O Ράινερ Μπράουν μιλάει στη Βαλκανική Σύσκεψη
Στις 29 και 30 Νοέμβρη, διοργανώθηκε στην Αθήνα η 1η Βαλκανική Συνάντηση Ειρήνης, με πρωτοβουλία της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο. Το έναυσμα είχε δοθεί από το αντιπολεμικό κίνημα στη Γερμανία, που έχει ήδη ξεκινήσει να οργανώνει μια μεγάλη πανευρωπαϊκή διαδήλωση στο Στρασβούργο και το Μπάντεν-Μπάντεν στις 4 του ερχόμενου Απρίλη, ως απάντηση στις φιέστες που ετοιμάζει το ΝΑΤΟ για να “γιορτάσει” τα 60 χρόνια δράσης του.
Η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο συμμετείχε εξαρχής στο συντονισμό για την κινητοποίηση στο Στρασβούργο, με γενικό σύνθημα “60 Χρόνια ΝΑΤΟ είναι αρκετά”. Σ' αυτό το πλαίσιο, η Συμμαχία ανέλαβε το καθήκον να οργανώσει έναν επιμέρους συντονισμό, εδώ στα Βαλκάνια. Το κοινό μήνυμα ήταν: Δεν θα αφήσουμε τα γεράκια να στήσουν πανηγύρια για τα 60 χρόνια των εγκλημάτων τους, ενώ το ΝΑΤΟ συνεχίζει να ηγείται σε πολέμους και κατοχές σε όλο τον κόσμο και ενώ η επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή αυξάνει τις εντάσεις και έχει ήδη προκαλέσει έναν πόλεμο στη Νότια Οσετία.
Ομως, η Βαλκανική Συνάντηση εξελίχθηκε σε κάτι παραπάνω από έναν απλό συντονισμό. Μετατράπηκε σε μια εκδήλωση διεθνισμού, κόντρα στην παράδοση που θέλει τα Βαλκάνια πεδίο αλληλοσφαγών και εθνικιστικού μίσους εδώ και πάνω από 100 χρόνια. Μακεδόνες, Σέρβοι, Τούρκοι, Ελληνες, Τσέχοι, Πολωνοί, Ιρακινοί, Λιβανέζοι, Αφγανοί και Πακιστανοί αγωνιστές κάθισαν στο ίδιο τραπέζι, για να σχεδιάσουν τα επόμενα βήματα του κινήματος, να ανταλλάξουν εμπειρίες από τις ως τώρα μάχες και να συζητήσουν για τον κοινό στόχο: πώς θα σταματήσουμε τον πόλεμο.
Μία από τις βασικές συζητήσεις της Συνάντησης ήταν αν το 2009 αλλάζει κάτι στο αντιπολεμικό κίνημα λόγω της νίκης του Ομπάμα στις αμερικάνικες εκλογές. Ανεξάρτητα από την εκτίμηση που έχει κανείς για τις διαφορές που θα έχει η εξωτερική πολιτική του Ομπάμα σε σχέση με τον Μπους, υπάρχουν δύο δεδομένα που πρέπει να ληφθούν υπ'όψιν.
Το πρώτο είναι ότι το επιτελείο που έχει επιλέξει ο Ομπάμα για τα εξωτερικά θέματα δεν ταιριάζει καθόλου με την “Αλλαγή” που επαγγέλθηκε προεκλογικά και για την οποία εκλέχθηκε. Ο Ρόμπερτ Γκέιτς παραμένει στο Υπουργείο “Αμυνας”, συμβολίζοντας τη συνέχεια με την κυβέρνηση Μπους. Θέση στο επιτελείο έχουν ήδη πάρει: η Χίλαρι Κλίντον, φανατική υποστηρίκτρια του Ισραήλ, του “Τείχους στην Παλαιστίνη”, του πολέμου κατά του Λιβάνου το 2006, της προοπτικής για πόλεμο κατά του Ιράν και βέβαια με παρελθόν “πρώτης κυρίας” όταν βομβαρδιζόταν η Σερβία. Mαζί η Μαντλίν Ολμπράιτ, γνωστή για τη δήλωσή της ότι “άξιζε τον κόπο να έχουμε 500 χιλιάδες νεκρά παιδιά στο Ιράκ”, ο Τζέιμς Τζόουνς υπέρμαχος της αποστολής αμερικανο-νατοϊκών στρατευμάτων στην Δυτική Οχθη και τη Γάζα και άλλοι παρόμοιοι.
Kρίση
Το δεύτερο δεδομένο με το οποίο μπαίνουμε στο 2009 είναι ότι όλα τα μέτωπα του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας” βρίσκονται σε βαθειά κρίση. Η κατάσταση δεν μπορεί να διορθωθεί με απλή αλλαγή επικοινωνιακής πολιτικής από πλευράς Ομπάμα. Η κατοχή του Ιράκ συνεχίζει να βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Η συμφωνία που πέρασαν οι HΠA πραξικοπηματικά ακόμη και μέσα από το κατοχικό κοινοβούλιο προβλέπει αποχώρηση των Αμερικάνων από το Ιράκ μετά 18 μήνες και αποχώρηση από τις μεγάλες πόλεις μέσα σε 6 μήνες. Ηδη όμως, μαγειρεύουν τρόπους για να διατηρήσουν την παρουσία τους. Ενα έγγραφο που αποκάλυψαν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης στις 22 Δεκέμβρη, δείχνει ότι το σχέδιο είναι οι στρατιώτες να μετονομαστούν σε “εκπαιδευτές” και “συμβούλους”. Στο Αφγανιστάν, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη, ο αρχιστράτηγος των ΗΠΑ, Ντέιβιντ Πετρέους, προειδοποιεί πως “θα είναι η πιο μακρόχρονη εκστρατεία του πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Και τα γεγονότα των τελευταίων μηνών είναι μια επιβεβαίωση για αυτό”. Από τη μια ετοιμάζουν αύξηση των κατοχικών στρατευμάτων, από την άλλη την “περιφερειοποίηση” του πολέμου, μια στρατηγική της οποίας είδαμε τα αποτελέσματα στην αιματηρή τρομοκρατική επίθεση στη Μουμπάι, τον Νοέμβρη. Στο άλλο άκρο του τόξου του πολέμου, στη Σομαλία, το 2008 τελείωσε με τον κατοχικό στρατό της Αιθιοπίας να αποχωρεί, ανίκανος να καθυποτάξει το αντάρτικο και τον πρόεδρο που έστησαν οι Αμερικάνοι να παραιτείται.
Το Ισραήλ, εξάλλου, με τη σφαγή στη Γάζα, φρόντισε να μας δείξει με τον πιο βάρβαρο τρόπο, ότι έχουμε ανάγκη το αντιπολεμικό κίνημα στη χρονιά που άνοιξε. Το αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα έδειξε ήδη τη δυναμική του, με τις διαδηλώσεις κατά της ισραηλινής βαρβαρότητας στη Γάζα. Μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, ντόπιοι και μετανάστες έχουν όλοι να παίξουν ρόλο και έχουν κάθε λόγο να συντονιστούν σε αυτό το κίνημα. Οργανώνοντας μέσα σε κάθε χώρο ενάντια στις σφαγές, ενάντια στους εξοπλισμούς, τις πολεμικές δαπάνες και ενάντια στη συνενοχή της κυβέρνησης του Καραμανλή. Η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο θα συνεχίσει να οργανώνει κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις στο δρόμο προς τις 4 Απρίλη, για να φτάσουμε με μια μεγάλη αντιπροσωπεία στο Στρασβούργο. Δύο σταθμοί που έχουν ήδη αποφασιστεί από τη Βαλκανική Συνάντηση Ειρήνης είναι η 15 Φλεβάρη, στα πέντε χρόνια από το μεγάλο παγκόσμιο συλλαλητήριο και η 20 Μάρτη, η επέτειος των βομβαρδισμών στο Ιράκ.
Αυτές οι μάχες θα είναι κοινές σε όλες τις χώρες. Στις επόμενες σελίδες, μπορείτε να διαβάσετε συνεντεύξεις με τον Ράινερ Μπράουν, βασικό οργανωτή της κινητοποίησης στο Στρασβούργο και με ακτιβιστές από την Τσεχία, την Πολωνία, τη Μακεδονία, τη Σερβία και την Τουρκία που καταθέτουν τις εμπειρίες τους. Ολοι τους μας μίλησαν στο περιθώριο της Βαλκανικής Συνάντησης Ειρήνης.