“Όχι στη συγκάλυψη του εγκλήματος στην Πύλο”. Σύνταγμα 16 Δεκέμβρη 2023
Φασίστες που καταγγέλλουν το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη για “αντισημιτισμό”, κυβερνήσεις που ψηφίζουν μαζί με φασίστες για άγριο αποκλεισμό προσφύγων, μετανάστες χωρίς “xαρτιά” στο έλεος των εργοδοτών!
Ο Γιώργος Πίττας καταγγέλλει τη ρατσιστική εκστρατεία και αντιπαραθέτει ένα δυνατό αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό κίνημα.
Κλείνοντας το 2023 δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι ο ρατσισμός, ως επίσημη κρατική πολιτική, βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας των κυβερνήσεων της ΕΕ δίπλα στον πόλεμο και την επιστροφή σε μια πιο σκληρή δημοσιονομική πολιτική.
Στη Σύνοδο Κορυφής στις 14/12 οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν σε ένα προσχέδιο προϋπολογισμού για το 2024 που αυξάνει τη χρηματοδότηση για την «αντιμετώπιση του μεταναστευτικού». Η δήλωση της θαυμάστριας του Μουσολίνι και πρωθυπουργού της Ιταλίας Μελόνι ήταν αποκαλυπτική: «Είμαστε ικανοποιημένοι. Στο προσχέδιο διαπραγμάτευσης περιέχονται όλες οι προτεραιότητες που έθεσε η Ιταλία. Κάποια στιγμή δεν υπήρχαν καθόλου πόροι για το μεταναστευτικό, τώρα φτάσαμε σχεδόν στα δέκα δισ. ευρώ».
Στις 20/12 μετά από ολονύχτια παζάρια και οκτώ χρόνια διαβουλεύσεων η ΕΕ κατέληξε σε συμφωνία για το «Σύμφωνο για το Μεταναστευτικό και το Άσυλο». Οι άξονές του συμπυκνώνονται στους εξής κύριους στόχους: «Βελτίωση του συστήματος επιστροφών» δηλαδή ταχύρρυθμες απελάσεις, «συνεργασία με τρίτες χώρες» για την «διαχείριση των προσφυγικών ροών» και περαιτέρω σκλήρυνση της φύλαξης των συνόρων της Ευρώπης-Φρούριο. Τα παζάρια είχαν σαν μοναδικό περιεχόμενο τη διαχείριση των προσφύγων και των μεταναστών εντός της ΕΕ με τις κυβερνήσεις να δίνουν και να ζητάνε ανταλλάγματα προκειμένου να πάρουν όσο το δυνατόν λιγότερους πρόσφυγες και όσο το δυνατόν περισσότερα λεφτά.
Την ίδια νύχτα, στην Γαλλία ψηφίστηκε μετά από ένα χρόνο διαβουλεύσεων, ο διαβόητος νόμος Νταρμανέν με τη στήριξη του ακροδεξιού, φασιστικού κόμματος της Λεπέν. Προκειμένου να πάρει αυτή τη στήριξη, η κυβέρνηση Μακρόν τον τροποποίησε με ακόμη πιο ακραία ρατσιστικά μέτρα επιβάλλοντας διαφορετική μεταχείριση από το κράτος ακόμη και για τους «νόμιμους» μετανάστες. Ο νόμος δίνει τη δυνατότητα για άμεσες απελάσεις ακόμη και μεταναστών που έχουν χαρτιά αν θεωρηθούν «απειλή για την έννομη τάξη» συμμετέχοντας π.χ. σε μια διαδήλωση ή αν είναι αντίθετοι με τις «δημοκρατικές αξίες». Ο νόμος στερεί επίσης την πρόσβασή τους σε δημόσιες υπηρεσίες και κάθε είδους επιδόματα και διευκολύνσεις θέτοντας χρονικά όρια και συνδέοντας τη διαμονή με την εργασία ενώ στερεί τη δυνατότητα από τα παιδια μεταναστών που γεννιούνται στην Γαλλία να πάρουν υπηκοότητα.
Η Λεπέν χαιρέτησε την ψήφιση μιλώντας για «ιδεολογική» νίκη του κομματός της. Σίγουρα ήταν πολιτική ήττα και η απόλυτη αποκάλυψη για τον «φιλελεύθερο» Μακρόν. Οι δικαιολογίες του, ότι τάχα ο νόμος έγινε για να μπει φραγμός στην άνοδο της Λεπέν δεν έπεισαν ούτε το κόμμα του. Το 1/4 των βουλευτών του ψήφισαν αρνητικά ή απείχαν, δύο υπουργοί της κυβέρνησής του υπέβαλλαν παραίτηση και ο πρωθυπουργός του παραδέχτηκε ότι κάποια σημεία του νόμου είναι «αντισυνταγματικά».
Η κρίση στο κόμμα του για τη συνεργασία με τους φασίστες οφείλεται στην κατακραυγή από ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Η επόμενη μέρα της ψήφισης σημαδεύτηκε από οργισμένες διαδηλώσεις σε 60 πόλεις της Γαλλίας –παρόλο που απαγορεύτηκαν από τον Νταρμανέν– και αποχές σε δεκάδες πανεπιστήμια και σχολεία. Η Σοφί Μπινέ ηγέτιδα τoυ συνδικάτου CGT κάλεσε σε πολιτική ανυπακοή στο νόμο και σε κάποιους χώρους δουλειάς έγιναν απεργίες. Στη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του Παρισιού οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στην είσοδο με πανό που έγραφε «μπορείτε να μπείτε χωρίς χαρτιά».
Με το ρατσιστικό μήκος κύματος της ΕΕ συντονίζεται απόλυτα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Στη Σύνοδο ο Μητσοτάκης σε κοινή γραμμή με τη Μελόνι ζήτησε αύξηση των κονδυλίων για την ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων ενώ μερικές μέρες νωρίτερα κατέληξε σε συμφωνία με τον Ερντογάν προκειμένου να επιτηρούν «καλύτερα τις προσφυγικές ροές» στο Αιγαίο. Ήταν ένα βήμα αναζωογόνησης της «ιστορικής» συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, που το 2016 άνοιξε το δρόμο προκειμένουν «τρίτες χώρες» να «συνδράμουν» στη ρατσιστική Ευρώπη-Φρούριο –με τις κυβερνήσεις της Ιταλίας και της Βρετανίας να κλείνουν συμφωνίες με την Αλβανία προκειμένου να δημιουργήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης για να στέλνουν εκεί τους απελαθέντες πρόσφυγες από τις χώρες τους, όπως συμβαίνει ήδη με τη Λιβύη και την Τυνησία.
Ο υπουργός Μετανάστευσης Καιρίδης χαιρέτισε το Σύμφωνο για το Μεταναστευτικό και το Άσυλο γιατί εξασφαλίζει «τη συνέχιση της πολιτικής αυστηρής επιτήρησης των συνόρων, της ενίσχυσης της αποτελεσματικότητας των επιστροφών» και «ταυτόχρονα την κάλυψη των αναγκών της ευρωπαϊκής οικονομίας σε εργατικό δυναμικό». Σε αυτήν τη γραμμή την ίδια μέρα που ψηφιζόταν ο νόμος Νταρμανέν στην Γαλλία, έφερε στα γρήγορα για ψήφιση στην Βουλή την τροπολογία για «νομιμοποίηση» ορισμένων μεταναστών.
Είναι σαφές ότι εδώ υπάρχει μια αντίφαση. Από τη μια ο ρατσισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ατζέντας τους. Χρησιμοποιούν τον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία σαν ιδεολογικά εργαλεία με τα οποία θα διασπάσουν και θα αποδυναμώσουν την εργατική τάξη. Αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους για να διοχετεύσουν την ολοένα και μεγαλύτερη οργή για την χειροτέρευση της ζωής της εργατικής τάξης στο εσωτερικό τους. Παρουσιάζουν τους πρόσφυγες σαν «τρομοκρατική απειλή» δημιουργώντας αυταρχικά καθεστώτα «έκτακτης ανάγκης». Χρησιμοποιούν την ισλαμοφοβία για να δικαιολογήσουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις τους –σήμερα την υποστήριξή τους στο κράτος του Ισραήλ στη γενοκτονία που διαπράττει στην Γάζα.
Από την άλλη, οι ρατσιστικοί φραγμοί στη μετανάστευση απειλούν να γίνουν μπούμερανγκ καθώς από τον τουρισμό και τις κατασκευές μέχρι την αγροτική παραγωγή και τη βιομηχανία, η έλλειψη εκατοντάδων χιλιάδων εργατικών χεριών, δημιουργεί προβλήματα στην κερδοφορία τους.
Με την τροπολογία Καιρίδη, στο νέο πλαίσιο που διαμορφώνει η ΕΕ, η κυβέρνηση επιδιώκει η ανάγκη για εργατικά χέρια να καλυφθεί με σκληρούς ρατσιστικούς και ταξικούς όρους που θα βολεύουν τα αφεντικά.
Η πρώτη τους, αποικιοκρατικής έμπνευσης, ιδέα ήταν ότι θα μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα στήνοντας εν ετει 2023 ένα νόμιμο διακρατικό δουλεμπόριο με διμερείς συμφωνίες για εποχική εργασία εργατών από το Μπαγκλαντές και άλλες χώρες. Οι όροι που έθεταν ήταν τόσο άθλιοι ώστε η «ιδέα» δεν λειτούργησε. Οι εργάτες από το Μπαγκλαντές κατέβηκαν επανειλημμένα σε μαζικές διαδηλώσεις διεκδικώντας το αυτονοήτο, χαρτιά για όσους εργάζονται ήδη εδώ από τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας μέχρι τα λαντζέρικα της Μυκόνου.
Έτσι, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να ανακοινώσει ένα γύρο «νομιμοποίησης» για τους μετανάστες.
Το «παράθυρο νομιμοποίησης» του Καιρίδη, ανοιχτό για ένα μόνο χρόνο, το 2024, περιέχει προϋποθέσεις και προθεσμίες ώστε σύμφωνα με τον υπουργό, να μην περιλαμβάνει πάνω από 30.000 μετανάστες. Η άδεια διαμονής που δίνει θα έχει διάρκεια μόνο τρία χρόνια. Δεν θα περιλαμβάνει τους μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα μετά το Νοέμβρη του 2023 αν και θα περιλαμβάνει τους πρόσφυγες που έχουν κάνει αίτημα για άσυλο. Μειώνει μεν το χρόνο που χρειάζεται να βρίσκεται ένας μετανάστης στην Ελλάδα προκειμένου να πάρει άδεια διαμονής από τα επτά έτη συνεχούς παρουσίας στα τρία. Αλλά με την προϋπόθεση να μπορεί να αποδείξει ότι έχει κάποια προσφορά για δουλειά από συγκεκριμένο εργοδότη και στη συνέχεια ότι εργάζεται σε αυτόν.
Η απαράδεκτη σύνδεση της άδειας διαμονής με την εργασία δεν αφορά την «προστασία από την μαύρη εργασία» όπως υποκριτικά υποστηρίζει η κυβέρνηση. Διαχωρίζοντας την εργατική τάξη σε δύο ταχύτητες, καλύπτει την απαίτηση των αφεντικών για περισσότερα χέρια για όσο έχουν ανάγκη και με όρους όπου ο εργαζόμενος θα είναι ανυπεράσπιστος μπροστά σε κάθε εκβιασμό του αφεντικού. «Η άδεια διαμονής θα ανακαλείται αν διακοπεί η απασχόληση». Απειλεί ανά πάσα στιγμή να απελάσει σαν στυμένες λεμονόκουπες τους μετανάστες αφού πρώτα μαζέψει έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές και φόρους –έχοντάς τους επιπλέον καταγράψει στα κατάστιχά της προς απέλαση. Η σύνδεση άδειας εργασίας-διαμονής σε μια διεθνώς εύθραυστη οικονομικά περίοδο στοχο έχει επίσης να ξεφορτωθεί εύκολα το «περιττό βάρος» στην επόμενη «βουτιά» της ελληνικής οικονομίας.
Τους επόμενους μήνες θα φανεί αν τελικά θα αφορά 30.000 μετανάστες ή πολλούς περισσότερους. Η τοποθέτηση του Α. Γεωργιάδη στη Βουλή ότι μόνο «για να χτιστεί το Ελληνικό θα χρειαστεί 35.000 εργάτες» είναι ενδεικτική όπως και η παρέμβαση της Lamda Development για «νομοθετικές παρεμβάσεις προκειμένου εργατικό δυναμικό εκτός Ευρώπης να μπορεί να εργαστεί στην χώρα». 14 αγροτικοί σύλλογοι σχολίασαν αρνητικά την τροπολογία σημειώνοντας ότι αφορά «μόνο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των υπαρχόντων εργατών γης και όχι την ποσοτική αύξηση του εργατικού δυναμικού στον πρωτογενή τομέα». Σύμφωνα με την Καθημερινή η οποία επικαλείται το υπουργείο Εργασίας, οι ελλείψεις σε εργατικό δυναμικό σε συγκεκριμένους τομείς ξεπερνάνε τις 350.000.
Η ΝΔ θα έχει να ισορροπήσει αντιμέτωπη με εσωτερικές πιέσεις, τις απαιτήσεις των αφεντικών και τη συνολική ρατσιστική της ατζέντα για το ποια θα είναι τα ποσοτικά όρια της «λελογισμένης νομιμοποίησης» του Καιρίδη. Μόνο τα χειρότερα μπορεί να περιμένει κανείς απο μια παράταξη που από το 1990 έχει συνδέσει το όνομά της με το κυνήγι των μεταναστών. Αλλά το τι θα συμβεί τελικά θα κριθεί από τον αγώνα των μεταναστών που σπεύδοντας να πάρουν χαρτιά θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις ρατσιστικές και ταξικές προϋποθέσεις της «νομιμοποίησης». Και από το τι θα κάνουν το εργατικό κίνημα, το αντιρατσιστικό κίνημα και η Αριστερά. Δεν θα πρέπει ούτε να αποδεχτούν τη «λελογισμένη νομιμοποίηση» ούτε απλώς να την καταγγείλουν και να «αποσυρθούν».
Υπάρχει μια πολύτιμη παράδοση σε αυτό το θέμα στην Ελλάδα. Οι διαδικασίες νομιμοποίησης το διάστημα 1995-2005, ήταν επίσης γεμάτες από σκληρούς ρατσιστικούς όρους και προϋποθέσεις που συνέδεαν τη νομιμοποίηση με τα ένσημα –αν και όχι με συγκεκριμένο εργοδότη– με στόχο να κρατήσουν χαμηλά τα ποσοστά νομιμοποίησης και υπό συνεχή ομηρία τους μετανάστες εργάτες.
Όμως χάρη στη δυναμική παρέμβαση των συνδικάτων, της Αριστεράς και του νεογέννητου τότε αντιρατσιστικού κινήματος που απαίτησαν τότε πραγματική νομιμοποίηση, οι όροι και οι προϋποθέσεις ξεχείλωσαν σε σημείο ώστε να νομιμοποιηθούν τελικά εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες-τριες. Οι ρατσιστικές πολιτικές εναντίον τους συνεχίστηκαν πετυχαίνοντας π.χ. να στερήσουν από πολλούς-ες συνταξιοδοτικά χρόνια και ανάγκαζοντας άλλους-ες να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Αλλά πάνω από 700.000 παραμένουν σήμερα εδώ. Αντιμετωπίζοντας ακόμη προβλήματα ρατσιστικής ανισότητας, χωρίς δικαίωμα ψήφου, στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Αλλά αποτελώντας νέο, ενεργό, ζωντανό και αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης αυτής της χώρας.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί ξανά. Το αίτημα για νομιμοποίηση για όλους και όλες χωρίς όρους και προϋποθέσεις πρέπει να υιοθετηθεί από κάθε συνδικάτο και να μπει στην κορυφή της ατζέντας και της δράσης του εργατικού κινήματος κινητοποιώντας μαζί με το αντιρατσιστικό κίνημα τους χιλιάδες μετανάστες εργάτες που την απαιτούν. Να τους οργανώσει στα συνδικάτα, να μπει σφήνα σε κάθε απόπειρα απέλασης, να κοντράρει τα αφεντικά από τον Λάτση μέχρι τους μεγαλοκτηματίες, να ανατρέψει στην πράξη τα εμπόδια αυτής της «νομιμοποίησης» σε εισαγωγικά, επιβάλλοντας μια πραγματική.
Ο καταλύτης για να αλλάξουν τα πράγματα βρίσκεται στην κίνηση των από τα κάτω: στο αντιρατσιστικό και το αντιφασιστικό κίνημα, με πολιορκητικό κριό τη δύναμη και τη συμμετοχή της οργανωμένης εργατικής τάξης. Οι ίδιες δυνατότητες είναι υπαρκτές στο μέτωπο της ισλαμοφοβίας.
Ενώ όλες οι κυβερνήσεις δίνουν τα ρέστα τους για να θυματοποιήσουν το κράτος του Ισραήλ παίζοντας το χαρτί της «Χαμάς» και της ισλαμοφοβίας, η υποστήριξή τους στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που αυτό διαπράττει, λειτουργούν αποσταθεροποιητικά για το σύστημα και σε ιδεολογικό επίπεδο.
Πλατιά κομμάτια του πληθυσμού παίρνουν θέση στο πλευρό των Παλαιστινίων, όπως δείχνουν τα μαζικά συλλαλητήρια σε όλο τον κόσμο. Και στο δυτικό μπλοκ, στη βάση της κοινωνίας, η αλληλεγγύη και το αντιιμπεριαλιστικό αντιρατσιστικό αίσθημα κυριαρχούν πάνω στην ισλαμοφοβία και την «λευκή ανωτερότητα» της Δύσης. Για χιλιάδες νέους ανθρώπους στις ΗΠΑ, στην ΕΕ και όλο τον κόσμο, το «αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη» σπάζει την ισλαμοφοβία και ξεκλειδώνει τον αντιρατσισμό.
Στο μέτωπο της δολοφονικής πολιτικής των κλειστών συνόρων, το 2023 σημαδεύτηκε από δύο τεράστια γεγόνοτα: Τα ρατσιστικά εγκλήματα της Πύλου και της Δαδιάς. Η επιχείρηση συγκάλυψης που επιχείρησε και για τα δυο η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν πέρασε.
Επτά μήνες μετά, βρίσκεται στο στόχαστρο του αντιρατσιστικού κινήματος αλλά και κάθε διεθνούς θεσμού και οργάνωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στη διαμαρτυρία που οργάνωσαν στις 16/12 στο Σύνταγμα η ΚΕΕΡΦΑ και η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδας «η Ενότητα», οι επιζώντες της Πύλου και οι δικηγόροι της Πρωτοβουλίας Νομικών και Δικηγόρων για το Ναυάγιο της Πύλου έκλεισαν τη χρονιά απαιτώντας η μαζική δολοφονία 600 μεταναστών να μη μείνει ατιμώρητη. Στην κοινή συνέντευξη τύπου που έδωσαν την προηγούμενη μέρα η Διεθνής Αμνηστία και το Human Rights Watch ήταν κατηγορηματικές ως προς τα συμπεράσματά τους:
«Το ελληνικό Λιμενικό Σώμα προσέδεσε σχοινί στο “Adriana” και άρχισε να το ρυμουλκεί, με αποτέλεσμα την ανατροπή του αλιευτικού. Επέδειξε ολιγωρία στην κινητοποίηση των επιχειρήσεων διάσωσης. Οι μαρτυρίες αμφισβητούν τον ισχυρισμό των αρχών ότι οι πρόσφυγες δεν επιθυμούσαν τη διάσωση. Πολλοί επιζώντες κατέθεσαν ότι τα κινητά τους στα οποία είχαν κινηματογραφήσει τις τελευταίες στιγμές πριν τη βύθιση, κατασχέθηκαν. Κανένα δεν επεστράφη στους ιδιοκτήτες του. Κάποια βρέθηκαν μήνες αργότερα σε μια σακούλα σε ένα σκάφος κάπου στα Κύθηρα...».
Η απόπειρα της κυβέρνησης να φορτώσει το έγκλημα σε εννέα Αιγύπτιους πρόσφυγες κατηγορώντας τους ως «διακινητές» (Μητσοτάκης στο BBC: «στο τέλος της ημέρας είναι σημαντικό να καταλογίσουμε την ευθύνη στους διακινητές») έχει τόση αξία όση και η απόπειρα να ενοχοποιήσει για την πυρκαγιά του Έβρου τους ίδιους τους πρόσφυγες. Δεν καταφέρνει να πείσει παρά μόνο τους ακροδεξιούς και τους φασίστες που επιχείρησαν να εξαπολύσουν πογκρόμ εναντίον των προσφύγων στον Έβρο. Η αποφασιστική κινητοποίηση των αντιρατσιστών-τριών, δημοσιογράφων, δικηγόρων κ.α. στην ίδια την Θράκη–την ώρα που στην Αθήνα γινόταν κατά μεσής του Αυγούστου μαζική διαδήλωση– όχι μόνο απέδειξε το ψέμα των ισχυρισμών τους αλλά κατέληξε οι δράστες του πογκρόμ να διώκονται και οι υποκινητές τους να αναγκάζονται να λουφάξουν.
Το πείσμα και η μαχητικότητα αυτού του κινήματος αντλούν τη δύναμή τους από την αυτοπεποίθηση που έδωσαν τα μαζικά οργισμένα συλλαλητήρια που ακολούθησαν τις μέρες μετά το έγκλημα της Πύλου σε όλη την Ελλάδα. Αλλά και από το γεγονός ότι η αντίσταση έχει αναδείξει το ζήτημα σε διεθνές επίπεδο, με τον Μητσοτάκη να χάνει τα λόγια του προσπαθώντας να μαζέψει τα ασυμμάζευτα στα διεθνή ΜΜΕ. Τους ενοχλεί τόσο ώστε έβαλαν στο στόχαστρο τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων επειδή πραγματοποίησε εκδήλωση για την Πύλο με ομιλητή τον διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλο.
Τους ενοχλεί και πιέζονται να μετριάσουν την κατακραυγή. Τις αμέσως επόμενες εβδομάδες μετά την Πύλο, για πρώτη φορά οι ακυβέρνητες φουσκωτές βάρκες –στις οποίες φορτώνει παράνομα το ελληνικό λιμενικό τους πρόσφυγες για να τους αφήσει καταμεσής της θάλασσας– μειώθηκαν. Το λιμενικό και τα ΜΜΕ αναγκάστηκαν να δείχνουν σκηνές από εικόνες διάσωσης προκειμένου να πείσουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη «άλλαξε ρότα». Αλλά, η βρώμικη δουλειά συνεχίζεται «κεκαλυμένα» στα σύνορα και εντελώς ξεδιάντροπα απέναντι στους «τυχερούς» που καταφέρνουν να γλυτώσουν από τα pushback για να υποβάλουν αίτημα ασύλου. Όπως δήλωσε κομπάζοντας ο υπουργός Μετανάστευσης Καιρίδης, «το ποσοστό επιτυχίας των αιτήσεων ασύλου κυμαίνεται κοντά στο 50%» ενώ στο μεταξύ έχουν φροντίσει να διαλύσουν τις όποιες δομές στέγασης, οικονομικής, εκπαιδευτικής και υγειονομικής υποστήριξης.
Οι απορριφθέντες πρόσφυγες και μετανάστες είναι υποχρεωμένοι να ζούν «παράνομοι» με τη μόνιμη απειλή να καταλήξουν σε κάποιο ΠΡΟΚΕΚΑ περιμένοντας την απέλαση. Αν προλάβουν. Η περίπτωση του Sheheryaar Ahmed που άφησε την τελευταία του πνοή στο ΠΡΟΚΕΚΑ Κορίνθου αφού επι τρείς μέρες καλούσε σε ιατρική βοήθεια όντας καρδιοπαθής, ανέδειξε την απροθυμία της κυβέρνησης για ακόμη μια φορά να καλύψει ακόμη και τις στοιχειώδεις υγειονομικές ανάγκες των ανθρώπων που μαντρώνονται σε αυτές τις φυλακές με μόνο «έγκλημά» τους ότι δεν έχουν χαρτιά. Προκαλώντας απεργία πείνας των φυλακισμένων και μια οργισμένη συγκέντρωση της Πακιστανικής Κοινότητας και της ΚΕΕΡΦΑ έξω από το στρατόπεδο.
Η κλιμάκωση των ρατσιστικών πολιτικών χτυπάει και τους Ρομά. Η εν ψυχρώ, αναίτια αστυνομική δολοφονία του 17χρονου Χρήστου Μιχαλόπουλου ήταν η τρίτη μέσα σε τρία χρόνια με πανομοιότυπο τρόπο με εκείνες των Σαμπάνη και Φραγκούλη. Πρόκειται για γραμμή εκ μέρους της ΕΛ.ΑΣ και των πολιτικών της προϊσταμένων. Όπως και γραμμή είναι το ρίξιμο των δολοφόνων στα μαλακά όπως φάνηκε με την απόφαση να αφεθεί ελεύθερος ο δράστης της τελευταίας δολοφονίας. Υπουργείο Δημοσίας τάξης και ΕΛ.ΑΣ με τη στήριξη μεγάλων καναλιών επιδίδονται καθημερινά σε μια ελλεινή ρατσιστική προπαγάνδα με στόχο τους Ρομά. Αλλά ούτε αυτή μένει αναπάντητη.
Οι εξεγέρσεις των κοινοτήτων των Ρομά σε όλη τη χώρα δείχνουν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχτούν αυτήν την κατάσταση. Μετά τη δολοφονία του Χρήστου Μιχαλόπουλου στη Βοιωτία, όλο το χωριό στάθηκε στο πλευρό της οικογένειας. Η τοπική ΕΛΜΕ υπερασπιζόμενη τον μαθητή της εξέδωσε ένα δριμύ κατηγορώ εναντίον των υπαίτιων της ρατσιστικής δολοφονίας. Το αντιρατσιστικό κίνημα χρειάζεται να διευρύνει και να οργανώσει την αλληλεγγύη στους Ρομά συνδέοντας και εντάσσοντάς τους ενεργά μέσα σε αυτό. Σε αυτήν την κατεύθυνση, η ΚΕΕΡΦΑ βάδισε στην πορεία του Πολυτεχνείου μαζί με Ρομά, μέλη του Σωματείου Ρακοσυλλεκτών Ρομά «η Αλληλεγγύη» με το πανό «ΔΗΚΕΟΣΗΝΙ για τον Χρήστο, στην φυλακή ο δολοφόνος της ΕΛ.ΑΣ».
Υιοθετώντας την ρατσιστική και ισλαμοφοβική ατζέντα, το μόνο που πετυχαίνουν οι κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη είναι να ενισχύουν την «καθαρόαιμη» ακροδεξιά και τους φασίστες.
Το 2023 ξεκίνησε με την θαυμάστρια του Μουσολίνι Μελόνι να κάνει τα πρώτα της βήματα στην πρωθυπουργία της Ιταλίας και έκλεισε με την πρωτιά του Βίλντερς στην Ολλανδία και την «ιδεολογική νίκη» της Λεπέν. Στην Ελλάδα είχαμε την είσοδο των Σπαρτιατών, της Ελληνικής Λύσης και της Νίκης στην Βουλή, με «χορηγία» της κυβέρνησης της ΝΔ.
Ακροδεξιοί και φασίστες που επί δεκαετίες έχουν πρωτοστατήσει στον αντισημιτισμό στρατεύονται για να καταγγείλλουν το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη για «αντισημιτισμό»! Πριν ψηφίσουν μαζί με την Λεπέν οι βουλευτές του Μακρόν και του Συντηρητικού Κόμματος, μαζί και με τον Ολάντ, διαδηλώσαν όλοι μαζι στο Παρίσι στο συλλαλητήριο που οργάνωσε η κυβέρνηση Μακρόν για να υποστηρίξει τον Νετανιάχου.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα συνεχίσει να τους ενισχύει. Όχι μόνο ρίχνοντας βούτυρο στο ψωμί τους με τη ρατσιστική ατζέντα αλλά και συγκεκριμένα αναζητώντας γέφυρες προκειμένου να στηρίζουν πολιτικά τις πρωτοβουλίες της. Η κυβέρνηση κοιτάζει όσο μπορεί να στέλνει «θετικά» μηνύματα στους κάτω ορόφους της δεξιάς πολυκατοικίας, ακόμη και όταν τους δυσαρεστεί, π.χ. με την υποστολή του έργου τέχνης στο προξενείο της Ν.Υόρκης μετά από «παρέμβαση του προέδρου της Νίκης», τις μέρες που ψηφιζόταν η τροπολογία Καιρίδη.
Η κάλυψη που έχουν οι φασίστες από την ΝΔ δεν περιορίζεται σε αυτά. Η δολοφονία του Μ. Κατσουρή στην Φιλαδέλφεια από τάγμα εφόδου Κροατών και Ελλήνων ναζί έγινε με τη συνοδεία της ΕΛ.ΑΣ ξεσηκώνοντας τους πάντες, με την κυβέρνηση να επιχειρεί συγκάλυψη μιλώντας για «οπαδική βία». Η παρολίγο δολοφονία από την ΟΠΚΕ της 17χρονης αντιφασίστριας στο Ν. Ηράκλειο το φθινόπωρο έδειξε ότι η ΕΛ.ΑΣ εξακολουθεί να κάνει πλάτες στους φασίστες. Το ίδιο και η απόπειρα της να συγκαλύψει την δολοφονία του μετανάστη Σιράζ Σαφτάρ την ώρα που πήγαινε στη δουλειά του στην λαϊκή στον Περισσό, όπως ακριβώς και ο Σαχζάτ Λουκμάν, ανακοινώνοντας αρχικά «διαπληκτισμό». Η είσοδος των φασιστών στην Βουλή έχει αρχίσει να μεταφράζεται σε μια υπαρκτή αύξηση επιθέσεων από τάγματα εφόδου εναντίον μεταναστών.
Αλλά μισό χρόνο μετά τις εκλογές οι φασίστες δεν έχουν καταφέρει να μετατρέψουν την εκλογική τους επιτυχία σε δύναμη στις γειτονιές. Η πρώτη απόπειρα των Σπαρτιατών να βγούνε στο δρόμο ενάντια στο pride στα Χανιά το καλοκαίρι απαντήθηκε με μια πανκινητοποίηση όλης της πόλης που τους απομόνωσε. Η απόπειρά των βουλευτών του Βελόπουλου να καθοδηγήσουν πογκρόμ στον Έβρο με την κάλυψη της αστυνομίας, έδειξε καταρχάς ότι δεν χωράει κανένας εφησυχασμός ότι η Ελληνική Λύση είναι απλά ένας γραφικός σχηματισμός «ψεκασμένων». Αλλά απαντήθηκε και αυτή από το αντιφασιστικό κίνημα οδηγώντας τους πίσω στις τρύπες τους.
Την ίδια απάντηση πήρε και η απειλή των φασιστών να πραγματοποιήσουν «πανευρωπαϊκή» συγκέντρωση στο Ηράκλειο Αττικής. Με την απαγόρευση των πορειών το μόνο που πέτυχε η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν να έχει όχι μια αλλά τρεις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις με τη στήριξη όλων των σωματείων, της Αριστεράς και στο τέλος και του Δήμου Ηρακλείου. Το τάγμα εφόδου της φασιστικής propatria προστατευμένο από την αστυνομία το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να στήσει ενέδρα σε αντιφασίστες στο …Μοναστηράκι. Λίγες μέρες μετά, μέλη της Propatria καταδικάστηκαν και τελεσίδικα για επιθέσεις τους σε βάρος μελών της ΚΕΕΡΦΑ το 2021 στο Ν.Ηράκλειο.
Τα προβλήματα της ακροδεξιάς και των φασιστών φάνηκαν επίσης στις τοπικές εκλογές. Στο Δήμο της Αθήνας ο Κασιδιάρης που υποτίθεται θα διεκδικούσε να περάσει στον δεύτερο γύρο έπεσε σε ψήφους ενώ και τα τρια κόμματα δεν κατάφεραν να κατεβάσουν σχεδόν πουθενά δημοτικά σχήματα. Το κόμμα-μαϊμού που έστησε όπως-όπως ο Κασιδιάρης, παραμένει στο επίκεντρο αρνητικής δημοσιότητας καθώς βγαίνουν στη φόρα όλα τα αλισβερίσια που έγιναν κι ενώ στη μέση έχει μπει και το ζήτημα της χρηματοδότησής του από την Βουλή. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Κασιδιάρης θα παραιτηθεί από τον στόχο να επιστρέψει στο πολιτικό σκηνικό όπως έδειξε και η –αποτυχημένη τελικά κάτω από το βάρος της αντιφασιστικής κινητοποίησης– απόπειρά του να παρευρεθεί με άδεια από την φυλακή στην ορκωμοσία του νέου δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας.
Το αντιφασιστικό κίνημα δεν πρέπει να επιτρέψει με κανένα τρόπο την επανανομιμοποίηση των δολοφόνων του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν. Σε αυτήν την κατεύθυνση έχει τεράστια σημασία η συνεχής ενίσχυση και παρουσία στη Δίκη της Χρυσής Αυγής που θα συνεχιστεί στο Εφετείο την επόμενη χρονιά προκειμένου να καταλήξει σε τελεσίδικη καταδίκη των χρυσαυγιτών με ακόμη πιο μεγάλες ποινές στέλνοντας το μήνυμα σε όλους τους επίδοξους επιγόνους και αντικαταστάτες της Χ.Α ότι η θέση τους είναι στην φυλακή.
Η χρονιά που μπαίνει θα είναι γεμάτη από σκληρές μάχες για την ανατροπή της ρατσιστικής ατζέντας της κυβέρνησης Μητσοτάκη και το τσάκισμα των φασιστών και της ακροδεξιάς.
Το πώς θα καταλήξουν θα το καθορίσει η στάση που θα κρατήσουν τα κόμματα της Αριστεράς.
Την περασμένη προεκλογική χρονιά, οι καμπάνιες και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ άφηναν επιμελώς απ’ έξω το ζήτημα της σύγκρουσης με τη ρατσιστική ατζέντα της κυβέρνησης επιδιώκοντας να μην «απομονωθούν» από τα δεξιά ακροατήρια. Άφηναν επίσης, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αναπάντητη την ισλαμοφοβία που καλλιεργούσε η κυβέρνηση, τη μια με τους πρόσφυγες την άλλη με τη μειονότητα στη Θράκη.
Αλλά αυτός είναι ο ρόλος της Αριστεράς κόντρα στο ρατσισμό; Ή να πρωτοστατεί στην σύγκρουση παίρνοντας εκείνη τις πρωτοβουλίες, ανοίγοντας πλατιές καμπάνιες νομιμοποίησης, κατεβάζοντας πρόσφυγες, μετανάστες και συνδικάτα στους δρόμους, κόντρα με το βασικότερο πολιτικό εργαλείο της άρχουσας τάξης και της κυβέρνησης που την υπηρετεί; Αυτά πρέπει να αλλάξουν. Και δεν αφορούν μόνο στο ΚΚΕ και στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στη Νέα Αριστερά. Θα ξεκόψει αποφασιστικά με την κληρονομιά που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ με την υπογραφή της ρατσιστικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας;
Η Αριστερά στο σύνολό της πρέπει να προτάξει τώρα τα αιτήματα για ανοιχτά σύνορα και άσυλο στους πρόσφυγες, ανατροπή στην πράξη του ρατσιστικού Συμφώνου της ΕΕ, νομιμοποίηση χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όλους τους μετανάστες, ίσα δικαιώματα για όλους-ες πρόσφυγες, μετανάστες και Ρομά. Δίπλα στα αιτήματα για καταδίκη των ναζί της Χ.Α και μπλόκο σε ακροδεξιά και φασίστες. Και να μετατρέψει αυτήν την ατζέντα σε μαζική δράση με κέντρο την οργανωμένη εργατική τάξη, εντάσσοντας μαζικά τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στα συνδικάτα, χτίζοντας ένα ισχυρό ενιαίο αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό μέτωπο.
Το κάλεσμα για τη φετινή Διεθνή Μέρα Δράσης κατά του Ρατσισμού το Σάββατο 16 Μάρτη, είναι ένας πρώτης τάξης ορόσημο για να δουλέψουμε σε γειτονιές, χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης σε αυτήν την κατεύθυνση.