Άρθρο
Συνέντευξη με την Ιωάννα, μέλος της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ)

Διαδήλωση Αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα 19/02

Επιασα δουλειά στην ΟΙΚΟΜΕΤ τον Αύγουστο του 2003. Από την πρώτη μέρα μπήκα στη μεσημεριανή βάρδια στην Ομόνοια. Τότε δουλεύαμε 6ωρο χωρίς διάλειμμα και με βαρέα ένσημα. Αφού όμως 6 ώρες δεν μπορείς να τρέχεις συνέχεια, τους ζητήσαμε να κάνουμε 5-10 λεπτά διάλλειμα, για ένα τσιγάρο ή τουαλέτα. Μετά μας είπαν να υπογράψουμε κάποια χαρτιά για να κανονιστεί επίσημα με τον ΗΣΑΠ το διάλειμμα. Υπογράψαμε χωρίς να ξέρουμε τί υπογράφουμε. Τελικά μας βάλανε να κάνουμε μισή ώρα διάλειμμα και από τον Ιούλιο του 2006 ανακαλύψαμε ότι τα βαρέα ένσημα έγιναν μεικτά και ο μισθός αντί να αυξάνεται κάθε μήνα μειωνόταν. 

Γράφτηκα στο σωματείο το 2005. Με την Κωνσταντίνα μιλάγαμε μόνο από το τηλέφωνο γιατί όποια κοπέλα μιλούσε με την Κωνσταντίνα απολύονταν αμέσως. Η Κωνσταντίνα άρχισε να ψάχνει τί ακριβώς γίνεται με τα ένσημα και το ωράριο, για τα ρεπό που έπρεπε να κάνουμε, για τα μαύρα λεφτά που παίρνουμε, για τις βάρδιες. Αν το μεροκάματο ήταν τότε 30 ευρώ εμείς παίρναμε 25 και μας λέγανε τα άλλα είναι για τα ένσημα. Η Κωσταντίνα άρχισε να κάνει καταγγελίες. Μετά από όλα αυτά μας βάλανε αναγκαστικά 8 ρεπό το μήνα. Δεν ήταν ποτέ 8 ήταν παραπάνω 10 ή 11. Αποτέλεσμα να μην δουλεύουμε 5νθήμερο. Επιπλέον όλες τις παλιές καθαρίστριες δεν μας βάζουν να δουλεύουμε Κυριακές γιατί πρέπει να πληρωθούμε 75% παραπάνω και έχουν βάλει καινούργιες που επειδή δεν ξέρουν, τους δίνουν απλό μεροκάματο. Είμαι 6 χρόνια στη δουλειά και παίρνω 550 ευρώ το μήνα. Ενώ η ΟΙΚΟΜΕΤ δηλώνει στον ΗΣΑΠ ότι δουλεύουμε 6ωρο, χωρίς διάλειμμα και με βαρέα ένσημα. Αρα αυτοί κλέβουν και τον ΗΣΑΠ και εμάς. Εντωμεταξύ διώχνουν τις παλιές καθαρίστριες, παίρνουν καινούργιες για τρεις μήνες και μετά τις διώχνουν αφού πρώτα έχουν πάρει επιδοτήσεις από τον ΟΑΕΔ.  

Συζητούσαμε μεταξύ μας και με  την Κωνσταντίνα για όλα αυτά για να βρούμε μία λύση και να δούμε τι θα κάνουμε. Ο Οικονομάκης μόλις το κατάλαβε αυτό πρότεινε στην Κωνσταντίνα να γίνει επόπτρια, να παίρνει 2.500 το μήνα μισθό και να φύγει από την ΠΕΚΟΠ. Η Κωνσταντίνα αρνήθηκε γιατί ήθελε να παλέψει για τα δικαιώματά μας, γιατί καταλάβαινε ότι επειδή είμαστε οι περισσότερες μετανάστριες έπρεπε να είμαστε ενωμένες. 

Εμείς λέμε συνέχεια στους συναδέλφους: Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε. Πρέπει να είμαστε όλοι μαζί γιατί έτσι είμαστε δυνατοί. Για να μπορούμε κάτι να κάνουμε. Δεν πρόκειται να τους αφήσουμε να μας κλέβουν άλλο. Φτάνει πια, όσα φάγανε φάγανε. Από δω και πέρα πρέπει να βγει η αλήθεια. Κλέβουν 200-300 ευρώ το μήνα από την καθεμιά μας. 

Πριν από λίγες ημέρες πήγαμε στο υπουργείο Εργασίας. Πήγαμε στον Υφυπουργό Εργασίας, μπήκαμε μέσα βγάλαμε όλες τις αποδείξεις και τώρα έχουνε αποφασίσει να σπάσουν το συμβόλαιο του ΗΣΑΠ με την ΟΙΚΟΜΕΤ. Θα πληρώσουν τα πρόστιμα που τους έχουν βάλει, θα φύγουν από τον ΗΣΑΠ αλλά εμείς δεν θα σταματήσουμε μέχρι εδώ. Θα προσπαθήσουμε να πάρουμε πίσω όσα μας έχουν φάει, θα τους πάμε στα δικαστήρια και θα συνεχίσουμε μέχρι να τιμωρηθούν οι ένοχοι για αυτό που έκαναν στην Κωνσταντίνα . 

Θέλουμε να υπογράψουμε σύμβαση με τον ΗΣΑΠ και να έχουμε αντίγραφο να ξέρουμε τι υπογράφουμε, γιατί στην ΟΙΚΟΜΕΤ καμία δεν γνώριζε που έβαζε την υπογραφή της. Τώρα απαιτούμε ό,τι υπογράφουμε να είναι μεταφρασμένα στη γλώσσα μας. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να επαναληφθεί αυτό το χάος που ζούσαμε στην ΟΙΚΟΜΕΤ. 

Εμείς ερχόμαστε από μία άλλη χώρα. Ζήσαμε πολύ δύσκολα και αποφασίσαμε να έρθουμε εδώ για να ζήσουμε καλύτερα. Ηρθαμε αποφασισμένες να παλέψουμε για μία καλύτερη ζωή. Σαν γυναίκες αισθανόμαστε δυνατές να παλέψουμε. Πρέπει να φτάσουμε τους στόχους μας. Αυτό που έγινε με την Κωνσταντίνα μας δίνει ακόμα περισσότερη δύναμη να παλέψουμε. Χρειάζεται να είμαστε ενωμένοι. Είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι που είδαμε τόσο κόσμο να μας υποστηρίζει. Εγώ δεν το περίμενα. Στην αρχή είχα τρομερή αγωνία για το πώς θα παλέψουμε απέναντι σε όλα αυτά.  Ελεγα είμαστε μόνες, είμαστε ξένες, δεν έχουμε υποστήριξη από πουθενά αλλά όλος ο κόσμος είναι στο πλάι μας και αυτό είναι πολύ σημαντικό, μας δίνει δύναμη να παλεύουμε. 

Πιστεύω ότι έτσι πρέπει να συνεχίσουμε. Ετσι μπορούμε να παλέψουμε για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό που έγινε σε μας δεν θέλω να συμβεί στα παιδιά μας. Μπορούμε να παλέψουμε μαζί και να φτάσουμε σε αυτό που θέλουμε. Σε έναν καλύτερο κόσμο χωρίς εργολάβους, χωρίς φόβο, με μόνιμη δουλειά για να ζούμε όλοι ευτυχισμένοι.