Εξώφυλλο του τευχους 66
Το 2008 μπαίνει με μάχες που έχει να δώσει η εργατική τάξη σε όλα τα επίπεδα, στο οικονομικό, στο πολιτικό, στο ιδεολογικό.
Πέντε χρόνια απο την επέμβαση στο Ιράκ, η περίοδος των πολέμων δεν κλείνει. Οι ΗΠΑ παλεύουν να επιβάλουν την κυριαρχία τους προχωρώντας στα χειρότερα εγκλήματα από τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Μια ενότητα από τα άρθρα αυτού του τεύχους είναι αφιερωμένη στα ζητήματα για την συμπλήρωση πέντε χρόνων απο την εισβολή στο Ιράκ, την καταπίεση των Κούρδων στην Τουρκία και τη στήριξη των ΗΠΑ στην ανακήρυξη ενός ανεξάρτητου κράτους στο Κόσοβο.
Οι καπιταλιστές προσπαθούν συνεχώς να κρατήσουν την εργατική τάξη διαιρεμένη με ρατσιστικά επιχειρήματα και διακρίσεις που αναφέρονται στο χρώμα, στο φύλο, στο θρήσκευμα. Η κυβέρνηση του Καραμανλή συμμετέχει. Αυτό ανοίγει τον δρόμο για τις φασιστικές ομάδες να δρουν, να επιτίθονται, να τραυματίζουν και να δολοφονούν μετανάστες. Το άρθρο «Η κυβέρνηση φταιει για τα ρατσιστικά πογκρόμ», όχι μόνο περιγράφει την ευθύνη της Ν.Δ αλλά και πώς πρέπει να τα παλέψουμε.
Το Κραχ στα Χρηματιστήρια, δεν είναι στο τέλος της πορείας που έχει ανοίξει στην οικονομία με πτωχεύσεις τραπεζών και φούσκες στο Χρημα-τιστήριο που σκανε, όπως εξηγεί το άρθρο «Πού πηγαίνει ο καπιταλισμός».
Αυτές οι εξελίξεις ανοίγουν τον δρόμο για πιο δύσκολες μέρες και για τους έλληνες καπιταλιστές, και πιέζουν ώστε τα βάρη να πέσουν στις πλάτες των εργατών. Η κυβέρνηση της Ν.Δ όταν κέρδισε τις εκλογές το 2004, πίστευε οτι είχε τελειώσει με τον μαχητικό συνδικαλισμό. Ομως η εργατική αντίσταση είναι ξανά στην πρώτη γραμμή.
Η εργατική τάξη σήμερα είναι πιο μεγάλη και πιο δυνατή όπως περιγράφει το άρθρο «Η εργατική τάξη σήμερα» και όπως έδειξαν οι αγώνες των τελευταίων χρόνων. Απο τους συμβασιούχους και τους τραπεζοϋπαλλήλους μέχρι τους δασκάλους και τους λιμενεργάτες, η 12 Δεκέμβρη επιβεβαίωσε ξανά το σύνθημα “Εργάτες ενωμένοι ποτέ νικημένοι”.
Η κρίση της Νέας Δημοκρατίας μεγαλώνει, έχασε τις περισσότερες μάχες με την εργατική τάξη και τώρα τρέχει να γλιτώσει απο τα σκάνδαλα. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες καθοριστικό ρόλο παίζει όχι μόνο η εργατική αντίσταση όπως γράφει το άρθρο «Πολιτική Κρίση, η κυρίαρχη τάξη σε πανικό», αλλά και η Αριστερά.
Το άρθρο «Το μέλλον της Αριστεράς» εξηγεί γιατί η ελπίδα των απεργών, του νέου κινήματος, των καταλήψεων δεν μπορεί να βρίσκεται σε κυβερνήσεις “συνεργασίας” όσο αριστερές και να αυτοσυστήνονται. Ο δρόμος της Ιταλίας του Πρόντι κατάρρευσε πριν λίγες μέρες κάτω απο το βάρος των σκανδάλων. Προοπτική μας είναι η αντικαπιταλιστική Αριστερά να οργανώνει τις μάχες, να οργανώνει τους αγώνες, να παλεύει για την προοπτική του Σοσιαλισμού απο τα κάτω. Για αυτό, έχει ξεχωριστή σημασία να θυμηθούμε τις επαναστατικές ρίζες της Αριστεράς 90 χρόνια απο την ίδρυση του ΣΕΚΕ.
Ελάτε να παλέψουμε μαζί για μια νέα κοινωνία, για μια αντικαπιταλιστική, επαναστατική Αριστερά. Σ’ αυτή την προσπάθεια είναι αφιερωμένο αυτό το τεύχος του περιοδικού «Σοσιαλισμός απο τα κάτω».