν αιώνα αργότερα, το αίτημα για Ενιαία Ιρλανδία εξακολουθεί να βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς και ενώ έχουν μεσολαβήσει σφαγές όπως η Ματωμένη Κυριακή στο Ντέρι το 1972.
Η Βρετανία αντιμετώπισε την αποχώρησή της από την Ινδία το 1947 επίσης με διχοτόμηση και τη δημιουργία χωριστού κράτους για τους Μουσουλμάνους στο Πακιστάν (που τότε περιλάμβανε και το σημερινό Μπαγκλαντές ως ανατολικό Πακιστάν). Έχουν μεσολαβήσει πόλεμοι Ινδίας-Πακιστάν το 1965, ξανά το 1971 και το 1999, ενώ τα πογκρόμ σε βάρος Μουσουλμάνων μέσα στην Ινδία έχουν πάρει νέες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια με το καθεστώς Μόντι. Η διχοτόμηση διαιωνίζει τα μίση αντί να τα «λύνει».
Η δημιουργία δυο κρατών στην Παλαιστίνη αποτελούσε τμήμα της αρχικής απόφασης του ΟΗΕ για την αναγνώριση του Ισραήλ. Αυτό δεν εμπόδισε την επεκτατική εποικιστική πολιτική του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστίνιων ούτε την δημιουργία θεσμών τύπου Απαρτχάιντ σε βάρος των αραβικών πληθυσμών μέσα στο Ισραήλ. Χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες και να μεσολαβήσουν ηρωικοί αγώνες της παλαιστινιακής αντίστασης για να «θυμηθούν» τη λύση των δυο κρατών οι ίδιες δυνάμεις που έπαιξαν αυτό το χαρτί ως άλλοθι για να στηρίξουν το Ισραήλ.
Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι να γυρίσουμε πίσω σε συμβιβασμούς που αποδείχθηκαν αναποτελεσματικοί στο παρελθόν, αλλά να προχωρήσουμε μπροστά στη λύση μιας πραγματικά ελεύθερης Παλαιστίνης. Όπως τονίζει η Διακήρυξη της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης στην οποία ανήκει το ΣΕΚ:
«Δεν μπορεί να υπάρξει λύση στο Παλαιστινιακό ζήτημα όσο υπάρχει το Κράτος του Ισραήλ. Το Σιωνιστικό εποικιστικό αποικιακό κράτος βασίζεται στην εκδίωξη και καταπίεση των Παλαιστίνιων. Δεν μπορεί να συνυπάρξει ειρηνικά μαζί τους, αντίθετα είτε οδηγείται σε διαιώνιση του πολέμου εναντίον τους, είτε επιδιώκει, όπως απαιτεί η ακροδεξιά του, την εξαφάνιση ή εκδίωξή τους. Η 7 του Οκτώβρη έδειξε ότι αυτό το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την ασφάλεια των Εβραίων πολιτών του, αυτό που ήταν ο ιστορικός στόχος του Σιωνισμού. Στηρίζουμε το αρχικό όραμα του Παλαιστινιακού εθνικού κινήματος για ένα κοσμικό δημοκρατικό κράτος στο έδαφος του Ισραήλ και των Κατεχόμενων Περιοχών, όπου Άραβες και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί μπορούν να συνυπάρχουν ειρηνικά με ίσα δικαιώματα».8
Οι σκοπιμότητες του Μητσοτάκη
Σήμερα, το χαρτί της «λύσης» των δυο κρατών προσπαθεί να το χρησιμοποιήσει ο Μητσοτάκης ως φύλλο συκής για το βρόμικο ρόλο που παίζει. Έχει εμπλακεί ενεργά στο πλευρό των ΗΠΑ και του Ισραήλ και διπλωματικά και στρατιωτικά. Αγκαλιάζει τον Νετανιάχου και υποστηρίζει το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» δίνοντας έμπρακτη συμμετοχή στην στρατιωτική παρέμβαση των ΗΠΑ με τη βάση της Σούδας, τη φρεγάτα «Ψαρά» και τις διευκολύνσεις για τα αμερικανικά αεροπλάνα στην Ελευσίνα. Αρνήθηκε ακόμη και να ψηφίσει στον ΟΗΕ την απόφαση που ζητάει ανθρωπιστική εκεχειρία στη Γάζα.
Κι όμως, είχε το θράσος να πάει στο Κάιρο και να παριστάνει τον υποστηρικτή «πολιτικής λύσης»:
«Στην παρέμβασή του στις εργασίες της Συνόδου του Καΐρου, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ευχαρίστησε αρχικά τον Αιγύπτιο πρόεδρο αλ-Σίσι.(…)Το μέλλον που θέλουμε για αυτή την περιοχή, το μέλλον μιας βιώσιμης ειρήνης, σταθερότητας και ευημερίας μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω μιας ειρηνευτικής διαδικασίας επί της βάσης των δύο κρατών. Κι ένα πράγμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε όλους μας πως καμία στρατιωτική παρέμβαση δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια βιώσιμη πολιτική λύση».9
Η αιτία για αυτή τη γλοιώδη υποκρισία βρίσκεται στο ρόλο που παίζει η Αίγυπτος για τις διεκδικήσεις του ελληνικού καπιταλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο. Για να φτάσει η ελληνική ΑΟΖ να ακουμπάει με την αιγυπτιακή και την κυπριακή, η οποία με τη σειρά της συνορεύει με την ισραηλινή, περιορίζοντας όλες μαζί τις τουρκικές διεκδικήσεις για ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο, αυτή η εκστρατεία του ελληνικού καπιταλισμού έχει ανάγκη και τη στρατιωτική συνεργασία του Ισραήλ και τη διπλωματική συνεργασία της Αιγύπτου.
Ο Ερντογάν προσπαθεί να εμφανίζεται αυτή τη στιγμή ξανά ως ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου και αυτό δυσκολεύει τις σχέσεις του και με το Ισραήλ και με τον Σίσι και με τις ΗΠΑ. Αυτή τη συγκυρία προσπαθεί να εκμεταλλευτεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με την στήριξη που δίνει στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ, αλλά και με τις προσπάθειες να διατηρήσει τη συνεργασία με την Αίγυπτο. Ένα βρόμικο παιχνίδι στις πλάτες των Παλαιστίνιων αλλά και της εργατικής τάξης εδώ και παντού.
Ζούμε σε περίοδο όπου οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής εξαιτίας της χρήσης ορυκτών καυσίμων έχουν γίνει βάναυσα ορατές σε όλη τη χώρα από το Δαδιά και τη Ρόδο μέχρι τη Θεσσαλία. Αλλά η εμπλοκή στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή γίνεται για να εξασφαλιστεί μεγαλύτερο μερίδιο στις ΑΟΖ και στον έλεγχο των ορυκτών καυσίμων, του φυσικού αέριου και του πετρέλαιου της περιοχής. Βιώνουμε την απειλή της μεγαλύτερης πολεμικής ανάφλεξης από μια κυβέρνηση που ευθύνεται ήδη για τις μεγαλύτερες καταστροφές. Αλλά οι αντιφάσεις του συστήματος και των διαχειριστών του δεν σταματούν εδώ.
Οι ΗΠΑ προβάλλουν την ανάπτυξη των δικών τους στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή ως εγγύηση ότι η σύγκρουση δεν θα πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Σύμφωνα με τους Financial Times: «Οι ΗΠΑ εκτιμούν ότι η κίνηση τους για την αποστολή μεγαλύτερων δυνάμεων στην περιοχή, ανάμεσά τους δυο αεροπλανοφόρων με τις συνοδείες τους, έχει βοηθήσει ώστε το Ιράν να μην εμπλακεί».10
Στην πραγματικότητα, όμως, η αναβάθμιση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στη Μέση Ανατολή, μετά από πολλά χρόνια όπου οι ΗΠΑ είχαν κάνει «στροφή στον Ειρηνικό», πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες για γενικευμένη πολεμική σύγκρουση. Η αμερικάνικη διπλωματία προωθούσε τις λεγόμενες «Συμφωνίες του Αβραάμ» για προσέγγιση των αραβικών καθεστώτων με το Ισραήλ. Αυτές τώρα παγώνουν και ο Μπάιντεν προσπαθεί να καλύψει το κενό με την αναβάθμιση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα είναι εξάπλωση των συγκρούσεων. Δίπλα στις επιθέσεις του Ισραήλ στη Γάζα, στο Λίβανο και στη Συρία, ξεκίνησαν αμερικανικές επιθέσεις μέσα στην ανατολική Συρία, ενώ αμερικανικά πλοία αναπτύσσονται και στην Ερυθρά θάλασσα ως «άμυνα» από τους αντάρτες της Υεμένης!
Η προοπτική ότι ο πόλεμος θα πάρει διαστάσεις γενικευμένης σύγκρουσης με επιπτώσεις στην τιμή του πετρέλαιου είναι ανοιχτή. Το 1973 το αραβικό μποϋκοτάζ στο πετρέλαιο είχε τη δική του συμβολή στην παγκόσμια στασιμοπληθωριστική κρίση εκείνης της εποχής. Σήμερα ο παγκόσμιος καπιταλισμός είναι πιο ευάλωτος αν προκύψει τέτοιο σενάριο. Όπως έγραφε η Εργατική Αλληλεγγύη:
«Στη θεωρία, τα ανεβασμένα επιτόκια καταπολεμούν τον πληθωρισμό, στην πράξη η άνοδος στις τιμές του πετρέλαιου και του φυσικού αέριου εξαιτίας των πολέμων [στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή] φέρνει νέα εκτίναξη της ακρίβειας και κάμψη της οικονομικής δραστηριότητας.
Για τον υπερχρεωμένο και συρρικνωμένο ελληνικό καπιταλισμό οι προοπτικές είναι άγριες. Και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τις κάνει ακόμη πιο σκληρές για την εργατική τάξη με την εμπλοκή της στο πλευρό του Ισραήλ και με την δέσμευσή της να πληρώσουν οι εργάτες τα σπασμένα της κρίσης. Ήδη όλα τα υπερέσοδα του προϋπολογισμού χάρη στην αύξηση των εσόδων του ΦΠΑ εξαιτίας του πληθωρισμού πηγαίνουν κατευθείαν στην πληρωμή των τοκοχρεωλύσιων στους τραπεζίτες. Μια διευρυμένη ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή μπορεί να κάνει αυτή την προοπτική εφιαλτική».11
Παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης
Η πιο σπουδαία αντίφαση για τις άρχουσες τάξεις, όμως, είναι η έκρηξη των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Παρά τα σκληρά μέτρα των κυβερνήσεων σε όλη την Ευρώπη, ένα κύμα διαδηλώσεων σάρωσε τις μεγαλύτερες πόλεις ήδη το Σάββατο 14 Οκτώβρη.
Περίπου 150 χιλιάδες διαδηλώτριες/τές πλημμύρισαν το κεντρικό Λονδίνο το Σάββατο σε μια εντυπωσιακή συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Γάζα και τον αγώνα της Παλαιστίνης. Την συγκέντρωση και πορεία είχαν καλέσει η Καμπάνια Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και άλλες κινήσεις και ήταν γεμάτη από νέους ανθρώπους και μεγάλες ομάδες Μαύρων, Ασιατών και Αράβων που ήρθαν για να δείξουν την υποστήριξή τους στους Παλαιστίνιους. Οι νεαρές γυναίκες είχαν κεντρικό ρόλο σε πολλά από τα μπλοκ των διαδηλωτών.
Η πορεία ξεκίνησε από την πλατεία Πόρτλαντ και κατέληξε στη Ντάουνιγκ Στριτ –την πρωθυπουργική κατοικία– αψηφώντας τις απόπειρες της υπουργού Εσωτερικών Σουέλα Μπρέβερμαν να τρομοκρατήσει τον κόσμο. Είχε στείλει επιστολή στους αρχηγούς της αστυνομίας στην οποία τους καλούσε να εξετάσουν αν η «επίδειξη παλαιστινιακών σημαιών» ή το σύνθημα «Λεύτερη Παλαιστίνη από τον Ιορδάνη ως τη Μεσόγειο» αποτελούν «πρόκληση μίσους ενάντια στο κράτος του Ισραήλ» και άρα είναι παράνομα. Η μαζική συμμετοχή στη διαδήλωση ήταν η απάντηση σ’ αυτές τις προκλήσεις.
Δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν στη Μαδρίτη την ίδια μέρα. Είχαν προηγηθεί συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις στην αρχή της βδομάδας και στη Μαδρίτη και στη Βαρκελώνη αλλά και σε άλλες πόλεις του ισπανικού κράτους.
Χιλιάδες διαδήλωσαν στο Παρίσι την Πέμπτη 12/10 με συνθήματα αλληλεγγύης στη Γάζα. Αψήφησαν την απαγόρευση κάθε διαδήλωσης υπέρ της Παλαιστίνης που είχε ανακοινώσει την ίδια μέρα ο υπουργός Εσωτερικών Νταρμανέν. Η κυβέρνηση του Μακρόν, του «προτύπου» του Μητσοτάκη, επιτίθεται συστηματικά στην «ισλαμοαριστερά» με την συμπαράσταση των φασιστών της Λεπέν που τα δίνει όλα υπέρ του Ισραήλ.
Την ίδια καταστολή συνάντησαν και οι χιλιάδες συμπαραστάτες της Παλαιστίνης στο Βερολίνο το Σάββατο. Η αστυνομία είχε απαγορέψει την συγκέντρωση και όταν οι διοργανωτές της τη μετέτρεψαν σε «αγρυπνία» απαγόρεψε και αυτήν με τη δικαιολογία ότι «οι συμμετέχοντες έφταναν στο σημείο επιδεικνύοντας παλαιστινιακά σύμβολα». Και στη Φρανκφούρτη η αστυνομία έκανε εκατό συλλήψεις στη συγκέντρωση που είχε σύνθημα «το Ισραήλ βομβαρδίζει η Γερμανία χρηματοδοτεί».
«Στη Ρώμη χιλιάδες διαδήλωσαν για Λευτεριά στην Παλαιστίνη την Πέμπτη 12/10, και το φοιτητικό μπλοκ που ξεκίνησε από το πανεπιστήμιο για να φτάσει στην πλατεία χρειάστηκε να σπάσει τους αστυνομικούς κλοιούς. Και η Ρώμη δεν ήταν μόνη: χιλιάδες διαδήλωσαν στη Φλωρεντία, στο Μιλάνο, στο Τορίνο, στη Βενετία, στη Νάπολη, στο Μπάρι και σε άλλες πόλεις της Ιταλίας».12
Το κύμα των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης επαναλήφθηκε σε ακόμα μεγαλύτερη κλίμακα τις επόμενες βδομάδες καθώς το Ισραήλ κλιμάκωνε τους βομβαρδισμούς στη Γάζα. Το Σάββατο 21 Οκτώβρη «τo πιο μεγάλο συλλαλητήριο εδώ και δεκαετίες πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο. Ήταν η μεγαλύτερη αντιιμπεριαλιστική, αντιπολεμική πορεία από τη μεγάλη διαδήλωση κατά της εισβολής στο Ιράκ πριν από 20 χρόνια. Η Καμπάνια Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη (PSC) δήλωσε ότι 300.000 άνθρωποι –διπλάσιος αριθμός από τη διαδήλωση του περασμένου Σαββατοκύριακου– βγήκαν στους δρόμους ενώ συμμετείχαν δεκάδες συνδικάτα, οργανώσεις, κόμματα και συλλογικότητες. (…) Πάνω από 1.000 εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας διαδήλωσαν ως μπλοκ στο συλλαλητήριο. Η υγειονομικός Σάννα Νουρ Καμ ήταν εξοργισμένη που το ισραηλινό κράτος στοχοποιούσε τα νοσοκομεία. Η Σάλμα, φοιτήτρια στο νοσοκομείο St. George's, πρόσθεσε ότι αποφάσισε να διαδηλώσει αφού συμμετείχε σε μια ομαδική συνομιλία των εργαζομένων στον τομέα της υγείας».13
Και το ρεκόρ συμμετοχής καταρρίφθηκε το Σάββατο 28 Οκτώβρη όταν κατέβηκαν στους δρόμους του Λονδίνου μισό εκατομμύριο διαδηλωτές στο πλευρό της Παλαιστίνης.14
Ακόμα πιο δυνατό μήνυμα έστειλαν οι διαδηλωτές που βγήκαν στους δρόμους στις αραβικές πρωτεύουσες. «Από το αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Ιράκ είχαν να γίνουν τόσο μαζικά και ταυτόχρονα συλλαλητήρια, αυτή τη φορά σε αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη! Τα ογκώδη συλλαλητήρια, που συνεχίστηκαν για δεύτερη εβδομάδα σε όλες τις αραβικές χώρες αυτό το σαββατοκύριακο ήρθαν να προστεθούν στα τεράστια συλλαλητήρια στις χώρες της δύσης. (…) Από το Μαρόκο στον Ατλαντικό Ωκεανό μέχρι την Τζακάρτα στον Ειρηνικό Ωκεανό δεν υπήρχε χώρα του μουσουλμανικού κόσμου που να μην πραγματοποιηθούν διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις. Τεράστιο ήταν το συλλαλητήριο στην Υεμένη όπως και οι διαδηλώσεις στην Αίγυπτο, στο Κάιρο, στην ιστορική πλατεία Ταχρίρ αλλά και στα σύνορα με την Γάζα».15
Η Βαγδάτη είχε ήδη πλημμυρίσει από την πρώτη βδομάδα. Στην Αίγυπτο: «Χιλιάδες στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις της αντιπολίτευσης. Οι διαδηλωτές στο Κάιρο μπήκαν στην πλατεία Ταχρίρ σπάζοντας τον κλοιό της αστυνομίας και βροντοφώναξαν τα συνθήματα του 2011–‘Ψωμί, Ελευθερία, Κοινωνική δικαιοσύνη’. Συγκρούσεις με την αστυνομία έγιναν στην Bab el-Louq και στην Abdeen στην καρδιά του Κάιρου όπου οι διαδηλωτές έσκιζαν τις εικόνες του Σίσι. (…) Στα σόσιαλ μίντια εμφανίστηκαν πλήθος βίντεο με αυθόρμητες συγκεντρώσεις όπου μικρά παιδιά διαδηλώνουν κατά του Ισραήλ ενώ άλλοι καταγγέλλουν το αιγυπτιακό καθεστώς».16
Με αυτό το διεθνές κύμα έρχονται να συνδεθούν οι κινητοποιήσεις εδώ. Η αρχή έγινε την Παρασκευή 13 Οκτώβρη με ένα μαζικό συλλαλητήριο που βάδισε στην Ισραηλινή πρεσβεία:
«Κάτω τα χέρια από την Γάζα! Να σταματήσει τώρα η σφαγή! Λευτεριά στην Παλαιστίνη! Καμιά συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στο έγκλημα κατά του Παλαιστινιακού Λαού! Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλαν χιλιάδες διαδηλωτές/ριες το απόγευμα της Παρασκευής 13/10 από το κέντρο της Αθήνας, στο οργισμένο μαζικό συλλαλητήριο που ξεκίνησε από την Πλατεία Ελευθερίας, δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής και κατέληξε στην ισραηλινή πρεσβεία.
Μαζική ήταν η συμμετοχή της παλαιστινιακής νεολαίας που κρατώντας παλαιστινιακές σημαίες, τις πικέτες της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο, αυτοσχέδια πλακάτ και φωτογραφίες από τα θύματα των ανηλεών βομβαρδισμών στην Γάζα, φώναζε με πάθος συνθήματα στα ελληνικά, στα αραβικά και στα αγγλικά ξεσηκώνοντας τον κόσμο: «From the river to the sea Palestine will be free», «Από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα, η Παλαιστίνη θα ελευθερωθεί», “Free - Free Palestine», «Λευτεριά στην Παλαιστίνη»!».17
Ακολούθησαν διαδηλώσεις στο Σύνταγμα την Τετάρτη 18 Οκτώβρη και στην Ελευσίνα την Τετάρτη 25 Οκτώβρη με το κύμα της αλληλεγγύης να απλώνεται σε πολλές πόλεις και να κορυφώνεται την Κυριακή 29 Οκτώβρη με νέα πορεία στην πρεσβεία του Ισραήλ.
Κίνημα ανατροπής
Η σύνδεση των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη με τους άλλους αγώνες ενάντια στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα, όχι μόνο για τον Μητσοτάκη, αλλά για όλη την άρχουσα τάξη που τον στηρίζει.
Η κυβέρνηση έχει κάνει συστηματική εκστρατεία ενάντια σε απεργίες και διαδηλώσεις. Από τις απαγορεύσεις του Χρυσοχοϊδη όταν ήταν υπουργός ΠροΠο, μέχρι τις απόπειρες καταστολής της πορείας του Πολυτεχνείου και από τον απεργοσπαστικό νόμο του Χατζηδάκη μέχρι τις νέες επιθέσεις του Γεωργιάδη, μόνιμος στόχος ήταν και είναι να περιθωριοποιήσει τις κινητοποιήσεις. Δεν το έχει καταφέρει και τώρα η εκστρατεία της δέχεται νέα χτυπήματα.
Η κυβέρνηση βγήκε πολιτικά αποδυναμωμένη από τις εκλογές στους Δήμους και στις Περιφέρειες. Υπάρχει τεράστια μαζική οργή. Το «μαύρισμα» των Μπακογιάννηδων έδωσε μόνο μια γεύση από τις διαστάσεις που έχει η αγανάκτηση. Το ίδιο μήνυμα στέλνουν οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Παρά τη θηριώδη προπαγάνδα με τα ψέματα που εξωραϊζουν το Ισραήλ, η εργατική τάξη και η νεολαία βγαίνει στους δρόμους και εδώ όπως και σε όλο τον κόσμο. Ο κόσμος διψάει για μια Αριστερά που θα οδηγήσει την οργή του στη νίκη.
Δεν είναι μόνο στο Λονδίνο όπου οι εργαζόμενοι στην Υγεία κάνουν τη σύνδεση ανάμεσα στις απεργίες τους και στα συλλαλητήρια ενάντια στους βομβαρδισμούς νοσοκομείων στη Γάζα. Εδώ, οι εργάτες της Υγείας απεργούν πανελλαδικά στις 2 Νοέμβρη δίπλα ακριβώς στα μαζικά συλλαλητήρια για την Παλαιστίνη. Η σύνδεση είναι ξεκινημένη και είναι χρέος της Αριστεράς να την προχωρήσει. Σίγουρα το ΣΕΚ παλεύει προς αυτή την κατεύθυνση. Και δεν είναι μόνο. Όπως τονίζει η σύσκεψη που έγινε την Κυριακή 29 Οκτώβρη αμέσως μετά τη διαδήλωση στην ισραηλινή πρεσβεία:
«Παλεύουμε ενάντια στον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας – Ισραήλ. Απαιτούμε να διακοπεί άμεσα κάθε στρατιωτική, οικονομική και διπλωματική συνεργασία με το κράτος-τρομοκράτη. Να κλείσουν οι αμερικάνικες βάσεις στη Σούδα, την Ελευσίνα και παντού, να γυρίσουν πίσω οι φρεγάτες. Παλεύουμε ενάντια στην ισλαμοφοβία και τον ρατσισμό που συστηματικά εξαπολύει η κυβέρνηση της ΝΔ, διεκδικούμε να ανοίξουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τα εκατομμύρια που διαδηλώνουν στο πλευρό των Παλαιστίνιων από το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη μέχρι το Κάιρο και την Βαγδάτη. Η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο μαζί με την ΚΕΕΡΦΑ καλούμε τους αγωνιστές/ριες του εργατικού κινήματος, της νεολαίας και της Αριστεράς να δυναμώσουμε το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Με πρωτοβουλίες και δράσεις κεντρικά και τοπικά, στα συνδικάτα και τους χώρους δουλειάς, στις σχολές και τα σχολεία, στις γειτονιές».18
Σημειώσεις
1. https://www.in.gr/2023/10/23/politics/epikairotita/mitsotakis-se-netaniaxou-tha-synexisoume-na-sas-stirizoume/.
2. https://www.in.gr/2023/10/22/world/deutsche-welle/israil-xamas-empneystike-ti-xrisi-drone-apo-tin-oukrania/
3. https://www.kathimerini.gr/world/562683565/gaza-stoys-18-oi-nekroi-apo-tin-epithesi-ston-
agio-porfyrio/
4. Anne Alexander, Η νέα Ιντιφάντα, Μαρξιστικό βιβλιοπωλείο, 2001. Το κείμενο αυτό της Anne Alexander συμπεριλαμβάνεται και στη νέα έκδοση του Μαρξιστικού βιβλιοπωλείου «Λευτεριά στην Παλαιστίνη- Ισραήλ, ιμπεριαλισμός και Παλαιστινιακή αντίσταση».
5. Anne Alexander, στο ίδιο
6. https://www.usnews.com/news/best-countries/articles/2023-10-10/how-much-aid-does-the-u-s-give-to-israel
7. Λέανδρος Μπόλαρης, Εργατική Αλληλεγγύη Νο 1156, 14 Γενάρη 2015, https://ergatiki.gr/article.php?id=11048&issue=1156
8. Διακήρυξη της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης 30 Οκτώβρη 2023
9. https://www.militaire.gr/mitsotakis-apo-kairo-kamia-stratiotiki-paremvasi-den-mporei-na-antikatastisei-tin-politiki-lysi/
10. US moves to deter Iran from entering conflict ahead of Israel’s Gaza invasion, Financial Times, 26 October 2023, https://ft.pressreader.com/1389/20231026/281573770380230
11. Η άποψή μας, Εργατική αλληλεγγύη Νο 1594, 25 Οκτώβρη 2023, https://ergatiki.gr/article.php?id=28120&issue=1594
12. Εργατική Αλληλεγγύη 18/10/2023, No 1593, https://ergatiki.gr/article.php?id=28115&issue=1593
13. Εργατική Αλληλεγγύη 25/10/23
14. Half a million people raged against Israeli terror, Socialist Worker, https://socialistworker.co.uk/palestine-2023/palestine-march-london-3/
15. Γιώργος Πίττας, Παλαιστίνη- η αλληλεγγύη απλώνεται παντού, Εργατική Αλληλεγγύη Νο 1594, 25/10.2023, https://ergatiki.gr/article.php?id=28128&issue=1594
16. Hossam el-Hamalawy, Three Factors Shaping Egypt’s Response to the War in Gaza, Arab reform initiative, https://www.arab-reform.net/publication/three-factors-shaping-egypts-response-to-the-war-in-gaza/
17. Μαζικά στο πλευρό της Παλαιστινιακής αντίστασης, https://ergatiki.gr/article.php?id=28104&issue=1593
18. https://www.facebook.com/photo/?fbid=720924480070330&set=pcb.720931566736288