Εξώφυλλο του τευχους 88
Ο Πέτρος Κωνσταντίνου εξηγεί γιατί, μετά το φρικτό έγκλημα του Μπρέιβικ, το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα έχει επείγοντα χαρακτήρα.
Στις 22 Ιούλη ο Αντερς Μπρέιβικ εκτέλεσε 69 νεολαίους του Εργατικού Κόμματος της Νορβηγίας στην κατασκήνωση στο νησί Οτόγια, ενώ άλλοι εννέα έχασαν τη ζωή τους στη βομβιστική επίθεση σε κυβερνητικό κτίριο στο Όσλο. Αυτό το φρικιαστικό έγκλημα προκάλεσε παγκόσμιο σoκ. Τα ΜΜΕ βιάστηκαν να μιλήσουν για την 11η Σεπτέμβρη της Νορβηγίας και να το καταλογίσουν σε «ισλαμιστές τρομοκράτες» εξαιτίας της εμπλοκής της χώρας στο πόλεμο στο Αφγανιστάν. Όταν οι συνδέσεις του Μπρέιβικ με τους νεοναζί έγιναν γνωστές με το βίντεο του που ανέβασε στο διαδίκτυο, λίγο πριν τις επιθέσεις και με το «Μανιφέστο» των 1500 σελίδων, τα ΜΜΕ μίλησαν για «παρανοϊκό δολοφόνο που έδρασε μόνος του».
Ισλαμοφοβία , το νέο πρόσωπου του ρατσισμού
Το δολοφονικό έργο του Μπρέιβικ ήταν ο ώριμος καρπός της ισλαμοφοβίας, της νέας ρατσιστικής εκστρατείας που ξεδιπλώθηκε μετά την 11η Σεπτέμβρη 2001 στα πλαίσια του λεγόμενου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Μπορεί στη περίοδο του ψυχρού πολέμου οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να έβρισκαν πολύτιμους συμμάχους στους ισλαμιστές «μαχητές της ελευθερίας» όπως τους αποκαλούσε ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος όταν πολεμούσαν τότε κατά των σοβιετικών στο Αφγανιστάν, μετά το 2001 όμως, η δαιμονοποίηση τους ήταν απροκάλυπτη.
Ο ρατσισμός κατά των μουσουλμάνων πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις για να δικαιολογηθούν έτσι οι ιμπεριαλιστικές εκστρατείες ως νέες «σταυροφορίες της πολιτισμένης Δύσης κατά των τρομοκρατών του Ισλάμ». Οι επεμβάσεις στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, ο αποκλεισμός της Γάζας μετά την εκλογική νίκη της Χαμάς συνοδεύτηκαν από μια κλιμάκωση των επιθέσεων σε βάρος των μουσουλμάνων μεταναστών. Κρατούμενοι στέλνονται χωρίς δίκες στο Γκουαντάναμο ακόμη και μετά από απαγωγές και φυλακίσεις της CΙΑ και της βρετανικής ΜΙ6, με κάποιους ακόμη να «σταθμεύουν» με τις διαβόητες μυστικές πτήσεις στην Αίγυπτο όπου βασανίζονταν άγρια στις φυλακές του δικτάτορα Μουμπάρακ.
Στη Νορβηγία, η νεολαία του κυβερνητικού Εργατικού Κόμματος είχε διαφωνήσει ανοιχτά με την πολιτική της συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν και στη Μ.Ανατολή. Νορβηγοί στρατιώτες βρίσκονται ακόμη στο Αφγανιστάν και οι νεολαίοι απαιτούσαν την αποχώρηση τους συμμετέχοντας σε αντιπολεμικές διαδηλώσεις. Δείγμα της αριστερής στάσης της ήταν και η εκδήλωση τιμής στους νορβηγούς της διεθνούς ταξιαρχίας που πολέμησε στο πλευρό των δημοκρατών κατά των φασιστών στον Ισπανικό Εμφύλιο το 1936.
Ο Μπρέιβικ χτύπησε την νεολαία του Εργατικού Κόμματος διότι της καταλόγιζε φιλία με τους μουσουλμάνους Παλαιστίνιους και μίσος κατά του Ισραήλ. Οι φασίστες στην Ελλάδα είχαν την φωτογραφία του Μπρέιβικ με στολή μασόνου ως απόδειξη ότι καμία σχέση δεν έχει με το νεοναζισμό με δοσμένο το μίσος του Χίτλερ κατά των εβραίων. Πρόκειται για προπέτασμα καπνού που δεν μπορεί να κρύψει ότι η ισλαμοφοβική στροφή των φασιστικών ρευμάτων κατά των αράβων και των μουσουλμάνων έχει μετατρέψει τους νεοναζί σε ένθερμους υποστηριχτές του Ισραήλ «ως αναχώματος κατά των μουσουλμάνων». Ωστόσο, δεν έχουν αποποιηθεί και τον αντισημιτισμό. Διαβόητο σε αυτή τη στροφή ήταν άλλωστε το Κόμμα των Ολλανδών νεοφασιστών του Γκέερντ Βίλντερς.
Αντίστοιχες αντιμουσουλμανικές «ανησυχίες» μέχρι πλήρους συμφιλίωσης με το δολοφονικό χέρι του Ισραήλ στη Μ.Ανατολή είχαν άλλωστε και οι Νορβηγοί ακροδεξιοί του Κόμματος της Προόδου απ΄ όπου αποχώρησε ο Μπρέιβικ καταλογίζοντας του «αδράνεια». Ένα κόμμα που κατάφερε να καταλάβει την δεύτερη θέση στη Βουλή της Νορβηγίας με επίμονη προσπάθεια να εμφανιστεί ως «μη φασιστικό».
Η ισλαμοφοβία πήρε νέα ορμή με την κλιμάκωση των επιθέσεων κατά των μεταναστών στη περίοδο του ξεσπάσματος της καπιταλιστικής κρίσης. Ήταν το εφαλτήριο πάνω στο οποίο πάτησαν για να ανέβουν μια σειρά από φασιστικά ρεύματα στην Ευρώπη, σε περίοδο όπου οι κυρίαρχες πολιτικές των κυβερνήσεων άρχισαν ανοιχτά να νομιμοποιούν τον αντιισλαμικό ρατσισμό. Σε χώρες της ΕΕ οι κυβερνήσεις παίζουν το χαρτί του ρατσισμού για να αποπροσανατολίσουν την οργή που δημιουργούν οι πολιτικές της άγριας λιτότητας, των περικοπών και της ανεργίας.
Ο Σαρκοζί απαγορεύει το χιτζάμπ στις γυναίκες την ώρα που η ιδεολογική εκστρατεία έρχεται να διακηρύξει την «ανωτερότητα» της ευρωπαϊκής χριστιανικής κουλτούρας έναντι της μουσουλμανικής. Τα στερεότυπα που χρησιμοποίησαν οι αποικιοκράτες για να δικαιολογήσουν το μακελειό του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, το μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα των αποικιών, επανέρχονται. Η Μέρκελ, μίλησε απροκάλυπτα για «αποτυχία της πολυπολιτισμικής κοινωνίας» και υπενθύμισε ότι για την Γερμανία οι μετανάστες ανήκαν πάντα στην κατηγορία των «φιλοξενούμενων εργατών» και όχι των μονίμως εγκατεστημένων πολιτών!
Ο Κάμερον ήταν ακόμη πιο προκλητικός μιλώντας το Φλεβάρη σε συνέδριο για τις πολιτικές ασφάλειας: «Ο κρατικός πολυπολιτισμός έχει εκθρέψει την ακραία ιδεολογία και οδήγησε στην άνοδο του ισλαμικού εξτρεμισμού». Πίσω από αυτά βέβαια εποφθαλμιούσε να βάλει χέρι σε κοινωνικές υπηρεσίες και στην εκπαίδευση, ενώ την ίδια ώρα η φασιστική οργάνωση EDL έβγαζε τις συμμορίες στους δρόμους με επιθέσεις και εμπρησμούς τζαμιών. Πρόκειται για την οργάνωση-πρότυπο του Μπρέιβικ.
Οι φίλοι του Μπρέιβικ στην Ελλάδα…
Το μακελειό στη Νορβηγία ήταν ένα έγκλημα σταθμός στην ιστορία της φασιστικής τρομοκρατίας που προειδοποιεί με δραματικό τρόπο για την ανάγκη η αριστερά να δώσει την σύγκρουση με το νεοναζισμό χωρίς ταλαντεύσεις. Άλλωστε τα θύματα της επίθεσης δεν ήταν μετανάστες αλλά οι υποστηρικτές τους. Η στοχοποίηση της αριστεράς, των μαρξιστών που στηρίζουν την πολυπολιτισμική κοινωνία, για πρώτη φορά πέρασε από τα λόγια στα έργα, δείχνοντας ότι κάθε άλλο παρά ακίνδυνα κηρύγματα ακραίων χριστιανών ή “πατριωτών” είναι οι αντιισλαμικές κραυγές. Όταν οι φασίστες μιλάνε και στην Ελλάδα για τους «θολοκουλτουριάρηδες» μαρξιστές, αναπαράγουν ακριβώς την ίδια ρητορική του Μπρέιβικ.
Το έγκλημα στη Νορβηγία είναι μια προειδοποίηση μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι κήρυκες της ισλαμοφοβίας. Στη Ελλάδα δεν μας είναι άγνωστοι. Ο ϊδιος ο Μπρέιβικ στον κατάλογο των διεθνών φίλων του τούς καταγράφει: ΛΑ.Ο.Σ, Ελληνικό Μέτωπο (Μάκης Βορίδης), Χρυσή Αυγή. Επίσης το 2002 ένας νεοναζί από την Ελλάδα συμμετείχε στην ιδρυτική συνάντηση στο Λονδίνο της ομάδας των «Ναϊτών Ιπποτών». Είναι μέλος της ομάδας διερεύνησης στόχων για εκτέλεση ανάμεσα σε μαρξιστές και οπαδούς του πολυπολιτισμού!
Η ισλαμοφοβία στην Ελλάδα πήρε ώθηση όταν επί ΝΔ, με τον Βουλγαράκη υπουργό Δημόσιας Τάξης, το 2005 οργανώθηκαν οι απαγωγές 28 Πακιστανών. Ο Βουλγαράκης έστειλε κλιμάκια της Αστυνομίας για να ελέγξουν τους μετανάστες που προσεύχονταν σε υπόγειους λατρευτικούς χώρους στιγματίζοντας τους ως «κέντρα» της Αλ Κάιντα. Τότε αυτή η εκστρατεία δέχτηκε πλήγμα από το κίνημα που συμπαραστάθηκε στους Πακιστανούς και στον πρόεδρο της Κοινότητάς τους Τζαβέντ Ασλάμ που είχε αποκαλύψει τις απαγωγές. Ακόμη και η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση ζήτησε εξεταστική επιτροπή στη Βουλή. Αργότερα στη περίοδο πτώσης της ΝΔ, μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, η ισλαμοφοβία επανέρχεται με την υπόθεση σκισίματος του Κορανιού από αστυνομικούς, αλλά ξανά η απάντηση τόσο από τη Πακιστανική Κοινότητα όσο και από την αριστερά δεν άφησε περιθώρια στη κυβέρνηση. Την ίδια περίοδο, οι φασίστες σηκώνουν το ζήτημα να μην γίνει τζαμί στο Βοτανικό ενώ υπάρχουν οι πρώτες επιθέσεις σε τζαμιά.
Τη σκυτάλη πήρε το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ που βιαστικά έβαλε την υπόθεση των απαγωγών στο ψυγείο. Παλιότερα το ΠΑΣΟΚ είχε διαφορετική στάση. Χαρακτηριστικές ήταν οι τοποθετήσεις στελεχών του στο ΕΚΑ, το 1992-1997, με αποφάσεις που απαιτούσαν ξεκάθαρα από την κυβέρνηση να κλείσουν τα Γραφεία της Χρυσής Αυγής και η ομώνυμη φασιστοφυλλάδα και να σταματήσει κάθε κάλυψη τους από την Αστυνομία, την περίοδο που οι νεοναζί χτυπούσαν μέλη του ΣΕΚ (τότε ΟΣΕ) και είχαν φτάσει στην απόπειρα δολοφονίας του Δημήτρη Κουσουρή.
Από τότε, όμως, προχώρησε πολύ η προσαρμογή του ΠΑΣΟΚ στον δεξιό κατήφορο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Στη Γαλλία, ο Μιτεραν είχε δει την εμφάνιση του Λεπέν σαν ευκαιρία για διάσπαση της δεξιάς. Η τότε πρωθυπουργός Εντιθ Κρέσον προχώρησε σε απελάσεις μεταναστών όπως απαιτούσε το Εθνικό Μέτωπο του Λεπέν. Το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα πλήρωσε ακριβά εκείνες τις επιλογές όταν το 2002 ο Λιονέλ Ζοσπέν ήρθε τρίτος στις Προεδρικές εκλογές πίσω από τον Σιρακ και τον Λεπέν.
Στην Ελλάδα, ο εκλεκτός του Λεπέν, Μάκης Βορίδης βρήκε στέγη στο ΛΑΟΣ αλλά αυτό δεν εμποδίζει το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου να συνεργάζεται ανοιχτά με αυτά τα κατακάθια.
Το ΛΑ.Ο.Σ πλέον λειτουργεί σαν το μαύρο δεκανίκι για την επιβολή των μέτρων του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου. Προσπαθεί συνειδητά να μετατρέψει την οργή του κόσμου σε φόβο και υστερία κατά των μεταναστών αλλά και κατά των αριστερών που ανοίγουν την κόντρα με το ρατσισμό. Η στοχοποίηση συνδικαλιστών της αριστεράς, φοιτητών των ΕΑΑΚ, η στήριξη του στη καταστολή και ιδιαίτερα τις μέρες της Πανεργατικής Απεργίας στις 28-29 Ιούνη στο Σύνταγμα, η στήριξη στους φασίστες συνδικαλιστές της ΕΘΕΛ είναι χαρακτηριστικά δείγματα.
Αναμφισβήτητα, όμως, την πρώτη θέση ανάμεσα στους φίλους του Μπρέιβικ στην Ελλάδα κατέχουν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Όχι μόνο για λόγους ιδεολογικής συγγένειας αλλά κυρίως για την οργάνωση δολοφονικών επιθέσεων.
Αποκορύφωμα ήταν βέβαια το ρατσιστικό πογκρόμ στις 12 Μάη στο κέντρο της Αθήνας. Με πρόσχημα την «εγκληματικότητα» οι μπράβοι της Χρυσής Αυγής έπιασαν δουλειά μαζί με τη ΕΛΑΣ και επιχείρησαν να σπείρουν το τρόμο με μαχαιρώματα και επιθέσεις ροπαλοφόρων.
Η Αστυνομία και οι επιχειρήσεις σκούπα φτάνουν ξανά μέχρι τις δολοφονίες. Ένας μετανάστης έχασε τη ζωή του στα κρατητήρια του Ελληνικού όταν οι μπάτσοι αρνήθηκαν να το μεταφέρουν στο νοσοκομείο και πέθανε αβοήθητος. Τα ίδια τα Αστυνομικά Τμήματα δεν παραλαμβάνουν πλέον καταγγελίες μεταναστών για ρατσιστικές επιθέσεις.
Την ώρα που ο Έβρος μένει χωρίς πυρόσβεση ή αντιπλημμυρικά έργα και έτσι το καλοκαίρι καίγεται και το χειμώνα βουλιάζει στα νερά, λεφτά υπάρχουν μόνο για να φτιαχτεί Φράχτης χιλιομέτρων! Λεφτά υπάρχουν για να φτιαχτούν στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά όχι για να μείνουν ανοιχτοί οι παιδικοί σταθμοί των Δήμων και να δουλέψουν οι συμβασιούχοι!
Η κυβέρνηση έτρεξε να στηρίξει την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη παρέχοντας στήριξη στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς και διευκολύνσεις με τη βάση της Σούδας να λειτουργεί σαν ορμητήριο αλλά και σαν σταθμός ενάντια στους μετανάστες. Η FRONTEX έχει απλώσει τη δολοφονική της δράση της από το Αιγαίο μέχρι το Λιβυκό μετατρέποντας τα περάσματα των συνόρων σε παγίδες θανάτου για χιλιάδες κατατρεγμένους πρόσφυγες.
Η Αριστερά κατά της Ισλαμοφοβίας
Σε αυτές τις συνθήκες και με το «καμπανάκι» Μπρέίβικ η αριστερά χρειάζεται να πάψει να υποτιμάει την φασιστική απειλή. Η αριστερά τολμηρά χρειάζεται να κοντράρει την ατζέντα της ισλαμοφοβίας. Να συνδέσει τους αγώνες ενάντια στα Μνημόνια κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ με τους αγώνες ενάντια στα ρατσιστικά μέτρα. Για να νικήσουν άλλωστε χρειάζεται να δώσουν απάντηση στη πολιτική και ιδεολογική επίθεση της άρχουσας τάξης, που παίζει το χαρτί του ρατσισμού.
Η αριστερά κερδίζει όταν συνδέει τον αγώνα ενάντια στο φασισμό με τον αγώνα ενάντια στο ρατσισμό και όχι όταν τον διαχωρίζει. Δεν αφήνουμε έτσι καμία χαραμάδα για να περνάει η διάσπαση ντόπιων και μεταναστών, νομίμων-παρανόμων, όλα τα ιδεολογήματα που τροφοδοτούν τους φασίστες. Αντίθετα, τους φράζουμε το δρόμο και κάνουμε την αριστερά πόλο έλξης της διαμαρτυρίας και της οργής κλείνοντας το δρόμο να μετατραπεί σε φόβο και μίσος κατά των μεταναστών, ιδιαίτερα των μουσουλμάνων.
Κομμάτι αυτής της προσπάθειας είναι η απόρριψη της ατζέντας για το «ιστορικό και εμπορικό κέντρο της Αθήνας» που είναι γεμάτη με ρατσιστικές αθλιότητες: για την εγκληματικότητα (καθώς δεν αναζητά τις αιτίες γέννησης της στη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση που σκορπά η καπιταλιστική διαχείριση της κρίσης) και για την στοχοποίηση των μεταναστών ως υπαιτίους της υποβάθμισης (απαλλάσσοντας την πολιτική των περικοπών, των απολύσεων, της διάλυσης των υπηρεσιών πρόνοιας, της παιδείας και της υγείας).
Η μάχη ενάντια στις ναζιστικές συμμορίες δεν μπορεί να δοθεί με «ομάδες κρούσης» των αντιφασιστών που χτυπάνε τους φασίστες σε ατομικό επίπεδο. Η εμπειρία της αντίστοιχης ταχτικής του ΚΚ Γερμανίας στο μεσοπόλεμο είναι χαρακτηριστική της αδυναμίας μιας τέτοιας τακτικής να σταματήσει την άνοδο των ναζί. Μπορούμε να τους σταματήσουμε με την κινητοποίηση της πλειοψηφίας του κόσμου της αντίστασης που οργανώνει συλλογικά τις μάχες του μέσα από τα συνδικάτα, τους φοιτητικούς συλλόγους, τις οργανώσεις του. Οι μαθητές είχαν κατεβάσει μαζικά τα σχολεία όταν οι χρυσαυγίτες χάραξαν αγκυλωτό σταυρό στο μέτωπο μαθήτριας. Για να είναι με άδειες παραμονής και πρόσβαση στα σχολεία και τα νοσοκομεία εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες έπαιξαν ρόλο συνδικάτα όπως της ΟΛΜΕ, της ΔΟΕ, της ΕΙΝΑΠ που έδωσαν τη μάχη της νομιμοποίησης.
Η αντίσταση μπορεί να νικήσει!
Οι κινητοποιήσεις του αντιρατσιστικού κινήματος αλλά και των ίδιων των εργαζόμενων κατά του Μνημονίου, όπως και οι καταλήψεις στις πλατείες έδειξαν ότι υπάρχει μια τεράστια δύναμη που μπορεί να κλείσει το δρόμο στην άνοδο των φασιστών του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής.
Έτσι, έφτασαν οι Αφγανοί πρόσφυγες μετά από μια καμπάνια σχεδόν ένα χρόνο κατασκήνωσης στα Προπύλαια, 60 ημερών απεργία πείνας, συμμετοχής σε Πανεργατικές διαδηλώσεις και φοιτητικές συνελεύσεις, να μην λυγίσουν στις απειλές και να αναγκάσουν την κυβέρνηση να υποχωρήσει, να συγκροτήσει επιτροπές και να δώσει άσυλο σε δεκάδες σπάζοντας μια ρατσιστική παράδοση δώδεκα χρόνων μηδενικής απόδοσης ασύλου. Το πανεπιστημιακό άσυλο βρήκε την καλύτερη δικαίωση του στον αγώνα αυτό, ενώ ο Αδωνις Γεωργιάδης έμεινε με τους αφρούς στο στόμα.
Η συμπαράσταση στην απεργία πείνας των τριακοσίων μεταναστών έδειξε πόσο πλατιά είναι η διάθεση για να δοθεί μάχη για την νομιμοποίηση των μεταναστών. Το πογκρόμ των φασιστών στο κέντρο της Αθήνας ξεσήκωσε οργή. Διοργανώθηκαν μια σειρά πετυχημένων κινητοποιήσεων. Πρώτα έξω από τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας στις 16/5 και μετά στα Πατήσια, τη Πλατεία Βικτώριας και την Πλατεία Αμερικής, βάζοντας φρένο στο άπλωμα της δράσης των φασιστικών συμμοριών στη περιοχή. Η Πλατεία Συντάγματος όπως και όλες οι Πλατείες, στις συνελεύσεις τους πήραν αποφάσεις ενάντια στη παρουσία των φασιστών. Μάλιστα στο Σύνταγμα διοργανώθηκε αγώνας κρίκετ από τη Πακιστανική Κοινότητα ξεσηκώνοντας ενθουσιασμό, ενώ το μπλοκ της Ένωσης Μεταναστών Εργατών υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό οι απεργοί και οι καταληψίες του Συντάγματος τόσο στις 15 όσο και στις 28 Ιούνη.
Η εκδήλωση της ΚΕΕΡΦΑ στη Τεχνόπολη στο Γκάζι «καλλιτέχνες, μουσικοί και ακτιβιστές ενάντια στο ρατσισμό και τους νεοναζί» έδειξε ότι υπάρχει τεράστια διάθεση για οργανωμένη δράση και συμμετοχή χιλιάδων νέων αγωνιστών. Αυτό έδειξε άλλωστε η κοινή δράση και μέσα στο καλοκαίρι με τις λαϊκές συνελεύσεις στην Αργυρούπολη-Ελληνικό και στο Παγκράτι να κάνουν τις συνδέσεις και να πρωτοστατούν στις αντιδράσεις απέναντι στις ρατσιστικές και φασιστικές προκλήσεις.
Η εργατική τάξη ενωμένη μπορεί να δώσει όλες τις μάχες και να τους σταματήσει και καλύτερη απόδειξη είναι οι μετανάστες που βρίσκονται ξανά και ξανά στις Πανεργατικές Απεργίες. Αυτό το φθινόπωρο σε κάθε εργασιακό χώρο, σχολείο και σχολή, σε κάθε γειτονιά, μέσα στους αγώνες ενάντια στις απολύσεις, στα κλεισίματα, τις περικοπές βάζουμε πλάι-πλάι τα αντιρατσιστικά και αντιφασιστικά αιτήματα.
Μπορούμε να χτίσουμε παντού πλατιές και μαζικές επιτροπές της Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή με κόσμο που θέλει να οργανωθεί και να δώσει τη μάχη κόντρα στα ρατσιστικά μέτρα της κυβέρνησης.
Πολύ πιο θαρρετά απαιτούμε τη νομιμοποίηση των μεταναστών και άσυλο στους πρόσφυγες. Δεν θέλουμε στρατόπεδα συγκέντρωσης, φράχτη στον Έβρο και ρατσιστικές επιχειρήσεις σκούπα.
Θέλουμε να στείλουμε ξανά στους υπονόμους της ιστορίας τους ομογάλακτους του Μπρέιβικ, τους ισλαμόφοβους νεοναζί που ντύνονται με την ελληνική σημαία και φοράνε το προσωπείο το πατριώτη, ενώ στη πράξη είναι απόγονοι των ταγματασφαλιτών συνεργατών του Χίτλερ και της χούντας.
Για αυτό παλεύουμε για να διώξουμε τους φασίστες από τους δρόμους και να κλείσουν τα γραφεία-ορμητήρια.
Η Νορβηγία μας έστειλε μια τελευταία προειδοποίηση για το που οδηγεί η ανοχή στους φασίστες.
Θέλουμε τα σύνορα να είναι ανοιχτά για τους πρόσφυγες των εξεγέρσεων της Μ.Ανατολής που φέρνουν τον αέρα της σύγκρουσης με το σύστημα του πολέμου και του κέρδους.
Η καλύτερη δικαίωση για το αντιρατσιστικό κίνημα άλλωστε είναι η προοπτική να νικήσουν οι αραβικές επαναστάσεις και να απλωθούν σαν θύελλα μέσα στην Ευρώπη σαρώνοντας το σάπιο σύστημα που γεννάει τη κρίση, τη φτώχεια και το πόλεμο. Η αριστερά και ιδιαίτερα η αντικαπιταλιστική πρωτοστατώντας στο χτίσιμο του αντιρατσιστικού κινήματος και συνδέοντας το με τις μεγάλες μάχες των εργαζόμενων και των φοιτητών ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης ανοίγει το δρόμο της ελπίδας και φράζει το αδιέξοδο της απελπισίας στο οποίο επενδύουν οι φασίστες με το τρόμο.