Απεργιακή 1 Μάη 2024
Σκληρές μάχες στους δρόμους, στις απεργίες, στις σχολές και στις κάλπες είναι ο δρόμος για τη νίκη, υποστηρίζει η Μαρία Στύλλου.
Ένα μήνα πριν τις Ευρωεκλογές, με βούλευμα του Συμβούλιου Πλημμελειοδικών της Λαμίας, αποφυλακίζεται ο Μιχαλολιάκος. Ο Μιχαλολιάκος δεν είναι απλά και μόνο ένας φασίστας, είναι ο αρχηγός των ταγμάτων εφόδου που δολοφόνησαν τον Σαχζάτ Λουκμάν και τον Παύλο Φύσσα, ο επικεφαλής της Χρυσής Αυγής, της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης που ευθύνεται για επιθέσεις σε μετανάστες και πρόσφυγες, σε συνδικαλιστές και νεολαίους.
Η δίκη της Χρυσής Αυγής κράτησε πέντε χρόνια, από τον Απρίλη του 2015 μέχρι τον Οκτώβρη του 2020, και κατάληξε σε καταδίκη του Μιχαλολιάκου με απόφαση να πάει στη φυλακή για 13 χρόνια και 6 μήνες. Κι όμως, μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Μιχαλολιάκος αποφυλακίζεται! Πρόκειται για μεγάλη πρόκληση. Όπως τονίζει με ανακοίνωσή της η ΚΕΕΡΦΑ:
«Η καταδίκη του Μιχαλολιάκου αναιρείται προκλητικά, όταν είναι γνωστό ότι στη δίκη που διεξάγεται στο Εφετείο θα εξεταστεί η αύξηση της ποινής του σε 15 χρόνια. Η αποφυλάκιση λόγω έκτισης μέρους της ποινής δεν είναι υποχρεωτική. Στην πραγματικότητα, ο Μιχαλολιάκος εξακολούθησε να ηγείται της Χρυσής Αυγής η οποία δεν σταμάτησε ποτέ να οργανώνει επιθέσεις, όπως στην Θεσσαλονίκη, με ανοικτά ακόμη και γραφεία-ορμητήρια. Η Χρυσή Αυγή και τα μέλη της και με την “κουκούλα” άλλων ονομάτων έχουν προχωρήσει σε επιθέσεις στην Σταυρούπολη, τον Εύοσμο, το Ν.Ηράκλειο».1
Το δρόμο για αυτήν την πρόκληση τον άνοιξε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ο Μητσοτάκης πηγαίνει προς τις Ευρωεκλογές οργανώνοντας συστηματικά ανοίγματα προς την ακροδεξιά. Ο Βορίδης, ο υπουργός-γέφυρα με την ακροδεξιά, αναβαθμίστηκε με την ένταξή του στο στενό πρωθυπουργικό επιτελείο στου Μαξίμου. Ο Φρέντι Μπελέρης, ιστορικό στέλεχος της προβοκατόρικης δράσης της ΜΑΒΗ και λάβαρο της εθνικιστικής εκστρατείας κατά της Αλβανίας, μπήκε στο Ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας. Ένα ψηφοδέλτιο όπου οι υποψήφιοι/ες συναγωνίζονται για το ποιος ή ποια φωνάζει πιο δυνατά το σύνθημα «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια».
Είναι η προεκλογική εκστρατεία μιας κυβέρνησης πολιορκημένης από τη μαζική οργή, ενός επιτελείου που υπολογίζει ότι θα ανακόψει τον κατήφορο στα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας αξιοποιώντας κινήσεις όπως τη διάλυση των Σπαρτιατών ταυτόχρονα με την αποφυλάκιση του Μιχαλολιάκου, για να τραβήξει ψηφοφόρους από το κόμμα του Βελόπουλου και από τη Νίκη. Στην ίδια συλλογιστική εντάσσονται και οι αγκαλιές του Μητσοτάκη με τον αρχιεπίσκοπο ώστε να βοηθήσει η Εκκλησία στην επιστροφή ψηφοφόρων από την ακροδεξιά στη Νέα Δημοκρατία.
Κομμάτι αυτής της εκστρατείας είναι και οι μαύρες δηλώσεις του υφυπουργού Υγείας Βαρτζόπουλου ότι «Όταν κάποιος είναι επιθετικός, είναι επιθετικός επειδή είναι γεννημένος επιθετικός... σε όλη την πανίδα, σε κάθε μορφή εμβίων όντων το αρσενικό είναι πάντοτε επιθετικό... γιατί αυτό είναι το οποίο στη φύση κυνηγάει την τροφή... το θηλυκό είναι για άλλες δουλειές, για να τίκτει... άρα είναι η φύση των πραγμάτων το αρσενικό να είναι το επιθετικό, κατά συνέπεια η έννοια της γυναικοκτονίας πραγματικά έχει μια βιολογική βάση».2
Δεν πρόκειται απλά για κάποιες «αναχρονιστικές» αντιλήψεις, πρόκειται για αναπαραγωγή της επίσημης ιδεολογίας των Ναζί, της ιδεολογίας για τη «βιολογική βάση» με την οποία οργανώθηκαν οι επιθέσεις στους Εβραίους, στους Ρομά, στους ομοφυλόφιλους.
Το αποτέλεσμα τέτοιων κινήσεων δεν είναι η επανασυσπείρωση της ακροδεξιάς στη Νέα Δημοκρατία, αλλά αντίθετα η «κανονικοποίηση» της ακροδεξιάς, η ενσωμάτωση της ατζέντας της στην κυβερνητική πολιτική, γεγονός που της δίνει αέρα να μεγαλώνει την επιρροή της. Αυτό έχει αποδειχθεί τα προηγούμενα χρόνια και στην Ελλάδα και διεθνώς.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έκανε επίσημη πολιτική τον ρατσισμό με το κλείσιμο των συνόρων, τον φράχτη στον Έβρο και τα pushbacks του Λιμενικού που έφτασαν μέχρι το φριχτό έγκλημα στην Πύλο με τους 600 πνιγμένους πρόσφυγες. Στην μεγάλη πυρκαγιά που κατάστρεψε το δάσος της Δαδιάς, ο Μητσοτάκης έφτασε να ενοχοποιήσει τους πρόσφυγες που βρέθηκαν καμένοι εκεί. Αυτό που κατάφερε ήταν να νομιμοποιήσει τις παραστρατιωτικές ομάδες ακροδεξιών που βγήκαν να κυνηγούν και να συλλαμβάνουν πρόσφυγες, με τον βουλευτή Παπαδάκη, της Ελληνικής Λύσης, να καλεί ανοικτά σε ρατσιστικά πογκρόμ στον Έβρο.
Χέρι-χέρι με τον ρατσισμό είναι και ο εθνικισμός. Το «Μακεδονικό» αποτελεί «προνομιακό» ζήτημα για την ακροδεξιά. Η, δήθεν, «προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών» και τα εθνικιστικά συλλαλητήρια του 2018 έδωσαν την δυνατότητα σε όλο το ακροδεξιό και φασιστικό κατακάθι να ξαναεμφανιστεί στο πολιτικό προσκήνιο για να «χύσει δηλητήριο» απέναντι στην Αριστερά και στους εργάτες των Βαλκανίων. Χωρίς, όμως, τη μαζική εμπλοκή και παρουσία της ΝΔ σε εκείνη την εθνικιστική υστερία, αυτή δεν θα μπορούσε να «περπατήσει» μέσα στη κοινωνία. Η ΝΔ έπαιξε το «χαρτί του εθνικισμού», στη κυριολεξία, «αγκαλιά» με τους υπόδικους χρυσαυγίτες και όλα τα, παλιά και νέα, ακροδεξιά μορφώματα, ανεξάρτητα αν η ίδια, όταν έγινε κυβέρνηση, έκανε «κωλοτούμπα» αποδεχόμενη αυτό που πραγματικά ήταν η Συμφωνία των Πρεσπών, μία ιμπεριαλιστική κυριαρχία της Ελλάδας πάνω στη Βόρεια Μακεδονία με αντάλλαγμα την είσοδό της στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν οι εθνικιστικές εκστρατείες απέναντι στην Τουρκία και στην Αλβανία.
Όλα αυτά έπαιξαν ρόλο για να φτάσουν στις εκλογές του Ιούνη η ακροδεξιά και οι φασίστες να πάρουν, συνολικά, 725.505 ψήφους και ποσοστό 13,92%. Τρία κόμματα μπήκαν στην Βουλή. Οι Σπαρτιάτες με 4,63% και 12 βουλευτές, η Ελληνική Λύση με 4,44% και 12 βουλευτές και η Νίκη με 3,69% και 10 βουλευτές.3
Ο Μητσοτάκης επισημοποίησε με τον πιο προκλητικό τρόπο τη νομιμοποίηση της συνεργασίας με φασίστες, όταν υποδέχθηκε στην Αθήνα την Μελόνι τον περασμένο Σεπτέμβρη. Η Εργατική Αλληλεγγύη προειδοποιούσε:
«Η υποδοχή της Μελόνι στην Αθήνα από τον Μητσοτάκη είναι μια προκλητική, ανοιχτή επιβεβαίωση για τη συνεργασία της Νέας Δημοκρατίας με τους φασίστες. Η Μελόνι και το κόμμα της είναι οι απευθείας κληρονόμοι του φασιστικού κόμματος του Μουσολίνι. Ποτέ δεν αποκήρυξαν το παρελθόν τους, ούτε το προπολεμικό φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, ούτε τα εγκλήματα των φασιστών στη μεταπολεμική Ιταλία. Πίσω από τον κοινοβουλευτικό μανδύα κρύβονται ακόμη οι δολοφόνοι που οργάνωσαν τις φασιστικές προκλήσεις στη Μπολόνια και στο Μιλάνο ενάντια στο κίνημα του ιταλικού «Καυτού φθινόπωρου». Και σήμερα, σαν κυβέρνηση της Ιταλίας πρωτοστατούν στα εγκλήματα σε βάρος προσφύγων και μεταναστών, αλλά και σε βάρος των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ+ και όλης της εργατικής τάξης».4
Με ευθύνη του Μητσοτάκη φτάσαμε σήμερα να δείχνουν οι δημοσκοπήσεις ότι ο Βελόπουλος ανεβαίνει.
Η ακροδεξιά στην ΕΕ
Την ίδια εικόνα δείχνει η διεθνής εμπειρία. Στη Γαλλία σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο Μακρόν μπορεί να δει την πλάτη της Λεπέν στις Ευρωεκλογές. Αυτή η εξέλιξη δεν πέφτει από τον ουρανό. Είναι καρπός των επιλογών του Μακρόν που έφτασε στο σημείο να στηρίζεται στους βουλευτές του κόμματος της Λεπέν για να περάσει από τη Βουλή τον ρατσιστικό νόμο του υπουργού Εσωτερικών, του Νταρμανέν.
«Ένα κύμα αντιρατσιστικής οργής ξέσπασε σε όλη τη Γαλλία ενάντια στο νέο ρατσιστικό νόμο Νταρμανέν που ψηφίστηκε πριν τα Χριστούγεννα με την υποστήριξη των φασιστών της Λεπέν. Ο Ντενί Γκοντάρ από το Marche des Solidarites μίλησε για τις εξελίξεις:
Είδαμε το κόμμα του Μακρόν, τους συντηρητικούς και τους φασίστες να ψηφίζουν όλοι μαζί. Ο Μακρόν είχε κερδίσει την εκλογή του στη βάση ότι θα αποτελούσε ένα «φράγμα» στην επέλαση του φασισμού. Όμως η κυβέρνησή του άνοιξε διάπλατα το δρόμο στους φασίστες με δύο τρόπους.
Ο πρώτος τρόπος είναι ότι έκανε συμμαχία μαζί τους για την ψηφοφορία στο κοινοβούλιο νομιμοποιώντας τους έτσι σε ανώτατο επίπεδο. Ο δεύτερος είναι ότι αποδέχτηκαν τη λεγόμενη «εθνική προτίμηση». Θεσμοθέτησαν ένα νόμο που αντιμετωπίζει τους Γάλλους διαφορετικά από όλους τους μετανάστες -ακόμη και από αυτούς που έχουν χαρτιά και είναι «νόμιμοι». Πρόκειται για μια απροκάλυπτη δομική ανισότητα που έκανε πράξη ένα όνειρο δεκαετιών του φασιστικού Εθνικού Μετώπου και στη συνέχεια του RN. Γι' αυτό η Λεπέν είπε ότι πρόκειται για μια «ιδεολογική νίκη» για το κόμμα της».5
Αντίστοιχα στη Γερμανία, όλες οι δημοσκοπήσεις είναι ανησυχαστικές για την άνοδο του ακροδεξιού AfD. Στις 25 Νοέμβρη 2023 διάσημοι ακροδεξιοί, αντιπρόσωποι του AfD και πλούσιοι συνοδοιπόροι συναντιούνται μαζί. Ο κοινός τους στόχος είναι η αναγκαστική απέλαση ανθρώπων από τη Γερμανία με βάση ένα σύνολο από ρατσιστικά κριτήρια, ανεξάρτητα από το αν έχουν ή δεν έχουν γερμανική υπηκοότητα. Πρόκειται για κίνηση που φέρνει μνήμες από το ναζιστικό παρελθόν. Ωστόσο, πριν από λίγες μόνο ημέρες η κυβέρνηση του Βερολίνου είχε ψηφίσει έναν καινούργιο νόμο που επιτρέπει την άμεση απέλαση των «παράνομων μεταναστών». Αυτή η πολιτική αντί να φράζει, ανοίγει στην πραγματικότητα τον δρόμο στο AfD.6
Η κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς, μια συγκυβέρνηση του SPD με τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους, έχει φτάσει στο σημείο να κυνηγάει ανελέητα τους διαδηλωτές που συμπαραστέκονται στον αγώνα των Παλαιστίνιων, φτάνοντας ακόμα και να στείλει την αστυνομία να διαλύσει ένα συνέδριο αλληλεγγύης.7
Οι συστημικές ρίζες αυτού του κατήφορου πάνε πιο βαθιά. Από το 2008 μέχρι σήμερα, οι κυβερνήσεις έχουν φορτώσει το κόστος της οικονομικής κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης. Όχι μόνο στην υπερχρεωμένη Ελλάδα, αλλά στα ίδια τα κέντρα του παγκόσμιου καπιταλισμού. Στις ΗΠΑ, για πρώτη φορά στην ιστορία οι δισεκατομμυριούχοι έχουν χαμηλότερο ποσοστό φορολόγησης από τους απλούς εργαζόμενους αμερικανούς.8
Οι ίδιες κυβερνήσεις που προκαλούν την οργή του κόσμου με αυτό το κοινωνικό χάσμα, προσπαθούν να την αποπροσανατολίσουν παίζοντας το χαρτί της ισλαμοφοβίας. Στηρίζουν τη γενοκτονία που έχει εξαπολύσει το Ισραήλ στη Γάζα με το ψέμα ότι πρόκειται για δικαιολογημένη «αυτοάμυνα απέναντι σε ισλαμοφασίστες». Αυτό είναι βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς και των φασιστών που μιλάνε για «ισλαμική απειλή» μέσα στην Ευρώπη στοχοποιώντας τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Φοιτητικές καταλήψεις
“Λευτεριά στην Παλαιστίνη”
Είναι, λοιπόν, αναγκαίο να συνδυάσουμε τον αγώνα ενάντια στην απειλητική άνοδο της ακροδεξιάς με τον αγώνα ενάντια στις κυβερνήσεις που διαχειρίζονται αυτό το σύστημα και τροφοδοτούν τη φασιστική απειλή. Όπως τονίζει η κοινή διακήρυξη των οργανώσεων της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης, όπου ανήκει και το ΣΕΚ:
«Η ακροδεξιά και η ευρύτερη ρατσιστική επίθεση πρέπει να πολεμηθούν αμείλικτα και σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κλίμακα. Δεδομένου ότι η μεγαλύτερη πρόοδός τους πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια εκλογών, πρέπει να αμφισβητηθούν και εκεί. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να στηρίξουμε τα κεντροαριστερά κόμματα που έχουν ταυτόχρονα ακολουθήσει νεοφιλελεύθερες πολιτικές και έχουν αποπειραθεί να κατευνάσουν την ακροδεξιά η οποία επιστρατεύει τον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό για να αμφισβητήσει δημαγωγικά αυτές τις πολιτικές. Στις επερχόμενες εκλογές, για παράδειγμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καλούμε σε ψήφο για τα ψηφοδέλτια ή τους υποψηφίους που αντιτίθενται στη λιτότητα, τον ρατσισμό και τον πόλεμο και οικοδομούν την αλληλεγγύη με το λαό της Παλαιστίνης.
Όμως, πολύ πιο σημαντικός από αυτό το εκλογικό πεδίο είναι ο αγώνας στους δρόμους και στους χώρους εργασίας. Εργαζόμαστε για να οργανώσουμε μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στους οργανωμένους φασίστες, επιδιώκοντας να ενωθούμε με τα συνδικάτα, με πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς και με συλλογικότητες στις γειτονιές για να εμποδίσουμε φασιστικές επιθέσεις και πορείες. Επιδιώκουμε να οικοδομήσουμε τα ευρύτερα δυνατά μαζικά κινήματα που ενώνουν όλους όσους αντιτίθενται στον ρατσισμό και υποστηρίζουν την αλληλεγγύη προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Οι ρίζες του ρατσισμού και του φασισμού βρίσκονται βαθιά στο καπιταλιστικό σύστημα, η κρίση του οποίου τροφοδοτεί την άνοδο της ακροδεξιάς. Ως Τάση αγωνιζόμαστε για τη διεθνή σοσιαλιστική επανάσταση που απαιτείται για να απαλλαγεί ο κόσμος από τον καπιταλισμό και όλα τα δεινά που φέρνει, και για να επιτευχθεί δικαιοσύνη για όλους στη βάση της πραγματικής δημοκρατίας από τα κάτω. Το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη - που εκφράζεται στις συγκλονιστικές φοιτητικές διαδηλώσεις στις ΗΠΑ- δείχνει το δρόμο προς το είδος της αντιιμπεριαλιστικής και αντιρατσιστικής Αριστεράς που πρέπει να οικοδομήσουμε».9
Αυτός ο προσανατολισμός είναι ρεαλιστικός, γιατί υπάρχουν οι αντιστάσεις και η δύναμη της εργατικής τάξης που μπορεί να τσακίσει τις επιθέσεις.
Σε διεθνή κλίμακα, το πιο άμεσο παράδειγμα είναι το κύμα καταλήψεων στα πανεπιστήμια σε αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη. Είναι ένα κίνημα που ακόμη και τα περισσότερα ΜΜΕ φτάνουν να παραδέχονται ότι θυμίζει το μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στην επίθεση των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και το ρόλο που έπαιξε για τον παγκόσμιο ξεσηκωμό του Μάη 68.
Το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη παίρνει τη μορφή χιονοστιβάδας στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ με καταλήψεις, διαδηλώσεις, κατασκηνώσεις, απεργίες πείνας. Οι φοιτητές/ριες απαιτούν σταμάτημα της γενοκτονίας, κατάπαυση του πυρός, να σταματήσει η υποστήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ, ζητάνε από τα ιδρύματά τους να αποεπενδύσουν από επιχειρήσεις που υποστηρίζουν ή δραστηριοποιούνται στο Ισραήλ, και να διακόψουν ακαδημαϊκά προγράμματα με ισραηλινά ιδρύματα.
Την Πέμπτη 18/4, η αστυνομία, μετά από πρόσκληση της πρυτανείας, εισέβαλλε στο πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη συλλαμβάνοντας περισσότερα από 100 άτομα που αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τον καταυλισμό διαμαρτυρίας υπέρ των Παλαιστινίων. Κάτι ανάλογο είχε να συμβεί στο Κολούμπια από τις διαδηλώσεις του 1968 κατά του πολέμου του Βιετνάμ.10
Μια βδομάδα αργότερα, οι κινητοποιήσεις πήραν μεγαλύτερες διαστάσεις: «’Ευχαριστούμε τους Αμερικανούς φοιτητές για την υποστήριξη στη Γάζα’. ‘Ευχαριστούμε, φοιτητές του Κολούμπια’. Tα γραμμένα με σπρέι συνθήματα πάνω στα αντίσκηνα των Παλαιστίνιων προσφύγων στην Ράφα είναι ένα ακόμη σημάδι της τεράστιας δύναμης του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Και η αλληλεγγύη δεν κάνει ούτε βήμα πίσω -παρά την κλιμάκωση της αστυνομικής καταστολής καθ’ όλη την περασμένη εβδομάδα σε δεκάδες πανεπιστήμια των ΗΠΑ.
Δεν υπήρξε ούτε ένα πανεπιστήμιο στο οποίο να εισέβαλε η αστυνομία και την επόμενη μέρα να μην ακολούθησε νέα, ακόμη πιο μαζική και αποφασισμένη, κατασκήνωση ή κατάληψη κτιρίου από τους φοιτητές. Αντιθέτως, οι διαμαρτυρίες εξαπλώνονται σε όλο και περισσότερα πανεπιστήμια, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά σε όλο τον κόσμο».11
Οι καταλήψεις απλώθηκαν σε πάνω από 120 σημεία σε πανεπιστημιουπόλεις στις ΗΠΑ, ενώ παράλληλα ξεκίνησαν δράσεις στον Καναδά, στη Βρετανία, στη Γαλλία. Στο Λος Άντζελες, το UCLA έγινε πεδίο μάχης με τους φοιτητές να υπερασπίζονται την κατάληψη από την άγρια επίθεση της αστυνομίας. Στο Παρίσι μπήκαν σε δράση οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της Σορβόνης. Στη Βρετανία οι δράσεις απλώνονται πέρα από το Λονδίνο, στο Λιντς, στο Νιουκάσλ.12
Εδώ, την Παρασκευή 26/4 εκατοντάδες φοιτητές/ριες με τους συλλόγους τους διαδήλωσαν στην Αμερικάνικη Πρεσβεία στην Αθήνα με χαρακτηριστικά συνθήματα τα "Με καταλήψεις και απεργία να σπάσουμε τη στήριξη στη γενοκτονία", "Από τη Γάζα ως την Αμερική – Παγκόσμια αντίσταση αντιπολεμική", "Κολούμπια – Αθήνα αγώνας κοινός για να τσακιστεί ο σιωνισμός" και "Λευτεριά στην Παλαιστίνη".
Οι φοιτητές/τριες του ΣΕΚ στις σχολές με ανακοίνωσή τους καλούν σε «Συνελεύσεις-Καταλήψεις-Διαδηλώσεις ενάντια στη γενοκτονία», ενώ τις προηγούμενες ημέρες είχε ανοίξει η μάχη ενάντια στη συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής.13
Το φοιτητικό κίνημα δεν είναι μόνο του. Κάθε άλλο. Μαζικές και οργισμένες ήταν οι κινητοποιήσεις ενάντια στη γυναικοκτονία που έγινε μπροστά στο αστυνομικό τμήμα στους Άγιους Ανάργυρους:
Ενάντια στον σεξισμό
Εκατοντάδες κατέβηκαν στον δρόμο στους Αγίους Αναργύρους την Τρίτη 2 Απρίλη, σε μια οργισμένη διαδήλωση για τη γυναικοκτονία που σημειώθηκε το βράδυ της προηγούμενης μέρας. Η 28χρονη Κυριακή Γρίβα δολοφονήθηκε κυριολεκτικά έξω από το αστυνομικό τμήμα, δίπλα στο φυλάκιο, που είχε πάει για να ζητήσει προστασία. Αντί οι αστυνομικοί να τη συνοδεύσουν σπίτι της με περιπολικό, άφησαν τον γυναικοκτόνο να της επιτεθεί με το που βγήκε από το ΑΤ.
Η συγκέντρωση ξεκίνησε στην πλατεία των Αγίων Αναργύρων. Τον λόγο πήρε η Αργυρή Ερωτοκρίτου εκ μέρους της Κίνησης για την Απεργιακή 8 Μάρτη. «Είμαστε οργισμένες και οργισμένοι με μια ακόμα γυναικοκτονία, για την οποία υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση της ΝΔ», είπε. «Όπως είναι υπεύθυνη για τις δολοφονίες στα Τέμπη και την Πύλο, ανοίγει τον δρόμο σε κάθε λογής γυναικοκτόνους και βιαστές. Θέλανε τις προηγούμενες μέρες να βγάλουν λάδι τον Μίχο και δεν τους πέρασε. Η μάνα αθωώθηκε και ο Μίχος καταδικάστηκε. Θα μας βρίσκουν μπροστά τους απεργιακά. Ο καλύτερος τρόπος για να προασπίσουμε τις γυναίκες, για να σταματήσουμε τις γυναικοκτονίες και τον σεξισμό, είναι να παλεύουμε απεργιακά απέναντι στην κυβέρνηση και το βάρβαρο σύστημα που γεννά αυτές τις πολιτικές».14
Η βαρβαρότητα της κυβερνητικής πολιτικής ήρθε πολύ χειροπιαστά στην επιφάνεια με την καταγγελία του σωματείου των εργαζόμενων στο νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου»:
«Σοκαρισμένες/οι και οργισμένες/οι είμαστε μετά από ενημέρωση που είχαμε για περιστατικό γυναίκας θύματος βιασμού που προσήλθε πρόσφατα σε εφημερία του νοσοκομείου μας.
Ζήτησε ιατρική βοήθεια καθώς είχε πόνο στην κάτω κοιλιά και κολπική αιμορραγία. Είχε υποστεί βιασμό τρεις ημέρες πριν την προσέλευση της στα επείγοντα.
Μετά από σύσταση των εφημερευόντων επικοινώνησε με την αστυνομία.
Αυτό που ακολούθησε είναι επονείδιστο.
Η ωμή παρέμβαση της αστυνομίας στη διαδικασία της περίθαλψης της, η υποβολή της σε πολύωρη αναμονή σε ένα ΑΤ, για να υποβάλλει κατάθεση, η πλήρης έλλειψη συγκροτημένης περίθαλψης τέτοιων περιστατικών αποδεικνύουν στην πράξη την ακραία σεξιστικη πολιτική του κράτους και της κυβέρνησης απέναντι στις γυναίκες και πολύ περισσότερο στις κακοποιημένες γυναίκες».15
Το «περιπολικό δεν είναι ταξί», λένε η κυβέρνηση και οι μπάτσοι, και το νοσοκομείο δεν είναι νοσοκομείο αλλά ανακριτικό γραφείο για το θύμα του βιασμού.
Απεργιακό κύμα
Το «να παλεύουμε απεργιακά» δεν είναι σχήμα λόγου. Από την αρχή της χρονιάς, παράλληλα με το κίνημα των καταλήψεων ενάντια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστήμιων ξεδιπλώνεται ένα απεργιακό κύμα που παλεύει ενάντια στην ακρίβεια, στις ιδιωτικοποιήσεις και την κυβέρνηση που προσπαθεί να «μπαζώσει» το έγκλημά της στα Τέμπη. Στις μεγάλες απεργίες στις 28 Φλεβάρη και στις 8 Μάρτη ήρθαν να προστεθούν οι απεργίες στις 17 Απρίλη και την Πρωτομαγιά.
Στις 17 Απρίλη είχε προκηρύξει απεργία η ΓΣΕΕ σε αντιπαράθεση με την ΑΔΕΔΥ, η οποία αρνήθηκε να καλέσει στην απεργία. Κι όμως η απεργία μετατράπηκε σε πανεργατική από τα κάτω με επιτυχία:
«Χιλιάδες απεργοί διαδήλωσαν στην πανεργατική απεργία στις 17/4 στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις ενάντια στην κυβέρνηση της ακρίβειας, της φτώχειας και του πολέμου. Η απεργία σταμάτησε τα καράβια, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς νέκρωσαν, χώροι δουλειάς έβαλαν απεργιακό λουκέτο. Δίπλα στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, βρέθηκαν υγειονομικοί, εκπαιδευτικοί και άλλοι εργαζόμενοι του Δημόσιου με αποφάσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων τους αψηφώντας την απόφαση της ΑΔΕΔΥ να μην συμμετέχει στην απεργία. Στον δρόμο κατέβηκαν και οι φοιτητικοί σύλλογοι».16
Την Πρωτομαγιά, η κυβέρνηση είχε προσπαθήσει να αποφύγει την απεργία ορίζοντας ως πρωτομαγιάτικη αργία την Τρίτη του Πάσχα 7 Μάη. Ο ελιγμός απέτυχε. Με τον αέρα της πανεργατικής της 17 Απρίλη, «Χιλιάδες απεργοί διαδήλωσαν στους δρόμους της Αθήνας και όλων των πόλεων στη φετινή πανεργατική απεργία της Πρωτομαγιάς. Μια απεργία σύγκρουσης με την κυβέρνηση του Μητσοτάκη και του συστήματος της φτώχειας, του πολέμου και του ρατσισμού που υπηρετεί.
Δεν πέρασε η υποβάθμιση της Πρωτομαγιάς με την μετακίνηση της αργίας στις 7 Μάη, παρά τη λυσσαλέα προσπάθεια κυβέρνησης και αφεντικών να αποφύγουν ακόμα μία πανεργατική απεργία, 14 μόλις μέρες από την προηγούμενη.
Η απεργία είχε επιτυχία. Μέσα στις μέρες των γιορτών τα καράβια έμεινα αγκυροβολημένα, τα Μέσα Μεταφοράς μπήκαν στον αγώνα με στάσεις εργασίας, κανάλια, σάιτ και ραδιόφωνα σταμάτησαν απεργιακά και αντίστοιχα δεκάδες χώροι δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Στην Αθήνα οι διαδηλωτές γέμισαν τους δρόμους από την Κλαυθμώνος, μέχρι το Σύνταγμα και τα Προπύλαια».17 Και ακολουθεί συνέχεια με προκηρυγμένες απεργίες στα Νοσοκομεία στις 16 Μάη και της ΑΔΕΔΥ στις 21 Μάη. Μια πορεία προς τις Ευρωεκλογές με τον κόσμο να απεργεί βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη.
Στη φυλακή φασίστες και δολοφόνοι
Παράλληλα ξεδιπλώνονται οι κινητοποιήσεις του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος. Η οργή για την αποφυλάκιση του Μιχαλολιάκου συνδυάζεται με την απαίτηση να τιμωρηθούν οι ένοχοι για το έγκλημα στην Πύλο.
Επιζώντες και συγγενείς των θυμάτων του ναυαγίου της Πύλου, δικηγόροι των διασωθέντων και των οικογενειών τους, δημοσιογράφοι, εργαζόμενοι/ες από πολλούς χώρους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, φοιτητές/ριες από μια σειρά σχολές, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, διεθνείς ακτιβιστές, αγωνιστές/ριες του αντιρατσιστικού-αντιφασιστικού κινήματος και της Αριστεράς, έδωσαν το παρών στη σύσκεψη που κάλεσαν την Τρίτη 23 Απρίλη η ΚΕΕΡΦΑ μαζί με την Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδας «Η Ενότητα». Ενόψει της συμπλήρωσης ενός χρόνου από το ναυάγιο με τους 600 νεκρούς, όλοι και όλες ενώνουν τις δυνάμεις τους για να μην συγκαλυφτεί το μεγαλύτερο ρατσιστικό έγκλημα της κυβέρνησης της ΝΔ με τις πλάτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, φορτώνοντάς το σε εννιά επιζώντες με στημένες κατηγορίες,
Μια μεγάλη καμπάνια που έχει συγκεκριμένους σταθμούς. Η σύσκεψη αποφάσισε τις παρακάτω δράσεις:
«Εκδήλωση-συναυλία αλληλεγγύης την Κυριακή 12 Μάη 7μμ στα γήπεδα μπάσκετ στου Ρουφ για την στήριξη της καμπάνιας για δικαιοσύνη στα θύματα της Πύλου.
Κινητοποίηση αλληλεγγύης στην Αθήνα στις 20 Μάη στο Σύνταγμα στις 5μμ. Κινητοποίηση στην Καλαμάτα στις 21 Μάη στη δίκη των εννέα προσφύγων επιζώντων του ναυαγίου της Πύλου.
Μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα στις 14 Ιούνη, ένα χρόνο από το έγκλημα της Πύλου και δράσεις έξω από τις ελληνικές πρεσβείες παντού».18
Ήδη, ετοιμάζονται κινητοποιήσεις έξω από τις πρεσβείες στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στη Βαρσοβία εκείνη τη μέρα.19
Πηγαίνουμε, λοιπόν, προς τις Ευρωεκλογές δίνοντας μάχες, στους δρόμους, στους εργατικούς χώρους, στις σχολές, στις γειτονιές, και ταυτόχρονα θα δώσουμε τη μάχη και στις κάλπες. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία κατέθεσε το ψηφοδέλτιό της και μπαίνει σε αυτόν τον αγώνα με υποψήφιους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή σε όλο το φάσμα των εργατικών και νεολαιίστικων αντιστάσεων. Από τις απεργίες στα Νοσοκομεία μέχρι το αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό κίνημα και από την πάλη ενάντια στον σεξισμό μέχρι τον αγώνα της Παλαιστίνης. Όπως είπε η Σάλμα Σάουα, που συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία εκπροσωπώντας την Παλαιστινιακή Παροικία:
«Έχουμε βρεθεί πολλές φορές μαζί στους δρόμους να διαδηλώνουμε ενάντια στον πόλεμο και για την ελευθερία του Παλαιστινιακού λαού. Όλο αυτό το εξάμηνο οργανώναμε μαζί με την Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο δράσεις για την Παλαιστίνη. Δουλέψαμε μαζί στον αγώνα για την Απεργιακή 8 Μάρτη, στην συγκέντρωση των συνδικάτων τη μέρα της Γυναίκας, στις αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις που κάλεσε η ΚΕΕΡΦΑ, τη Διεθνή Μέρα Δράσης κατά του ρατσισμού στις 16 Μάρτη, βρεθήκαμε μαζί στις απεργίες των συνδικάτων. Έχει σημασία να σταλεί ένα μήνυμα στις ευρωεκλογές για όλα αυτά τα ζητήματα».20
Διαμορφώνονται όλα αυτά τα μέτωπα αντίστασης και δράσης για τον κόσμο που παλεύει, αλλά η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση δεν είναι σε θέση να τα καλύψει. Δεν έχει τελειώσει η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ. Η πραγματικότητα είναι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από ιντερνετικά χάπενινγκς, δεν υπάρχει το παραμικρό σε επίπεδο κινητοποίησης και πολύ περισσότερο προγραμματικής αντιπαράθεσης. Τι λέει η αριστερή αντιπολίτευση πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ; Ανοίγει κανένας τα μεγάλα ζητήματα της αντιπαράθεσης με την ΕΕ της λιτότητας, του ρατσισμού, του πολέμου, των καταστροφών; Όχι είναι η απάντηση. Γι' αυτό διαμορφώνεται ένα ολόκληρο αριστερόστροφο ακροατήριο το οποίο ξεπερνάει τις αυταπάτες για την ΕΕ, τη σιχαίνεται και ψάχνει να συγκρουστεί με αυτήν και την κυβέρνηση, πέρα από την υπάρχουσα κοινοβουλευτική αντιπολίτευση.
Την προεκλογική περίοδο μέχρι τις ευρωεκλογές, ένα μήνα όπου ο κόσμος συζητάει κεντρικά πολιτικά, είναι ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με όλο αυτό τον κόσμο ο οποίος ψάχνει προς τα Αριστερά και να τον κερδίσουμε στην επαναστατική Αριστερά. Απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις η απάντηση είναι κρατικοποιήσεις με εργατικό έλεγχο, απέναντι στην Ευρώπη-φρούριο λέμε να ανοίξουν τα σύνορα. Σε κάθε μέτωπο ουσιαστικά είναι πολύ χειροπιαστές οι απαντήσεις του τι σημαίνει επαναστατική αριστερά. Δεν είναι μόνο το ποιος είναι πιο μαχητικός, που δεν είναι λίγο κι αυτό. Επαναστατική Αριστερά σημαίνει δύναμη, από την οργάνωση των αγώνων εδώ και τώρα μέχρι το πού θέλουμε να φτάσουμε: την προοπτική, το ποια είναι η λύση. Για να πετύχουμε την ήττα και της κυβέρνησης των δολοφόνων και της ακροδεξιάς απειλής και να ανοίξουμε το δρόμο για την συνολική ανατροπή.
Σημειώσεις
1. Να ανακληθεί η απόφαση-σκάνδαλο της αποφυλάκισης του φύρερ της Χρυσής Αυγής Μιχαλολιάκου, https://www.facebook.com/photo?fbid=824451389724789&set=a.462777259225539
2. Εξοργιστικές δηλώσεις Βαρτζόπουλου, Εργατική Αλληλεγγύη Νο1620, 30 Απρίλη 2024, https://ergatiki.gr/article.php?id=35171&issue=1620
3. Γιώργος Ράγκος, Η άνοδος της ακροδεξιάς, Σοσιαλισμός από τα κάτω Νο160, Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 2023, https://socialismfrombelow.gr/article.php?id=1440&issue=160#gsc.tab=0
4. Μητσοτάκης-Μελόνι συνένοχοι, Εργατική Αλληλεγγύη Νο1586, 30 Αυγούστου 2023, https://ergatiki.gr/article.php?id=27841&issue=1586
5. Γαλλία: Κύμα οργής, Εργατική Αλληλεγγύη Νο1604, 10 Γενάρη 2024, https://ergatiki.gr/article.php?id=28456
6. Σωτήρης Κοντογιάννης, Γερμανία: Ο ρατσισμός δεν είναι εναλλακτική, Εργατική Αλληλεγγύη Νο1606, 24 Γενάρη 2024, https://ergatiki.gr/article.php?id=28500
7. Λευτέρης Αραμπατζής, Γερμανία: Οργή ενάντια στις απαγορεύσεις, Εργατική Αλληλεγγύη Νο1618, 16 Απρίλη 2024, https://ergatiki.gr/article.php?id=35102&issue=1618
8. Michael Roberts blog, https://www.facebook.com/photo?fbid=833806682104936&set=a.414452657373676
9. IST statement against the far right, 2 May 2024,https://internationalsocialists.org/public/announcements/ist-statement-against-the-far-right
10. Γιώργος Πίττας, Παλαιστίνη: Οι φοιτητές στις ΗΠΑ δείχνουν τον δρόμο, Εργατική Αλληλεγγύη Νο1619, 24 Απρίλη 2024, https://ergatiki.gr/article.php?id=35130&issue=1619
11. Γιώργος Πίττας, ΗΠΑ: «Τίτλος τιμής η σύλληψη για την Παλαιστίνη», Εργατική Αλληλεγγύη Νο1620, 30 Απρίλη 2024, https://ergatiki.gr/article.php?id=35177&issue=1620
12. Sophie Squire, US pro-Palestine students push back against cops, Socialist Worker, https://socialistworker.co.uk/palestine-2023/us-pro-palestine-students-push-back-against-cops/
13. https://ergatiki.gr/article.php?id=35186&issue=1620
14. Λένα Βερδέ, Στους δρόμους η απάντηση, Εργατική Αλληλεγγύη Νο1617, 10 Απρίλη 2024, https://ergatiki.gr/article.php?id=35075&issue=1617
15. Κίνηση για μια Απεργιακή 8 Μάρτη, https://www.facebook.com/photo?fbid=955112576619346&set=a.495147742615834
16. Μάνος Νικολάου, Η Πανεργατική 17 Απρίλη - Δύναμη για το απεργιακό κίνημα, Εργατική Αλληλεγγύη Νο1619, 24 Απρίλη 2024, https://ergatiki.gr/article.php?id=35140&issue=1619
17. https://sekonline.gr/article.php?id=1595
18. Λένα Βερδέ, Να τιμωρηθούν οι ένοχοι για το έγκλημα στην Πύλο, Εργατική Αλληλεγγύη Νο1620, 30 Απρίλη 2024, https://ergatiki.gr/article.php?id=35180&issue=1620
19. We support the mobilisation in Athens on 20 of May and in Kalamata on 21 May for the trial of the nine refugee survivors of the Pylos shipwreck.We support the call for a demonstration in Athens on 14 June, one year after the crime of Pylos and we call for solidarity actions to be held internationally, where possible outside Greek embassies, over the weekend of 14-16 June. World Against Racism and Fascism, https://worldagainstracism.org/2024/05/03/declaration-pylos-massacre
20. Συνέντευξη: Σάλμα Σάουα - Μαζί για λεύτερη Παλαιστίνη, Εργατική Αλληλεγγύη Νο1618, 16 απρίλη 2024, https://ergatiki.gr/article.php?id=35098&issue=1618