8 Φλεβάρη 2024. Πανελλαδικό συλλαλητήριο των Καταλήψεων.
Ο Παντελής Παναγιωτακόπουλος δίνει το χρονικό των καταλήψεων στις Σχολές και τον προσανατολισμό για τη νίκη.
Η Κυβέρνηση μέσα στο διάστημα των Χριστουγέννων ανακοίνωσε την πρόθεση της να περάσει νομοσχέδιο που επιτρέπει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Πιερρακάκης και Μητσοτάκης δήλωναν ότι το νομοσχέδιο θα έχει κατατεθεί και ψηφιστεί μέχρι τα τέλη Γενάρη. Η κυβέρνηση πόνταρε στις γιορτές και στην εξεταστική για να μην συναντήσει αντιστάσεις αλλά αντί για αυτή την εξέλιξη μπαίνουμε στο Μάρτιο, το νομοσχέδιο δεν έχει ακόμα ψηφιστεί και οι σχολές βρίσκονται σε καταλήψεις διαρκείας εδώ και οκτώ εβδομάδες κερδίζοντας την συμπαράσταση της εργατικής τάξης και ξεσηκώνοντας συλλόγους ΔΕΠ, διοικητικούς και το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Το νομοσχέδιο αυτό που αγνοεί την ύπαρξη του άρθρου 16, είναι μια σκληρή ταξική επίθεση. Θέλει να πετάξει την εργατική νεολαία εκτός σχολών να διευρύνει τους ταξικούς φραγμούς και να τσακίσει το δημόσιο πανεπιστήμιο. Ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων πάει χέρι χέρι με τους αγώνες της εργατικής τάξης ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τις περικοπές. O αγώνας στις σχολές και τα νοσοκομεία είναι κοινός γιατί αντιμετωπίζουν την ίδια επίθεση από τα καπιταλιστικά συμφέροντα και την κυβέρνηση που τα υπηρετεί. Το κερδοσκοπικό κεφάλαιο CVC ήταν και είναι πρωταγωνιστής στο πλιάτσικο της Υγείας. Το CVC Capital πέρα από τις έξι μεγάλες ιδιωτικές κλινικές που έχει στη κατοχή του, προχώρησε στην εξαγορά της Εθνικής Ασφαλιστικής από την Εθνική Τράπεζα και τώρα θέλει να ιδρύσει στο Ελληνικό και την πρώτη ιδιωτική Ιατρική σχολή σε συνεργασία με το «μη κερδοσκοπικό» πανεπιστήμιο της Λευκωσίας.
Η κυβέρνηση για να μπορέσει να πείσει για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια επιστράτευσε όλα τα χιλιοειπωμένα ψέματα που χρησιμοποιεί κάθε φορά που βάζει στόχο τις σχολές. Ξεκινούν με τις συκοφαντίες για τα δημόσια πανεπιστήμια, κατηγορούν τις σχολές πως είναι κέντρα ανομίας και καταλογίζουν στα πανεπιστήμια ότι ευθύνονται για την ανεργία των νέων και την έλλειψη δεξιοτήτων. Η έλευση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, των «ελεύθερων» όπως τα αποκαλεί το νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση λένε ότι θα δημιουργήσει «υγιή ανταγωνισμό» με τα δημόσια, θα δώσει κίνητρα για να αναβαθμιστούν και να γίνουν πιο καινοτόμα.
Αυτά που υποστηρίζουν δεν αξίζουν ούτε το μελάνι που γράφονται. Τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων παντού φέρνουν καταστροφή και θάνατο όπως έχει γίνει στην Υγεία, όπως έγινε στα τρένα με το έγκλημα στα Τέμπη και αλλού. Όπως αναφέρει ο σύλλογος ΔΕΠ Θετικών Επιστημών του ΕΚΠΑ και πολλοί άλλοι φορείς ‘’Ο ισχυρισμός ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα βελτιωθούν μέσω του ανταγωνισμού με τα ιδιωτικά έχει τόσο σχέση με την πραγματικότητα όσο και η «βελτίωση» του δημόσιου συστήματος Υγείας από τη γιγάντωση και πριμοδότηση με κάθε τρόπο των ιδιωτικών κλινικών’’. Στην πραγματικότητα αυτό που επιδιώκουν είναι την αυτοχρηματοδότηση των δημοσίων πανεπιστημίων, να βρουν τους δικούς τους τρόπους χρηματοδότησης. Αυτό μεταφράζεται σε δίδακτρα που ήδη το νομοσχέδιο εμπεριέχει στα προπτυχιακά των δημοσίων για φοιτητές από το εξωτερικό, σε χορηγίες εταιρειών, σε έρευνα προσαρμοσμένη στις ανάγκες των καπιταλιστών και όχι για τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η παροχή έρευνας για τις επιχειρήσεις και η ίδρυση start-up εταιρειών εντός των ιδρυμάτων είναι επίθεση που είναι ξεκινημένη από το προηγούμενο διάστημα μέσα στις σχολές. Ο προϋπολογισμός του 2024 για τα ΑΕΙ προβλέπει ακόμα πιο μικρά ποσά για τα δημόσια ΑΕΙ. Οι πρόσφατες ανακοινώσεις των Συγκλήτων του ΕΜΠ, του Πανεπιστημίου της Κρήτης και άλλων ιδρυμάτων αδειάζουν ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση. Ο προϋπολογισμός των πανεπιστημίων από το 2009 μέχρι σήμερα έχει μειωθεί κατά 60%, το εκπαιδευτικό προσωπικό κατά 30% και το προσωπικό των διοικητικών και άλλων εργαζόμενων στα ΑΕΙ κατά 10%. Όσο για το επιχείρημα ότι τα ιδιωτικά θα γίνουν πόλος έλξης φοιτητών από το εξωτερικό ενώ από εδώ δεν θα φεύγουν για να σπουδάσουν έξω, αφορά μόνο αυτούς που θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν σε αντίθεση με τα παιδιά της εργατικής τάξης που θα πετιούνται εκτός του δημοσίου πανεπιστημίου που θα συρρικνώνεται όλο και περισσότερο. Ήδη μια σειρά από περιφερειακά πανεπιστήμια έχουν μειώσει υπερβολικά τους φοιτητές που δέχονται και κινδυνεύουν να κλείσουν.
Η προσπάθεια να πετάξει έξω από τις σχολές τα παιδιά των εργατικών οικογενειών είναι ο σχεδιασμός της κυβέρνησης από την πρώτη στιγμή εκλογής της. Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και η Τράπεζα Θεμάτων, το εξεταστικό σφαγείο των πανελλαδικών, η επαναφορά των πρότυπων σχολείων και η αξιολόγηση, το σχολείο της αγοράς για λίγους και εκλεκτούς, βρίσκουν τη συνέχεια τους στο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Οι φτωχοί δεν θα μπορούν να σπουδάζουν πια. Η πανεπιστημιακή αστυνομία και οι νόμοι Κεραμέως Χρυσοχοΐδη είχαν ως στόχο να ανοίξουν τον δρόμο για την υλοποίηση της επίθεσης σήμερα. Ήθελαν να επιβάλλουν την σιγή νεκροταφείου μέσα στις σχολές, την αστυνομία για να καταστείλει τις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Όχι απλά δεν τα κατάφεραν, τα σχέδια τους τσακίστηκαν από τον αγώνα των φοιτητών, οι μπάτσοι δεν κατάφεραν να μπουν στις σχολές παρά τις βίαιες επιθέσεις τους και σαν να μην έφτανε αυτό, η ΔΑΠ γκρεμοτσακίστηκε και έχασε την πρώτη θέση στις φοιτητικές εκλογές μετά από 35 χρόνια.
Παρά τις προσδοκίες της κυβέρνησης, οι σχολές άνοιξαν μετά τις γιορτές και με το καλημέρα ξεκίνησαν οι γενικές συνελεύσεις. Οι πρώτες 30 καταλήψεις στις σχολές έστειλαν το μήνυμα ότι η μάχη για την υπεράσπιση και διεκδίκηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας ξεκίνησε. Το πρώτο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 11 Γενάρη συσπείρωσε χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες, μαθητές και εκπαιδευτικά σωματεία με την κήρυξη στάσης εργασίας της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ.
Η πορεία κατέληξε στο κάτω Πολυτεχνείο που πραγματοποιήθηκε το πρώτο Γενικό Συντονιστικό Συνελεύσεων και Καταλήψεων. Το συντονιστικό κάλεσε σε νέο γύρο γενικών συνελεύσεων και καταλήψεων και επόμενο συλλαλητήριο στις 18 Γενάρη. Μια από τις πρώτες σχολές που αποφάσισε πενθήμερη κατάληψη ήταν ο φοιτητικός σύλλογος της ΣΔΟΚΕ του ΠΑΔΑ που τοποθετήθηκε στο συντονιστικό και κάλεσε σε κλιμάκωση με καταλήψεις διαρκείας.
Το ΣΕΚ στις σχολές σε ανακοίνωσή του τόνισε «Καταγγέλλουμε την εισβολή των ΜΑΤ στο ΕΜΠ και τον χώρο του ασύλου, η τρομοκρατία δεν θα περάσει. Θα πάρουν μαζική απάντηση στις συνελεύσεις, στις μαζικές καταλήψεις και διαδηλώσεις. Εμπρός για πενθήμερες επαναλαμβανόμενες καταλήψεις, μαζική συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, συμμετοχή στις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και στο αντιρατσιστικό, αντιφασιστικό συλλαλητήριο στα Πετράλωνα, 11 χρόνια από την δολοφονία του Σαχζατ Λουκμαν από τους φασίστες». Η ανακοίνωση συνέχιζε: «Η δυναμική των καταλήψεων συγκροτεί ένα πανεκπαιδευτικό ποτάμι που μπορεί να γκρεμίσει τα σχέδια της κυβέρνησης. Μαζικοποιούμε τις καταλήψεις, με συντονιστικά κατάληψης σε κάθε σχολή οργανώνουμε εκδηλώσεις και παρεμβάσεις των καταλήψεων στους εργατικούς χώρους, μετατρέπουμε τις σχολές μας σε ορμητήρια αγώνα υπεράσπισης της δημόσιας εκπαίδευσης και οργάνωσης όλων των αγώνων». Το Σάββατο 13/1 οι καταλήψεις του ΠΑΔΑ και της Φιλοσοφικής συμμετείχαν με πανό στην διαδήλωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Την Τετάρτη 17/1 οι καταλήψεις από το ΠΑΔΑ, ΦΛΣ και σχολές του ΕΚΠΑ διαδήλωναν μαζικά μαζί με την ΚΕΕΡΦΑ στους δρόμους των Πετραλώνων. Από την πρώτη εβδομάδα φάνηκε καθαρά η διάθεση των φοιτητών να συνδεθούν με όλες τις πολιτικές μάχες, είτε ενάντια στον ρατσισμό και τους φασίστες, είτε ενάντια στον πόλεμο.
Ο Δεύτερος γύρος γενικών συνελεύσεων σήμανε βήμα κλιμάκωσης με 80 σχολές να βρίσκονται σε κατάληψη και να απλώνονται πια πανελλαδικά και σε όλες τις πόλεις πέρα από τις σχολές της Αθήνας. Καταλήψεις σε σχολές στον Βόλο, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα και στην Κρήτη έδειξαν ότι δεν πέρασε ο αιφνιδιασμός της κυβέρνησης αλλά αντίθετα το κίνημα δυναμώνει και απλώνεται. Ακόμα περισσότεροι φοιτητές και φοιτήτριες διαδηλώνουν με τα πανό των σχολών τους στο κέντρο της Αθήνας και σε όλες τις πόλεις. Γράφει η Εργατική Αλληλεγγύη στην ανταπόκριση της. «Το ποτάμι πίσω δεν γυρνά, τέρμα πια στις εκτονώσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις. Το κλασικό πια σύνθημα των μεγάλων κινημάτων της εκπαίδευσης ακούστηκε ξανά στο συλλαλητήριο της Πέμπτης 181 και συμπυκνώνει με τον καλύτερο τρόπο τις διαθέσεις του φοιτητικού κινήματος. Σταθμός ήταν το νέο μεγαλειώδες συλλαλητήριο που έγινε την Πέμπτη στην Αθήνα. Ακόμα μεγαλύτερο από αυτό της περασμένης εβδομάδας με πολλές χιλιάδες φοιτητές/ριες από τις κατειλημμένες σχολές αλλά και με μαζική συμμετοχή των μαθητών/ριών με τα πανό των σχολείων τους, των εκπαιδευτικών με τα σωματεία τους, των εργαζόμενων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τους συλλόγους τους. Αντίστοιχα μεγάλες διαδηλώσεις έγιναν σε όλες τις πόλεις».
Οι συντονιστικές επιτροπές των καταλήψεων σε πολλές σχολές οργανώνουν πολιτικές εκδηλώσεις, συζητούν την εμπειρία του κινήματος καταλήψεων του 2006/07, όπως στην Φιλοσοφική που την παρακολουθούν πάνω από 80 φοιτητές και φοιτήτριες, στο ΠΑΔΑ αλλά και σε σχολές στις άλλες πόλεις. Η έμπνευση από το προηγούμενο μεγάλο νικηφόρο φοιτητικό κίνημα και η μεθοδολογία του γίνεται κτήμα χιλιάδων φοιτητών που μπαίνουν να οργανώσουν τις σχολές τους με τον ίδιο τρόπο. Το σύνθημα που είναι κυρίαρχο σε κάθε διαδήλωση είναι «Το 06 και το 07 μας δείχνουνε τον δρόμο με όπλο την κατάληψη θα ρίξουμε το νόμο». Οι καταλήψεις συνεχίζουν ορμητικά στον τρίτο γύρο γενικών συνελεύσεων και πια πάνω από 150 σχολές έχουν αποφασίσει πενθήμερες καταλήψεις. Νέα μεγάλα συλλαλητήρια γίνονται στις 25 Γενάρη. Η κυβέρνηση ενώ υποστήριζε ότι το νομοσχέδιο θα είχε ήδη ψηφιστεί, ακόμα δεν το έχει εμφανίσει. Η Νέα Δημοκρατία έστειλε την ΔΑΠ στις συνελεύσεις να κατεβάσει πλαίσια αντικατάληψης για να ανοίξει τις σχολές. Η ήττα της είναι πανηγυρική, πουθενά δεν το καταφέρνει, χάνει παντού και ακόμα και παραδοσιακά κάστρα της αποφασίζουν κλιμάκωση και καταλήψεις. Το ΠΑΜΑΚ στην Θεσσαλονίκη, το ΠΑΠΕΙ και άλλα, μέσα από μαζικές συνελεύσεις που φτάνουν να συμμετέχουν ακόμα και 1.000 φοιτητές και φοιτήτριες συνεχίζουν τον αγώνα. Τα αμφιθέατρα ξεχειλίζουν και συνολικά πάνω από 50.000 φοιτητές και φοιτήτριες συμμετέχουν στις μαζικές διαδικασίες του κινήματος.
Πολλές σχολές μετατρέπονται σε κέντρα αγώνα και πολιτικής συζήτησης. Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται όπως στο ΠΑΔΑ για την Ψυχική Υγεία με συνδικαλιστές από το νοσοκομείο Δαφνί, εκθέσεις φωτογραφίας και συζητήσεις για τον Μάη του 68, συζητήσεις για την Παλαιστίνη στη Φιλοσοφική με ομιλητές από την Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο και την Παλαιστινιακή Παροικία, εκδηλώσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και τις απολύσεις στα νοσοκομεία όπως έγινε στην Ιατρική με ομιλητές την πρόεδρο του Συλλόγου Εργαζομένων στον Άγιο Σάββα Κατερίνα Πατρικίου και τον Γιώργο Γαλανόπουλο από την Ε.Γ της ΟΕΝΓΕ. Εκδηλώσεις για τον κοινό αγώνα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις στην Παιδεία και στην Υγεία γίνονται σε σχολές σε όλη την Ελλάδα και τα συντονιστικά οργανώνουν παρεμβάσεις και εξορμήσεις στα νοσοκομεία. Συντονιστικά καταλήψεων από την Ιατρική και τη Φιλοσοφική χαιρετίζουν τον αγώνα των καθαριστριών στον Άγιο Σάββα, εξορμήσεις γίνονται στο Δαφνί, στο Κρατικό Νίκαιας, στο Αττικό αλλά και σε άλλους χώρους. Συντονιστικά κατάληψης των σχολών του Βόλου πηγαίνουν στους λιμενεργάτες, προχωράει ο συντονισμός των σχολών με τους εργαζόμενους στην έρευνα, τους διοικητικούς και αλλού. Οι καταλήψεις κάνουν πράξη το σύνθημα, «φοιτητές-εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά».
Το κίνημα συνεχίζει για τέταρτη εβδομάδα και η κυβέρνηση συνεχίζει να μην κατεβάζει το νομοσχέδιο παρά το χρονοδιάγραμμα που είχε εξαγγείλει. Το μόνο που της έχει απομείνει είναι οι συκοφαντίες για μειοψηφίες και η καταστολή. Μια μέρα μετά το συλλαλητήριο της 25ης Γενάρη ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών διατάσσει κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση για τις καταλήψεις. Τη Δευτέρα 29/1 ανακοινώνεται η διενέργεια εξεταστικής διαδικτυακά. Κυβέρνηση και διοικήσεις κάνουν τα πάντα για να φρενάρουν τις καταλήψεις αλλά δεν τα καταφέρνουν. Το ποτάμι πίσω δεν γυρνά. Πολλοί σύλλογοι ΔΕΠ παίρνουν αποφάσεις για απεργίες όπως στο πανεπιστήμιο Κρήτης και αλλού. Η ΠΟΣΔΕΠ προχωρά σε συνέδριο και αποφασίζει τη στήριξη των φοιτητών, την εναντίωσή της στο νομοσχέδιο και συμμετοχή στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια με απεργίες. Καθημερινές στάσεις εργασίας για να καλύπτει τους καθηγητές που αρνούνται να προχωρήσουν στις ηλεκτρονικές εξετάσεις. Νέο συλλαλητήριο την 1/2, χιλιάδες ξανά στους δρόμους και σύνδεση με τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία που απεργούν ενάντια στις απολύσεις των Συμβασιούχων Ορισμένου Χρόνου (ΣΟΧ) Εργαζόμενοι με τα πανό τους από το Συντονιστικό των Νοσοκομείων συναντούν τα μπλοκ των φοιτητικών καταλήψεων και διαδηλώνουν μαζί. Αμέσως μετά γίνεται Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων και αποφασίζει την συνέχεια των καταλήψεων και κλιμάκωση με πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 8/1.
Το κίνημα κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά και η κυβέρνηση είναι πιο στριμωγμένη από ποτέ. Η ΑΔΕΔΥ κήρυξε στάση εργασίας μαζί με το πανελλαδικό συλλαλητήριο των καταλήψεων. Ακόμα πιο μαζικές συνελεύσεις παίρνουν αποφάσεις και οι φοιτητές με πλοία από την Κρήτη και πούλμαν από Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Βόλο, Πάτρα και Θράκη βουλιάζουν την Αθήνα. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να τρομοκρατήσει τους φοιτητές με την εισβολή των μπάτσων στη Νομική Κομοτηνής φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Δεκάδες χιλιάδες συμμετέχουν στη διαδήλωση. Η μεγαλύτερη πανεκπαιδευτική διαδήλωση των τελευταίων δέκα χρόνων είναι γεγονός και όλοι τη συγκρίνουν με τα μεγάλα συλλαλητήρια του '06 και του '07. Γράφει η Εργατική Αλληλεγγύη «Δεκάδες χιλιάδες φοιτητές/ριες από την Κομοτηνή μέχρι την Κρήτη, πανεπιστημιακοί και εργαζόμενοι στα ΑΕΙ, εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, υγειονομικοί, μαθητές και μαθήτριες, εργαζόμενοι του ευρύτερου δημοσίου, εργάτες και σπουδαστές του χώρου των Τεχνών, δικηγόροι και πλήθος κόσμου γέμισαν για ώρες το κέντρο της Αθήνας. Το παρών έδωσε και η ΚΕΕΡΦΑ με πανό που διεκδικεί δικαιοσύνη για τους νεκρούς της Πύλου και ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης. Όταν η κεφαλή της πορείας επέστρεφε στα Προπύλαια από όπου ξεκίνησε ακόμα βάδιζαν μπλοκ στη Σταδίου και στους δρόμους γύρω από το Σύνταγμα».
Αμέσως μετά γίνεται το πρώτο πανελλαδικό Συντονιστικό Συνελεύσεων και Καταλήψεων στη Νομική με τη συμμετοχή 2.000 φοιτητών/τριών. Στο Συντονιστικό χαιρετίζει η Ζαννέτα Λυσικάτου, γιατρός στον Ευαγγελισμό από το Συντονιστικό των Νοσοκομείων και καλεί τους φοιτητικούς συλλόγους σε κοινό αγώνα και συντονισμό στις 22 Φλεβάρη (μέρα απεργίας στα Νοσοκομεία) και στις 8 του Μάρτη στην απεργία ενάντια στον σεξισμό και την καταπίεση. Πολλοί σύλλογοι καλούν σε μπλοκαρίσματα των εξεταστικών και σε κλιμάκωση των καταλήψεων. Η Δευτέρα 12/2 ξεκίνησε με ένα χαρακτηριστικό δείγμα της δύναμης που έχει η σύνδεση του φοιτητικού με το εργατικό κίνημα. Η απεργοσπαστική διαδικασία των τηλεξεταστικών στο ΕΚΠΑ ματαιώθηκε όταν το σωματείο των διοικητικών κήρυξε στάση εργασίας και με τη στήριξη των φοιτητικών συλλόγων του ΕΚΠΑ μπλόκαραν το ηλεκτρονικό σύστημα στο ΚΛΕΙΔΙ, το κέντρο έλεγχου απόπου γίνεται η διαδικασία. Την επόμενη ημέρα η κυβέρνηση και οι εφημερίδες λύσσαξαν, κατηγορώντας τους φοιτητές και τους διοικητικούς για σαμποτάζ. Η πρυτανεία απολύει τον διοικητικό Δ. Αντωνίου και ξεσπά ένα τεράστιο κύμα συμπαράστασης που απαιτεί την επαναπρόσληψη του. Το Σάββατο 10 Φλεβάρη οι φοιτητικοί σύλλογοι πλημμυρίζουν ξανά το κέντρο της Αθήνας σε μια μεγάλη συναυλία στα Προπύλαια και καλούν σε νέο συλλαλητήριο στις 15 Φλεβάρη. Το ΕΚΑ καλεί στάση εργασίας και συμμετοχή στην διαδήλωση. Ξανά χιλιάδες στους δρόμους, ξανά συντονιστικό και νέο συλλαλητήριο στις 22 Φλεβάρη. Την Τρίτη 20 Φλεβάρη οι συνελεύσεις αποφασίζουν συνέχεια των καταλήψεων και κατεβαίνουν στο Σύνταγμα μαζί με τους αγρότες που έρχονται στην Αθήνα από όλη την Ελλάδα. Το σύνθημα που δίνει τον τόνο και είναι στο στόμα όλων είναι «Εργάτες, αγρότες, φοιτητές, μαζί θα βγούμε νικητές». Την Πέμπτη 22 Φλεβάρη οι καταλήψεις βγαίνουν για έβδομη συνεχόμενη φορά στο δρόμο και συντονίζονται στην αρχή με τους απεργούς της Υγείας και στη συνέχεια με τους μελισσουργούς στο Σύνταγμα. Η Αθανασία Συμψηρή από την κατάληψη Φιλοσοφικής χαιρετίζει τους απεργούς των νοσοκομείων στο Υπουργείο Υγείας καλώντας τους σε κοινές δράσης και σε κλιμάκωση των καταλήψεων και των απεργιών για να τσακίσουμε την κυβέρνηση των ιδιωτικοποιήσεων. Αμέσως μετά νέο συντονιστικό πραγματοποιείται στη Νομική παίρνοντας αποφάσεις για συμμετοχή στη Γενική απεργία στις 28 Φλεβάρη και σε νέο συλλαλητήριο στις 29. Το Συντονιστικό ακολουθεί την απόφαση δεκάδων φοιτητικών συλλόγων πανελλαδικά για συμμετοχή στην απεργία στις 8 του Μάρτη μαζί με τα συνδικάτα και καλεί στην απεργία. Λίγο μετά γίνεται γνωστό ότι η κυβέρνηση κατέθεσε το νομοσχέδιο στην Βουλή και ετοιμάζεται να το ψηφίσει την Παρασκευή 8 του Μάρτη. Οι συνελεύσεις και οι καταλήψεις οργανώνουν την συνέχεια και ετοιμάζονται για πανελλαδικό συλλαλητήριο την ημέρα ψήφισης.
Οι φοιτητικές καταλήψεις και η πλατιά συμπαράσταση που ξεσήκωσαν δεν έπεσαν από τον ουρανό. Χρειάστηκαν πολιτικές μάχες και πρωτοβουλίες από την επαναστατική αριστερά για να φτάσουμε μέχρι εδώ. Χρειάστηκε σύγκρουση με τις αντιλήψεις που μίλαγαν για αρνητικούς συσχετισμούς, που θεωρούσαν ότι δεν μπορούν να βγουν καταλήψεις διαρκείας, που υποστήριζαν ότι αυτή η μορφή πάλης ανήκει στο παρελθόν. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες από το ΣΕΚ στις Σχολές από την πρώτη εβδομάδα μπήκαν στις σχολές με αφίσα και προκήρυξη που καλούσε σε καταλήψεις διαρκείας. Αυτό έπαιξε ρόλο στον προσανατολισμό του κινήματος. Είχαμε την εκτίμηση ότι η νεολαία είναι γεμάτη οργή και συμμετείχε μαζικά στους αγώνες της προηγούμενης περιόδου, στις διαδηλώσεις ενάντια στο έγκλημα στα Τέμπη, στο κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, στο Πολυτεχνείο, στους αγώνες ενάντια στον σεξισμό και την καταπίεση, στους αγώνες ενάντια στον ρατσισμό και την φασιστική απειλή. Είχαμε την εκτίμηση ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να δώσει αυτή την μάχη και να συνδεθεί με την εργατική τάξη ενάντια στις επιθέσεις της κυβέρνησης.
Η Αριστερά στις σχολές, τα σχήματα γύρω από το δίκτυο των ΕΑΑΚ και η ΚΝΕ παρά τις αρχικές ταλαντεύσεις μπήκαν στις καταλήψεις. Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ στις περισσότερες σχολές δεν μπόρεσαν να κατεβάσουν πλαίσια αντικατάληψης και όπου το τόλμησαν έχασαν πανηγυρικά. Η ΚΝΕ σε αντίθεση με το 06 07 έτρεξε να μπει στο κίνημα για να μπορέσει να το ελέγξει και η κατάληξη ήταν να βρίσκεται για όγδοη σερί βδομάδα μέσα στις καταλήψεις. Η δύναμη της ριζοσπαστικοποίησης των φοιτητών δεν άφησε περιθώρια για πισωγυρίσματα και φρεναρίσματα όσο και αν το προσπάθησαν σε διάφορες σχολές.
Τις πρώτες εβδομάδες οι καταλήψεις συντονίζονταν μέσα από δύο διαφορετικά γενικά συντονιστικά. Αυτό είχε να κάνει με τα διαφορετικά πλαίσια που κατέβαιναν στις συνελεύσεις. Από τη μία της Πανσπουδαστικής και από την άλλη τα Ενιαία Αγωνιστικά που είχαν γραφτεί μέσα από ανοιχτά καλέσματα των σχημάτων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς προς όλο τον κόσμο που ήθελε να συγκρουστεί με την κυβέρνηση. Η βασική διαφορά ήταν με ποιο τρόπο θα οργανωθεί το κίνημα. Από τα κάτω με συντονιστικά κατάληψης ανά σχολή όπου κάθε φοιτητής θα μπορεί να συμμετέχει και να αποφασίζει ή, όπως υποστήριζε η ΚΝΕ, μέσα από τους εκλεγμένους των Δ.Σ.; Είναι μια διαφορά που έχει να κάνει με την στρατηγική του κινήματος: κλιμάκωση των καταλήψεων με ζωντανές καταλήψεις, εκδηλώσεις και παρεμβάσεις απέναντι στη πρόταση για καταλήψεις μεν αλλά χωρίς να διαταράξουμε την εξεταστική όπως υποστήριζε η ΚΝΕ. Μετά τον τρίτο γύρο συνελεύσεων, οι δυνάμεις της ΚΝΕ πιέστηκαν και μπήκαν σε ένα ενιαίο συντονιστικό.
Αντιπαραθέσεις άνοιξαν και με δυνάμεις που συμμετέχουν στα ΕΑΑΚ όπως η ΑΡΑΣ. Καταλήψεις που πολιτικοποιούν τον αγώνα και ανοίγουν όλα τα πολιτικά ζητήματα ή το μοναδικό που έχουν να συζητάνε είναι η κόντρα με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια; Αυτή η συζήτηση εξαπλώθηκε σε πολλές σχολές και έπαιξε ρόλο για να μπορούν οι καταλήψεις να συνδέονται με το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, να μπαίνουν μπροστά για την οργάνωση της απεργιακής 8 Μάρτη, για να μπορούν να ανοίγουν τον αγώνα ενάντια στον ρατσισμό και την φασιστική απειλή και να συμμετέχουν στη δίκη για την καταδίκη των δολοφόνων του Ζακ. Αυτές οι πρωτοβουλίες μπορούν να προχωρούν ακριβώς επειδή βρίσκουν ανταπόκριση στην πολιτικοποίηση της νεολαίας και του πιο συγκροτημένου κομματιού της μέσα στις σχολές.
Μέσα στο φοιτητικό κίνημα έχει ανοίξει η συζήτηση της συνολικής προοπτικής. Προβάλλουμε την αναγκαιότητα σύνδεσης με το εργατικό κίνημα. Οι αγώνες της εργατικής τάξης και της νεολαίας χρειάζονται μια Αριστερά που να τους στηρίζει, όχι με ορίζοντα τις εκλογές, αλλά για να μπορούν με τους αγώνες τους να επιβάλλουν τα δίκια τους. Τώρα είναι η στιγμή για να αναδείξουμε την επαναστατική αριστερά σε δύναμη που οργανώνει τους αγώνες και δίνει την αντικαπιταλιστική προοπτική.