Εξώφυλλο του τευχους 80
Στις 9 Απρίλη, μετανάστες εργάτες από χώρες της Ασίας, της Αφρικής, της Μ. Ανατολής και τα Βαλκάνια προχώρησαν στην ίδρυση της Ένωσης Μεταναστών Εργατών. Βρέθηκαν μαζί εργαζόμενοι από χώρες όπως η Αλβανία, το Πακιστάν, η Ινδία, το Αφγανιστάν, η Σρι Λάνκα, το Μπαγκλαντές, η Συρία, το Ιράν, η Τουρκία, το Μαρόκο, η Σενεγάλη, η Γκάμπια, η Νιγηρία, το Κονγκό . «Οργανωνόμαστε χωρίς διάκριση εθνικότητας, θρησκείας, χρώματος και φύλου για να δώσουμε με την δύναμη της παγκόσμιας ενότητας των εργατών τον αγώνα για τα δικαιώματα μας», ανέφερε η ανακοίνωση που καλούσε στην Πρωτομαγιάτικη διαδήλωση.
Στην περίοδο της ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού, οι απολογητές του συστήματος ομολογούσαν χαμηλόφωνα την αλήθεια για τους μετανάστες για την καθοριστική συμβολή τους στην γοργή άνοδο των δεικτών του ΑΕΠ. Πλάι στους διθυράμβους των κυβερνήσεων για την επιτυχία της Ολυμπιάδας και την ένταξη στην ΟΝΕ, στα αυτιά μας ακούγονταν ωραία λόγια για τους δουλευταράδες Ασιάτες και Αλβανούς οικοδόμους, τους νοικοκύρηδες εργάτες από το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, τις καλοκάγαθες οικιακές βοηθούς από τις Φιλιππίνες, τη Σρι Λάνκα και την Α.Ευρώπη. Οι μελέτες του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στήριζαν το αίτημα των συνδικάτων για νομιμοποίηση των μεταναστών αξιοποιώντας αυτήν την εικόνα.
Στη νέα φάση της κρίσης οι απολογητές στάζουν δηλητήριο για τους «εγκληματίες λαθρομετανάστες», ενώ η συνδικαλιστική ηγεσία κατεβάζει τους τόνους για την διεκδίκηση της νομιμοποίησης των μεταναστών.
Η υπόθεση της απόπειρας δολοφονίας της Κωνσταντίνας Κούνεβα έδειξε πόσο βάρβαρα αντιμετωπίζουν τα αφεντικά την αντίσταση των μεταναστών εργαζομένων στην περίοδο της κρίσης, όταν μάλιστα είναι οργανωμένη σε συνδικάτο. Έδειξε ταυτόχρονα και τα όρια του συνδικαλισμού, που μπορεί να είναι ριζωμένος σε χώρους όπως ο ΗΣΑΠ, αλλά μέσα στις αλλαγές των εργασιακών σχέσεων και τις ιδιωτικοποιήσεις έφτασαν οι δουλέμποροι να θησαυρίζουν κατακλέβοντας και απειλώντας τις «Κούνεβες».
Χιλιάδες εργαζόμενοι στις κατασκευές, σε βιοτεχνίες και εργοστάσια βρίσκονται πλέον στην ανεργία και ανάμεσα σε αυτούς είναι οι ίδιοι οι μετανάστες. Τώρα έχουν φτάσει να αναζητούν τρόπους να δώσουν την μάχη για να σωθούν οι δουλειές, να μην περάσουν οι απολύσεις και η απλήρωτη δουλειά. Για τους μετανάστες η απόλυση είναι ο προθάλαμος που οδηγεί στην παρανομία και την απέλαση. Πάνω από 180.000 μετανάστες που είχαν πάρει άδεια παραμονής έχοντας σταθερή εργασία που ξεπερνούσε την πενταετία βρίσκονται τώρα χωρίς χαρτιά.
Οι ίδιοι οι μετανάστες κουβαλάνε πολύτιμες εμπειρίες από τους αγώνες και τις εξεγέρσεις από τις χώρες καταγωγής τους. Μας το θύμισε ένας Αλβανός οικοδόμος όταν μίλησε για την ένοπλη εξέγερση που ακολούθησε την κρίση των πυραμίδων στην χώρα του σε μια εκδήλωση που διοργάνωσε το ΣΕΚ τη μέρα της Πρωτομαγιάς για να συζητήσει την αντιμετώπιση της κρίσης. Σε αυτή την εκδήλωση το ακροατήριο είχε τέτοια πολυεθνική σύνθεση που ήταν ένα δείγμα των δυνατοτήτων των μεταναστών να δώσουν τη μάχη και μάλιστα μέσα από την σχέση τους με την αντικαπιταλιστική Αριστερά.
Ένα τεράστιο κομμάτι μεταναστών είναι το ίδιο ζωντανό κομμάτι της ριζοσπαστικοποίησης του Δεκέμβρη του 2008, αλλά και των μεγάλων αντιρατσιστικών και αντιπολεμικών αγώνων στην Ελλάδα. Χωρίς αυτές τις εμπειρίες δεν θα μπορούσε να συγκροτηθεί και να δώσει πετυχημένα τη μάχη ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες η Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή, ούτε να γίνεται σήμερα το βήμα της οργάνωσης των μεταναστών με πιο συστηματικό τρόπο.
Γρανάζι
Η Ένωση Μεταναστών Εργατών είναι ένα γρανάζι που θα προσπαθήσει να βάλει σε κίνηση ένα ολόκληρο κομμάτι εργαζόμενων μεταναστών που βρίσκεται στο στόχαστρο των ρατσιστικών και φασιστικών επιθέσεων.
Βάζει στο κέντρο της προσπάθειάς της να κερδίσει το οργανωμένο εργατικό κίνημα στη κοινή δράση τόσο ενάντια στις επιθέσεις των καπιταλιστών στα εργασιακά δικαιώματα όσο και ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή.
Η ελληνική άρχουσα τάξη χτυπάει την εργατική τάξη και τους μετανάστες στην Ελλάδα την ώρα που συνεργάζεται με τις άρχουσες τάξεις στις χώρες καταγωγής των μεταναστών για την αφαίρεση δικαιωμάτων, ακόμη και για την καταλήστευση των χωρών αυτών μέσα από την άμεση συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες και την κατοχή που επιβάλλουν το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Η επίθεση στους μετανάστες, ο ρατσισμός και η ισλαμοφοβία συμπληρώνουν τα άδικα ταξικά μέτρα επιδιώκοντας την διάσπαση των εργατών σε ντόπιους και ξένους, σε νόμιμους και παράνομους μετανάστες. Η μετατροπή των μεταναστών σε αποδιοπομπαίους τράγους για την ανεργία και την φτώχεια χρησιμεύει ως εργαλείο αποπροσανατολισμού για το ποιος δημιουργεί την κρίση. Η χυδαιότητα των πολιτικών της μηδενικής ανοχής της κυβέρνησης ανοίγει το δρόμο στη φασιστική απειλή του ΛΑΟΣ και στις νέες ρατσιστικές εκστρατείες του Σαμαρά.
Η αντικαπιταλιστική αριστερά είναι ώρα να προωθήσει τη σύνδεση του οικονομικού με το πολιτικό αγώνα διότι όσο ποτέ άλλοτε είναι αναγκαία για να πετύχουμε νίκες.
Τα χυδαία ρατσιστικά συνθήματα των ανδρών του Λιμενικού Σώματος του Χρυσοχοΐδη, οι επιχειρήσεις σκούπα της Αστυνομίας και οι απελάσεις, η FRONTEX και τα νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι αποκλεισμοί παιδιών μεταναστών από την συμμετοχή στις πανελλαδικές εξετάσεις, το κλείσιμο οποιασδήποτε νέας διαδικασίας νομιμοποίησης των μεταναστών είναι μια πολιτική που πάει χέρι-χέρι με τα σκληρά αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ. Το κουκούλωμα του σκανδάλου των απαγωγών των Πακιστανών με το απαλλακτικό βούλευμα δείχνει ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει στα χνάρια της ΝΔ την πολιτική «μηδενικής ανοχής» στην μετανάστευση κατά το δόγμα Πάγκαλου. Η επίθεση των ελληναράδων εμπόρων του ΛΑΟΣ κατά των μικροπωλητών στην Ερμού είναι ένα δείγμα των διαθέσεων των φασιστών να συνεχίσουν την εκστρατεία μίσους και αποπροσανατολισμού για το ποιος φταίει για την κρίση.
Αν στον συνολικό πληθυσμό οι μετανάστες αποτελούν το 11%, σε μια σειρά από εργασιακούς χώρους η παρουσία τους έχει μεγάλο βάρος. Η ένταξη τους στα συνδικάτα αποτελεί τον πρώτο στόχο της Ένωσης Μεταναστών Εργατών. Η ενεργοποίησή τους όπου έχουν ήδη εγγραφεί είναι απόλυτη ανάγκη για να μπορεί να απεργεί ένας χώρος και να αποκρούει τις επιθέσεις των αφεντικών. Μπορεί άραγε να οργανωθεί αποτελεσματικά ο αγώνας για να πληρωθούν τα δεδουλευμένα οι απολυμένοι της ΔΙΕΚΑΤ και να ξαναπιάσουν δουλειά αν δεν συσπειρωθούν στη δράση οι 250 μετανάστες από τους συνολικά 300 εργαζόμενους της επιχείρησης;
Στα συνδικάτα πρέπει να μπει αποφασιστικά η πάλη κατά των ρατσιστικών επιθέσεων. Οι δυνατότητες είναι τεράστιες όπως έδειξε η συνεργασία της Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή με τους εκπαιδευτικούς για την διοργάνωση ενός πετυχημένου γύρου εκδηλώσεων μέσα στα σχολεία στις 19 Μάρτη με κέντρο το αίτημα ιθαγένεια για όλα τα παιδιά των μεταναστών.
Εγγραφή τώρα στα συνδικάτα
Θα ήταν δύναμη για κάθε σωματείο στα νοσοκομεία, τις συγκοινωνίες, τα ΑΕΙ, τις ΔΕΚΟ να γράψει στη δύναμη του τα συνεργεία στα οποία έχουν εκχωρηθεί υπηρεσίες του δημόσιου, όπως ο καθαρισμός, η φύλαξη, η συντήρηση κλπ. Η επιδίωξη είναι σε κάθε συνέλευση, απεργία και διαδήλωση να βρεθεί μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους αυτό το κομμάτι. Θα ήταν δύναμη για τα συνδικάτα στα ΕΛΤΑ να στηρίξουν και να οργανώσουν μαζί τον αγώνα ενάντια στις απολύσεις στην ΙΝΤΕΡΑΤΤΙΚΑ βάζοντας το αίτημα της επανακρατικοποίησης των ταχυμεταφορών.
Σε τι εξυπηρετεί όμως η αυτόνομη συγκρότηση της Ένωσης Μεταναστών Εργατών όταν από την μια υπάρχουν τα συνδικάτα και από την άλλη οι κοινότητες των μεταναστών;
Πρώτο, στα συνδικάτα δεν είναι αυτόματη, ούτε αυτονόητη η οργάνωση της συμμετοχής των μεταναστών. Η Φεντερασιόν στην πολυεθνική Θεσσαλονίκη των αρχών του 20ού αιώνα με την έμπνευση των διεθνιστικών ιδεών και της αλληλεγγύης τύπωνε εφημερίδα του συνδικάτου πολύγλωσση και την Πρωτομαγιά ανέβαιναν στις εξέδρες εργάτες και εργάτριες από 13 εθνότητες και μίλαγαν στη γλώσσα τους! Χρειάζεται λοιπόν μάχη για να γίνει πραγματική η ένταξη των μεταναστών και δραστηριοποίηση μέσα στους αγώνες.
Άραγε σε χώρους που εργάζονται μόνο μετανάστες δεν μπορεί να υπάρξει συνδικαλιστική οργάνωση; Το παράδειγμα της Αμερικής στις αρχές του 20ού αιώνα είναι αξιοσημείωτο. Συνδικάτα υπήρχαν όταν εκατομμύρια μετανάστες πλημμύριζαν τη χώρα και με την άγρια εκμετάλλευση της εργατικής τους δύναμης χτίζονταν ο αμερικάνικος καπιταλισμός. Τότε τα επίσημα συνδικάτα της AFL-CIO δεν δέχονταν τους μετανάστες ως μέλη τους. Η θρυλική οργάνωση IWW, Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου, είχε καταφέρει να οργανώσει εκατοντάδες χιλιάδες κερδίζοντας τα δικαιώματα στη δουλειά, τον συνδικαλισμό και την αξιοπρέπεια με αγώνες και θυσίες που έγιναν παράδειγμα για το παγκόσμιο εργατικό κίνημα.
Η Ένωση Μεταναστών Εργατών συγκεντρώνοντας μετανάστες με ή χωρίς χαρτιά από διαφορετικές χώρες και δίνοντας την μάχη για πλήρη εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα ανοίγει την δυνατότητα να σπάσει η πολιτική διαχωρισμών που επιδιώκει η κυβέρνηση. Είναι ένας δρόμος για να μπει ξανά επιθετικά το αίτημα για νομιμοποίηση όλων των μεταναστών εδώ και τώρα!