Συνέντευξη με τον Τάσο Αναστασιάδη, συντονιστή της Πρωτοβουλίας
Η κυβέρνηση κατεβάζει μέτρα οδοστρωτήρα. Τι κάνουν τα συνδικάτα; Ποιές είναι οι αυθόρμητες αντιδράσεις και ο ρόλος των επίσημων ηγεσιών;
Απέναντι στα μέτρα οδοστρωτήρα που κατεβάζει η κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι βρίσκονται επι ποδός πολέμου. Αυτό το είδαμε μέσα στον Αύγουστο στην διάρκεια της απεργίας στην Αγροτική. Η μαζικότητα των περιφρουρήσεων, των συγκεντρώσεων, στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο από την διάθεση των εργαζόμενων παρά από την οργάνωση από το συνδικάτο. Αυτή η διάθεση επέβαλε την συνέχιση της απεργίας για δύο βδομάδες παρά το ότι από τις πρώτες κιόλας ημέρες υπήρχαν στην ηγεσία του συλλόγου της Αγροτικής φωνές που μιλούσαν για αναστολή της απεργίας και διαπραγμάτευση με τον Σάλλα. Το ίδιο κλίμα διάθεσης για σύγκρουση είδαμε ξανά στο ΤΤ τόσο στις κινητοποιήσεις του Αυγούστου όσο και τώρα στις νέες κινητοποιήσεις που έκαναν οι εργαζόμενοι στο ΤΤ. Αντίθετα με αυτή τη διάθεση της βάσης, η στάση της επίσημης ηγεσίας των συνδικάτων είναι απογοητευτική. Παρά το γεγονός ότι τα μέτρα που ανακοινώνει η κυβέρνηση είναι εξοντωτικά, οι επίσημες ηγεσίες δεν έχουν κάνει τίποτε το ουσιαστικό για να ανοίξουν την σύγκρουση. Ακόμη και σε σχέση με την διαδήλωση στην ΔΕΘ. Παντού οι εργαζόμενοι περιμένουν και οργανώνουν την διαδήλωση στην ΔΕΘ, αλλά οι επίσημες συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν κάνει τα λιγότερα από κάθε άλλη χρονιά και μόλις την τελευταία βδομάδα μπαίνουν σε κίνηση.
Ποιά η σκοπιμότητα της πρωτοβουλίας για μια “Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης” στις 30 Σεπτέμβρη;
Η Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης που θα πραγματοποιηθεί στις 30 του Σεπτέμβρη, ξεκίνησε σαν πρωτοβουλία στα μέσα Ιούνη, λίγο μετά τις εκλογές που έβγαλαν την τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά. Είναι μια προσπάθεια για να συγκροτηθεί ένα δίκτυο εργαζόμενων, συνδικαλιστών της βάσης και συνδικάτων που να δώσει απάντηση στην αντίφαση που είπαμε πιο πάνω. Από τη μία η βάση των εργαζόμενων έχει την διάθεση να συγκρουστεί με τις επιθέσεις της κυβέρνησης και των εργοδοτών, και από την άλλη, οι επίσημες συνδικαλιστικές ηγεσίες κρατάνε στάση αναμονής και συμβιβασμού. Κάνουμε λοιπόν τη προσπάθεια το από τα κάτω να συγκροτηθεί σε κάθε χώρο δουλειάς να βρεθεί μαζί σε ένα χώρο, να συζητήσει, να οργανωθεί να φτιάξει ένα δίκτυο που να μπορεί να οργανώνει την αλληλεγγύη σε όσους παλεύουν αλλά και να παίρνει πρωτοβουλίες που να ξεπερνάνε την αδράνεια των επίσημων ηγεσιών.
Τον προηγούμενο χειμώνα δίπλα στην απεργία της Χαλυβουργίας, είδαμε μία σειρά από «μικρούς» εργατικούς χώρους γύρω από το Περιστέρι (Λουκίσσας, 3Ε Εκτυπωτική κλπ) να συντονίζονται με την κατάληψη του ΑΛΤΕΡ και να διαδηλώνουν στην περιοχή. Είχαμε την κοινή συναυλία των ΜΜΕ μέσα από τον συντονισμό των εργασιακών επιτροπών σε ΑΛΤΕΡ, Ελευθεροτυπία, ΕΡΤ και ΔΟΛ. Αυτό το κύμα των κινητοποιήσεων αλλά και της δράσης των απεργών ενάντια στα κλεισίματα των επιχειρήσεων, ήταν που ανάγκασε το ΕΚΑ να προχωρήσει σε παναττική απεργία στις 17 Γενάρη και να φέρει μαζί δεκάδες εργατικούς χώρους που έδιναν την μάχη. Στα νοσοκομεία λειτουργεί από την άνοιξη το συντονιστικό των νοσοκομείων που έχει προχωρήσει σε κινητοποιήσεις με πιο πρόσφατες τις απεργίες για να μην περάσει το κλείσιμο του νοσοκομείου Ελπίς και έχει αναγκάσει την ΠΟΕΔΗΝ και την ΟΕΝΓΕ να προχωρήσουν σε πανελλαδικές απεργίες.
Δεν μιλάμε λοιπόν για πράγματα που δεν είναι στην εμπειρία των εργαζόμενων. Η προηγούμενη διετία ήταν γεμάτη από αγώνες που στηρίχθηκαν τις περισσότερες φορές σε επιτροπές αγώνα και απεργιακές επιτροπές που δημιούργησαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Αυτό που λέμε είναι ότι αυτές οι μορφές οργάνωσης από τα κάτω στους χώρους δουλειάς, οι «επιτροπές βάσης» για να τους δώσουμε ένα κοινό όνομα, χρειάζεται να ενεργοποιηθούν παντού όπου υπήρξαν ή να δημιουργηθούν όπου δεν έχουν φτιαχτεί και να συντονίσουν τα βήματα και τις εμπειρίες τους με κοινή δράση και κοινές πρωτοβουλίες. Η Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης είναι το σημείο που διεκδικούμε να μαζευτούν όλοι οι αγωνιστές από τους χώρους που έδωσαν όλες αυτές τις μάχες για να οργανώσουμε τις επόμενες.
Και η επόμενη περίοδος θα είναι γεμάτη από συγκρούσεις. Το μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων που έχει ήδη ξεκινήσει με την Αγροτική και το ΤΤ. Το μέτωπο των περικοπών και της υπεράσπισης των νοσοκομείων και των σχολείων μας από κλείσιμο. Η υπεράσπιση των μισθών και των θέσεων εργασίας. Το ζήτημα της αλληλεγγύης θα ανοίξει ξανά για μια σειρά από χώρους και χρειάζεται να έχουμε έτοιμο ένα τέτοιο δίκτυο. Τέτοια καθήκοντα βάζει στις πλάτες της η Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης.
Νέα Συνδικαλιστική Κίνηση ή νέα συνδικάτα;
Τίποτε από τα δύο. Η Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης δεν διεκδικεί να γίνει μια νέα παράταξη. Αντίθετα στις γραμμές της συσπειρώνει εργαζόμενους και συνδικαλιστές από μια σειρά από διαφορετικές συνδικαλιστικές παρατάξεις. Δεν πιστεύουμε ότι αυτό λείπει από το εργατικό κίνημα σήμερα. Ούτε μπορεί η απάντηση να είναι νέα συνδικάτα στην θέση των προηγούμενων. Η λογική των ξεχωριστών συνδικάτων, όπως και των ξεχωριστών συγκεντρώσεων διασπά την εργατική τάξη και μειώνει την αποτελεσματικότητα των αγώνων της. Δεν είναι αυτοί οι τρόποι για να ξεπεράσουμε την συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τις τρικλοποδιές που βάζει στο κίνημα που είναι πραγματικό πρόβλημα.
Έχουμε όλοι την εμπειρία ότι ο συμβιβασμός ήταν η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών όλη την προηγούμενη περίοδο που μας πέρασε με τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου και όλα δείχνουν ότι έτσι θα συνεχίσουν. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αναγκάστηκαν να κινηθούν μονάχα κάτω από την πίεση των εργαζόμενων από τα κάτω. Αυτή ήταν η εμπειρία των τελευταίων δυόμισι χρόνων. Και έτσι χρειάζεται να συνεχίσουμε.
Ενισχύοντας την δύναμη της βάσης, δυναμώνουμε τα ίδια τα συνδικάτα και σε τελική ανάλυση δυναμώνουμε και την ίδια την αριστερά μέσα σε αυτά. Αυτή ήταν η εμπειρία την περίοδο που πέρασε σε μια σειρά από χώρους. Στα νοσοκομεία για παράδειγμα, που υπήρχαν επιτροπές αγώνα και κινητοποίηση του κόσμου της βάσης, το αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο να δοθούν οι μάχες αποτελεσματικά αλλά και τα σωματεία να περάσουν στον έλεγχο την αριστεράς όπως στον Αγ Σάββα και στο Θριάσιο. Το ίδιο είδαμε και στο ΜΕΤΡΟ όπου το αγωνιστικό κομμάτι πήρε τον έλεγχο του σωματείου από την ΠΑΣΚΕ και την ΔΑΚΕ. Το ίδιο και σε μια σειρά συλλόγους καθηγητών και δασκάλων. Έτσι είναι που μπορείς να σπας τον έλεγχο των γραφειοκρατών πάνω στην δράση των εργαζόμενων και να αλλάζεις τελικά και τους συσχετισμούς, ενισχύοντας την αριστερά μέσα στα συνδικάτα και μάλιστα την αντικαπιταλιστική της πτέρυγα. Επίσης χρειάζεται να έχουμε κατά νου ότι μέσα από τους αγώνες και την δράση, χτίζονται συνδικάτα όπως στην Αλάπις όπου το σωματείο φτιάχτηκε μέσα στην άνοιξη στη διάρκεια της μάχης ενάντια στον Λαυρεντιάδη.
Εσύ είσαι μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΕΚ. Τι ανταπόκριση βρίσκει αυτή η πρωτοβουλία από την αριστερά;
Μέχρι στιγμής πάνω από 80 συνδικαλιστές έχουν υπογράψει το κάλεσμα στηρίζοντας την Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης και δουλεύουν γι’ αυτήν. Από επιχειρήσεις και εργοστάσια του ιδιωτικού τομέα όπως η Ιντρακόμ, ο Σκαραμαγκάς η Πυρκάλ η Χαλυβουργία, το Αλάπις , από τα ΜΜΕ από τα νοσοκομεία και την εκπαίδευση, από το ΜΕΤΡΟ, τον ΟΣΕ και διάφορες ΔΕΚΟ από μια σειρά υπηρεσίες του δημόσιου όπως ο ΟΕΚ και τα υπουργεία. Υπάρχουν εργαζόμενοι και συνδικαλιστές από όλο το φάσμα της Αριστεράς. Και από δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και από συνδικαλιστές τους ΣΥΡΙΖΑ, από συνδικαλιστές που παλιότερα αναφέρονταν στην ΠΑΣΚΕ και σήμερα δεν έχουν «ομπρέλα», εργαζόμενοι με σχέσεις με το ΠΑΜΕ, ακόμη και από εργαζόμενους που κινούνται στον χώρο της αυτονομίας.
Στις 30 Σεπτέμβρη θα έχουμε μαζί μας τον Segundo Menendez Collar, συνδικαλιστή ανθρακωρύχο από τις Astourias της Ισπανίας, και την Marianne Owens, συνδικαλίστρια από το δημόσιο στην Μ. Βρετανία, για να μοιραστούν μαζί μας τις εμπειρίες τους από τους δικούς τους αγώνες. Και μαζί τους θα είμαστε εκατοντάδες εργαζόμενοι από όλη την Ελλάδα που μετά το εκλογικό αποτέλεσμα που έδωσε τεράστια ποσοστά στην αριστερά, παλεύουμε για να μεταφραστεί αυτό σε μεγαλύτερη αγωνιστική δράση στους χώρους δουλειάς από τα κάτω, χωρίς καμία αναμονή. Μετά την συζήτηση θα καταλήξουμε στις πρωτοβουλίες που θα αναλάβει το επόμενο διάστημα η Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης και στην συγκρότησή της.
Για να απαντήσουμε να οργανώσουμε τις μάχες που ανοίγονται μπροστά μας, στην προοπτική κλιμάκωσης των αγώνων για την ανατροπή της κυβέρνησης του Σαμαρά. Για να ανοίξουμε τον δρόμο για την διαγραφή του χρέους, την κρατικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων και για τον εργατικό έλεγχο σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας.