28 Φλεβάρη, πανό της ΚΕΕΡΦΑ στο συλλαλητήριο για το έγκλημα των Τεμπών
Ο εναγκαλισμός με την Ακροδεξιά είναι πια επίσημη πολιτική των ΗΠΑ που υιοθετείται και στην Ευρώπη.
Η πάλη ενάντια στον θεσμικό ρατσισμό των κλειστών συνόρων, που φτάνει σε τεράστια εγκλήματα όπως της Πύλου, αποτελεί επείγουσα προτεραιότητα για την Αριστερά.
Γράφει ο Γιώργος Πίττας.
Μέσα σε ένα μήνα από την ορκωμοσία Τραμπ είδαμε τον Έλον Μασκ να χαιρετάει ναζιστικά πανηγυρίζοντας την εκλογική του νίκη. Είδαμε να ψηφίζονται νόμοι για παράδοση του ελέγχου των συνόρων των ΗΠΑ στο στρατό, απαγόρευση του ασύλου, μαζικές απελάσεις και άρνηση της απόδοσης αμερικάνικης ιθαγένειας στα παιδιά που γεννιούνται σε αμερικάνικο έδαφος.
Είδαμε τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς να μην καταδέχεται να συναντηθεί με τον Σολτς στην Γερμανία αλλά να συναντιέται με την Άλις Βάιντελ του ναζιστικού-ακροδεξιού AfD. Και μιλώντας στους ευρωπαίους ηγέτες στο Μόναχο να καταγγέλλει την πολιτική του «τείχους προστασίας» (που τάχα ακολουθούν) απέναντι στην ακροδεξιά και τον φασισμό λέγοντας: «Η απειλή για την οποία ανησυχώ περισσότερο απέναντι στην Ευρώπη δεν είναι η Ρωσία, δεν είναι η Κίνα, δεν είναι κανένας άλλος εξωτερικός παράγοντας αλλά η απειλή από το εσωτερικό». Αναφερόμενος στους μετανάστες, την Αριστερά και οτιδήποτε έχει να κάνει με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τα τύμπανα του ρατσισμού που βαράνε ο Τραμπ και ο Μασκ κλείνοντας το μάτι στον φασισμό από την καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού αντηχούν πλέον στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο δίνοντας ώθηση στο AfD, την Μελόνι, την Λεπέν, τον Μιλέι, τον Ορμπάν και κάθε ακροδεξιό και φασίστα επί της γης ότι «έρχεται η στιγμή του». Και στέλνοντας το μήνυμα σε κάθε κυβέρνηση ότι πλέον είναι νομιμοποιημένη να εφαρμόσει τον πιο ακραίο ρατσισμό απέναντι στους μετανάστες, τους πρόσφυγες και κάθε μειονότητα.
Μέσα σε αυτό το διεθνές περιβάλλον η Διεθνής Μέρα Δράσης ενάντια στον Ρατσισμό και τον Φασισμό στις 22 Μάρτη έχει φέτος ξεχωριστή σημασία. Από τη μια να ενώσει το τεράστιο αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό κίνημα που βρίσκεται σε εξέλιξη σε όλο τον πλανήτη ώστε τα τύμπανα της αντίστασης να σκεπάσουν τα τύμπανα της αντίδρασης.
Και από την άλλη να δώσει μαζική απάντηση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, την πιο ρατσιστική κυβέρνηση που έχει περάσει από την Ελλάδα και «πρωτοπόρα» στον ρατσιστικό κατήφορο της ΕΕ, ότι η -ακόμη μια- συγκάλυψη που επιχειρεί για το φονικό ναυάγιο της Πύλου δεν θα περάσει και οι ένοχοι θα τιμωρηθούν. Ότι οι πολιτικές των κλειστών συνόρων, των επαναπροωθήσεων, των φραχτών, των μαζικών απελάσεων, των ρατσιστικών δολοφονιών στα αστυνομικά τμήματα θα σταματήσουν. Ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα έχουν δίκαιωμα στο άσυλο και στη νομιμοποίηση και πλήρη εργατικά, ασφαλιστικά, θρησκευτικά, πολιτικά δικαιώματα.
Πρόκειται για μια κεντρική μάχη που δεν αφορά μόνο τους μετανάστες και τους πρόσφυγες αλλά το σύνολο της εργατικής τάξης μιας και ο ρατσισμός και από κοντά και η ισλαμοφοβία έχει εξελιχθεί σε βασικό πολιορκητικό κριό των καπιταλιστών ανά τον κόσμο. Οι Τραμπ και οι Μητσοτάκηδες χρησιμοποιούν το «διαίρει και βασίλευε» για να διασπάσουν την εργατική τάξη και να τσακίσουν τις κατακτήσεις και τις αντιστάσεις της αναζητώντας στους πρόσφυγες και τους μετανάστες τους αποδιοπομπαίους τράγους για να φορτώσουν την οργή που ξεσπάει.
Αυτή τη μάχη που μπορούμε να τη οδηγήσουμε στη νίκη και διεθνώς και στην Ελλάδα.
Μαζική αντίσταση σε Αμερική και Ευρώπη
Η μετωπική επίθεση του Τραμπ έχει στόχο να σπείρει τον φόβο και να πείσει ότι κάθε αντίσταση είναι μάταιη. Αλλά οι εικόνες που έρχονται από τις ΗΠΑ δείχνουν ότι η γραμμή «σοκ και δέος» φέρνει αντίθετα αποτελέσματα. Ξυπνάει ταυτόχρονα τα αντανακλαστικά όλων εκείνων που μπαίνουν στο στόχαστρο προκαλώντας τη μετωπική τους αντίδραση.
Η Χάρις, ο Μπάιντεν και ο Ομπάμα στην τελετή ορκομωσίας κάθησαν σιωπηλοί να ακούνε τον Τραμπ να τους εξευτελίζει. Αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τους μετανάστες, τη μαύρη κοινότητα, το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, τα συνδικάτα, τους ακτιβιστές της κλιματικής αλλαγής, το γυναικείο κίνημα, το κίνημα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ, το απεργιακό κίνημα, τους ανάπηρους, τους αυτόχθονες, τους φοιτητές, την Αριστερά. Οι «μειοψηφίες» στις οποίες επιτίθεται ο Τραμπ είναι η πλειοψηφία του πληθυσμού όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά σε κάθε χώρα.
Τη μέρα της ορκωμοσίας Τραμπ οι διαδηλωτές που κατέβηκαν στην Ουάσιγκτον ξεπερνούσαν τις 20.000 που μάζεψε ο Τραμπ σε ένα κλειστό γήπεδο. Και ο κόσμος που βγαίνει σήμερα στους δρόμους ενάντια στην ρατσιστική επίθεση ήδη ξεπερνά τους ακτιβιστές των κινημάτων. Δεκάδες διαδηλώσεις γίνονται κάθε μέρα στις πόλεις των ΗΠΑ καθώς οι μετανάστες βγαίνουν στο δρόμο με τις οικογένειές τους, έχοντας δίπλα τους τους φίλους τους, τους γειτονές τους που λένε στην αστυνομία θα πρέπει να περάσετε από επάνω μας για να τους πάρετε. Στην Φλόριντα πήραν στον κατόπι τον ίδιο τον Τραμπ όταν έβγαινε από το γκολφ κλαμπ του.
Στα πανεπιστήμια και στους χώρους δουλειάς ο κόσμος προσπαθεί να οργανώσει την αντίσταση. Οργανώσεις μεταναστών κήρυξαν στις 3/2 απεργία για τους μετανάστες που σε διάφορα σημεία σήμανε κλείσιμο μαγαζιών, αποχές από σχολεία και πανεπιστήμια. Μαθητές και φοιτητές βγήκαν στους δρόμους φωνάζοντας «τα σχολεία είναι για μόρφωση, όχι για την αστυνομία». Συνδικάτα παίρνουν θέση κατά των απελάσεων εκδίδοντας οδηγίες για το πώς οι συνδικαλιστές μπορούν να στηρίξουν τους μετανάστες χρησιμοποιώντας προστατευτικούς όρους των συμβάσεων εργασίας, ξεκινώντας εκστρατεία ενάντια σε κάθε απέλαση.
Οι επιθέσεις του Τραμπ αποθρασσύνουν τους ναζί οπαδούς του, που πριν από τέσσερα χρόνια μπούκαραν στο Καπιτώλιο. Σε μια «μαύρη» γειτονιά του Σινσινάτι, λιγοστοί νεοναζί κρέμασαν αγκυλωτούς σταυρούς και πανό υπέρ της «Λευκής Αμερικής» σε μια γέφυρα. Η αστυνομία επέτρεψε τη συγκέντρωση χαρακτηρίζοντάς την νόμιμη. Αλλά λίγο μετά οι νεοναζί τράπηκαν σε φυγή και οι σημαίες τους κάηκαν από μια αυθόρμητη διαδήλωση της μαύρης κοινότητας.
«Είμαστε εδώ για να παλέψουμε για τους γείτονές μας και να πούμε όχι στις απειλές της κυβέρνησης. Με τον Τραμπ, είμαστε αντιμέτωποι με κάτι μεγαλύτερο. Αλλά αυτό έχει προκαλέσει μεγαλύτερη ενότητα στης γραμμές μας» δήλωσε χαρακτηριστικά στο Socialist Worker η Αμάντα Σταρκς ακτιβίστρια που οργάνωνε την ενημέρωση των μεταναστών για τα δικαιώματά τους στη διαδήλωση στο Ντένβερ. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους χωρίς το Δημοκρατικό Κόμμα να κάνει το παραμικρό για να συγκρουστεί με τον Τραμπ.
Η απειλή είναι διπλή. Οι ρατσιστικές επιθέσεις του Τραμπ από τη μια απειλούν τους μετανάστες, τους μαύρους και μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού και από την άλλη δίνουν τη δυνατότητα να συγκροτηθεί ένα αντιδραστικό φασιστικό κίνημα στους δρόμους. Και δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ.
Ό,τι υσχύει για τους Δημοκρατικούς ισχύει για την μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ. Ιδιαίτερα από το 2016 και μετά, η ΕΕ είναι πολύ «πιο μπροστά» από τις ΗΠΑ στο φονικό κυνήγι των μεταναστών. Ο αριθμός των μεταναστών που έχουν χάσει τη ζωή τους επιχειρώντας να περάσουν τα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού την τελευταία 25ετία, κυμαίνεται από τις 8.000 ως 10.000. Ο αντίστοιχος αριθμός στο πέρασμα της Μεσογείου μόνο από το 2014 μέχρι το 2023, είναι 26.924 (πηγή: ΙΟΜ).
Οι ηγέτες της ΕΕ δεν χρειάζονταν τον Μασκ για να δώσει ώθηση στους φασίστες. Έχουν κάνει ήδη πράξη τον ανοιχτά ρατσιστικό λόγο των φασιστών και της ακροδεξιάς με αποτέλεσμα την άνοδο των τελευταίων, χρησιμοποιούν αφε ιδώς την ισλαμοφοβία απαγορεύοντας τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη για να καλύψουν την στήριξή τους στον γενοκτονικό πόλεμο του Ισραήλ. Όπως πρόσφατα ανέφερε σε συνέντευξή της στην Εργατική Αλληλεγγύη η Κριστίνε Μπούχολτζ:
«Ο καπιταλισμός βρίσκεται σε μια βαθιά παγκόσμια κρίση και στη Γερμανία. Στόχος του CDU και του FDP είναι να αυξήσουν τα κέρδη των επιχειρήσεων, την ανταγωνιστικότητα του γερμανικού κεφαλαίου και να χρηματοδοτήσουν την κούρσα των εξοπλισμών επιτιθέμενοι στην εργατική τάξη. Το SPD και οι Πράσινοι μοιράζονται επίσης αυτούς τους στόχους... Για να αποσπάσουν την προσοχή από την ευθύνη τους για αυτή την πολιτική παίζουν το ρατσιστικό χαρτί με αποτέλεσμα να ανεβαίνει το AfD που απειλεί με μαζικές απελάσεις... Όμως αυτοί που θέλει να απελάσει το AfD είναι γείτονες και συνάδελφοί μας. Αυτή τη στιγμή χιλιάδες απλοί άνθρωποι σε όλη τη χώρα διαδηλώνουν καθημερινά κατά του AfD».
H προεκλογική περίοδος στη Γερμανία σημαδεύτηκε από συλλαλητήρια εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων αλλά και δυναμικές συγκεντρώσεις έξω από τα συνέδρια του AfD. Η καμπάνια Aufstehen Gegen Rassismus καλεί σε μαζικά συλλαλητήρια στις 22 Μάρτη. Όπως αναφέρει στο κάλεσμά της: «Το AfD είναι ο κοινοβουλευτικός βραχίονας του ακροδεξιού τρόμου. Για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία της της Γερμανίας είμαστε αντιμέτωποι με τον κίνδυνο νομιμοποίησης ενός φασιστικού μαζικού κόμματος. Στόχος μας είναι να το απομονώσουμε και να το σταματήσουμε».
Μαζικά αντιφασιστικά συλλαλητήρια γίνονται και στην Αυστρία ενάντια στην προοπτική συγκρότησης κυβέρνησης με τη συμμετοχή των φασιστών. Μερικούς μήνες νωρίτερα στη Γαλλία το 2024 ο αντιφασιστικός ξεσηκωμός εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων ενάντια στην Λεπέν που διεκδικούσε την προεδρία της χώρας ανέκοψε αυτήν την πορεία οδηγώντας ταυτόχρονα σε άνοδο της Αριστεράς. Στην Βρετανία το καλοκαίρι του 2024 ο κόσμος κατέβηκε μαζικά στους δρόμους και σταμάτησε τα ισλαμοφοβικά πογκρόμ των οπαδών του φασίστα Τόμι Ρόμπινσον, έτερου «προτεζέ» του Έλον Μασκ.
Στην Αργεντινή, η «σταυροφορία» του ακροδεξιού πρόεδρου Μιλέι ενάντια στους “προνομιούχους”, δηλαδή τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τα τρανς άτομα, βρέθηκε αντιμέτωπη την 1η Φλεβάρη με μια πορεία ομοφυλόφιλης περηφάνειας που μετατράπηκε σε ογκώδη αντικυβερνητική διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, με την Αριστερά και τα συνδικάτα να στέκονται δίπλα στα ΛΟΑΤΚΙ.
Και στην Ελλάδα
Εδώ, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε την περασμένη χρονιά την πρώτη της μεγάλη ήττα. Πέρσι τέτοιον καιρό από τις στήλες του περιοδικού γράφαμε ότι η μάχη ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος της Πύλου έχει δύο σταθμούς: να αθωωθούν οι εννιά Αιγύπτιοι στους οποίους τα δικαστήρια και ο ίδιος ο Μητσοτάκης στις συνεντεύξεις του λίγο μετά το ναυάγιο πήγε να φορτώσει το έγκλημα. Και να φτάσουν κατηγορούμενοι στα δικαστήρια οι πραγματικοί υπεύθυνοι.
Σήμερα ο ένας από τους δύο στόχους έχει ήδη επιτευχθεί. Οι «εννέα της Πύλου» αθωώθηκαν πανηγυρικά κάτω από την συνεχή πίεση του κινήματος αλληλεγγύης τον περσινό Μάη στην Καλαμάτα, όπου σωματεία, η ΚΕΕΡΦΑ και αντιρατσιστικές οργανώσεις, κοινότητες μεταναστών, τα κόμματα της Αριστεράς, έδωσαν ενωτικά το παρών με μαζική συγκέντρωση. Ο δεύτερος και μεγαλύτερος στόχος να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι είναι μπροστά μας. Και -όπως και στην περίπτωση της εγκληματικής συμμορίας της Χ.Α. και ακόμη περισσότερο μιας κι εδώ μιλάμε για το ίδιο το κράτος και την ΕΕ- ο δρόμος για τη δικαίωση των θυμάτων και των επιζώντων θα είναι μακρύς και γεμάτος εμπόδια – που το αντιρατσιστικό κίνημα μπορεί να υπερνικήσει.
Το πρώτο κρατούμενο είναι ότι η συνεχής κινητοποίηση, ντόπια και διεθνής, δεν επιτρέπει να «κλείσει» συνοπτικά η υπόθεση όπως συνέβαινε παλαιότερα με παρόμοια εγκλήματα που κατέληγαν στο αρχείο – όπως το ρατσιστικό έγκλημα στο Φαρμακονήσι, που οδήγησε τελικά στην καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Τον Δεκέμβρη του 2024 φτάσαμε στην περάτωση της προκαταρκτικής εξέτασης από την εισαγγελέα του Ναυτοδικείου Πειραιά για το ναυάγιο της Πύλου. Αλλά αυτή ήταν ελλιπής και ως προς την αναζήτηση ευθυνών προς τους υψηλά ιστάμενους και ως προς τα αποδεικτικά στοιχεία που συνέλεξε κατήγγειλε η Πρωτοβουλία Δικηγόρων και Νομικών για το ναυάγιο της Πύλου.
Οι δικηγόροι που εκπροσωπούν τους επιζώντες και τους συγγενείς των θυμάτων του ναυαγίου της Πύλου κατέθεσαν αίτημα ζητώντας την «άσκηση ποινικής δίωξης και την διερεύνηση και απόδοση ευθυνών στα αρμόδια στελέχη του Εθνικού Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (ΕΚΣΕΔ), του Κέντρου Επιχειρήσεων (ΚΕΠΙΧ) και στους υπεύθυνους ανώτερων ιεραρχικά ή εποπτευουσών διευθύνσεων και οργάνων». Καθώς και τη «διενέργεια επιπλέον ανακριτικών πράξεων προκειμένου να υπάρξουν στοιχεία για τα πολλά ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα» και αφορούν «σοβαρά κενά και παραλείψεις στη σχηματισθείσα δικογραφία».
Στα ίδια συμπεράσματα κατέληξε και ο Συνήγορος του Πολίτη (ΣτΠ) με ένα πόρισμα 150 σελίδων: Σοβαρές παραλείψεις στα καθήκοντα έρευνας και διάσωσης εκ μέρους ανώτερων αξιωματικών του Λιμενικού Σώματος, σαφείς ενδείξεις για οκτώ ανώτερους αξιωματικούς του, κρίνοντάς τους ελεγκτέους «για θανατηφόρα έκθεση, καθώς και για έκθεση σε κίνδυνο της ζωής, υγείας και σωματικής ακεραιότητας των επιβαινόντων στο αλιευτικό Adriana».
Η κυβέρνηση της συγκάλυψης απάντησε στην Ανεξάρτητη Αρχή με μια χυδαία επίθεση όπως ακριβώς είχε κάνει και με την ΑΔΑΕ και τον Ράμμο στο σκάνδαλο των υποκλοπών. Το Υπουργείο Ναυτιλίας κατηγόρησε τον ΣτΠ ότι καταλήγει σε συμπεράσματα που προκαταβάλουν την δικαιοσύνη –είναι άλλωστε γνωστό ότι αυτό το δικαίωμα είτε για τα Τέμπη είτε για την Πύλο το έχει μόνο ο Μητσοτάκης! Ενώ έθεσε και ζήτημα ότι η «θητεία του Συνηγόρου του Πολίτη έχει λήξει από τις 25.7.2022». Κι όσον αφορά στην ουσία, γνωρίζοντας την αθώωση των 9 της Πύλου, προκλητικά επέμεινε ότι «το πόρισμα αντικειμενικά επιχειρεί να μεταθέσει τη συζήτηση από τα εγκληματικά δίκτυα των διακινητών στα στελέχη του Λιμενικού Σώματος».
Αυτό που προκύπτει από τις σπασμωδικές αντιδράσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι ότι αισθάνεται στριμωγμένη και αυτό που ξέρουμε, έχοντας και την εμπειρία της δίκης της Χ.Α, είναι ότι ο κρίσιμος παράγοντας που θα επιβάλει ότι η Δικαιοσύνη θα κινηθεί, είναι το κίνημα.
Επί 17 μήνες η συστηματική και επίμονη δουλειά των επιζώντων και των συγγενών, των δικηγόρων και των νομικών, της ΚΕΕΡΦΑ και όλων των συμπαραστατών έχει πετύχει το αίτημα Δικαισούνη για την Πύλο να κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερη υποστήριξη διεθνώς και στο εσωτερικό.
Η Διεθνής Αμνηστία, το Ηuman Rights Watch, εκατοντάδες κυριολεκτικά διεθνείς οργανώσεις, ακτιβιστές και δημοσιογράφοι που έσπασαν τη συγκάλυψη και πάνω από όλα οι συγγενείς των αδικοχαμένων που απαιτούν δικαίωση και διαδηλώνουν από την Αθήνα μέχρι το Καράτσι έξω από την ελληνική πρεσβεία, δεν πρόκειται να αφήσουν το θέμα να πάει «στο αρχείο».
Παρόμοιο είναι το μήνυμα που στέλνουν η μαζική συμμετοχή κοινού και καλλιτεχνών στις δύο συναυλίες που οργανώθηκαν τον Μάη του 2024 στο Ρουφ και τον Γενάρη του 2025 στο Γκάζι, και η πρόσφατη διαδήλωση στον Πειραιά στο Ναυτοδικείο, οι αποφάσεις σωματείων, φοιτητικών συλλόγων που παίρνουν απάνω τους την καμπάνια και δηλώνουν τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο της 22Μ.
Και πάνω από όλα τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της 26ης Γενάρη και η συγκλονιστική Πανεργατική απεργία στις 28 Φλεβάρη. Το αίτημα Δικαιοσύνη για την Πύλο έγινε ένα με το αίτημα για Δικαιοσύνη για τα Τέμπη, όχι μόνο στα πανό της ΚΕΕΡΦΑ, των σωματείων, των κινήσων αλλά και στα πλακάτ και τα συνθήματα των διαδηλωτών. Στην εκδήλωση που έγινε στην Θεσσαλονίκη για τα Τέμπη, μέσα σε ένα κατάμεστο φοιτητικό αμφιθέατρο, η Μαρία Καρυστιανού μίλησε για τα κρατικά εγκλήματα:
«Οποιοδήποτε κρατικό έγκλημα μένει ατιμώρητο είναι μια σφαλιάρα στην κοινωνία... Δεν ήταν μόνο τα Τέμπη. Ήταν το Μάτι, η Πύλος, η Μάντρα, η Μαρφίν. Τα οποία είχαν το ίδιο αποτέλεσμα, τον πόνο για τους πολίτες και την ατιμωρησία για τους ενόχους. Πλέον οι ένοχοι θα πρέπει να βρίσκονται στη φυλακή κι όχι ανάμεσά μας. Πλέον είμαστε όλοι ενεργοποιημένοι, αυτό είναι το θαύμα ανάμεσα μας».
Τις αναλογίες ανέδειξε σε άρθρο της στην Εργατική Αλληλεγγύη η Λένα Βερδέ:
«Τα εγκλήματα έχουν τους ίδιους δολοφόνους, έχουν και το ίδιο “μπάζωμα”: Στα Τέμπη επιχείρησαν να καταστρέψουν από την πρώτη μέρα τον τόπο του δυστυχήματος στην Πύλο η πρώτη τους κίνηση ήταν να κατασχέσουν τα τηλέφωνα των επιζώντων, η ύπαρξη των οποίων έμεινε κρυφή, μέχρι που ένα μήνα μετά βρέθηκαν “ξαφνικά” σε μια πλαστική σακούλα με τις ανακριτικές αρχές να αρνούνται την εξέτασή τους εικάζοντας ότι “πήραν νερά”. Όπως και στα Τέμπη, εξαφάνισαν όλο το υλικό από τις κάμερες του λιμενικού σκάφους. (…) Στα Τέμπη επέλεξαν να καταγγείλουν τους επιζώντες και τους συγγενείς των θυμάτων ως “συνωμοσιολόγους”, στην Πύλο επιχείρησαν να ξεφορτωθούν εντελώς τους επιζώντες κλείνοντάς τους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μαλακάσα ως “παράνομους”, απορρίπτοντας αιτήσεις ασύλου τους και απειλώντας τους με απέλαση. Στα Τέμπη οι διώξεις δεν περιλαμβάνουν τους βασικούς υπεύθυνους του εγκλήματος, κυβερνητικά στελέχη, υπουργούς. Στην Πύλο η προκαταρκτική εξέταση στο Ναυτοδικείου Πειραιά έκλεισε χωρίς να καλεστούν για εξηγήσεις ούτε καν αυτοί που χειρίστηκαν το περιστατικό εκείνη την ημέρα...».
Συνεχίζοντας την εγκληματική τους πολιτική
Και όπως ακριβώς μετά τα Τέμπη, όχι μόνο δεν έχουν κάνει το παραμικό για να διορθώσουν την κατάσταση στον σιδηρόδρομο (με το ένα ατύχημα να διαδέχεται το άλλο) αλλά συνεχίζουν αμετανόητοι την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και των περικοπών που οδήγησε στο έγκλημα, έτσι και μετά την Πύλο, συνεχίζουν τις ρατσιστικές επιθέσεις σε όλα τα μέτωπα:
• Συνεχίζουν τα δολοφονικά pushback στο Αιγαίο. To 2024 το Aegean Boat Report (ABR) κατέγραψε «508 παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο από την ελληνική ακτοφυλακή κατά τις οποίες συνολικά 14.482 άνθρωποι, παιδιά, γυναίκες και άνδρες, στερήθηκαν το δικαίωμά τους να ζητήσουν άσυλο, τα ανθρώπινα δικαιώματά τους παραβιάστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση» ενώ «από τον Ιανουάριο του 2020, έχουν καταγραφεί συνολικά 3.369 pushback.
Toν Δεκέμβρη, στο φονικότερο από αυτά, κοντά στην Ρόδο, εννέα πρόσφυγες, ανάμεσά τους τέσσερις γυναίκες και ένα παιδί, έχασαν τη ζωή τους σε επιχείρηση του Λιμενικού. Τα στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας μιλούν για εικόνες σοκ με διαμελισμένα πτώματα από προπέλες, σε μια “αδιανόητη σφαγή” όπως έγραψε ο διασώστης Ιάσονας Αποστολόπουλος περιγράφοντας πως: “Όλο το κατάστρωμα του λιμενικού ήταν κόκκινο από τα αίματα. Σε έναν άντρα έλειπε το μισό κεφάλι από χτύπημα προπέλας. Η μία από τις γυναίκες ήταν κυριολεκτικά κομμάτια». Το επίσημο κυβερνητικό σενάριο ήταν ότι το φορτωμένο με πρόσφυγες σκάφος επιχείρησε να «εμβολίσει το λιμενικό σκάφος». Όποια ανακοίνωση του Λιμενικού κι αν διαβάσει κανείς για τα ναυάγια προσφύγων θα δει ακριβώς την ίδια περιγραφή, με τις ίδιες λέξεις, με την ίδια σειρά.
Λίγες μέρες μετά το μακελειό στη Ρόδο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε την Ελλάδα για παράνομο pushback στον Έβρο καταγγέλλοντας ρητά τη «συστηματική πρακτική επαναπροωθήσεων» των ελληνικών αρχών κάνοντας λόγο για «ενιαίο τρόπο δράσης».
• Συνεχίζουν την πολιτική των απελάσεων και της μη χορήγησης ασύλου στους πρόσφυγες. «Θέλουμε να εντατικοποιήσουμε τις επιστροφές δήλωσε από το κολαστήριο της Αμυγδαλέζας στις 19/2 ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Παναγιωτόπουλος προσθέτοντας ότι «αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες σε επίπεδο ΕΕ για την καλύτερη οργάνωση της διαδικασίας επιστροφών».
Πριν ακόμη καλά-καλά πέσει το καθεστώς του Άσαντ στην Συρία, η κυβέρνηση έσπευσε να ανακοινώσει πάγωμα της χορήγησης ασύλου στους Σύριους πρόσφυγες.
• Συνεχίζουν την πολιτική της μη νομιμοποίησης των μεταναστών. Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα πρόβλημα να δίνει «χρυσές βίζες» στους πλούσιους αλλοδαπούς επενδυτές αλλά για τους μετανάστες εργάτες, ακόμη και τους βαλκάνιους που βρίσκονται στην χώρα από την δεκαετία του ’90, η νόμιμη παραμονή και ακόμη περισσότερο η πολιτογράφηση είναι στρωμένη με οικονομικά, γραφειοκρατικά και κάθε είδους εμπόδια.
Είναι τόσο μεγάλο το ρατσιστικό μένος που έχει καταλάβει τους πολιτικούς εκπροσώπους των καπιταλιστών σε όλο τον πλανήτη προκειμένου οι ίδιοι να βγουν αλώβητοι από την πολιτική τους κρίση, ώστε από τις ΗΠΑ μέχρι την Ευρώπη και την Ελλάδα, αυτή η πολιτική απειλεί να υπονομεύσει τα ίδια τα κέρδη τους γιατί παντού οι μετανάστες έχουν τεράστιο ρόλο στην παραγωγή. Εξαιρώντας την Ανατολική Ευρώπη, στην ΕΕ αποτελούν το 23,3% του εργατικού δυναμικού ενώ στις ΗΠΑ είναι το 19%.
Την διετία 2023-24. την ώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη απελαύνει και κρατάει κλειστά τα σύνορα, τα αιτήματα των εργοδοτών στην Ελλάδα για εργατικό δυναμικό ήταν συνολικά για 380.000 εργαζόμενους στον πρωτογενή τομέα, τα καταλύματα, την εστίαση, τη βιομηχανία και τις κατασκευές. Αλλά με ΚΥΑ που εξέδωσε το 2023 έβαλε ανώτατο όριο τις 167.925 και για το 2025 τις 89.920 μετακλήσεις.
Όπως αναφέρει ο Αποστόλης Καψάλης, καθηγητής Παντείου και εργατολόγος στην ΕφΣυν: «Είναι τόσο ανεπαρκείς οι αμοιβές και οι όροι απασχόλησης που δεν είναι δυνατό να προσδοκά κανείς ότι μπορεί να ζήσει επαρκώς και αξιοπρεπώς από τη μισθωτή εργασία... Το ζήτημα της αξιοπρεπούς συνταξιοδότησης δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Ο νόμος Κατρούγκαλου του 2017 για το ασφαλιστικό, προϋποθέτει τουλάχιστον 20 χρόνια νόμιμης διαμονής στην Ελλάδα για να μπορεί να πάρει σύνταξη ο μετανάστης και προβλέπει υψηλές μειώσεις για κάθε έτος μη νόμιμης διαμονής». Ο Α. Καψάλης μιλά «για εγκληματικό και ληστρικό νόμο που επιπλέον επιφέρει απροθυμία στους μετανάστες δεύτερης γενιάς να εργαστούν στην Ελλάδα, καθώς βλέπουν να πηγαίνουν χαμένοι οι κόποι μιας ζωής των δικών τους».
Οι ρατσιστικές πολιτικές μη-νομιμοποίησης (και τα μπαλώματα της κεροδοφορίας των καπιταλιστών μέσω των «μετακλήσεων») είναι επιθέσεις σε ολόκληρη την εργατική τάξη, και στους ντόπιους. Στερούν από το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα τις εισφορές εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών -αυτών που εγκαταλείπουν την χώρα, εκείνων που τους κλείνουν την πόρτα στα σύνορα και εκείνων που εξακολουθούν να δουλεύουν «μαύρα» αντιμετωπίζοντας την εργοδοτική αυθαιρεσία και μεροκάματα πείνας. Μέσα στην χρονιά που πέρασε, η ΚΕΕΡΦΑ αποκάλυψε δέκα περιπτώσεις μεταναστών που απειλήθηκαν/ξυλοκοπήθηκαν από τα αφεντικά τους επειδή διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα ή τα δικαιώματά τους. Και δεν είναι μόνο το ασφαλιστικό. Τα χαμηλά μεροκάματα, το ξεχείλωμα των ωραρίων, η αφαίρεση του δικαιώματος της συνδικαλιστικής οργάνωσης μέσω των μετακλήσεων, είναι επιθέσεις που απλώνονται σε ολόκληρη την εργατική τάξη.
• Συνεχίζουν την πολιτική των ρατσιστικών επιχειρήσεων της ΕΛ.ΑΣ. Ο βασανισμός μέχρι θανάτου του 37χρονου Πακιστανού εργάτη Μοχάμεντ Καμράν μέσα στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα και ο θάνατος του 29χρονου Μπαγκλαντεσιανού Μία Χαλίς στο ΑΤ Ομόνοιας, μέσα σε μια εβδομάδα το περασμένο φθινόπωρο ήταν η επιβεβαίωση ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά. Η ΕΛ.ΑΣ επιχείρησε να καλύψει την δολοφονία του Καμράν λέγοντας ωμά ψέματα ότι ήταν άστεγος, δεν μιλούσε ελληνικά και ελέγχονταν αν είχε νόμιμα χαρτιά, τα οποία πολύ γρήγορα κατέρρευσαν. Το μόνο που έμεινε για να θυμίζει Τέμπη και Πύλο, ήταν ότι και στις δύο περιπτώσεις στα ΑΤ «δεν λειτουργούσαν οι κάμερες».
Ακολούθησε το τεράστιο συλλαλητήριο στις 12/10/23 στην πλατεία Βικτωρίας όπου χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν έχοντας τους συναδέλφους ντελιβεράδες του Καμράν με τα μηχανάκια τους στην πρώτη γραμμή.
Πώς συνεχίζουμε
Διευρύνουμε την καμπάνια για Δικαιοσύνη για την Πύλο κερδίζοντας σε αυτήν κάθε σωματείο, κάθε οργάνωση και συλλογικότητα, κάθε προσωπικότητα και κάθε αγωνιστή-τρια που θέλει να συμβάλει. Το συλλαλητήριο που έγινε στον Πειραιά με πορεία στο Ναυτοδίκειο στις 6/2 ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα με τα σωματεία, των λιμενεργατών, των εργαζομένων στους ΟΤΑ, των εκπαιδευτικών, να δίνουν το παρών δίπλα σε δημοτικές κινήσεις, κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς, την Πακιστανική Κοινότητα, τους φοιτητές, καλλιτέχνες που τραγούδησαν στη συγκέντρωση.
Ο ρόλος των σωματείων είναι κεντρικός. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν είναι απλά οι «κατατρεγμένοι» που χρειάζονται την υποστήριξη των υπολοίπων. Είναι ένα μεγάλο και οργανικό κομμάτι της τάξης μας. Οι ντελιβεράδες που διαδήλωναν για τον Καμράν τις προηγούμενες μέρες απεργούσαν και διαδήλωναν μαζί με τους συναδέλφους τους στην Efood. Οι διεκδικήσεις αποκτούν άλλη δύναμη όταν στηρίζονται από τα σωματεία. Τα ψηφίσματα και η συμμετοχή στα αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά συλλαλητήρια είναι ένα πρώτο βήμα. Αλλά τα σωματεία μπορούν να πιέσουν και στην πράξη την κυβέρνηση και τα αφεντικά με απεργίες. Επίσης έχουν πρόσβαση από τα μέσα στα μέτωπα που ανοίγουν. Είχαμε πολλά τέτοια παραδείγματα τη χρονιά που πέρασε που πρέπει να τα απλώσουμε:
Το Σωματείο Εργαζομένων στον Συνήγορο του Πολίτη που ξεφτίλισε την Βούλτεψη και το υπουργείο Ναυτιλίας για τις δηλώσεις τους περί «μη αρμοδιότητάς» του ΣτΠ. Το Σωματείο Εργαζομένων του Δήμου Καλλιθέας που έφερε και πέρασε το ψήφισμα για την Πύλο στο Δημοτικό Συμβούλιο της Καλλιθέας. Το συνδικάτο Επισιτισμού-Τουρισμού που διαδήλωσε μαζί με την ΚΕΕΡΦΑ και την Πακιστανική Κοινότητα ενάντια στην ρατσιστική επίθεση σε ντελιβερά στον Άγιο Δημήτριο. Το Σωματείο Εργαζομένων στην Υπηρεσία Ασύλου που διεκδικεί το δικαίωμα στη δουλειά καταγγέλλοντας όλα τα κωλύματα στη διαδικασία του ασύλου για τους πρόσφυγες. Η μάχη που δίνουν οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι γονείς αυτό το διάστημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των «Ωνάσειων» σχολείων είναι μάχη που από το Πέραμα μέχρι την Κυψέλη και τον Κολωνό αφορά τους πιο φτωχούς μαθητές, επι το πλείστον παιδιά μεταναστών, που θα βρεθούν χωρίς σχολείο στη γειτονιά τους. Η πίεση των συνδικάτων ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας που οδήγησε στη νομιμοποίηση των μεταναστών την δεκαετία του ’90 και βασικό στήριγμα στη μάχη για την καταδίκη της Χ.Α.
Πατώντας στην επαναστατική παράδοση του Λένιν και του Τρότσκι απαντάμε στο φασισμό και τη ρατσιστική απειλή με το Ενιαίο Μέτωπο όλων των εργαζομένων επιδιώκοντας κοινές και μεγάλες ενωτικές συγκεντρώσεις, συναυλίες, διαμαρτυρίες. Η 26η Γενάρη και η Πανεργατική Απεργία στις 28 Φλεβάρη για τα Τέμπη δείχνουν ότι η κοινή μαζική δράση οπλίζει με δύναμη και αυτοπεποίθηση την εργατική τάξη να πάει ένα βήμα παραπέρα τη δράση της αλλά και να ριζοσπαστικοποιήσει τις ιδέες της.
Κερδίζουμε την Αριστερά, τα συνδικάτα, τα κινήματα πάνω στο αίτημα των ανοιχτών συνόρων για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Για να μην έχουμε άλλη Πύλο δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να γκρεμίσουμε την Ευρώπη-Φρούριο και να τους ανοίξουμε τα σύνορα. Και βέβαια στο δικαίωμά τους στο άσυλο και στη νομιμοποίηση. Όχι μόνο γιατί οι κυβερνήσεις της Δύσης και της Ελλάδας φέρουν ευθύνη για τους πολέμους, τη φτώχεια και τις δικτατορίες στις χώρες τους αλλά πάνω από όλα γιατί αποτελούν δύναμη για τον αγώνα καθώς ανήκουμε στην ίδια τάξη: Μεγαλώνουμε μαζί, δουλεύουμε μαζί, ζούμε μαζί, παλεύουμε μαζί και πεθαίνουμε μαζί. Όπως ο Μοχαμάντ Εντρίζ Μια από το Μπαγκλαντές και ο Ντένις Ρούτσι από την Αλβανία που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο τρένο των Τεμπών. Ο αδελφός του δεύτερου είναι εκείνος που μαζί με ένα αγρότη έφτιαξαν με τα τρακτέρ το τεράστιο «Δεν έχω οξυγόνο» σε μια έκταση 100 στρεμάτων λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη.
Απομονώνουμε τις απόπειρες των ακροδεξιών και των φασιστών να ψαρέψουν σε θολά νερά και να διασπάσουν το μέτωπο που δημιουργείται στους δρόμους ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη παριστάνοντας ότι είναι κομμάτι της μαζικής οργής προκειμένου να το διασπάσουν σε «έλληνες και ξένους» -και πίσω από τα «κάτω τα κόμματα» και τα «όλοι διεφθαρμένοι είναι» να στρέψουν τον κόσμο προς την ακροδεξιά και τον φασισμό.
Τους απομονώνουμε αναδεικνύοντας τον ρόλο τους σαν στήριγμα και κομμάτι του συστήματος, όπως φάνηκε και από την πρόσφατη ψηφοφορία στο ευρωκοινοβούλιο όπου οι ευρωβουλευτές της ΝΔ και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ψήφιζαν μαζί με τους ακροδεξιούς και την Λατινοπούλου να μη γίνει συζήτηση για τα Τέμπη. Και ταυτόχρονα τους απομονώνουμε κάνοντας τις συνδέσεις και βάζοντας τα αιτήματα:
Δικαιοσύνη για τα Τέμπη και επανακρατικοποίηση του ΟΣΕ για να μην έχουμε νέα Τέμπη. Δικαιοσύνη για την Πύλο και ανοιχτά σύνορα για τους πρόσφυγες για να μην έχουμε νέα Πύλο. Δικαιοσύνη για τις γυναικοκτονίες για να μην έρθουν οι ντόπιοι Τραμπ των Σπαρτιατών, της Νίκης, του Βελόπουλου και της Λατινοπούλου, να απειλούν την έκτρωση και τα δικαιώματα των γυναικών. Δικαιοσύνη για τον Ζακ για να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα οι ΛΟΑΤΚΙ. Δικαιοσύνη για τον Μοχάμεντ Καμράν για να μην πεθάνει άλλος μετανάστης σε αστυνομικό τμήμα. Δικεοσυνη για τον Κώστα Φραγκούλη, τον Νίκο Μιχαλόπουλο, τον Νίκο Σαμπάνη για να σταματήσει η στοχοποίηση και η περιθωριοποίηση των Ρομά από τους φασίστες, την κυβέρνηση και την ΕΛ.ΑΣ. Δικαιοσύνη για τον Βασίλη Μάγγο, τον περιβαλλοντικό αγωνιστή, για να μην τολμήσουν οι μπάτσοι να ξαναπλώσουν χέρι σε διαδηλωτή. Και βέβαια καταδική της Χ.Α στο Εφετείο για να μην ξαναβγούν τα τάγματα εφόδου στους δρόμους.
Παλεύουμε για την ανατροπή της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας εδώ και τώρα γιατί αυτό θα σημάνει ήττα των επιθέσεων και της συγκάλυψης σε όλα τα μέτωπα και αυτοπεποίθηση για το κίνημα για την επόμενη μέρα. Και ταυτόχρονα γενικεύουμε την αντίσταση δίνοντας εναλλακτική αντικαπιταλιστική προοπτική στους αγώνες ενάντια σε ένα σύστημα που ρημάζει με κάθε δυνατό τρόπο τους ανθρώπους και τον πλανήτη. Και δίνουμε αυτή τη μάχη μαζί με το διεθνές κίνημα. Όπως αναφέρει το διεθνές κάλεσμα του World Against Racism που υπογράφουν κινήματα από 15 χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ασίας για τις 22 Μάρτη:
«Υπάρχουν στιγμές στην Ιστορία που πρέπει να σταθούμε όρθιοι και να μετρηθούμε κι αυτή είναι μια από αυτές. Η κατάσταση είναι σοβαρή και επείγουσα, αλλά είμαστε η πλειοψηφία. Μπορούμε να κερδίσουμε. No Pasaran!».