17 Δεκέμβρη 2024 στο πλευρό των απολυμένων συναδέλφων του Documento
Ο δημοσιογραφικός κόσμος “βράζει” υποστηρίζει ο Νεκτάριος Δαργάκης.
Ο αγώνας για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είναι άρρηκτα δεμένος με την υπεράσπιση της ελευθερίας του Τύπου.
«Εκδότες, καναλάρχες ακούστε το καλά, τη σύμβαση θα πάρουμε απεργιακά»
Μετά από 15 χρόνια χωρίς Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ), οι δημοσιογραφικές ενώσεις σε όλη τη χώρα προχώρησαν σε απεργία στις 18 Φεβρουαρίου, ενώ την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η ΕΣΗΕΑ συζητά να προκηρύξει νέα απεργιακή κινητοποίηση έτσι ώστε και οι δημοσιογράφοι να συντονιστούν με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα που απεργεί στις 28 Φεβρουαρίου, ζητώντας να υπάρξει Δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι για το έγκλημα στα Τέμπη.
Η μάχη για τη ΣΣΕ είναι κομβική για έναν κλάδο που βιώνει τεράστια εργασιακά προβλήματα, όμως μέχρι τώρα η ηγεσία των δημοσιογραφικών ενώσεων, και ιδιαίτερα της ΕΣΗΕΑ που καλύπτει τους δημοσιογράφους στην Αττική, κάνει ό,τι μπορεί για να μη δοθεί αποτελεσματικά.
Η απεργία στις 18 Φεβρουαρίου ήταν ένα θετικό βήμα, ωστόσο αποφασίστηκε μόνο κάτω από την πίεση των μελών των δημοσιογραφικών ενώσεων και χρειάζεται κλιμάκωση για να υπάρξει αποτέλεσμα.
Χαρακτηριστική ήταν η εικόνα στην τακτική Γενική Συνέλευση στην ΕΣΗΕΑ στις 14 Ιανουαρίου, όπου μέλη της Ένωσης άσκησαν σκληρή κριτική στο ΔΣ που δεν αποφασίζει να κινηθεί αποφασιστικά και απεργιακά, την ώρα που το ίδιο ανακοινώνει ότι οι εργοδότες δεν δέχονται καν να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή ΣΣΕ.
Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή, παράταξη όπου συμμετέχουν και οι Financial Crimes, με τοποθέτησή της στη Γενική Συνέλευση1 τόνισε ότι η 24ωρη απεργία για την οποία ακόμη τότε συζητούσε το προεδρείο της ΕΣΗΕΑ, θα ήταν μια καλοδεχούμενη απόφαση, αλλά χρειάζεται να είναι ένα βήμα προς τον στόχο της κλιμάκωσης και όχι μια συμβολική κίνηση.
Πριν από την απεργία στις 18/2, στις συνελεύσεις που οργανώθηκαν σε ΜΜΕ, φάνηκε ότι ο δημοσιογραφικός κόσμος «βράζει».
Για παράδειγμα, στη συνέλευση στα σάιτ της Alter Ego Media, συμμετείχαν 70-80 εργαζόμενοι. Ζητήθηκε από την ηγεσία της ΕΣΗΕΑ να προχωρήσει άμεσα σε κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων έτσι ώστε να υπογραφεί ΣΣΕ με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση και επέκταση των εργασιακών δικαιωμάτων των δημοσιογράφων.
Χαρακτηριστικές ήταν οι τοποθετήσεις συναδέλφων που τόνιζαν ότι δεν έχουν βιώσει πώς είναι να εργάζεσαι υπό το καθεστώς μιας ΣΣΕ και όχι των κατάπτυστων ατομικών συμβάσεων που κυριαρχούν στα ΜΜΕ.
Επίσης, νέοι συνάδελφοι τόνισαν την ανάγκη οι δημοσιογράφοι να συμμετέχουμε στον απεργιακό ξεσηκωμό για τα Τέμπη. Το ίδιο εκρηκτικό κλίμα υπήρχε και σε άλλες συνελεύσεις, όπως στον Alpha.
Την ημέρα της απεργίας στις 18/2 η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ συνέχισε την επιχείρηση υπονόμευσης της κινητοποίησης αφού δεν κάλεσε σε κεντρική απεργιακή συγκέντρωση για τη ΣΣΕ.
Αντίθετα, κρύφτηκε πίσω από κάλεσμα των εργαζόμενων σε Κόκκινο και Αυγή, που παλεύουν ενάντια στον κίνδυνο κλεισίματος των δύο μέσων και για να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους, και ζήτησε από τους απεργούς «να δείξουν την αλληλεγγύη τους» εκείνη την ημέρα στους συναδέλφους.
Μια υποκριτική στάση, καθώς όλο το προηγούμενο διάστημα που οι εργαζόμενοι σε Κόκκινο και Αυγή δίνουν τον αγώνα τους, η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ δεν πήρε ούτε μια πρωτοβουλία στήριξής τους από όλο τον κλάδο.
Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή, σε ανακοίνωσή της, τόνισε ότι: «Δυστυχώς αυτή τη φορά η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ ξεπέρασε ακόμα και τον εαυτό της και αντί να καλέσει σε κεντρική συγκέντρωση για τις ΣΣΕ απέναντι στην κυβέρνηση που έχει διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις και την ανένδοτη εργοδοσία, αποφάσισε να δείξει την ημέρα της κλαδικής απεργίας την ‘αλληλεγγύη’ της στους εργαζόμενους της Αυγής και του Κόκκινου, αφαιρώντας το αντικυβερνητικό στίγμα.
Χρησιμοποιώντας τον καθ΄ όλα δίκαιο αγώνα των συναδέλφων σε Αυγή και Κόκκινο, για τον οποίο δεν έχει προκηρύξει ούτε μία στάση εργασίας στον κλάδο εδώ και τόσους μήνες, η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ θεωρεί ότι βγάζει από πάνω της την υποχρέωση να καλέσει σε συγκέντρωση για τις ΣΣΕ και βρίσκει την ευκαιρία να αφήσει στο απυρόβλητο κυβέρνηση και εργοδοσία».
Ωστόσο, στις 18/2 οργανώθηκε απεργιακή συγκέντρωση στο υπουργείο Εργασίας, μετά από κάλεσμα της Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή και της Δημοσιογραφικής Συνεργασίας (ΠΑΜΕ).
Στη συνέχεια, απεργοί μετά από κάλεσμα της Πρωτοβουλίας, κατευθύνθηκαν στα γραφεία της Αυγής και του Κόκκινου για να στηρίξουν τους συναδέλφους τους στα δύο μέσα και να ζητήσουν από την ΕΣΗΕΑ να κάνει τον συγκεκριμένο αγώνα υπόθεση όλου του κλάδου.
Ενάντια στο κλείσιμο της Αυγής και του Κόκκινου
Οι εργαζόμενοι σε Κόκκινο και Αυγή δίνουν αυτόν τον αγώνα ανυποχώρητα εδώ και μήνες. Η Σταματία Μαρκέτου, δημοσιογράφος/συντάκτρια ύλης στην Αυγή, δήλωσε στο περιοδικό Σοσιαλισμός από τα Κάτω:
«Ο αγώνας των εργαζομένων στην Αυγή, εφημερίδα-σάιτ και στο Κόκκινο βρίσκεται στον όγδοο μήνα. Η νέα θύελλα στα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι ο βασικός και μοναδικός μέτοχος για την ώρα, ξεκίνησε στις 25 Ιουνίου με το ξαφνικό λουκέτο στο καθημερινό φύλλο της Αυγής από την τότε ηγεσία του κόμματος υπό τον Στέφανο Κασελλάκη. Δεν ήταν μόνο το λουκέτο αλλά και η συνολική απαξίωση των εργαζομένων και των μέσων. Ουσιαστικά έμπαινε φίμωτρο, με τις απολύσεις στο ραδιόφωνο, και οι δύο εταιρείες όδευαν προς ξεπούλημα με όρους αγοράς.
Ήταν ευθεία βολή σε δύο προοδευτικά ΜΜΕ με μεγάλη ιστορία και επιδραστικότητα στην κοινωνία, φιλόξενα για τα κινήματα και τους αγώνες».
Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Από τις πρώτες μέρες άρχισαν αγωνιστικές και απεργιακές κινητοποιήσεις. Διαμαρτυρίες στα γραφεία του κόμματος στην Κουμουνδούρου, συναυλίες συμπαράστασης και πάρτι ενίσχυσης. Αναγνώστες και ακροατές ήταν διαρκώς στο πλευρό μας. Απεργιακές εκπομπές στο Κόκκινο με εργαζόμενες και εργαζόμενους και των δύο μέσων.
Ειδικά για την Αυγή, τα δύο απεργιακά φύλλα που ετοιμάστηκαν και κυκλοφόρησαν μόνο από εμάς τους ίδιους, μας έδωσαν κουράγιο. Δουλέψαμε και πάλι με κέφι και ο κόσμος που αγαπάει την εφημερίδα τα αγόρασε και μάλιστα τα διέδωσε.
Κατά το πρώτο διάστημα μετά το λουκέτο στο καθημερινό φύλλο της Αυγής οι συνελεύσεις μας επεξεργάστηκαν ολοκληρωμένο σχέδιο που κατατέθηκε στον Σύριζα, χωρίς να φαίνεται προς ώρας ότι κάποιος το έχει λάβει υπόψιν του».
Σχετικά με τις υποσχέσεις της νέας ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, η Σταματία Μαρκέτου δήλωσε ότι: «Από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα ζούμε σε συνεχή ανασφάλεια. Φτάνουμε στα τέλη Φεβρουαρίου και μας οφείλονται μισθοί τριών μηνών. Η υπόσχεση από τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για εξομάλυνση της κατάστασης και σχέδιο βιωσιμότητας για την εφημερίδα και το ραδιοφωνικό σταθμό μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου δεν τηρήθηκε.
Κάθε μέρα περιμένουμε μια είδηση, μια ανακοίνωση, μια κίνηση ομαλοποίησης της κατάστασης ώστε να επιστρέψουμε κανονικά στις δουλειές μας, να εξασφαλίσουμε την επιβίωση μας χωρίς να προσφεύγουμε σε δανεικά από συγγενείς και φίλους ή στο απεργιακό ταμείο.
Οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του βασικού μετόχου για έλλειψη χρημάτων και η περιρρέουσα φημολογία για συμμετοχή ιδιώτη επενδυτή στις δύο εταιρείες εντείνουν την ανασφάλεια και την αγωνία μας.
Μέχρι τώρα εργαζόμενοι και εργαζόμενες έχουμε προχωρήσει ενωμένοι, αντλώντας δύναμη και κουράγιο και από την αλληλεγγύη που λαμβάνουμε από οργανώσεις, συλλογικότητες και ενεργούς πολίτες!
Ζητάμε την εξόφληση των δεδουλευμένων μας, τη διασφάλιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και την επιβίωση των δύο μέσων».
Ενάντια στις απολύσεις στο Documento
Ένας ακόμη αγώνας που έχει δοθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα στα ΜΜΕ είναι αυτός ενάντια στο μπαράζ απολύσεων στο Documento του εκδότη Κώστα Βαξεβάνη.
Από το καλοκαίρι του 2023, δεκάδες δημοσιογράφοι έχουν χάσει τη θέση τους, είτε λόγω απόλυσης είτε λόγω αναγκαστικής παραίτησης εξαιτίας του τοξικού κλίματος που έχει δημιουργηθεί στον χώρο εργασίας με ευθύνη του εργοδότη, όπως έχουν καταγγείλει επώνυμα πρώην εργαζόμενοι.2
Οι δύο τελευταίες απολύσεις είχαν στόχο τον Απόλλωνα Λιακόπουλο, πρώην εκπρόσωπο των εργαζόμενων του Documento στην ΕΣΗΕΑ και συναδέλφισσα που τον υπερασπίστηκε και πρότεινε να υπάρξει απεργιακή απάντηση στη νέα επίθεση της εργοδοσίας.
Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή σε ανακοίνωσή της σημείωνε: «Στις 3 Δεκεμβρίου (σ.σ. 2024) ο ιδιοκτήτης και εκδότης της εφημερίδας Documento Κώστας Βαξεβάνης απέλυσε τον πρώην συνδικαλιστικό εκπρόσωπο της εφημερίδας Απόλλωνα Λιακόπουλο.
Έκοψε την πρόσβαση στον υπολογιστή του εμποδίζοντας τον να πάρει προσωπικά του αρχεία, με την αόριστη επίκληση ότι είχε ιό.
Στις 4 Δεκεμβρίου απέλυσε εργαζόμενη δημοσιογράφο στην ιστοσελίδα Κουτί της Πανδώρας, η οποία τάχθηκε υπέρ δυναμικής αντίδρασης στην εκδικητική απομάκρυνσή του.
Η δική της απόλυση αιτιολογήθηκε ξεκάθαρα: Επικοινώνησε με τον τεχνικό σύμβουλο της εταιρείας και διαπίστωσε πως δεν υπήρχε κάποιος ιός, ούτε πρόβλημα με κάποιο κακόβουλο λογισμικό.
Ήταν φανερό πως δεν μπορούσε να παραμείνει στην εταιρεία ούτε ένα λεπτό, κινδύνευε με κατάρρευση το αφήγημα που έστησε ο εργοδότης για να ‘ξεφορτωθεί’ χωρίς αντιδράσεις τον πρώην συνδικαλιστικό εκπρόσωπο.
Αυτό που στην πραγματικότητα θέλει να αποκρύψει ο ιδιοκτήτης του Documento είναι ότι έβαλε στόχο εδώ και πολύ καιρό τον πρώην συνδικαλιστικό εκπρόσωπο. Τόσο για την ασυμβίβαστη και μαχητική στάση του απέναντι σε εκδικητικές απολύσεις και την εντατικοποίηση εργασίας, όσο και στη διαρκή καλλιέργεια κλίματος εκφοβισμού, διχαστική τακτική και τραμπούκικες μεθόδους του σε όσους θεωρούσε ‘βαρίδια’».
Και σε αυτή την περίπτωση η ΕΣΗΕΑ, με ευθύνη του προεδρείου της, δεν στάθηκε στο ύψος της. Περιορίστηκε σε μια φραστική καταγγελία των απολύσεων, χωρίς να αποφασίσει απεργιακή κινητοποίηση.
Αντίθετα, σε συνέλευση των εργαζόμενων του Documento, η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Μαρία Αντωνιάδου τάχθηκε ενάντια σε απεργιακή πρόταση που θα επέφερε τη μη έκδοση του φύλλου του Σαββατοκύριακου και άρα θα έβαζε τη μέγιστη πίεση στον εργοδότη να πάρει πίσω τις απολύσεις, με τη δικαιολογία ότι «δεν θέλει να κλείσει η εφημερίδα».
Αναπαράγοντας, στην ουσία, το κλασικό αφήγημα των εργοδοτών ότι οι εργαζόμενοι φταίνε για τα κλεισίματα εξαιτίας των «υπερβολικών» απαιτήσεων τους ή της αταλάντευτης συνδικαλιστικής στάσης τους και όχι οι ίδιοι οι εκδότες με τις στυγνές αποφάσεις τους.
Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στάθηκε στο πλευρό των δύο συναδέλφων από την πρώτη στιγμή. Οργάνωσε παράσταση διαμαρτυρίας στις 17 Δεκεμβρίου στην ΕΣΗΕΑ, απαιτώντας από την Ένωση να κηρύξει απεργία για να παρθούν πίσω οι απολύσεις, ενώ συμμετείχε στη συγκέντρωση με το ίδιο αίτημα στις 20 Δεκεμβρίου έξω από τα γραφεία του Documento.
Η μάχη για την ελευθεροτυπία
Ένας αγώνας που δεν σταματάει ποτέ, είναι η μάχη για την ελευθεροτυπία που δίνουν οι εργαζόμενοι σε όλα τα ΜΜΕ και τα παραδείγματα το τελευταίο διάστημα είναι πολλά.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ήταν το πώς κάλυψε η ΕΡΤ τη μεγαλειώδη συγκέντρωση για τα Τέμπη στις 26 Ιανουαρίου.
Η ανακοίνωση των εκπροσώπων των εργαζόμενων στο ΔΣ της ΕΡΤ, του Γιάννη Δάρρα και του Μανώλη Παπανικήτα, με τίτλο: «Όταν ‘σώθηκε’ το οξυγόνο της δημοσιογραφίας στην ΕΡΤ» ανέφερε:
«Οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις για το έγκλημα στα Τέμπη σε ολόκληρη τη χώρα και στο εξωτερικό υποβαθμίστηκαν με ακραίο τρόπο από την ΕΡΤ.
Στο δελτίο ειδήσεων στις 12 το μεσημέρι, την ώρα δηλαδή που βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη η μαζικότερη διαδήλωση των πολλών τελευταίων χρόνων στο κέντρο της Αθήνας, η είδηση παρουσιάστηκε 37 ολόκληρα λεπτά μετά την έναρξη του δελτίου, συνοπτικά και χωρίς ούτε μια εικόνα από το Σύνταγμα.
Στα επόμενα δελτία ειδήσεων της ημέρας και ενώ πολλές χιλιάδες πολίτες στο κέντρο της Αθήνας, σε γειτονιές της πόλης, σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό απαίτησαν δικαίωση για τα 57 θύματα των Τεμπών με μαζικό παρών στις ειρηνικές διαδηλώσεις, η ιεραρχία του τομέα ενημέρωσης της ΕΡΤ ‘έπνιξε’ τη φωνή τους μεταφέροντας διεκπεραιωτικά την είδηση που δεν μπορούσε πλέον να αγνοηθεί.
Το έγκλημα κατά της δημοσιογραφίας όμως ήταν προμελετημένο. Ο σχεδιασμός για την κάλυψη μιας τέτοιας συγκέντρωσης από ένα κανάλι που υποτίθεται ότι παρέχει συνεχή ενημέρωση, περιλάμβανε μόλις ένα τηλεοπτικό συνεργείο και έναν ρεπόρτερ.
Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικό και καλλιτεχνικό προσωπικό, διαχωρίζουμε τη θέση μας από αυτές τις ντροπιαστικές για τον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα τακτικές και απαιτούμε η ΕΡΤ να επιτελεί χωρίς εξαρτήσεις και κυβερνητικές παρωπίδες την αποστολή της για ενημέρωση.
Η υποχρέωση για πλουραλιστική και ανεξάρτητη ενημέρωση δεν επιτελείται ούτε με ένα κατ’ όνομα ενημερωτικό κανάλι το οποίο ανακυκλώνει τις ίδιες ειδήσεις, ούτε με κλειστά ‘ακριβά’ συμβόλαια σε παρουσιαστές. Χρειάζεται οξυγόνο για να αναπνεύσει».
Την ίδια ημέρα, τα ΜΑΤ της κυβέρνησης Μητσοτάκη έπνιξαν τους διαδηλωτές με δακρυγόνα στο Σύνταγμα, ενώ πραγματοποιούσαν συνεχείς επιθέσεις σε φωτορεπόρτερ που κατέγραφαν την επιχείρηση διάλυσης του συλλαλητηρίου.
Στην πλατεία Κοραή άνδρας των ΜΑΤ έριξε με ευθεία βολή χειροβομβίδα κρότου λάμψης στον πρώην πρόεδρο της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας (ΕΦΕ) Μάριο Λώλο, στοχεύοντας απευθείας το κεφάλι του, επειδή έκανε τη δουλειά του.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος φωτορεπόρτερ αποτελεί στόχο. Το 2012 δέχθηκε επίθεση από ΜΑΤ, τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι και κόντεψε να χάσει τη ζωή του.
Η μάχη για την ελευθεροτυπία περνάει και από τη σύγκρουση με τις αγωγές SLAPP (αβάσιμες μηνύσεις ή αγωγές που κατατίθενται από κάποιο ισχυρό πρόσωπο ή οργανισμό ενάντια σε μη κυβερνητικά πρόσωπα, οργανισμούς και δημοσιογράφους, που εκφράζουν κριτική σχετικά με ζήτημα δημοσίου ενδιαφέροντος).
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί και με αυτόν τον τρόπο να φιμώσει δημοσιογράφους όπως στο σκάνδαλο των υποκλοπών, με τον πρώην γενικό γραμματέα (και ανιψιό) του πρωθυπουργού, Γρηγόρη Δημητριάδη να είναι πρωταθλητής σε αυτό το… σπορ.
Ο ίδιος, μάλιστα, είχε πάρει το διόλου τιμητικό «Βραβείο SLAPP Πολιτικός της Χρονιάς» από τον CASE Coalition στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό Anti-SLAPP 2022.
Ωστόσο, σημαντική νίκη αποτελεί η απόφαση του δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε για λόγους ουσίας η αγωγή του Δημητριάδη κατά του Reporters United, της Εφημερίδας των Συντακτών και των ρεπόρτερ Νικόλα Λεοντόπουλου, Θοδωρή Χονδρόγιαννου και Θανάση Κουκάκη για την υπόθεση των υποκλοπών.3
Αντίθετα, πλήγμα στην ελευθεροτυπία αποτελεί η απόφαση του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου (ΕΣΡ) που επέβαλε πρόστιμο 90.000 ευρώ στο MEGA μετά από προσφυγές του Δημητριάδη «για αναμετάδοση ρεπορτάζ και πληροφοριών που προέκυψαν από δημοσιογραφική έρευνα άλλων Μέσων Ενημέρωσης», όπως αναφέρει καταγγελία της ΕΣΗΕΑ.4
Η σημασία της υπογραφής ΣΣΕ
Η μάχη για την υπογραφή της ΣΣΕ σχετίζεται με όλους τους προαναφερθέντες αγώνες.
Μπορεί η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ, όπου εδώ και χρόνια υπάρχει η ιδιότυπη «συγκυβέρνηση» των παρατάξεων που πρόσκεινται στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, να αποτελεί μεγάλο εμπόδιο, αλλά η βάση του κλάδου επιθυμεί να τη δώσει γιατί για αυτή είναι μάχη ζωτικής σημασίας.
Η αξία της ύπαρξης ΣΣΕ έρχεται να υπογραμμιστεί και από μια πρόσφατη νίκη που σημείωσαν οι τεχνικοί των τηλεοπτικών σταθμών.
Η σχετική ανακοίνωση της Ένωσης Τεχνικών Ιδιωτικής Τηλεόρασης Αττικής (ΕΤΙΤΑ), ανάμεσα σε άλλα, αναφέρει: «εκδόθηκε η υπ’ αρ. 605/2025 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή της ΕΙΤΗΣΕΕ κατά της ΕΤΙΤΑ και της ΕΤΙΤΒΕ με αίτημα την εξαφάνιση των Διαιτητικών Αποφάσεων του ΟΜΕΔ για τη συλλογική ρύθμιση των όρων αμοιβής και εργασίας μας.
Υπενθυμίζουμε πως εκτός την αύξηση του 3% στους βασικούς μισθούς, επανέρχονται και προσμετρώνται τα χρονοεπιδόματα (2ετίες, 5ετίες),τα οποία και είχαν παγώσει τον Φεβρουάριο του 2012, με αναδρομική ισχύ από τις 01/01/2024. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί – μέλη της ΕΙΤΗΣΕΕ οφείλουν να χορηγήσουν κάθε τυχόν μισθολογική διαφορά που προκύπτει και δη αναδρομικά από την έναρξη ισχύος της διαιτητικής απόφασης, να καταβάλουν κανονικά το επίδομα συνεχούς παραμονής στον ίδιο εργοδότη και να αναγνωρίζουν από 01/01/2024 την εξέλιξη των μισθολογικών κλιμακίων για κάθε εργαζόμενο – τεχνικό μέλος της ΕΤΙΤΑ – ΕΤΙΤΒΕ».
Είναι φανερό και μόνο από το συγκεκριμένο παράδειγμα ότι η υπογραφή ΣΣΕ αποτελεί τεράστια νίκη για έναν κλάδο. Εκεί μπορεί να πατήσει κανείς για να διεκδικήσει αυξήσεις στους μισθούς και περισσότερα εργασιακά δικαιώματα, πολλά από τα οποία πετσοκόπηκαν στα χρόνια των Μνημονίων.
Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στην ΕΣΗΕΑ και η Αριστερή Πρωτοβουλία Αριστερή Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στην ΕΣΠΗΤ, όλο το προηγούμενο διάστημα, υπογράμμισαν τη σημασία αυτής της μάχης στις απεργιακές κινητοποιήσεις που έγιναν (στις 18 Φεβρουαρίου και στο πλαίσιο των Γενικών Απεργιών τον Απρίλιο και τον Νοέμβριο του 2024), ενώ οργάνωσαν ανοιχτή εκδήλωση για το ίδιο ζήτημα.5
Σε αυτή την εκδήλωση αποκρυσταλλώθηκαν και τα αιτήματα για τα οποία χρειάζεται να παλέψει ο κλάδος έτσι ώστε να μπορεί κάθε δημοσιογράφος να ζει με αξιοπρέπεια και να κάνει τη δουλειά του χωρίς τον φόβο της απόλυσης, για να μπορεί να μεταφέρει τους αγώνες και τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των μεταναστών, των προσφύγων, των φτωχών στο χαρτί, στο διαδίκτυο, στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, να είναι διαρκώς η «ντουντούκα» τους.
Τα βασικά αιτήματα για τη ΣΣΕ:
• Αυξήσεις του βασικού μισθού με ελάχιστες αποδοχές, καθαρά στα 1.500 ευρώ.
• Επαναφορά όλων των κλιμακίων και επιδομάτων - οικογενειακό, επιδόματα θέσης, επίδομα ίδιου εργοδότη, αποζημιώσεις σε εμπόλεμες ζώνες, την ασφάλιση εξωτερικής εργασίας.
• Να ανοίξει η συζήτηση για 4ήμερη εργασία στο διαδίκτυο, με έξι ώρες εργασίας ανά βάρδια και κατοχυρωμένα διαλείμματα.
• Πλήρεις προσαυξήσεις για κάθε ώρα νυχτερινής, σαββατιάτικης ή κυριακάτικης εργασίας, με ταυτόχρονα υποχρεωτικά ρεπό.
• Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού για τους δημοσιογράφους στα δημόσια ΜΜΕ και κατοχύρωσή τους για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ.
• Να απαγορευτεί ρητά ο «δανεισμός» εργαζομένων σε συνεργαζόμενες ή θυγατρικές εταιρείες των ομίλων ΜΜΕ. Κάθε άλλη διαφορετική χρήση του δημοσιογραφικού προϊόντος πέραν του ΜΜΕ με το οποίο υπάρχει σύμβαση, προϋποθέτει πρόσθετη σύμβαση εργασίας και αμοιβή.
• Κατοχύρωση της χορήγησης πλήρους αποζημίωσης και μάλιστα εφάπαξ σε περίπτωση απόλυσης.
• Πρόβλεψη υποχρέωσης για ελάχιστο αναγκαίο αριθμό εργαζομένων –στο μισθολόγιο και με συμβάσεις αορίστου χρόνου– εκτός από την τηλεόραση και σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες.
• Δυνατότητα και υποχρέωση ελέγχου, με πρόσβαση στους εκπροσώπους των εργαζομένων, στα κεφάλαια κάθε επιχείρησης ΜΜΕ και της προέλευσής τους.
• Απόδοση πνευματικών-συγγενικών δικαιωμάτων από τις εταιρείες ΜΜΕ στους εργαζόμενους-παραγωγούς των δημοσιογραφικών έργων.
• Συμμετοχή των εργαζομένων στις συντακτικές αποφάσεις των ΜΜΕ, ενημέρωση των εργαζομένων για την εταιρική λειτουργία και οικονομική κατάσταση τους.
• Νομική προστασία από τα ΜΜΕ των δημοσιογράφων απέναντι σε καταχρηστικές αγωγές (SLAPPS).
• Κατάργηση κάθε αντεργατικού, αντιασφαλιστικού και τυποκτόνου νόμου καθώς και όλων των εφαρμοστικών εγκυκλίων.
Κάθε εργαζόμενος σε ΜΜΕ μπορεί να καταλάβει την αξία των παραπάνω αιτημάτων αφού μπορεί να αναγνωρίσει σε αυτά τις καθημερινές δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει για να κάνει σωστά τη δουλειά του.
Για να δοθεί πετυχημένα η μάχη για την υπογραφή ΣΣΕ, χρειάζεται οι δημοσιογραφικές ενώσεις να αλλάξουν ρότα, ιδιαίτερα η ΕΣΗΕΑ που δίνει τον τόνο πανελλαδικά.
Να αποφασίσουν απεργιακό αγώνα με διάρκεια και περιφρούρηση σε σάιτ, εφημερίδες, ραδιόφωνα και κανάλια.
Η εγγραφή νέων μελών στις ενώσεις, οι Γενικές Συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, ο συντονισμός με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιτυχία του αγώνα.
Ταυτόχρονα, η ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στον χώρο των ΜΜΕ μπορεί να παίξει τον ρόλο του επιταχυντή στις εξελίξεις.
Και τότε το σύνθημα που φωνάζουμε στις διαδηλώσεις μας: «Εκδότες, καναλάρχες ακούστε το καλά, τη σύμβαση θα πάρουμε απεργιακά», θα μπορέσει να γίνει πράξη.
Σημειώσεις
1. Ο αγώνας στα ΜΜΕ, ΕΑ Νο1656, https://ergatiki.gr/article.php?id=36180
2. Καταγγέλλουν στοχοποίηση δημοσιογράφου οι απολυμένοι και παραιτηθέντες από το Documento, https://tinyurl.com/5n82yh27
3. Υποκλοπές: Η δικαστική απόφαση που απορρίπτει την αγωγή Δημητριάδη και δικαιώνει Reporters United και ΕφΣυν, https://www.reportersunited.gr/14296/apofasi-agogi-dimitriadi/
4. Η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ, https://www.esiea.gr/entonos-provlimatismos-gia-to-skepti/
5. Βίντεο από την εκδήλωση για τη ΣΣΕ, https://www.facebook.com/61555808433850/videos/806480754702371