Διεθνείς και ντόπιοι αναλυτές, κυβερνώντες και διαφόρων ειδών χρηματοπιστωτικά κέντρα εκφράζουν τους φόβους και τις ανησυχίες τους για την "ανεξέλεγκτη" τροπή που μπορεί να πάρουν τα πράγματα στην Ελλάδα μετά την καταγεγραμμένη πια, και κοινοβουλευτικά, αριστερή στροφή. Η πολιτική συζήτηση για το πώς θα ξεφορτωθούμε τα μνημόνια, τις κάθε λογής οικονομικές αλλά και ιδεολογικές επιθέσεις έχει ανοίξει όχι μόνο μέσα στους κόλπους της αριστεράς αλλά και σε ευρύτερα ακροατήρια, ενώ παράλληλα βαθαίνει καθώς όλο και περισσότερος κόσμος αντιλαμβάνεται ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να εξασφαλίσει κανένα μέλλον για τους απλούς εργαζόμενους και νεολαίους. Το νέο βιβλίο “Τί είναι και για τί παλεύει το ΣΕΚ” αποτελεί μία άλλη πρόταση για το κίνημα, για όλους εκείνους που αναζητούν σήμερα στην αριστερά τις λύσεις για τη ρήξη με το σύστημα

Κατ’αρχάς παρουσιάζεται και αναλύεται γιατί ο καπιταλισμός όχι μόνο είναι ένα άδικο, παράλογο και καταστροφικό κοινωνικό σύστημα αλλά παράλληλα αποδεικνύεται πως “δεν δουλεύει”. Αλλά, υπάρχει εναλλακτική λύση; “Είναι καιρός να παλέψουμε για το σοσιαλισμό, για την κοινωνία όπου κουμάντο θα κάνει η πλειοψηφία και θα παίρνει δημοκρατικές αποφάσεις για τη σχεδιασμένη ικανοποίηση όλων των ανθρώπινων αναγκών”. “Σοσιαλισμός δεν σημαίνει μοίρασμα της φτώχειας, αλλά ανάπτυξη του πλούτου όλης της κοινωνίας προς το συμφέρον της ίδιας. Σκεφτείτε μόνο πόσο άμεσα και θεαματικά μπορεί να αυξηθεί το βιοτικό επίπεδο όλων των εργαζόμενων, όλων όσων συντρίβονται από την καπιταλιστική κρίση, αν ο πλούτος που σπαταλιέται από τους τραπεζίτες πήγαινε για μισθούς, συντάξεις, σχολεία, νοσοκομεία, πάρκα, παιδικούς σταθμούς. Ο σοσιαλισμός είναι μια κοινωνία όπου η εργατική εξουσία γίνεται πράξη”. Πώς λοιπόν μπορούμε να

φτάσουμε στον σοσιαλισμό; Χρειάζεται ανατροπή του καπιταλισμού ή μήπως σταδιακή μεταρρύθμισή του; Μέσα από το πρίσμα της επαναστατικής παράδοσης του Λένιν, του Τρότσκι, της Λούξεμπουργκ, του Γκράμσι αλλά και μέσα από πιο πρόσφατες εμπειρίες του διεθνούς εργατικού κινήματος(κυβέρνηση αριστεράς στην Χιλή το 73) όπως και του ελληνικού (ΠΑΣΟΚ 81), εξηγείται γιατί δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος για τον σοσιαλισμό. Όσοι προσπάθησαν να το κάνουν – ανεξάρτητα από τις προθέσεις τους – είτε μεταρρυθμίστηκαν οι ίδιοι είτε ανατράπηκαν βιαίως (όπως η κυβέρνηση του Αλιέντε στην Χιλή). Κι αυτό γιατί άλλο κόμμα στην εξουσία ή άλλοι υπουργοί στην κυβέρνηση δεν σημαίνει άλλο κράτος στην υπηρεσία του λαού. Το κράτος δεν είναι ουδέτερο, είναι των αφεντικών και αυτό σημαίνει ότι τα αφεντικά είναι αυτά που ελέγχουν τους μηχανισμούς του, αστυνομία, στρατό, δικαστήρια και θα τους αμολήσουν αν κάποιος πειράξει τα προνόμιά τους.

Αλλά τότε τί μένει; Σε ποιον μπορούμε να ελπίσουμε ότι θα αλλάξει τα πράγματα αν οι αριστεροί είναι και αυτοί ανίκανοι αν πάρουν την κυβέρνηση να μας απαλλάξουν από την φρίκη που σκορπάνε τα αφεντικά; Μόνο οι εργάτες που παράγουν τον πλούτο μπορούν με τη συλλογικότητά τους να ανατρέψουν τους καπιταλιστές και να πάρουν την εξουσία βάζοντας την παραγωγή κάτω από τον έλεγχό τους για τις ανάγκες όλης της κοινωνίας και όχι για τα κέρδη των αφεντικών. Μήπως όμως όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν; Υπάρχουν εργάτες σήμερα; Σήμερα “η εργατική τάξη παγκόσμια αλλά και στην Ελλάδα είναι πολλές φορές μεγαλύτερη, άπειρες φορές πιο μορφωμένη, περισσότερο έμπειρη και πολύ πιο δυνατή από την εποχή του Μαρξ για να βάλει τη δική της σφραγίδα στην κοινωνία”.

Στην πάλη μας για την ανατροπή του καπιταλισμού χρειαζόμαστε τον διεθνισμό. Ο Λένιν έλεγε ότι σε κάθε έθνος υπάρχουν δύο έθνη, των εκμεταλλευτών και των εκμεταλλευομένων. Τίποτα κοινό δεν έχει ο έλληνας Μάνεσης με τους απεργούς της Χαλυβουργίας. Όταν μας λένε να κάνουμε θυσίες για τη σωτηρία της πατρίδας εννοούν την σωτηρία των τραπεζών και των κερδών τους. Ο διεθνισμός είναι απαραίτητος για να έχουν νικηφόρα έκβαση οι μάχες που δίνουμε σήμερα. Με βάση τον εργατικό διεθνισμό πρέπει η αριστερά να παλεύει στο πλευρό των μεταναστών. Είναι τα ταξικά μας αδέρφια και μαζί μπορούμε να πολεμήσουμε τα αφεντικά που προσπαθούν να μας διασπάσουν.

Διεθνισμός σημαίνει και αντιιμπεριαλισμός. "Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό είναι βασικό καθήκον όσων παλεύουν για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση". Αντιιμπεριαλισμός όμως σημαίνει και μάχη ενάντια στην ΕΕ, που μας την παρουσιάζουν σαν κάτι άλλο, δημοκρατικό, σαν "το σπίτι των λαών". Αυτό είναι ακόμα ένα ψέμα. Η ΕΕ έχει συμμετάσχει σε πάμπολλες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, έχει εξαθλιώσει οικονομικά λαούς της Ασίας και της Αφρικής για να κερδίζουν οι τράπεζές της και αυτό έχει ξεκινήσει να κάνει στους λαούς της Ευρώπης. Η ανατροπή του συστήματος σημαίνει και απαλλαγή από τις αλυσίδες της ΕΕ. Ο Διεθνισμός τέλος είναι απαραίτητος και για την ίδια την νικηφόρα έκβαση της επανάστασης. Αν δεν απλωθεί και σε άλλες χώρες τότε είναι καταδικασμένη να αποτύχει, όπως συνέβη και στη Ρωσία μετά την επικράτηση του σταλινισμού όπου αυτή η προοπτική αφέθηκε στην άκρη.

Στο τελευταίο κομμάτι του βιβλίου μπαίνει η ανάγκη του επαναστατικού κόμματος. Γιατί χρειαζόμαστε τα κόμματα στην μάχη για την ανατροπή του καπιταλισμού; Έχουμε απέναντί μας ένα οργανωμένο σύστημα που μετράει πάνω από δύο αιώνες ζωής. Οι καπιταλιστές έχουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς αλλά έχουν και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς. Για να του αντεπιτεθούμε με επιτυχία χρειαζόμαστε κι εμείς οργάνωση,ένα επαναστατικό κόμμα ριζωμένο στην εργατική τάξη, με επαναστατική θεωρία, με καθημερινή σχέση με την τάξη στους μικρούς και μεγάλους αγώνες, με προσπάθεια να ξεκαθαρίζει τον προσανατολισμό της, με ενιαία δράση με όλα τα κομμάτια του κινήματος που θέλουν να παλέψουν.

Σε μια περίοδο που τα παραπάνω ζητήματα απασχολούν όλο και περισσότερους αγωνιστές, το βιβλίο αυτό αποτελεί μία άλλη πρόταση για το κίνημα, που δεν έπεσε από τον ουρανό. Τουναντίον, βασίζεται και στην ιδεολογική επεξεργασία των επαναστατικών θεωριών αλλά και στην εμπειρία του ΣΕΚ που συμμετείχε και οργάνωσε πολλές από τις μάχες που έδωσε το κίνημα από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Τη στιγμή αυτή οι επαναστατικές ιδέες μπορούν να γίνουν ξανά μαζική δύναμη και τώρα πια έχουμε πίσω μας τις εμπειρίες δεκαετιών για το που “κόλλησαν” οι προηγούμενες ελπίδες για μια ριζική κοινωνική αλλαγή. Το βιβλίο αυτό βοηθάει στο να κάνουμε τη διάθεση για σύγκρουση με τον καπιταλισμό και τις εμπειρίες από τους αγώνες μας υλική δύναμη ανατροπής.

Τιμή 4€, 48 σελίδες

Εκδόσεις Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο

Φύλλια Πολίτη