Εξώφυλλο του τευχους 71
Η αλλαγή στις ΗΠΑ δεν είναι η εκλογική νίκη του Ομπάμα, είναι η επιβεβαίωση του απλού κόσμου, ότι πιστεύει και παλεύει για να αλλάξει τη ζωή του. Σ’αυτόν τον κόσμο είχε απήχηση το σλόγκαν του Ομπάμα «Μπορούμε να αλλάξουμε την Αμερική» και αυτοί έγιναν η πραγματική δύναμη που του έδωσε τη νίκη.
Όταν ο Μπους «χρησιμοποίησε» τους δίδυμους πύργους για να ξεκινήσει τον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» νόμιζε ότι είχε όλους με το μέρος του. Διαψεύστηκε οικτρά! Τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια στις 15 Φλεβάρη ανάγκασαν τη New York Times να μιλάει για την νέα υπερδύναμη. Αυτό το κίνημα δεν σταμάτησε, αλλά συνεχίζει μέχρι σήμερα με τις μανάδες των σκοτωμένων, με τους βετεράνους του Ιράκ, με συλλαλητήρια για να σταματήσει ο πόλεμος και να γυρίσει πίσω ο στρατός. Αυτό το κίνημα έριξε το βάρος του στη νίκη του Ομπάμα.
Οι διαδηλώσεις ενάντια στη μεταναστευτική πολιτική του Μπους και τις ρατσιστικές επιθέσεις, σήμαναν στροφή ακόμα και των Κουβανών εξόριστων στη Φλώριδα. Το 66% των Ισπανόφωνων ψήφισαν Ομπάμα, το 57% στην Φλώριδα, παρ’όλο που αυτό το κομμάτι ήταν παραδοσιακά με τους ρεπουμπλικάνους (ακόμα και στις εκλογές του 2004).
Τα εκατομμύρια λευκών και μαύρων που χάνουν τα σπίτια τους, και ένα μεγάλο κομμάτι φοβάται ότι θα χάσει και τη δουλειά του, στήριξαν τον Ομπάμα.
Ενάντια στο σχέδιο Πόλσον τα συνδικάτα κάλεσαν διαδήλωση στη Γουώλ Στρητ στις 25 Σεπτέμβρη. Ήταν έκπληξη και στη συμμετοχή και στα συνθήματα. Όμως δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Τα τελευταία χρόνια η συμμετοχή στα συνδικάτα έχει ανέβει. Έχουν γίνει απεργίες στη General Motors, στη Μπόϊνγκ, στους αγρεργάτες, στα καινούργια εργατικά κομμάτια στα ξενοδοχεία, στην εστίαση, στους εργαζόμενους στην πρόνοια. Το 1999 εργάτες, εργάτες από τα συνδικάτα των φορτηγατζήδων και των λιμενεργατών, μαζί με τους οικολόγους στο Σηάτλ διέλυσαν τη συνεδρίαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Αυτό σήμανε την αρχή του αντικαπιταλιστικού κινήματος, όχι μόνο στην Αμερική, αλλά σε όλον τον κόσμο.
Οι αυταπάτες για τον Ομπάμα και το Δημοκρατικό κόμμα δεν είναι τόσο αξεπέραστες. Η πολιτική των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο και στη Γερουσία όπου και στα δυο έχουν πλειοψηφία δεν διαφέρει απ’αυτή των Pεπουμπλικάνων. Ταυτόχρονα ο Ομπάμα έκανε όλους να παγώσουν όταν ακόμα και τη βραδιά που κέρδισε τις εκλογές μίλησε για συνεργασία με τους Ρεπουμπλικάνους. Το επιτελείο που ετοιμάζει, βοηθών, συμβούλων και υπουργών αποτελείται από τα πιο στενά στηρίγματα του Κλίντον, του «νέου αμερικάνικου αιώνα» και του νεοφιλελευθερισμού.
Οι εξελίξεις ανοίγουν το δρόμο για να ξαναζωντανέψουν στην Αμερική οι καλύτερες παραδόσεις του κινήματος από τη δεκαετία του ’30, και από την εκρηκτική εποχή του ’60. H οικονομική κρίση που χτυπάει την Αμερική, θα δημιουργήσει θυμό και αντίσταση. Το 1930 οι μεγάλες απεργίες και καταλήψεις ενάντια στη κρίση όχι μόνο γέννησαν ένα καινούργιο εργατικό κίνημα αλλά και μια νέα ριζοσπαστική Aριστερά που ξαναζωντάνεψε το 1968. Αυτή είναι η αλλαγή που χρειάζεται και σήμερα η Αμερική. Aγώνες για να πληρώσουν οι καπιταλιστές και μια αντικαπιταλιστική αριστερά, ανοιχτή στον κόσμο που έδωσε τη μάχη για τη νίκη του Ομπάμα. Η Άλλη Αμερική Μπορεί να παλέψει για να αλλάξει τον κόσμο!