Η Αργυρή Ερωτοκρίτου προβάλλει τις μάχες που δίνει το αντιφασιστικό και αντισρατσιστικό κίνημα στην Κύπρο.
Από τις 27 Αυγούστου ως την 1η Σεπτέμβρη έγιναν τρία ρατσιστικά πογκρόμ στη Νότια Κύπρο που χτύπησαν σαν ηλεκτρισμός την εργατική τάξη και τη νεολαία. Νεοναζιστικές συμμορίες του ΕΛΑΜ και άλλων ακροδεξιών ομάδων συγκεντρώθηκαν στη Χλώρακα, ένα χωριό στα δυτικά του νησιού, και μετά από μία “διαδήλωση” με αιτήματα “απελάσεις”, “απογκετοποίηση”, “επαναφορά της ασφάλειας” στους δρόμους του χωριού ακολούθησε πογκρόμ κατά Σύριων προσφύγων της περιοχής. Έσπασαν, πυρπόλησαν με μολότοφ σπίτια Συρίων, επιτέθηκαν και χτύπησαν ακόμα και μικρά παιδιά. Τα σπίτια στα οποία μπούκαραν είχαν σημαδευτεί με διακριτικά σύμβολα τις προηγούμενες μέρες όπως αναφέρουν κάτοικοι της περιοχής. Λίγες μέρες αργότερα το ίδιο σκηνικό εκτυλίχθηκε σε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους της πόλης της Λεμεσού. Κουκουλοφόροι που συγκεντρώθηκαν από όλο το νησί, κρατούσαν ρόπαλα σπάζοντας μαγαζιά μεταναστών, ρίχνοντας κόσμο στη θάλασσα, επιτίθονταν σε ανθρώπους που τους φαίνονταν μετανάστες, σε δημοσιογράφους, κατέβαζαν κόσμο από τα αυτοκίνητά του και κραύγαζαν “η Κύπρος είναι ελληνική”, “έξω οι λάθρο”, “ελλάς-θρησκεία-ορθοδοξία” και άλλα. “Νύχτα Κρυστάλλων” χαρακτηρίστηκε από πολλά μέσα. Όλα αυτά γίνονταν κάτω από την επίβλεψη της κυπριακής αστυνομίας η οποία δεν έκανε απολύτως τίποτα για να σταματήσει τα πογκρόμ παρά του ότι γνώριζε πολλές μέρες πριν για τις επικείμενες ρατσιστικές “διαδηλώσεις”.
Στις 2 Σεπτέμβρη οργανώνεται αντιφασιστική διαδήλωση στη Λεμεσό από αντιρατσιστικές, αντιφασιστικές ομάδες, εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις της Αριστεράς και του χώρου της αναρχίας. Εκατοντάδες βάδισαν στους δρόμους της πόλης: “Το κάλεσμα στη Λεμεσό είχε μαζέψει σχεδόν 1.000 άτομα για να διαδηλώσουν ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις και τα πογκρόμ των προηγούμενων ημερών, ενάντια στο φόβο ενάντια στους διαχωρισμούς, υπερασπιζόμενοι την ισότητα και την αλληλεγγύη, την πολύγλωσση και πολυεθνική εργατική τάξη. Η πορεία αυτή αποτέλεσε μια αρχή και μια πρώτη σημαντική απάντηση."1 Ήταν σαφές ότι στον δρόμο βρέθηκαν νεολαίοι και εργαζόμενοι που ένιωσαν την επείγουσα ανάγκη της μαζικής αντιφασιστικής δράσης στον δρόμο. Δύο μέρες αργότερα ακολούθησε το συλλαλητήριο που κάλεσε το ΑΚΕΛ ξανά στη Λεμεσό. Ξανά πολλές εκατοντάδες βρέθηκαν εκεί. Σημαντική η παρουσία της Συριακής Κοινότητας Κύπρου που βρέθηκε εκεί. Ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ δήλωσε: “Ο τόπος βρίσκεται σε οριακό σημείο και όλοι πρέπει να συναισθανθούν τι πραγματικά έχουμε ενώπιόν μας. Οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί των πογκρόμ δεν εκφράζουν «θέσεις» ή «ανησυχίες» για το μεταναστευτικό, αλλά εκμεταλλεύονται και παραπληροφορούν χυδαία για το μεταναστευτικό, όπως κάνουν και θα κάνουν με κάθε άλλο ζήτημα. Δεν θέλουν ασφάλεια, αλλά απειλούν την ασφάλεια της χώρας και των κατοίκων της. Δεν πρόκειται απλώς για χουλιγκανισμό, αλλά για φασισμό που απειλεί τη δημοκρατία και τον κυπριακό λαό στο σύνολό του. Η Κύπρος καταστράφηκε στο παρελθόν από μια φασιστική, φανατική μειοψηφία. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να ξανασυμβεί το ίδιο. Όλες και όλοι που απαιτούμε μηδενική ανοχή στην ακροδεξιά βία έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τις δημοκρατικές αρχές, τις πραγματικές αξίες του λαού μας: την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά, μα και όσα ενώνουν τους εργαζόμενους αυτού του τόπου ανεξάρτητα από εθνικότητα, θρησκεία και γλώσσα".
Την Κυριακή 10 Σεπτέμβρη ήρθε η σειρά της Λευκωσίας. Ένας αντιφασιστικός χείμαρρος ξεχύθηκε μέσα στους δρόμους της πόλης.2 Χιλιάδες βάδισαν από την πλατεία Ελευθερίας δίπλα στην πράσινη γραμμή. Οργανώσεις της αριστεράς, τουρκοκύπριοι με τις οργανώσεις και τα συνδικάτα τους, μετανάστες, εκπαιδευτικοί, ηθοποιοί, πανεπιστημιακοί με τα πανό τους. Λίγες είναι οι φορές που είχαμε μία τέτοια μαζικότητα σε διαδηλώση τα τελευταία χρόνια. Ο παλμός αλλά ταυτόχρονα η αίσθηση ότι αλλάζει η κατάσταση, σπάει ο φόβος που προσπαθούν να επιβάλλουν οι φασίστες και οι δρόμοι ανήκουν στο μαζικό κίνημα του αντιρατσισμού και του αντιφασισμού. Ήδη οι φασίστες αναγκάστηκαν να ακυρώσουν τη φασιστοσύναξή τους που είχαν εξαγγείλει για τις 6/9 μπροστά από το προεδρικό στη Λευκωσία. Το ΕΛΑΜ στις 5/9 διέγραψε τον δημοτικό του σύμβουλο στη Λεμεσό, Φοίβο Αλκιβιάδη, που καταγράφηκε κατά τη διάρκεια του πογκρόμ σε βίντεο, να δηλώνει: “όπου δω μαύρο θα τον σκοτώνω”.3 Το αντιφασιστικό κίνημα εισέβαλε στο προσκήνιο, έδειξε τη δύναμή του, μπλόκαρε την προσπάθεια των νεοναζί να επαναλάβουν τα πογκρόμ σε άλλες πόλεις (και μάλιστα στην πρωτεύουσα!) και έβαλε τεράστιες πιέσεις πάνω στις ηγεσίες της Αριστεράς που δίσταζαν.
Πώς φτάσαμε στα πογκρόμ;
Μετά τα πογκρόμ στη Χλώρακα και τη Λεμεσό η κυρίαρχη αφήγηση των ΜΜΕ αλλά και των κομμάτων της δεξίας (ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ κ.α.) αρχικά ήταν ότι πρόκειται για χουλιγκανισμό. Η κατακραυγή τους ανάγκασε να αναδιπλωθούν σε ένα βαθμό αλλά να αναπτύξουν το γκεμπελίστικο θεώρημα των “δύο άκρων”. Η πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου δήλωσε τα εξής: «Όπως καταδικάζουμε απερίφραστα τη ρητορική μίσους, τα ντροπιαστικά φαινόμενα πογκρόμ που τα είδαμε να εκτυλίσσονται τις προηγούμενες μέρες και ευχόμαστε να μην επαναληφθούν, θεωρούμε επίσης αδιανόητο το γεγονός ότι Κύπριοι πολίτες σήμερα, νιώθουν ανασφαλείς στον τόπο τους». Ο πρόεδρος της δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης (αποσχισθείς από τον Δημοκρατικό Συναγερμό) αρνήθηκε να μιλήσει για πογκρόμ, ρατσιστική βία και απέδωσε τα γεγονότα σε χουλιγκανισμό. Η υπουργός Δικαιοσύνης όταν ρωτήθηκε για την απραξία της αστυνομίας στη Λεμεσό αφού προηγήθηκε η Χλώρακα είπε: “δεν εμπλεκόμαστε στα επιχειρησιακά σχέδια της αστυνομίας”.
Η ουσία είναι ότι τα τελευταία χρόνια η πολιτική των δύο κυβερνήσεων της δεξιάς (η παρούσα του Χριστοδουλίδη και η προηγούμενη του Νίκου Αναστασιάδη του ΔΗΣΥ) ήταν μία σκληρά ρατσιστική πολιτική των πους-μπακς στη Μεσόγειο, των απελάσεων, των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Αυτή η πολιτική τυλιγόταν μεθοδικά τον εθνικό γαλανόλευκο μανδύα της προάσπισης της κυπριακής δημοκρατίας από τα σχέδια του Ερντογάν. Μόνιμη επωδός είναι ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες έρχονται από τα “κατεχόμενα” –τη Βόρεια Κύπρο– και δρουν υπό το σχεδιασμό της Άγκυρας ως“Τρίτος Αττίλας”.
Έτσι η κυβέρνηση Αναστασιάδη έφτασε να βάζει συρματόπλεγμα στην νεκρή ζώνη από το Ακάκι ως τον Αστρομερίτη. Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών οι συνθήκες είναι ασφυκτικές. Μόνο στο “Πουρνάρα” χωρητικότητας 800 ατόμων, στοιβάζονται πάνω από 2.500 το 2021, δηλαδή 310% πάνω από τις δυνατότητες του. Το Σεπτέμβρη του 2023, μετά τα ρατσιστικά πογκρόμ, ανακοινώθηκε η περαιτέρω περίφραξη του στρατοπέδου αυτού για τον ασφυκτικότερο περιορισμό των μετακινήσεων των προσφύγων εκεί με μεταλλικό φράχτη ύψους τριών μέτρων. Η κυπριακή κυβέρνηση συμμετέχει στο MED5, τη συμμαχία μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας, Ισπανίας και Μάλτας, με κοινές θέσεις στην ΕΕ για το νέο σύμφωνο μετανάστευσης, πιέζοντας για ενίσχυση της ευρώπης-φρούριο με αύξηση των απελάσεων, μεγαλύτερη χρηματοδότηση προς τη FRONTEX.4 Το 2016 συγκροτείται η Ad Hoc Κοινοβουλευτική Επιτροπή για τη Μελέτη του Δημογραφικού Προβλήματος από την κυβέρνηση του ΔΗΣΥ, τοποθετώντας για πρόεδρο τον Λίνο Παπαγιάννη, βουλευτής του ΕΛΑΜ και μέλος του Πολιτικού του Γραφείου. Ήταν το αντάλλαγμα του ΔΗΣΥ για τη στήριξη του ΕΛΑΜ σε δύο κρίσιμα κοινοβουλευτικά ζητήματα, για τα οποία δεν είχε την πλειοψηφία: την εκλογή της υποψήφιας του ΔΗΣΥ, Αννίτας Δημητρίου, στη θέση της προέδρου της Βουλής και την υπερψήφιση από το ΕΛΑΜ του προϋπολογισμού που κατέθεσε ο ΔΗΣΥ.
Μέσα σε αυτές τις ζεστές αγκάλες μεγάλωσε το νεοναζιστικό ΕΛΑΜ. Από το 2020 ξεκινά συστηματικές προσπάθειες κλιμάκωσης ρατσιστικών δράσεων στη Χλώρακα. Υπάρχουν αναφορές για συμμετοχή μελών του ΕΛΑΜ στις συνεδριάσεις του τοπικού κοινοτικού συμβουλίου υπό την προστασία του κοινοτάρχη Λιασίδη (ΔΗΣΥ). Τα μέλη του ΕΛΑΜ έκαναν εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια, οργανωμένες επισκέψεις στην περιοχή, στα καφενεία και την πλατεία, σπέρνοντας κλίμα τρόμου στους ντόπιους κατοίκους. Απειλούσαν ιδιοκτήτες που ενοικίαζαν τα σπίτια τους ή τα μαγαζιά τους σε Σύριους πρόσφυγες φτάνοντας και σε ξυλοδαρμούς. Οργάνωναν μαζί με τον κοινοτάρχη “διαμαρτυρίες” για την παρουσία προσφύγων στην περιοχή. Το 2020 ο τότε υπουργός εσωτερικών Νίκος Νουρής εκδίδει διάταγμα που απαγορεύει την περαιτέρω εγκατάσταση αιτητών ασύλου στη Χλώρακα για την προστασία του “δημογραφικού”.5 Η απόφαση χαιρετίζεται από το κοινοτικό συμβούλιο της Χλώρακας. Τον Νοέμβρη της επόμενης χρονιάς, το 2021, η έπαρχος Πάφου, εκδίδει ένα άλλο διάταγμα το οποίο χαρακτηρίζει ένα ολόκληρο συγκρότημα διαμερισμάτων (πρώην Ξενοδοχείο St. Nicholas) στο οποίο διαμένουν πρόσφυγες, ακατάλληλο για διαβίωση. Η ΑΗΚ (Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου) κόβει το ρεύμα σε όλα τα διαμερίσματα. Οι πρόσφυγες επανασυνδέουν το ρεύμα, το κοινοτικό συμβούλιο στέλνει την αστυνομία να περιφρουρεί τον τοπικό υποσταθμό ηλεκτρικής και ξανακόβουν το ρεύμα. Τον περασμένο Ιούλη πραγματοποιείται διαδήλωση “αγανακτισμένων” κατοίκων στη Χλώρακα με συμμετοχή του ΕΛΑΜ αλλά και του κοινοτάρχη Λιασίδη. Στο τέλος αυτής της “διαμαρτυρίας” ο τελευταίος δήλωσε: “είναι η τρίτη φορά που διαμαρτυρόμαστε μαζί με το ΕΛΑΜ. Σκοπεύουμε να οργανώσουμε ομάδες περιπολίας σε εθελοντική βάση για επιτήρηση των δρόμων της Χλώρακας, όλες τις βραδυνές ώρες”. Εδώ είναι σαφής η προαναγγελία όσων ακολούθησαν φέτος στις 27-28/8 στα δύο πογκρόμ στο χωριό. Οι εβδομάδες που ακολούθησαν αυτών των δηλώσεων σήμαναν κλιμάκωση των επιθέσεων απέναντι στους πρόσφυγες. Ο κρατικός μηχανισμός μετά από έκτακτο υπουργικό συμβούλιο, φτάνει με αστυνομικές δυνάμεις στις 22/8 στη Χλώρακα για ελέγχους στα χαρτιά των προσφύγων στο St. Nicholas και ειλημμένη απόφαση απελάσεων και μεταφορά σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.6 Το κοινοτικό συμβούλιο έκοψε την υδροδότηση, το ρεύμα, σταμάτησε την αποκομιδή σκουπιδιών. Ο κοινοτάρχης δήλωνε δημόσια ότι μέσα στο συγκρότημα St. Nicholas μένουν “τζιχαντιστές” και “ακραία στοιχεία” που υποκινούνται από επιχειρηματικούς κύκλους στη Συρία. Ήταν ο ίδιος που κατά τη διάρκεια των πογκρόμ υποδείκνυε ποια ήταν τα σπίτια των προσφύγων για να μπουκάρουν οι τραμπούκοι του ΕΛΑΜ και να τα σπάσουν. Ήταν τα σπίτια προσφύγων από τη Συρία που μένουν στην Κύπρο περισσότερο από 20 χρόνια.
ΕΛΑΜ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ-ΕΟΚΑ Β
Το 2008 ο Χρίστος Χρίστου καταθέτει αίτημα εγγραφής στο μητρώο κομμάτων του Υπ. Εσ. Κύπρου της οργάνωσης με όνομα “Χρυσή Αυγή – πυρήνας Κύπρου”. Το αίτημα απορρίφθηκε και υποβλήθηκε ξανά αίτηση ως «Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο». Ο Χρίστου δεν είναι τυχαίος. Ο Ηλίας Κασιδιάρης σε μία από τις διαδικτυακές εκπομπές του δήλωνε ότι “ο Χρίστου είναι της δικής μου σχολής, σχολείο Χρυσής Αυγής Σολωμου 74 […] Το ΕΛΑΜ δεν είναι αδερφό κόμμα. Είναι η ίδια η Χρυσή Αυγή Κύπρου, μην εξαπατάστε”. Το 2018 ο φύρερ της Χρυσής Αυγής, Ν. Μιχαλολιάκος, τον παρουσιάζει σε εκδήλωση “ως συναγωνιστή υποψήφιο πρόεδρο” των τότε εκλογών στην Κύπρο. Ο Χρίστου υπήρξε για χρόνια στην προσωπική φρουρά του Μιχαλολιάκου και μέλος του ΠΣ της Χρυσής Αυγής. Οι επισκέψεις Κασιδιάρη και Παναγιώταρου στην Κύπρο ήταν συχνές. Λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, ο Χρίστου δήλωνε σε τηλεοπτική εκπομπή “είμαστε η Χ.Α. Κύπρου”. Στις ευρωεκλογές του 2009 το ΕΛΑΜ παίρνει 0,22%, το 2011 στις βουλευτικές εκλογές 1,08% και δεν μπαίνει στη βουλή. Το 2016 παίρνει 3,7% και εκλέγει δύο βουλευτές. Στις προεδρικές εκλογές του 2018 παίρνει 5,65%.
Μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα το ΕΛΑΜ αλλάζει γραμμή. Ο Χρίστου ανακοινώνει ότι διακόπηκαν οι σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή. Ήταν μία δωρεάν τοποθέτηση από τον πρόεδρο του νεοναζιστικού ΕΛΑΜ που επί της ουσίας συνέχιζε τη δράση του χωρίς καμία διαφοροποίηση από το παρελθόν. Ακραίος εθνικισμός, ρατσισμός, ισλαμοφοβία και διεκδίκηση ότι το ΕΛΑΜ “συνεχίζει τον ιερό αγώνα, ως γνήσια τέκνα του Γρίβα”.
“Οι δολοφονίες, οι ξυλοδαρμοί και η καταστροφή σπιτιών και καταστημάτων που ανήκουν σε αριστερούς και άλλους «εχθρούς» του έθνους είναι μια προσφιλής μέθοδος της ακροδεξιάς και των φασιστικών ομάδων κρούσης. Την περίοδο του αντιαποικιακού αγώνα, το ’55-’59 ο Γρίβας και η ΕΟΚΑ κτύπησαν και κακοποίησαν δεκάδες στελέχη της αριστεράς. Καταγράφηκαν τότε, κάπου 130 τέτοια επεισόδια επιθέσεων σε στελέχη της Αριστεράς και δολοφονήθηκαν 18 από αυτά, με στόχο να εμποδίσουν το ΑΚΕΛ να έχει λόγο και επιρροή στις εξελίξεις μετά την αποχώρηση των Βρετανών αποικιοκρατών. Κάτι που ο ίδιος ο Γρίβας ομολογούσε ανοικτά και ξεδιάντροπα σε επιστολή του προς τον Μητροπολίτη Άνθιμο στις 25/1/58, ο οποίος του ζητούσε να σταματήσει τις δολοφονίες των αριστερών: «Οι κομμουνισταί είναι οι αντίπαλοι μας, είτε το θέλουμε, είτε όχι. Ενδείκνυται να τους εξοντώσουμε ως πολιτική οντότητα ώστε να μην είναι υπολογίσιμος, δυνάμενη δια αποφάσεων της να επηρεάζει το εθνικό ζήτημα, όπως συνέβαινε μέχρι τούδε»”.7 Και μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960, η δράση παραστρατιωτικών, εθνικιστικών οργανώσεων όπως ήταν η ΕΟΚΑ Β που επιδίδονταν σε σφαγές τουρκοκυπρίων και αριστερών έβαλε βόμβα στα θεμέλια του νεαρού κράτους. Το πραξικόπημα του 1974 μαζί με τη Χούντα των Συνταγματαρχών ήταν η κορύφωση αυτών των γεγονότων που τα πλήρωσε η εργατική τάξη του νησιού, ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή, με προσφυγιά και θάνατο.
Το ΕΛΑΜ διεκδικεί για τον εαυτό του το συνεχιστή αυτής της βάρβαρης και δολοφονικής κληρονομιάς. Αυτής που μέχρι και σήμερα, ανοίγονται ομαδικοί τάφοι από εκείνη την περίοδο και μαζί η μνήμη των φρικιαστικών εγκλημάτων του εθνικισμού.
Το ΔΗΣΥ ουδέποτε έκρυψε τις φιλικές του σχέσεις με την εθνικιστική ακροδεξία. Ο Αναστασιάδης άλλωστε, ήταν δικηγόρος των πραξικοπηματιών του 1974, της ΕΟΚΑ Β.
Η απάντηση της Αριστεράς και του κινήματος
Σίγουρα αυτές οι μνήμες κινητοποίησαν ένα ολόκληρο κομμάτι κόσμου στην Κύπρο που δεν θέλει να ξαναζήσει αυτές τις θηριωδίες. Είναι όμως κρίσιμο το πώς θα συνεχίσει αυτό το κίνημα και στη μάχη απέναντι στον φασισμό που θέλει να σηκώσει κεφάλι αλλά και απέναντι στα τύμπανα πολέμου στην περιοχή με τον πόλεμο στην Παλαιστίνη.
Η κατάκτηση των δρόμων μέσα από τις μαζικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις είναι ένα βασικό κρατούμενο. Τα επόμενα βήματα χρειάζεται να ξεκινήσουν να ξεδιπλώνονται άμεσα για να επιτευχθεί νίκη απέναντι στη φασιστική απειλή.
Το πρώτο ζήτημα είναι το ξεκαθάρισμα ότι τη βασική ευθύνη για τα πογκρόμ την έχει το ΕΛΑΜ. Είναι πάγια τακτική των φασιστών να παρουσιάζονται ότι δεν έχουν σχέση με τετοιου τύπου γεγονότα –η ομερτά των εγκληματικών οργανώσεων. Η εμπειρία από τη δράση της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα είναι πολύτιμη. Η συστηματική αποκάλυψη και απόδειξη ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο από “μέλη που δρουν αυτοβούλως” αλλά σχεδιασμένες ενέργειες από την ηγεσία του ΕΛΑΜ. Γι' αυτό έχει επίσης σημασία η παρέμβαση στις δίκες που ακολουθούν των συλληφθέντων για τα ρατσιστικά πογκρόμ.
Το δεύτερο ζήτημα είναι το άπλωμα του αγώνα μέσα στους μαζικούς χώρους δουλειάς, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια. Η ανάληψη πρωτοβουλιών μέσα από τα συνδικάτα που καταδικάζουν τους νεοναζί και οργανώνουν δράσεις, συζητήσεις μέσα στους χώρους τους. Η μάχη στα σχολεία που το ΕΛΑΜ προσπαθεί να παρεισφρήσει εδώ και χρόνια. Τα σχολεία της Λευκωσίας, στην πράσινη γραμμή, στην Παλουριώτισσα, την Ομορφίτα, το Καϊμακλί είναι γεμάτα με παιδιά προσφύγων και μεταναστών που τα περισσότερα γεννήθηκαν εκεί. Μαζί με τους εκπαιδευτικούς που θέλουν να δράσουν και να οργανωθούν αντιρατσιστικά μαθήματα.
Το τρίτο είναι η σύνδεση με τις κοινότητες των μεταναστών. Οι κοινότητες των Συρίων είναι από τις παλαιότερες στο νησί. Ήδη κάποιες από αυτές κινητοποιούνται. Οι χιλιάδες των εργαζομένων στην εστίαση. Μόνο λίγους μήνες νωρίτερα επί ολόκληρες μέρες κατέρρευσε η εταιρεία διανομής φαγητού –η Wolt– διότι οι Πακιστανοί εργάτες κατέβηκαν σε μία πρωτοφανή απεργία διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς τους που τις κέρδισαν. Οι μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Το τέταρτο είναι η σύγκρουση με τη ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης. Οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι. Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να μπουν στις πόλεις μας με όλα τα δικαιώματα σε δουλειά, Υγεία, Παιδεία. Να ανοίξουν όλα τα οδοφράγματα της πράσινης γραμμής. Πάνω από όλα η σύγκρουση με τον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ.
Το ΑΚΕΛ στην Κύπρο μέσα από όλες αυτές τις εξελίξεις αναγκάστηκε να πάρει πρωτοβουλίες. Η πρώτη διαδήλωση στη Λεμεσό έβαλε την πίεση για την εξαγγελία της δεύτερης. Η μαζική παρουσία των μελών του στη διαδήλωση της Λευκωσίας, η παρουσία ακόμα και σωματείων που είναι στις δυνάμεις του ΑΚΕΛ παρά τη μη ύπαρξη επίσημου καλέσματος από το ίδιο το ανάγκασε να καλέσει όλες τις οργανώσεις σε αντιφασιστικό συντονισμό για τα επόμενα βήματα. Το δυνάμωμα και η συγκρότηση της επαναστατικής αριστεράς στην Κύπρο όμως έχει να προσφέρει πολύτιμη βοήθεια στο κίνημα αυτές τις ώρες.
Πέρασαν δώδεκα ολόκληρες μέρες από την έναρξη του πολέμου στην Παλαιστινή για να βγει ένα κάλεσμα σε υπεράσπιση της Παλαιστινιακής αντίστασης. Δώδεκα ολόκληρες μέρες που το κράτος στη νότια Κύπρο έστησε μέχρι και υπαίθριο νοσοκομείο για να υποδεχτεί πιθανούς τραυματίες από το Ισραήλ. Που δεχόταν σωρηδόν ιδιωτικά πλοιάρια που έφερναν εξέχουσες προσωπικότητες του Ισραήλ. Που εξέδιδαν ανακοινώσεις ότι τα συμφέροντα των Ισραηλινών επιχειρηματιών δεν κινδυνεύουν στο νησί.
Η πολυκρίση του συστήματος γεννά φρίκη σε πολλά επίπεδα και οι εναλλαγές είναι ταχύτατες. Γι' αυτό και στην Κύπρο έχουμε ανάγκη δυνατή αντικαπιταλιστική αριστερά που μπορεί να εξηγεί τις εξελίξεις από τη σκοπιά των συμφερόντων των από τα κάτω, να παίρνει τολμηρές πρωτοβουλίες που τόσο έχει αποδείξει το κίνημα ότι έχει ανάγκη, να δρα ενωτικά και να προβάλλει τις καλύτερες διεθνιστικές παραδόσεις του κινήματος. Σε Άγκυρα, Αθήνα και Λευκωσία, ο εχθρός μας είναι το κεφάλαιο και η στρατοκρατία.
Σημειώσεις
1. https://ergatiki.gr/article.php?id=27908&issue=1588
2. https://www.facebook.com/feelix.eer/videos/834982625015205
3. https://twitter.com/DefteriAnaynos1/status/1698584998595440666
4. https://migration.gov.gr/en/koini-dilosi-ton-ypoyrgon-metanasteysis-ton-choron-toy-med5-ellada-ispania-italia-kypros-kai-malta/
5. https://kisa.org.cy/wp-content/uploads/2021/10/Diatagma-Nouri-Chloraka.pdf
6. Από τους 221 πρόσφυγες που ελέγχθηκαν, μόνο οι δύο δεν είχαν χαρτιά.
7. https://ergatiki.gr/article.php?id=27908&issue=1588