18 Φλεβάρη 2024. Διαδήλωση στο Ναύσταθμο στη Σαλαμίνα. Όχι φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα.
Να δυναμώσουμε το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, ενάντια στη βαρβαρότητα του Ισραήλ και των συμμάχων του.
Αυτό μπορούμε και πρέπει να κάνουμε, όπως εξηγεί ο Γιώργος Πίττας.
«Η καταστροφή είναι τεράστια. Αυτό που πραγματικά μου πήρε το μυαλό ήταν ότι δεν υπάρχει πουθενά να επιστρέψει κανείς. Δεν υπάρχουν καν τρεις τοίχοι να συνδέονται μεταξύ τους. Μοιάζει με σκηνή επίθεσης ζόμπι ή κάτι τέτοιο. Δεν είναι εμπόλεμη ζώνη. Είναι μια περιοχή καταστροφής, σαν να βγήκε από το Χόλιγουντ».
Η περιγραφή ανήκει σ’ έναν έφεδρο υπαξιωματικό του ισραηλινού στρατού που μίλησε στον Guardian, αφού γύρισε από την Γάζα όπου βρισκόταν για δύο μήνες με μια μονάδα πεζικού. Και επιβεβαιώνεται από τους αριθμούς.
130 μέρες έχουν περάσει από τις 7/10/23. Μέχρι τις 17/2 στην Γάζα είχαν σκοτωθεί 28.775 Παλαιστίνιοι, άλλοι 68.552 είχαν τραυματιστεί ενώ σε αρκετές χιλιάδες μετριούνταν οι αγνοούμενοι. Κατά μέσο όρο κάθε μέρα του πολέμου «αυτοάμυνας» του κράτους του Ισραήλ δολοφονούνται πάνω από 220 άνθρωποι και τραυματίζονται πάνω από 530, δηλαδή ένας νεκρός κάθε 15 λεπτά. Πάνω από 12.300 είναι τα νεκρά παιδιά αποτελώντας το 42% των θυμάτων. 8.300, δηλαδή άλλο ένα 29%, είναι οι δολοφονημένες γυναίκες.
1,9 εκατομμύριο άνθρωποι, πάνω από το 80% των κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας, έχουν εκτοπιστεί. Αλλά και να καταφέρουν να γυρίσουν πίσω οι περισσότεροι δεν θα βρουν ούτε το σπίτι τους ούτε τη γειτονιά τους. Μετά από 4μισι μήνες βομβαρδισμών και μαζικών κατεδαφίσεων από τον ισραηλινό στρατό, το 53%-65% των κτιρίων έχουν ολοσχερώς καταστραφεί. Mέχρι τις 9 Γενάρη το Ισραήλ είχε ρίξει 65.000 τόνους βόμβες με καταστροφική δύναμη ισοδύναμη τρεις «Χιροσίμες».
Στη Γάζα έχει καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς το ηλεκτρικό, υδροδοτικό και αποχετευτικό σύστημα –με άμεσο κίνδυνο για μια σειρά από φονικές επιδημίες στον πληθυσμό. Στις 30 Γενάρη με ανακοίνωσή του ο ισραηλινός στρατός ανέφερε ότι ξεκίνησε να πλημμυρίζει με θαλασσινό νερό τις «σήραγγες της Χαμάς» απειλώντας με καταστροφή το ήδη προβληματικό γλυκό νερό στην Γάζα απειλώντας μακροπρόθεσμα να μετατρέψει όλη την περιοχή σε κρανίου τόπο.
Οι Παλαιστίνιοι μέσα στον χειμώνα παλεύουν ζώντας σε αντίσκηνα και σε παράγκες, μέσα στις λάσπες, τα συντρίμια και τις ακαθαρσίες. Αντιμέτωποι με τις βόμβες που πέφτουν ασταμάτητα και αδιάκριτα σε κάθε γωνιά της Γάζας, εγκλωβισμένοι σε ζώνες που έχει περικυκλώσει ο ισραηλινός στρατός. Αντιμέτωποι με τη δίψα και την πείνα, καθώς είναι αναγκασμένοι να πίνουν είτε βρώμικο νερό είτε νερό της θάλασσας που το αφαλατίζουν. Τρεφόμενοι με άγρια χόρτα και υποκατάστατα, φτιάχνοντας αλεύρι απο ζωοτροφές. Περιμένοντας ώρες, μέρες, σε ουρές για να πάρουν –αν τα καταφέρουν– κάτι από την ελάχιστη «ανθρωπιστική βοήθεια» που συστηματικά μπλοκάρει ο ισραηλινός στρατός. Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ με «λιμοκτονία ως τον θάνατο» περισσότερο από όλους απειλούνται οι περίπου 300.000 κάτοικοι που παραμένουν στη Βόρεια Γάζα.
Στόχος του ισραηλινού στρατού είναι ο άμαχος πληθυσμός και γι’ αυτό στοχοποιεί κάθε πιθανό καταφύγιό του: Νοσοκομεία, εκκλησίες, σχολεία, στρατόπεδα προσφύγων του ΟΗΕ, ανθρώπους που περιμένουν στις ουρές για λίγο αλεύρι. Η «Σφαγή του Αλευριού» που άφησε 112 Παλαιστίνιους νεκρούς και 750 τραυματίες στην Πόλη της Γάζας, γράφτηκε ήδη στα πιο μαύρα κατάστιχα της Ιστορίας. Μέχρι τις αρχές του Γενάρη είχε πραγματοποιήσει πάνω από 600 επιθέσεις σε νοσοκομεία και κλινικές, βομβαρδίζοντάς τα, χτυπώντας τα με ελεύθερους σκοπευτές, εισβάλλοντας σε αυτά. Βομβαρδίζοντας ασθενοφόρα, όπως αυτό που προσπάθησε να περιμαζέψει την εξάχρονη Χιντ, το τραυματισμένο κορίτσι που καλούσε επί ώρες απελπισμένο σε βοήθεια ανάμεσα στη νεκρή της οικογένεια. Την βρήκαν νεκρή 12 μέρες μετά όπως και τους διασώστες μέσα στο ολοσχερώς καμμένο ασθενοφόρο της Ερυθράς Ημισελήνου.
Οι δολοφονημένοι νεκροί υγειονομικοί στη Γάζα ξεπερνάνε τους 300. Τα περισσότερα νοσοκομεία έχουν βρεθεί εκτός λειτουργίας και όσα υπολειτουργούν δεν έχουν τα απαραίτητα μέσα και φάρμακα. Οι νεκροί εργαζόμενοι στις στοχοποιημένες από το Ισραήλ υπηρεσίες του ΟΗΕ ξεπερνάνε τους 100. Οι δημοσιογράφοι που έχουν δολοφονηθεί –ακριβώς γιατί μεταφέρουν τις εικόνες και τα ρεπορτάζ της ανθρωποσφαγής– πλησιάζουν τους 90.
Δεν υπάρχουν άλλες λέξεις για να περιγράψουν τη στρατηγική του Ισραήλ στη Γάζα πέρα από αυτές: Εθοκάθαρση των Παλαιστινίων από τη Γη τους ή Γενοκτονία. Το ισραηλινό κράτος από τη μια δολοφονεί μαζικά τον Παλαιστινιακό πληθυσμό καθιστώντας τον απόλυτα ανασφαλή όπου κι αν βρίσκεται. Και από την άλλη ισοπεδώνοντας τα πάντα, μέχρι και τα νεκροταφεία, επιδιώκει να σβήσει τη Γάζα από τη συλλογική του μνήμη και να τον αναγκάσει να θεωρήσει «μάταιη» την επιστροφή του σε αυτήν. Να κάνει πράξη μια νέα Νάκμπα δηλαδή, διπλάσια από εκείνη του 1948 όταν περίπου 800.000 Παλαιστίνιοι αναγκάστηκαν να φύγουν από τα εδάφη τους και να γίνουν πρόσφυγες.
Αντίσταση
Αλλά όλος αυτός ο όλεθρος που σπέρνει το κράτος του Ισραήλ, παρά την απόλυτη υπεροπλία του και την απόλυτη υποστήριξη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους δεν είναι απόδειξη παντοδυναμίας, αλλά αδυναμίας, καθώς δεν έχει καταφέρει να κάμψει την αντίσταση των Παλαστινίων και να ελέγξει την Γάζα ούτε να κάνει την Δυτική Όχθη να σιωπήσει.
Στις 7 Γενάρη, ο ισραηλινός στρατός είχε ανακοινώσει ότι ελέγχει την Βόρεια Γάζα αποσύροντας και μια μεραρχία. Αλλά όπως αναφέρουν τα αμερικανικά στρατιωτικά «think tanks», η παλαιστινιακή αντίσταση βρίσκεται στα «πρώτα στάδια της ανασυγκρότησης των στρατιωτικών και κυβερνητικών δυνατοτήτων της» στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας. Ένα μήνα μετά στις 22/2 ο ισραηλινός στρατός παραδέχτηκε ότι δεν έχει καταφέρει να «ηττηθούν» τα τάγματα της Χαμάς που μάχονται στην κεντρική Γάζα. Και στην Χαν Γιούνις, στη Νότια Γάζα, την οποία ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε ότι ελέγχει από τις 2 Φλεβάρη, συνεχίζει να δέχεται επιθέσεις και να πέφτει σε ενέδρες.
Όπως ανέφεραν στους Financial Times, ισραηλινοί στρατιωτικοί αναλυτές, «τα στρατιωτικά επιτεύγματα των IDF είναι περισσότερο τακτικά παρά στρατηγικά» και η εξόντωση σύμφωνα με τον ισραηλινό στρατό του 1/3 των μάχιμων της Χαμάς, «δεν εγγυάται τίποτα απέναντι σε μια πολύ πιο ευέλικτη δύναμη η οποία έχει στραφεί στον κατ' εξοχήν ανταρτοπόλεμο». Οι συνεντεύξεις των έφεδρων ισραηλινών στρατιωτών στον Guardian είναι ξανά αποκαλυπτικές: «Δεν εμφανίζονται. Βλέπεις τους στόχους για χιλιοστά του δευτερολέπτου. Περπατάς μέσα σε αυτή τη διαλυμένη πόλη, αλλά είναι άδεια. Έχεις όλη αυτή την καταστροφική δύναμη οπότε αισθάνεσαι σχεδόν παντοδύναμος. Αλλά την ίδια στιγμή νιώθεις ευάλωτος... Δεν υπάρχουν τακτικές. Δεχόμαστε πυρά και για μια ώρα χτυπάμε, ξεφορτώνουμε τα δικά μας όπλα, τα τανκς, ό,τι μπορούμε να βρούμε...Τώρα το πεζικό μπαίνει μαζί με τα τανκς για να τα προστατεύει και γι' αυτό σκοτώνονται στρατιώτες».
Η αδυναμία του ισραηλινού στρατού να πετύχει τους άμεσους στόχους του, την εξάλειψη της Χαμάς και των υπόλοπιπων αντιστασιακών οργανώσεων καθώς και την απευλευθέρωση των ομήρων μεταφράζεται σε εσωτερική πολιτική κρίση που την είδαμε να εκφράζεται με τη βίαια καταστολή διαδηλωτών που ζητούσαν από την κυβέρνηση Νετανιάχου να προχωρήσει σε νέα προσωρινή κατάπασυη και ανταλλαγές ομήρων.
Πρόκειται για μια αδυναμία που οφείλεται στο γεγονός ότι η αντίσταση είναι βαθιά ριζωμένη στον παλαιστινιακό λαό. Κάτι που σπρώχνει το κράτος του Ισραήλ να κλιμακώνει ακόμη περισότερο –παρά τις εσωτερικές του αντιθέσεις– όχι μόνο τις επιθέσεις αλλά και τα στρατηγικά του σχέδια. Το πιο «ριζοσπαστικό» σχέδιο λέει καθαρά ότι η μόνη λύση είναι να ξεριζώσουν εδώ και τώρα τον ίδιο τον παλαιστινιακό λαό από την Γάζα με μια χερσαία επίθεση στη Ράφα. Τα πιο σκληρά σιωνιστικά κομμάτια, που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, θεωρούν ότι αυτή είναι μια «ιστορική ευκαιρία» για μια blitzkrieg εθνοκάθαρση με χερσαία επίθεση στην Ράφα. Και το πιο «μετριοπαθές» σχέδιο λέει ενόσω συνεχίζουμε την ισοπέδωση αναγκάζουμε τον Παλαιστινιακό λαό, με την στήριξη των ΗΠΑ και των συμμάχων μας, είτε να αποδεχτεί όρους που μεταφράζονται σε συνέχιση της εθνοκάθαρσης με αργούς ρυθμούς είτε να μην τους αποδεχτεί, οπότε συνεχίζουμε αυτό που αφήσαμε στη μέση.
Όλα τα μάτια στην Ράφα
Αυτούς τους προσανατολισμούς συγκέρασε με τρεις πρωτοβουλίες της η κυβέρνηση Νετανιάχου την τελευταία εβδομάδα του Φλεβάρη:
Ανακοινώνοντας στις 22/2 τη δημιουργία 3.300 νέων ισραηλινών κατοικιών στην Δ. Όχθη δείχνοντας ότι είναι αποφασισμένη να κλιμακώσει τους παράνομους βίαιους εποικισμούς.
Παρουσιάζοντας δυο μέρες μετά, «μεταπολεμικό σχέδιο», που επιβεβαίωσε την απόφαση της Κνέσετ για απόρριψη οποιασδήποτε αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους. Αυτό προβλέπει: «Μεσοπρόθεσμη» κατοχή του ισραηλινού στρατού σε «ζώνης ασφαλείας» στο εσωτερικό της Λωρίδας της Γάζας κατά μήκος όλων των συνόρων με το Ισραήλ. Παρουσία του ισραηλινού στρατού στα σύνορα Γάζας-Αιγύπτου σε συνεργασία με την Αίγυπτο και τις ΗΠΑ με στόχο την «αποστρατιωτικοποίηση και αποριζοσπαστικοποίηση». Κλείσιμο της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες UNRWA. «Αναστολή κάθε έργου ανοικοδόμησης επ’ αόριστον, έως ότου το Ισραήλ θεωρήσει ότι οι επιχειρησιακοί του στόχοι έχουν επιτευχθεί».
Και ανακοινώνοντας ότι οι σιωνιστικές δυνάμεις ετοιμάζονται να εξαπολύσουν χερσαία επίθεση στη Ράφα μέχρι τις 10 Μαρτίου την έναρξη του Ραμαζανιού! Μια επιχείρηση που προετοιμάζεται «συντονισμένα με τους Αμερικανούς και Αιγύπτιους εταίρους για να ελαχιστοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι απώλειες μεταξύ των αμάχων». Αλλά ο καθένας καταλαβαίνει ότι μια χερσαία επίθεση, δίπλα στα σύνορα με την Αίγυπτο, στη Ράφα, στην οποία αυτή τη στιγμή βρίσκονται πάνω από 1,3 εκατομμύρια εκτοπισμένοι από την υπόλοιπη Γάζα, ισοδυναμεί με απειλή εφαρμογής του ισραηλινού σχεδίου που θέλει τους Παλαιστίνιους να εκτοπίζονται στην Χερσόνησο του Σινά.
Αυτό που ουσιαστικά λέει η κυβέρνηση Νετανιάχου στους Παλαιστίνιους είναι είτε αποδέχεστε την ισραηλινή κατοχή στη Γάζα και τη συνέχιση των εποικισμών στη Δ. Όχθη για όσο θέλουμε χωρίς καν να εγγυόμαστε την ύπαρξη Παλαιστινιακού κράτους. Δηλαδή συνέχιση της κατοχής και της «αργής» εθνοκάθαρσης. Είτε χτυπάμε στη Ράφα και προχωράμε σε βίαιη εθνοκάθαρση στην Γάζα. Πάνω σε αυτό το πλάνο μπαίνουν να κερδίσουν ό,τι περισσότερο μπορούν από τις ΗΠΑ που παρεμβαίνουν με τα δικά τους σχέδια.
Βάθεμα της κρίσης και της αστάθειας
Ένα σχέδιο βίαιας εθνοκάθαρσης στη Ράφα αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες. Το σπρώξιμο πάνω από 1,3 εκατομμυρίου Παλαιστινίων προς την Αίγυπτο είναι κάτι το οποίο δημιουργεί πανικό στο καθεστώς Σίσι –και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να γίνει χωρίς συνεννόηση με αυτό. Ήδη ο Σίσι στέλνει στρατό στα σύνορα και τρέχει να υψώσει τείχη, γιατί γνωρίζει καλά ότι μια απόπειρα εκκένωσης προς την Αίγυπτο, μπορεί να ξεσηκώσει εναντίον του το αραβικό πεζοδρόμιο –που για πρώτη φορά μετά από χρόνια καταστολής, έσπασε τις απαγορεύσεις και κατέβηκε μαζικά στους δρόμους σε αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη. Και γιατί ο Σίσι ξέρει ότι οι Παλαιστίνιοι στο έδαφος της Αιγύπτου μπορεί να γίνουν πυροκροτητής για μια έκρηξη που μπορεί να αποσταθεροποιήσει την ίδια την Αίγυπτο. Και δεν είναι μόνο η Αίγυπτος. Αντίστοιχους κινδύνους από άποψη «αραβικού πεζοδρομίου» αντιμετωπίζει η Ιορδανία και ο Λίβανος.
Οι ΗΠΑ όλο αυτό το διάστημα χρησιμοποιούν την επιχείρηση εθνοκάθαρσης/γενοκτονίας του Ισραήλ στη Γάζα για να κάνουν πιο αισθητή τη δική τους στρατιωτική παρουσία στη Μέση Ανατολή, ουδετεροποιώντας τους αντιπάλους του Ισραήλ, μαζεύοντας «συνεργάτες» σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή πάνω στη δική τους ατζέντα, δίνοντας έτσι αέρα στο ισραηλινό κράτος να εφαρμόζει τη δική του.
Μετά τις 7 Οκτώβρη έσπευσαν να υιοθετήσουν τη θέση του Ισραήλ ότι διεξάγει «πόλεμο αυτοάμυνας» και να χρηματοδοτήσουν με αλλεπάλληλα πακέτα οικονομικής βοήθειας δεκάδων δισ. δολαρίων τη στρατιωτική του μηχανή. Έστειλαν τον αμερικάνικο και ευρωπαϊκό στόλο να περιφρουρεί την Ανατολική Μεσόγειο, ως «αποτρεπτική» δύναμη απέναντι στη Χεζμπολά στο Λίβανο και το Ιράν και για να δείξουν ότι σε κάθε περίπτωση ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι κυρίαρχος στην περιοχή.
Καταψήφισαν –και στη γενική συνέλευση και στο συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ– τις προτάσεις για κατάπαυση του πυρός. Έκοψαν τη χρηματοδότηση στην υπηρεσία του ΟΗΕ για τη Γάζα ακριβώς τη στιγμή που ο παλαιστινιακός πληθυσμός απειλείται με λιμό. Έστειλαν τον στόλο και την αεροπορία τους στην Υεμένη να βομβαρδίζει τους Χούθι γιατί οι Χούθι προσπαθούν να εμποδίσουν τη διέλευση των ισραηλινών πλοίων και των πλοίων που σχετίζονται με τα ισραηλινά συμφέροντα από την Ερυθρά Θάλασσα. Οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν στόχους στη Συρία και στο Ιράκ. Κάλεσαν το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να μην εκδώσει απόφαση με την οποία θα ζητείται η άμεση αποχώρηση του Ισραήλ.
Αλλά οι ΗΠΑ θέλουν να έχουν εκείνες τον έλεγχο της κατάστασης και όχι συνεχώς να τρέχουν πίσω από τις πρωτοβουλίες του Ισραήλ που απειλούν με ανεξέλεγκτη αποσταθεροποίηση τη Μέση Ανατολή. Γι’ αυτό ταυτόχρονα με τις πολεμικές επιχειρήσεις τους στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Ερυθρά Θάλασσα σε στήριξη του Ισραήλ, παίρνουν τις δικές τους πρωτοβουλίες για να ελέγξουν την κατάσταση.
Εκεί λογοδοτεί και το νέο σχέδιο προσωρινής κατάπαυσης του πυρός των ΗΠΑ για έξι εβδομάδες με ανταλλαγή ομήρων και πέρασμα ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Γάζα, με στόχο να παγώσει μια άμεση χερσαία επίθεση στην Ράφα –το οποίο την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είχε γίνει αποδεκτό ακόμη ούτε από την ισραηλινή κυβέρνηση ούτε από την Χαμάς που ανακοίνωσε ότι το μελετά.
Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ υποτίθεται προωθούν το δικό τους «μακροπρόθεσμο» σχέδιο για διαπραγματεύσεις με στόχο τη δημιουργία «δύο κρατών». Δεν είναι μόνο στάχτη στα μάτια. Είναι ένα σχέδιο που όπως και τα προηγούμενα το 1947 και το 1993 δεν έχουν στόχο να οδηγήσουν σε παλαιστινιακό κράτος αλλά σε διαιώνιση της κατοχής διευκολύνοντας τα σχέδια εθνοκάθαρσης του Ισραήλ. Βάζει σαν όρο ότι στο μεταπολεμικό παλαιστινιακό κράτος δεν θα υπάρχει η Χαμάς και οι υπόλοιπες αντιστασιακές οργανώσεις, ούτε καν ο πάντα συμβιβαστικός Αμπάς, αλλά μια «άλλη Παλαιστινιακή Αρχή» όπως λένε, η οποία θα είναι απόλυτο υποχείριο δικό τους και του κράτους του Ισραήλ. Ζητάνε μια παλαιστινιακή «κυβέρνηση» δηλαδή που θα «εκλέγεται» από τις ίδιες και όχι από τους Παλαιστίνιους, πάνω σε ένα ποδοπατημένο λαό σε μια κατεστραμμένη γη.
Οι πιέσεις τους απέδωσαν τα πρώτα αποτελέσματα καθώς πριν τελειώσει ο Φλεβάρης, παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός της Παλαιστινιακής Αρχής με στόχο μια κυβέρνηση «τεχνοκρατών», παραίτηση, που ο Αμπάς έκανε αποδεκτή. Αλλά ένα τέτοιο σχέδιο δεν μπορεί να είναι «βιώσιμο»: Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε να δει η συντριπτική πλειοψηφία των Παλαιστινίων και στη Δυτική Όχθη και στην Γάζα θα ήταν τη συμβιβαστική κυβέρνηση Αμπάς να την αντικαθιστά μια ακόμη χειρότερη, αποτελούμενη από γραφειοκράτες, υποχείρια των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Ήδη σε παλαιστινιακά μέσα, η παραίτηση του πρωθυπουργού έχει ανοίξει τη συζήτηση σε αντίθετη κατεύθυνση, ότι σε μια τέτοια προσωρινή κυβέρνηση θα έπρεπε να συμμετέχει και η Χαμάς και άλλες αντιπολιτευτικές οργανώσεις.
Τα προβλήματα υλοποίησης του «σχεδίου δύο κρατών» των ΗΠΑ έχουν να κάνουν και με το Ισραήλ. Το κράτος του Ισραήλ αφενός πιέζει τις ΗΠΑ να προσαρμόσουν τα σχέδιά τους στο δικό του «μεταπολεμικό σχέδιο». Ενώ στο μεταξύ θα συνεχίσει να εκβιάζει με τετελεσμένα ή και να τα επιβάλλει στους συμμάχους του, όπως κάνει ασταμάτητα εδώ και πέντε μήνες: Ο Νετανιάχου ήδη έσπευσε να δηλώσει προκαταβολικά ότι η χερσαία επίθεση στη Ράφα μπορεί να καθυστερήσει αν κλειστεί συμφωνία για τους ομήρους, ωστόσο «θα γίνει αργότερα».
Αλλά τα προβλήματα των σχεδίων είτε του Νετανιάχου είτε των ΗΠΑ και των συμμάχων τους έχουν να κάνουν με ένα τρίτο παράγοντα, που όπως και ο παλαιστινιακός λαός δεν είναι κάτω από τον έλεγχό τους: το τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης, που πιέζει σε όλο τον πλανήτη δημιουργώντας πολιτική κρίση στο εσωτερικό τους,
Το κίνημα αλληλεγγύης βασικός παράγοντας κρίσης
Αυτό είναι ολοφάνερο στις ΗΠΑ και στη Βρετανία. Στις ΗΠΑ, η εμμονή της κυβέρνησης Μπάιντεν στην υποστήριξη της επιχείρησης γενοκτονίας του Ισραήλ έχει οδηγήσει σε συλλαλητήρια που συγκεντρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλη τη χώρα, καταλήψεις σε πανεπιστήμια, λιμάνια, κυβερνεία, σιδηροδρομικούς σταθμούς, συνεχείς παρενοχλήσεις του ίδιου του Μπάιντεν και των υπουργών του όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Στα συλλαλητήρια και στους ακτιβισμούς κεντρικό ρόλο παίζει ένα μεγάλο κομμάτι της εβραϊκής κοινότητας στις ΗΠΑ, ιδίως της νεολαίας, με συνθήματα «Ποτέ ξανά» και «Όχι στο όνομά μας» που αδυνατεί να ελέγξει το φιλοϊσραηλινό λόμπι. Η αντίθεση στη στήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ φαίνεται και στα γκάλοπ όπου σε ποσοστά που φτάνουν κοντά στο 70% οι πολίτες στις ΗΠΑ υποστηρίζουν την κατάπαυση του πυρός. Όπως έγραφε τέλη Γενάρη, ο Νίκος Λούντος στην Εργατική Αλληλεγγύη:
«Το αντιπολεμικό κίνημα αντί να κουραστεί, αποκτάει ακόμη μεγαλύτερο βάρος.Το μήνυμα έφτασε μέσα στην τελετή απονομής των Γκράμι στο Λος Άντζελες, όπου η Άνι Λένοξ έκλεισε την εμφάνισή της καλώντας να σταματήσει ο πόλεμος στη Γάζα. Ο Μπάιντεν σε κάθε προεκλογική του εμφάνιση διακόπτεται πάντα και παντού από αγωνιστές που τον φωνάζουν “Genocide Joe”, Τζο της Γενοκτονίας. Το αμερικάνικο πολιτικό σύστημα δεν φανταζόταν ότι θα πηγαίνει προς τις εκλογές του φθινοπώρου με την Παλαιστίνη να παίζει τέτοιο κεντρικό ρόλο».
Η συγκλονιστική αυτοπυρπόληση του σμηνία Ααρόν Μπούσνελ έξω από την ισραηλινή πρεσβεία δείχνει πόσο βαθιά φτάνει αυτό το κίνημα.
Στη Βρετανία όπου έχουν σημειωθεί τα μεγαλύτερα συλλαλητήρια, τουλάχιστον όσον αφορά στον δυτικό κόσμο, η πίεση έχει μεταφραστεί σε πολιτική κρίση που εκφράστηκε με απολύσεις υπουργών από την κυβέρνηση Σούνακ και κρίση στο εσωτερικό του Εργατικού Κόμματος. Άλλες κυβερνήσεις όπως της Ισπανίας ή του Βελγίου έχουν αναγκαστεί να κρατήσουν αποστάσεις από το Ισραήλ που στην περίπτωση της πρώτης ανακάλεσε τους πρεσβευτές του. Αν τώρα πάμε στη Λατινική Αμερική, τη Νοτιοανατολική Ασία και την Αφρική, η απομόνωση του Ισραήλ και των ΗΠΑ, είναι ακόμη μεγαλύτερη.
Αυτό φάνηκε με περίτρανο τρόπο και στις ψηφοφορίες στον ΟΗΕ για κατάπαυση του πυρός, όπου οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους είναι μικρή μειοψηφία. Και βέβαια από την παραπομπή του Ισραήλ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης μετά από προσφυγή της Νότιας Αφρικής. Η διεθνής απομόνωση του Ισραήλ όλο και μεγαλώνει. Όπως είπε ο Εβραίος αντισιωνιστής ιστορικός Ιλάν Παπέ: «εισερχόμαστε σε μια νέα περίοδο με μετατόπιση της πίεσης από την κοινωνία προς τις κυβερνήσεις».
Η συνέλευση του ΟΗΕ και το Διεθνές Δικαστήριο δεν μπορεί να σταματήσει στην πράξη το Ισραήλ και τους συμμάχους του από τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττουν στην Παλαιστίνη. Αλλά δείχνουν την τεράστια δύναμη της αντίστασης στην Γάζα και στην Δυτική Όχθη και την τεράστια δύναμη της αλληλεγγύης στον υπόλοιπο κόσμο.
Η κλιμάκωση και ο συντονισμός τους μπορούν να στριμώξουν ακόμη περισσότερο τις κυβερνήσεις προκαλώντας κρίση και ρήγματα στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και τη στήριξή του στο Ισραήλ.
Ελληνική εμπλοκή
Στην Ελλάδα αυτή η κλιμάκωση έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία καθώς χάρη στην πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχει εξελιχθεί στον πιο πιστό σύμμαχο του Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο: Από την πρώτη στιγμή υποστήριξε το «δικαίωμα αυτοάμυνας» του Ισραήλ Καταδίκασε την παλαιστινιακή αντίσταση σαν «τρομοκράτες». Κέρδισε τις ευχαριστίες του Μπλίνκεν γιατί συνεχίζει να στηρίζει τον Άξονα Ελλάδα-Κύπρου-Ισράηλ και τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ –με τελευταίο επεισόδιο την πρόσκληση του νέου αρχηγού ΓΕΕΘΑ στον αρχηγό στρατού του Ισραήλ να επισκεφθεί την Ελλάδα, λίγο πριν ξεκινήσει τη χερσαία επίθεση στην Ράφα.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμπλέκεται όλο και πιο ενεργά στην κλιμάκωση του πολέμου σε όλη τη Μέση Ανατολή: Στέλνοντας φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα (απέπλευσε μέσα στη νύχτα της 26/2 για να αποφύγει τις αντιδράσεις) εναντίον των Χούθι στην Υεμένη. Παίρνοντας την «αρχηγία» της ευρωπαϊκής επιχείρησης «aspides» και ορίζοντας σαν στρατηγείο της τη Λάρισα συμμετέχοντας ταυτόχρονα και στη νατοϊκή «prosperity guardian». Έχοντας στείλει μια συστοιχία Πάτριοτ να σταθμεύει στη Σαουδική Αραβία. Έχοντας στείλει ήδη δύο πολεμικά πλοία να περιπολούν μαζί με τα αμερικάνικα στην Ανατολική Μεσόγειο. Και έχοντας μετατρέψει ολόκληρη τη χώρα από την Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη σε βάση για τον νατοϊκό στόλο, στρατό και αεροπορία, είτε αυτό αφορά τη Μέση Ανατολή είτε την Ουκρανία.
Προκειμένου να συμμετέχει όλο και πιο ενεργά σε αυτές τις εξορμήσεις σπαταλά υπέρογκα ποσά δεκάδων δις ευρώ για F35, νέες φρεγάτες και πλήθος άλλων οπλικών συστημάτων την ώρα που για τους εργάτες, τους αγρότες, τους συνταξιούχους και τη νεολαία της χώρας επιφυλάσσει μόνο λιτότητα γιατί τάχα δεν αντέχει η «δημοσιονομική πολιτική».
Για ένα ισχυρό αντιπολεμικό κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ήδη το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και το αντιπολεμικό κίνημα έχουν την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας, όπως φαίνεται άλλωστε και στις δημοσκοπήσεις αλλά και στο δρόμο. Και οι συνδέσεις έχουν αρχίσει να γίνονται. Οι παλαιστινιακές σημαίες είναι παρούσες στις φοιτητικές διαδηλώσεις, είναι παρούσες στα εργατικά συλλαλητήρια, αλλά και στις κινητοποιήσεις των αγροτών. Το ίδιο και τα συνθήματα που λένε λεφτά για την Παιδεία, την Υγεία, την αγροτιά και όχι για φρεγάτες.
Αλλά έχοντας μπει σε μια νέα περίοδο διαρκούς πολεμικής κατάστασης αυτό δεν φτάνει. Χρειάζεται ένα μέτωπο διαρκείας, οργανωμένο σε επιτροπές σε γειτονιές, σε σχολές, σχολεία και χώρους δουλειάς, που να ενημερώνουν, να οργανώνουν εκδηλώσεις, δράσεις, ακτιβισμούς, καμπάνιες ενάντια στον ελληνοϊσραηλινό άξονα. Απαιτώντας να σταματήσει η υποστήριξη στο Ισραήλ και κάθε εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, να κλείσουν οι βάσεις, να βγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, να παγώσουν οι εξοπλισμοί.
Αυτή είναι η εμπειρία που έρχεται από το διεθνές κίνημα, από τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες όπου το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη είναι πανταχού παρόν και αυτή είναι η προσπάθεια που κάνει εδώ η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο-Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη. Το κέρδισμα των συνδικάτων σε αυτήν την προοπτική παίζει τεράστιο ρόλο. Είναι ανάγκη κάθε συνδικάτο να υιοθετήσει αυτά τα αιτήματα και σε κάθε χώρο δουλειάς να δημιουργηθούν αντιπολεμικές επιτροπές που θα εξασφαλίζουν ότι η αλληλεγγύη δεν θα σταματάει στα ψηφίσματα.
Οι συνδέσεις είναι πολλές και ο ρόλος των εργαζομένων κομβικός: Στα λιμάνια, στις μεταφορές, στον τουρισμό, στα ξενοδοχεία, στις κατασκευαστικές και όπου αλλού εστιάζεται ένα μεγάλο μέρος των επιχειρηματικών σχέσεων με το Ισραήλ. Στα πανεπιστήμια, στους δήμους και το Δημόσιο που πραγματοποιούν συνεργασίες με ισραηλινά πανεπιστήμια, επιχειρήσεις και την ίδια την ισραηλινή κυβέρνηση. Στα σχολεία που μαθητές και εκπαιδευτικοί δεν αντέχουν να βλέπουν να ξεκληρίζουν τους συμμαθητές τους στην Γάζα. Στα νοσοκομεία οργανώνοντας καμπάνιες συμπαράστασης στους υγειονομικούς της Γάζας. Στα ΜΜΕ αντίστοιχα για τους δημοσιογράφους της Γάζας –αλλά και για την κάλυψη των γεγονότων εδώ. Στον χώρο των τεχνών αξιοποιώντας τους εργάτες της Τέχνης που μπορούν να ευαισθητοποιήσουν πιο πλατιά ακροατήρια. Στις σκανδιναβικές χώρες έχει αναπτυχθεί ένα τεράστιο κίνημα από τα σωματεία των μουσικών που με χιλιάδες υπογραφές τάσσονται ενάντια στη συμμετοχή του Ισραήλ στη γιουροβίζιον.
Στους ναυτεργάτες που εργάζονται στα πλοία που παίρνουν εντολές από τους εφοπλιστές να περνάνε μέσα από τις εμπόλεμες ζώνες. Στο πολιτικό προσωπικό στους ναυστάθμους και άλλες υπηρεσίες του υπουργείου Άμυνας που εμπλέκονται στους πολεμικούς σχεδιασμούς. Στις νατοϊκές βάσεις και σε όλους τους χώρους εργασίας που καλύπτουν τις ανάγκες τους, τις πόλεις και τις γειτονιές που τις περιβάλλουν. Στους ναύτες και τους φαντάρους, εφέδρους και μόνιμους, που καλούνται να στελεχώσουν τη συμμετοχή σε όλα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια –και ήδη στέλνουν επιστολές με τις οποίες τα καταγγέλλουν.
Η ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη που εφαρμόζει όλες αυτές τις πολιτικές θα μπορούσε να σφραγίσει με τον καλύτερο τρόπο την καταδίκη τους και να σηκώσει μια αλλαγή πλεύσης σε όλους τους τομείς, δίνοντας την καλύτερη βοήθεια στον αγώνα των Παλαιστινίων.
Ταυτόχρονα χρειάζεται να προχωρήσει η συζήτηση μέσα στο κίνημα και στην Αριστερά για την προοπτική στην ίδια την Παλαιστίνη. Ότι είμαστε ενάντια στην εθνοκάθαρση και τη γενοκτονία στη Γάζα και με την Παλαιστινιακή αντίσταση χωρίς «ναι μεν αλλά». Ότι όλα τα κόμματα της Αριστεράς θα πρέπει να απορίψουν και όχι να αποδέχονται την υποκριτική «λύση» των «δύο κρατών» που στηρίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη ακολουθώντας τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ.
Γιατί η μόνη δίκαιη λύση στην Παλαιστίνη είναι το γκρέμισμα του ρατσιστικού κράτους εποίκων-κράτους τρομοκράτη που έστησαν οι σιωνιστές με την υποστήριξη των ιμπεριαλιστών στην περιοχή –και τώρα μεθοδεύει να ολοκληρώσει τη δουλειά που άφησε «μισή» με τη Νάκμπα.
«Για μια Παλαιστίνη Ελεύθερη από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο, μια Παλαιστίνη δημοκρατική χωρίς νόμους απαρτχάιντ, πολυπολιτισμική και πολυθρησκευτική, με το δικαίωμα στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες από το 1948 μέχρι σήμερα να επιστρέψουν στη γη τους» όπως αναφέρει στη διακήρυξή της η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο-Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη. «Και η δύναμη για το πετύχουμε βρίσκεται στην ενωμένη Παλαιστινιακή Αντίσταση που συνεχίζει να μάχεται στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, στο “αραβικό πεζοδρόμιο” και στο παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης που βγαίνει κατά εκατομμύρια στους δρόμους».