Αφίσα που καλούσε σε συμπαράσταση
Στις 2 Απρίλη του 1985 ανακοινώθηκε το κλείσιμο του ναυπηγείου Σκαραμαγκά από τον ιδιοκτήτη Νιάρχο επικαλούμενος τα χρέη της επιχείρησης. Δύο ημέρες μετά οι εργαζόμενοι κάνουν πορεία μέσα στο ναυπηγείο και δίνουν τη δικιά τους απάντηση με σύνθημα «έξω ο Νιάρχος από το Ναυπηγείο» και «ούτε μια δραχμή στο Νιάρχο το ληστή»
Η κυβέρνηση εξαγγέλλει ότι η καταβολή των μισθών των εργαζομένων θα γίνει από τον ΟΑΕΔ. Οι 5.000 του Σκαραμαγκά εργαζόμενοι όμως δεν δέχονται τα ψίχουλα του επιδόματος ανεργίας και απαιτούν να μείνει το ναυπηγείο ανοιχτό. Από τον Ιούνη ξεκινούν οι πορείες στο κέντρο της Αθήνας στο υπουργείο Eργασίας, στα κεντρικά γραφεία του Νιάρχου και στο υπουργείο Οικονομίας. Οι εργαζόμενοι άρχισαν να οργανώνουν κατάληψη του ναυπηγείου για πρακτικούς λόγους, να περιφρουρήσουν τα μηχανήματα για να μπορούν να πιέσουν την κυβέρνηση.
“Όταν διαλύθηκε η εταιρεία έπεσε στην αντίληψή μας να’ αδειάζουν αποθήκες από μηχανήματα και να βρίσκονται φορτωμένα σε καμιόνια ή τοποθετημένα στην παραλία”, περιγράφει σε συνέντευξη στο περιοδικό “Μαμή” (Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 1985) ένας εργαζόμενος στο Σκαραμαγκά. “Μετά από αυτό κάναμε μία κατάληψη του χώρου στην προσπάθειά μας να μην αφήσουμε το Νιάρχο να αδειάσει τα ναυπηγεία. Γιατί τα μηχανήματα αυτά όπως και όλο το ναυπηγείο είναι δικά μας, εμείς δουλέψαμε, εμείς τα φτιάξαμε, άσχετα αν ο Νιάρχος είναι αυτός που καρπώθηκε το δικό μας μόχθο. Αλλωστε αν χάνονταν η κυβέρνηση μπορεί να το έβρισκε σαν πάτημα για να μην αγοράσει τα ναυπηγεία αν κι αυτό θα μπορούσε εύκολα να λυθεί γιατί εμείς τα γνωρίζαμε και θα μπορούσαμε να τα ζητήσουμε πίσω. Σε μία συνέλευση που κάναμε ο πρόεδρος του σωματείου μας διάβασε 2.000 τηλεγραφήματα συμπαράστασης από όλη την Ελλάδα”.
Κάτω από αυτή την τεράστια πίεση τον Ιούλη του 85 υπογράφεται συμφωνία εξαγοράς των ναυπηγείων από την ΕΤΒΑ. Οι εργαζόμενοι έδειξαν στην πράξη ότι οι δυνατοί αγώνες και τα δυνατά σωματεία είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να σταματήσει τα κλεισίματα και τις απολύσεις.