Μεγάλη μαζικότητα και ακόμα μεγαλύτερη σημασία είχε η δεύτερη Πανελλαδική Συνάντηση της Επιτροπής Αλληλεγγύης Συνδικάτων και Συνδικαλιστών (ΕΠΑΣΣ) που έγινε στην Αθήνα, στο Θέατρο Διάνα, την Κυριακή 24 Οκτώβρη.Το πρώτο σημαντικό στοιχείο ήταν η συμμετοχή συνδικαλιστών και εργαζομένων από τους χώρους που βρίσκονται στο κέντρο της αντίστασης ενάντια στο Μνημόνιο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γιάννης Δημητρίου, ο πρόεδρος του Σωματείου των εργαζομένων στην ΕΡΓΟΣΕ, την κατασκευαστική θυγατρική του ΟΣΕ: την Δευτέρα στις 25 Οκτώβρη οι σιδηροδρομικοί κατέβηκαν σε 24ωρες απεργίες ενάντια στο νομοσχέδιο για την διάλυση του ΟΣΕ που είχε καταθέσει λίγες μέρες πριν για ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση. Δεύτερο παράδειγμα, η Γιάννα Σακελλαρίου, διοικητική υπάλληλος στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη. Στις αρχές του Οκτώβρη οι εργαζόμενοι στον ΔΟΛ κατέβηκαν σε σκληρές “κυλιόμενες απεργίες” ενάντια στις μαζικές απολύσεις – με μικροφωνικές μπροστά στην είσοδο του κτιρίου όπου καλούσαν τους συναδέλφους τους να μην “ανέβουν” για δουλειά. Τρίτο, η Σταυρούλα Ψυχογιοπούλου που μαζί με δεκάδες άλλους συναδέλφους της Συμβασιούχους του Υπουργείου Πολιτισμού συμμετείχε στις κινητοποιήσεις της Ακρόπολης και δέχτηκε την επίθεση των χημικών των ΜΑΤ.

Η κυβέρνηση και η εργοδοσία βγήκαν από αυτές τις αναμετρήσεις βαθειά λαβωμένες. Μπορεί οι πόρτες της Ακρόπολης να άνοιξαν. Όπως, όμως, έλεγε η Σταυρούλα, “τα ΜΑΤ δεν έχουν φύγει ακόμα. Εμείς είμαστε εκεί και κλείνουμε τα ταμεία άρα είναι δωρεάν η είσοδος... ο κόσμος περνάει μέσα από τα ΜΑΤ για να μπει. Αυτή είναι μεγάλη ξεφτίλα για την κυβέρνηση που χρειάζεται τα ΜΑΤ για να ανοίξει την Ακρόπολη...”.

Και το νομοσχέδιο για την “εξυγίανση του ΟΣΕ”, όπως κατ' ευφημισμό ονομάζει η κυβέρνηση το σχέδιο διάλυσης του σιδηροδρόμου, υπερψηφίστηκε “επί της αρχής” και από την κυβέρνηση και από την αξιωματική αντιπολίτευση στη Βουλή. Την Παρασκευή στις 29 Οκτώβρη η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ) ανέστειλε, ύστερα από τέσσερις μέρες κινητοποιήσεων, την απεργία δηλώνοντας ότι θα συνεχίσει τον αγώνα “με άλλα μέσα”. Πολλοί εργαζόμενοι, όμως, στη βάση των σωματείων δεν έχουν πειστεί. Στην μεγάλη συγκέντρωση των σιδηροδρομικών μπροστά από τη Βουλή, την Δευτέρα 25 Οκτώβρη, πολλοί δήλωναν αποφασισμένοι να συνεχίσουν και μετά την υπερψήφιση. “Ο μόνος τρόπος να αντιδράσουμε είναι πιά μόνο με απεργία διαρκείας, αλλιώς θα χάσουμε τα πάντα”, έλεγε χαρακτηριστικά ένας απεργός στην Εργατική Αλληλεγγύη.

Αυτή την οργή η κυβέρνηση ξέρει πολύ καλά ότι θα τη βρει μπροστά της. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να στηρίζεται συνεχώς για την λειτουργία του κράτους και της οικονομίας στα ΜΑΤ, τις επιστρατεύσεις και τα δικαστήρια – αυτό το ξέρουν και ο Παπανδρέου και ο Παπακωνσταντίνου και ο Γερουλάνος και ο Ρέππας. Αυτή η εκτίμηση της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε – του αγώνα που συνεχίζεται με μια κυβέρνηση βαθιά πληγωμένη αλλά αναγκασμένη ταυτόχρονα από την οικονομική κρίση να συνεχίσει τις επιθέσεις – ήταν το δεύτερο σημαντικό στοιχείο της συνάντησης της ΕΠΑΣΣ στο Θέατρο Διάνα.

Στην ιδρυτική της διακήρυξη, που κυκλοφόρησε πριν από ένα χρόνο, η Επιτροπή δήλωνε ότι ένας από τους βασικούς της στόχους είναι “να μην μείνει κανείς εργαζόμενος και κανένας κλαδος μόνος του στην μάχη που δίνει για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του αυτήν την περίοδο της οικονομικής κρίσης”. Η κυβέρνηση, οι εργοδότες και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης καταβάλουν συνεχώς τεράστιες προσπάθειες για να συκοφαντήσουν και να διασπάσουν τους αγώνες.

Γι’ αυτό ήταν πολύ σημαντικό ότι η πανελλαδική συνάντηση υποστηρίχτηκε από εργατικά έντυπα όπως “Η Σκουπιδιάρα”, οι “Financial Crimes” και άλλα. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα έρχεται από την μάχη του ΟΣΕ: τις ίδιες μέρες που η κυβέρνηση κατέβαζε το νομοσχέδιο για την “εξυγίανση”, τα κανάλια ξιφουλκούσαν ενάντια στους σιδηροδρομικούς που “είναι πάρα πολλοί”, και εισπράττουν, υποτίθεται, μισθούς της τάξης των 100 χιλιάδων ευρώ το χρόνο.

Στην συνάντηση ο Γιάννης Δημητρίου απάντησε με στοιχεία σε όλη αυτή τη παραφιλολογία που εμφανίζει τους εργαζόμενους σαν παράσιτα που ζούνε μέσα στη χλιδή σε βάρος του δημόσιου χρέους.

Το μεγαλύτερο μέρος από τα χρέη του ΟΣΕ οφείλεται στα αναγκαία έργα εκσυγχρονισμού – που είχαν παραμελήσει δεκαετίες τώρα οι κυβερνήσεις. Και την τοκογλυφία των τραπεζών, αφού οι κυβερνήσεις δεν έδιναν ποτέ τις επιδοτήσεις που χρωστούσαν στον ΟΣΕ αναγκάζοντάς τον να καταφεύγει σε δανεισμό. Οσο για τους “υπερβολικούς” μισθούς η κυβέρνηση λέει ψέματα: οι μόνοι που παίρνουν μεγάλες αμοιβές (πέρα από τα μεγαλοστελέχη) είναι οι μηχανοδηγοί – που είναι λόγω του παγώματος των προσλήψεων λίγοι και αναγκάζονται να δουλεύουν συνεχώς ατέλειωτες υπερωρίες.

Η κυβέρνηση και οι εργοδότες δεν περιορίζονται, όμως, μόνο στην συκοφάντηση των χώρων που αγωνίζονται. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να καλλιεργήσουν την αίσθηση της ματαιότητας του αγώνα: οι εφημερίδες και τα κανάλια αγνοούν συστηματικά τις απεργίες και τις εργατικές κινητοποιήσεις – δεν είναι ειδήσεις άξιες λόγου, υποτίθεται, αφού δεν καθορίζουν τίποτα. Και ταυτόχρονα προσπαθούν να καλλιεργήσουν την αίσθηση της ητττοπάθειας, υποστηρίζοντας ότι το μεγάλο κύμα των απεργιών της περασμένης άνοιξης τελικά ηττήθηκε. Δυστυχώς παρόμοιες απόψεις ακούγονται σήμερα και από την επίσημη αριστερά.

Η Συνάντηση της ΕΠΑΣΣ κινήθηκε σε αντιδιαμετρικά αντίθετο κλίμα. Οπως έλεγε ο Πάνος Γκαργκάνας από την Εργατική Αλληλεγγύη, “υπάρχει τεράστια αλλαγή μέσα σε αυτό το χρόνο. Το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει τη δυνατότητα να μπορεί να απομονώνει τα εργατικά κομμάτια που παλεύουν και να οδηγεί στην ήττα. Τα ποσοστά που συγκεντρώνουν οι υποψήφιοι του στις εκλογές είναι ακραία μειοψηφικά. Αλλάζουν οι συσχετισμοί, φέρνουν αποτελέσματα οι αγώνες, δεν είμαστε σε περίοδο ηττών είμαστε στην περίοδο με νίκες. Δεν περνάνε πιά οι Παναγόπουλοι, για αυτό προσπαθούν να κάνουν επίθεση στα συνδικάτα και την αριστερά...”.

Τις εκτιμήσεις αυτές επιβεβαίωσαν πολλοί εργαζόμενοι μεταφέρντας τις εικόνες από τους δικούς τους χώρους. “Στη γενική συνέλευση που κάναμε ήρθε ο Μπράτης, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας (ΠΑΣΚ - ΔΟΕ), και κατηγόρησε ανοιχτά τους άλλους χώρους του δημοσίου ότι παίρνουν μεγάλα επιδόματα και ότι δεν μπορούμε να συγκριθούμε καν με τους καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα”, είπε η Μαργαρίτα Παπαμηνά, δασκάλα από τα Χανιά. “Οι συνάδελφοι τον αποδοκίμασαν και του είπαν να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις του συλλόγου”.

“Κάναμε γενική συνέλευση όπου ο ίδιος ο κόσμος έβαζε ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε απεργία διαρκείας και μέσα στις εκλογές και μετά”, είπε ο Κώστας Μεγαγιάννης, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στο Δήμο Αγίας Παρασκευής. “Είναι δεύτερη φορά που παίρνουμε τέτοια απόφαση”.

“Οι γιατροί στα νοσοκομεία είναι πάρα πολύ αγανακτισμένοι και αρχίζουμε ξανά κινητοποιήσεις σε συνεργασία με την ΟΕΝΓΕ”, είπε ο Λάμπρος Μπουραντάς, μέλος του ΔΣ των νοσοκομειακών γιατρών Ηπείρου. “Οι νοσηλευτές και οι τεχνικοί παρέλυσαν για δυο μήνες το νοσοκομείο με επίσχεση εργασίας για να πληρωθούν τις υπερωρίες ενός χρόνου”.

“Προκαλώ από αυτό το βήμα όσους συνδικαλιστές δεν αντιδρούν στην Τρόικα και το Μνημόνιο να παραιτηθούν” είπε ο Αντώνης Σταματόπουλος, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ. “Αυτό που κάνουν είναι ανήθικο”.

Από την συζήτηση έγινε φανερό ότι σε όλους σχεδόν τους χώρους διαμορφώνονται σήμερα μαχητικές μειοψηφίες εργαζομένων που δεν είναι πιά διατεθειμένες να αφήσουν τους αγώνες στα χέρια των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Οργανώνονται, παλεύουν και πιέζουν τις ηγεσίες να προχωρήσουν σε δράση παρά τη θέλησή τους. Αυτή η πίεση ανάγκασε την ίδια τη ΓΣΕΕ να καλέσει σε γενική απεργία από τώρα για τις 15 Δεκέμβρη – παρόλο που ο ίδιος ο Παναγόπουλος είχε κηρύξει το τέλος των απεργιών από τις αρχές του Σεπτέμβρη.

“Οι εργοδότες μόνο με τα δικαστήρια μπορούν να σταματάνε τις απεργίες”, έλεγε ο Κώστας Σαρρής, δημοσιογράφος στην Ημερησία. “Έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση αλλά όμως το πρόβλημα είναι ότι παραμένουν οργανωμένοι και μπορούν να εκβιάζουν τους συναδέλφους... Εμείς έχουμε αυτοπεποίθηση αλλά δεν είμαστε τόσο καλά οργανωμένοι και αυτό το ρόλο παίζει η σημερινή συνάντηση”.

Το κλίμα αυτό της αισιοδοξίας, σε κόντρα με τις ηττοπαθείς εκτιμήσεις ενός μεγάλου κομματιού της αριστεράς, αποτυπώθηκαν και στο κείμενο της απόφασης της Β' Πανελλαδικής Συνάντησης της ΕΠΑΣΣ που ενέκρινε η συγκέντρωση:

“Οι Πανεργατικές απεργίες και οι αγώνες της προηγούμενης χρονιάς δεν έγιναν «μάταια» όπως λένε οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και επαναλαμβάνουν σε διάφορους τόνους οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Το μεγάλο απεργιακό ξέσπασμα έχει οδηγήσει την κυβέρνηση σε μεγαλύτερη απομόνωση από τους εργαζόμενους. Ακόμη και όταν αποφασίζει να επιστρατεύσει τους φορτηγατζήδες δεν μπορεί να το επιβάλλει στην πράξη. Ακόμη και όταν βγάζει παράνομη την απεργία των σιδηροδρομικών η απεργία πραγματοποιείται...

Εκτιμάμε ότι την επόμενη περίοδο θα χρειαστεί να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να στηρίξουμε και να ενισχύσουμε την δημιουργία εργατικών δικτύων από το κάτω σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε κλάδο. Δικτύων που όχι μόνο θα μπορούν να ανοίγουν τα μέτωπα αλλά ακόμη περισσότερο θα οργανώνουν τους χώρους τους για όλες τις μάχες. Χαιρετίζουμε όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που έχουν ξεκινήσει τέτοιες προσπάθειες και τους καλούμε να συντονιστούμε για να γίνουμε όλοι πιο δυνατοί”.

Η Β'Πανελλαδική Συνάντηση της ΕΠΑΣΣ έκλεισε με την εκλογή της νέας συντονιστικής επιτροπής που αποτελείται από εργαζόμενους και συνδικαλιστές στις συγκοινωνίες, τους Δήμους, τα νοσοκομεία, τις τηλεπικοινωνίες, την εκπαίδευση, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τους εμποροϋπαλλήλους, των δικαστικών υπαλλήλων και των υπαλλήλων της κεντρικής διοίκησης. Στο συντονιστικό συμμετέχουν ακόμα ο Μαγιερό Τιάμ από την Ενωση Μεταναστών Εργατών και ο Τάσος Αναστασιάδης που ήταν συντονιστής της ΕΠΑΣΣ και την περασμένη χρονιά.