Φοιτητικές καταλήψεις από τα Xριστούγεννα μέχρι το Πάσχα! Tο κίνημα σπάει όλα τα ρεκόρ. O Παντελής Παναγιωτακόπουλος από την Πρωτοβουλία ΓENOBA γράφει για την συνέχεια.
H φετινή χρονιά μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ως η χρονιά της ήττας του νεοφιλελευθερισμού. Ένας χρόνος συνεχής αντίστασης, με πολλούς μήνες συνεχόμενων καταλήψεων διαρκείας. Ζούμε ένα κίνημα που και η διάρκεια αλλά και η δυναμική που έχει είναι πρωτοφανής και πολύ μακριά απο διάφορες προβλέψεις «ειδικών». Η άρχουσα τάξη πίεζε τη Νέα Δημοκρατία για «μεταρρυθμίσεις» και μετέτρεψαν την Παιδεία ως το πεδίο της ιστορικής σύγκρουσης. Η κυβέρνηση όμως βυθίζεται πάνω στη ξέρα των φοιτητικών καταλήψεων. Γνωρίζει την ήττα σε όλα τα επίπεδα και αυτό είναι και η σπουδαία επιτυχία του κινήματος.
Χάνουν σε οικονομικό επίπεδο μιας και η εκπαίδευση είναι ένα χρυσό «φιλέτο», ήταν βασική τους επιλογή η Αναθεώρηση του Άρθρου 16, αφού ο Καραμανλής πιεζόταν όχι μόνο απο την Ε.Ε. αλλά και απο τους άλλους Έλληνες μεγαλοκαπιταλιστές που ήταν ήδη έτοιμοι να ιδρύσουν τα δικά τους πανεπιστήμια. Επίσης η κυβέρνηση χάνει σε πολιτικό επίπεδο. Το κίνημα των καταλήψεων ξεσκέπασε το προφίλ της κυβέρνησης, δείχνοντας πόσο ψεύτικη είναι η εικόνα του «σεμνά και ταπεινά». Κατάφερε να πιέσει την κυβέρνηση, να κοντραριστεί με τους υπουργούς της βίας Γιαννάκου και Πολύδωρα, οδήγησε την Ν.Δ. στην απομόνωση.
Ήττα του νεοφιλελευθερισμού, αδυναμία να εφαρμοστεί η βασική επιλογή της άρχουσας τάξης σημαίνει κρίση. Κρίση όχι μόνο στο πολιτικό επίπεδο αλλά και στο ιδεολογικό. Ξεσκέπασε στα μάτια της κοινωνίας τους λόγους ξεπουλήματος της Παιδείας, έπεισε για την ανάγκη να παλεύουμε για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία. Αν θυμηθούμε τη δεκαετία του ’90, η κυρίαρχη ιδεολογία είχε επισκιάσει τα πάντα. Ήταν η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, του τέλους της ιστορίας. Η ΔΑΠ τολμούσε να βγάζει αφίσες «Αριστερός στις μέρες μας; Δεν γίνεται» και τώρα οι ΔΑΠίτες δεν μπορούν να μπουν μέσα στις σχολές. Η ιδεολογική ήττα του νεοφιλελευθερισμού είναι μια σπουδαία επιτυχία που θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο και στις επόμενες μάχες που έρχονται.
Το φοιτητικό κίνημα απέδειξε ότι τα κινήματα μπορούν να κερδίζουν, μπορούν να απομονώνουν κυβερνήσεις, μπορούν να διαλέγουν το δρόμο της μετωπικής σύγκρουσης μέχρι την νίκη. Ο αγώνας διαρκείας που εκτυλίσσεται βρίσκει νικητές τους φοιτητές. Έτσι πρέπει και να συνεχίσουμε. Με τον αέρα της νίκης. Aξιοποιώντας όλα τα διδάγματα της μέχρι τώρα πορείας του κινήματος.
Οι καταλήψεις του Μάη-Ιούνη 2006 ήταν μια έκπληξη για πολλούς. Ξέσπασαν και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να παγώσει το Νόμο-Πλαίσιο.
Eκείνη η νίκη ενέπνευσε χιλιάδες φοιτητές και εργαζόμενους. Ήταν η σπίθα που χρειαζόταν, η έμπνευση για να κηρύξουν οι δάσκαλοι απεργία δίνοντας ένα ηρωικό αγώνα έξι εβδομάδων. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ξέσπασαν και οι μαθητικές καταλήψεις. Είναι σημαντικό αυτό διότι αποδεικνύει πώς οι μεγάλοι νικηφόροι αγώνες μπορούν να τροφοδοτούν νέους και να λειτουργούν μεταδοτικά.
Η στιγμή της μεγάλης αναμέτρησης ήρθε τον Γενάρη. Ο νέος χρόνος βρήκε τους φοιτητές να οργανώνουν το νέο γύρο κινητοποιήσεων. Η κυβέρνηση είχε προγραμματίσει ένα στημένο πανηγυράκι, την συνταγματική αναθεώρηση εξασφαλίζοντας το «Ναι» και την συναίνεση του Γιωργάκη, τίποτα δεν φαινόταν να σταθεί εμπόδιο σ’ αυτή την προσπάθεια. Αυτή όμως δεν ήταν η εικόνα των από κάτω.
Συνελεύσεις - καταλήψεις - διαδηλώσεις μέχρι την νίκη. Στην ουσία οι φοιτητές κέρδισαν ολοκληρωτικά τις σχολές ενάντια στην αναθεώρηση του Άρθρου 16. Ο Γιωργάκης πιέστηκε, μην ξεχνάμε πώς πολλές ΠΑΣΠ είχαν αναγκαστεί να συμμετέχουν ενεργά στις καταλήψεις, έσπασε η συναίνεση και μεταφέρθηκε η συνταγματική αναθεώρηση στα σκουπίδια. Στη θέση στην οποία έπρεπε να βρίσκεται.
Η κυβέρνηση συνέχισε ψηφίζοντας το Νόμο-Πλαίσιο. Ψήφισε όμως ένα νέο Νόμο - Πλαίσιο πετσοκομμένο, απονομιμοποιημένο στα μάτια της κοινωνίας. Ψήφισε Θατσερικά ένα νόμο ο οποίος δεν θα εφαρμοστεί. Είναι ήδη νόμος του κράτους αλλά πέρα απο την φιλολογία και το πολιτικό κλίμα που δημιουργεί η κυβέρνηση, δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει πως ξεκινάει να εφαρμοστεί.
Η οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής του Νόμου - Πλαίσιου, σε οποιαδήποτε σχολή, πρέπει να βρεθεί αντιμέτωπη όχι με μια κινηματική διαδικασία μικρής κλίμακας στη σχολή, αλλά σε ένα πανελλαδικό κίνημα καταλήψεων διαρκείας που θα παλέψει για την ανατροπή του. Παλεύουμε για την ανατροπή του Νόμου-Πλαίσιου που περνάει μέσα απο τη μη εφαρμογή του. Αυτή είναι μια πρόταση που πρέπει να υιοθετηθεί σε κάθε σχολή, σε κάθε συνέλευση. Κάθε προσπάθεια να τοποθετηθούν μάνατζερ, τετραετή πλάνα, οποιαδήποτε διάταξη του νόμου πρέπει να βρει μπροστά της το μπλοκ των καταλήψεων.
Ταυτόχρονα οι αντικαπιταλιστές μέσα στις σχολές δίνουν την μάχη των ιδεών. Τα καθήκοντα που πέφτουν πάνω στην ριζοσπαστική Αριστερά είναι μεγάλα και ιστορικά. Η νέα γενιά που ριζοσπαστικοποιήθηκε, πολιτικοποιήθηκε, πλημμύρισε αμφιθέατρα και δρόμους μπορεί να παλεύει συγκεκριμένα, να μην περάσει κανένα από τα μέτρα της Γιαννάκου στις σχολές, αλλά θέλουμε να είναι και η γενιά της αντικαπιταλιστικής προοπτικής.
Οι σχολές δεν θα επιστρέψουν στην ομαλότητα. Οι χιλιάδες νεολαίοι δεν θα γυρίσουν στο παρελθόν. Είναι μπροστά μας πιο μεγάλοι δρόμοι. Θέλουμε να ανοίξει στα σοβαρά η προοπτική για μια άλλη κοινωνία. Για μια κοινωνία χωρίς βία, εξαθλίωση και πολέμους. Θέλουμε η γενιά που τσακίζει τον Καραμανλή να είναι η ίδια που θα παλέψει για μια κοινωνία οργανωμένη απο τα κάτω, απ’ τους απλούς ανθρώπους. Παλεύουμε για περισσότερους επαναστάτες μέσα στις σχολές και όχι μόνο. Αξίζει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να προσανατολιστεί συνολικά το κίνημα με τις ιδέες της επανάστασης, της κεντρικότητας της εργατικής τάξης, με την θεωρητική παράδοση που πραγματικά μπορεί να ανοίξει τις προοπτικές για μια άλλη κοινωνία.
Αυτή η επιλογή είναι μονόδρομος, αρκεί να δούμε τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Η Ιταλία είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγήν. Ένα τεράστιο πολύ δυνατό κίνημα έπεσα στην αγκαλά της κεντροαριστεράς. Η αριστερά έπεσε στην αγκαλιά του Πρόντι. Έχουμε καλύτερους και μεγαλύτερους ορίζοντες γι’ αυτό το κίνημα. Είναι το κίνημα που ξεπέρασε ένα χρόνο πολλά εμπόδια, ειδικά στο εσωτερικό του, είναι το κίνημα που άλλαξε την εικόνα των σχολών, επέβαλε συνεργασίες και κοινή δράση, άνοιξε δρόμους για την Νέα Αριστερά, ενέπνευσε τους εργαζόμενους. Δεν θα το χαρίσουμε σε κανέναν “Πρόντι”. Όριο μας ο ουρανός!
Η Πρωτοβουλία ΓΕΝΟΒΑ την έδωσε και θα συνεχίσει να δίνει την μάχη των ιδεών. Για την ανάγκη συμπόρευσης με τα συνδικάτα και τη ΠΟΣΔΕΠ, για την πάλη ενάντια στη κυβέρνηση και τον Καραμανλή. Σε ένα μεγάλο βαθμό τα καταφέραμε. Το σύνθημα να πέσει η κυβέρνηση είναι πια στο στόμα χιλιάδων φοιτητών και όχι μόνο.
Πρέπει να συνεχίσουμε δυναμικά στις μάχες που έρχονται. Η Πρωτοβουλία ΓΕΝΟBΑ πρότεινε την ενιαία κάθοδο στις φοιτητικές εκλογές του μπλοκ των καταλήψεων, πρόταση που έκανε σε χιλιάδες αγωνιστές του κινήματος. Είναι ιστορική αναγκαιότητα αυτοί που πάλεψαν μαζί, οργάνωσαν μαζί να εκφράσουν πολιτικά τις καταλήψεις. Η νέα περίοδος πάντα έρχεται με στοιχεία απ’ τη παλιά. Η παραδοσιακή Αριστερά αρνήθηκε, αλλά έχει ανοίξει ο δρόμος για κοινή εκλογική κάθοδο του πιο μαχητικού κομματιού του κινήματος. Αν πετύχει αυτή η προσπάθεια θα μετατραπεί στο πιο χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του κόσμου για να παλέψει και στις επόμενες μάχες. Θα προκαλέσει τεράστια αίσθηση σε όλη την κοινωνία και τους εργαζόμενους που κοιτούν και εμπνέονται από το κίνημα μας. Η πιο πλατιά και ενωτική δράση αυτών των κομματιών θα είναι ένα σημαντικό βήμα στη διαδικασία να χτίσουμε την Νέα Αριστερά.