Εξώφυλλο του τευχους 64
Ένας μικρός πανικός επικρατεί στην κυβέρνηση. Θέλουν να προχωρήσουν γρήγορα στις επιθέσεις αλλά φοβούνται τις αντιδράσεις. Μιλάνε για γρήγορους ρυθμούς στο πρόγραμμα των «μεταρρυθμίσεων» αλλά διαλέγουν την τακτική της «σαλαμοποίησης». Μια επίθεση κάθε φορά. Ο υπουργός Παιδείας κάνει δηλώσεις για προσωρινό πάγωμα του Νόμου-Πλαίσιου και καλεί την αντιπροσωπεία της ΚΝΕ σε συνεργασία.
Ο Αναλυτής έχει βγει με την χαντζάρα του Ασφαλιστικού ενώ ο Μαγγίνας κάνει επισκέψεις σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και ζητάει διάλογο. Θα μπορούσε κανείς να δώσει την εξήγηση μιας κυβέρνησης που δεν ξέρει τι κάνει. Η πραγματικότητα είναι ότι η Ν.Δ φοβάται! Ανησυχεί οτι εάν ανοίξει πολλά μέτωπα ταυτόχρονα, δεν θα μπορέσει να τα ελέγξει. Οτι θα βρεθεί μπροστά σε μια χρονιά σαν την περσινή με απεργίες, καταλήψεις και μαζικά συλλαλητήρια κάθε εβδομάδα. Μόνο που αυτή τη φορά κινδυνεύει ακόμα περισσότερο γιατί οι εκλογές έδειξαν την αδυναμία της και γιατί ο συνδυασμός προϋπολογισμού, Ασφαλιστικού και Νόμου -Πλαίσιου κάνουν ακόμα πιο εκρηκτικό το μείγμα.
Γι’ αυτό η προσπάθεια να περάσουν ένα μέτρο την φορά. Είναι θετικό ότι η άμεση απάντηση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ είναι οτι δεν θα συμμετέχουν στον διάλογο για το Ασφαλιστικό. Χρειάζεται να μείνουν μέχρι το τέλος σ’ αυτή την απόφαση παρόλο που το ΠΑΣΟΚ δήλωσε συμμετοχή στον διάλογο (αυτό που δεν διευκρίνισαν είναι εάν όλοι οι υποψήφιοι για την προεδρία έχουν την ίδια άποψη).
Όμως δεν φτάνει στις σημερινές συνθήκες η στάση που απλά αρνείται την συνεργασία με την κυβέρνηση της μειοψηφίας. Χρειάζεται τα συνδικάτα να προχωρήσουν γρήγορα και να οργανώσουν τις μάχες, ξεκινώντας απο τον προϋπολογισμό. Γι’ αυτό δεν αρκεί μόνο μια 24ωρη πανεργατική απεργία τις μέρες που ψηφίζεται ο προϋπολογισμός στην Βουλή τον Δεκέμβρη. Χρειάζεται να ξεκινήσουν απο τώρα κινητοποιήσεις, απεργίες, συλλαλητήρια με αιτήματα αυξήσεις, μαζικές προσλήψεις και να πληρώσει το κράτος τις εισφορές που έχει καταχραστεί απ’ τα ασφαλιστικά ταμεία.
Πέρσι το φθινόπωρο οι δάσκαλοι έκαναν έξι εβδομάδες απεργία με αίτημα 1400 κατώτατο μισθό. Είναι ένα αίτημα για όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Είναι η στιγμή να προχωρήσει η ΔΟΕ στην έβδομη εβδομάδα απεργίας και να συντονιστούν μαζί της η ΟΛΜΕ, η ΠΟΕΔΗΝ, η ΠΟΕ-ΟΤΑ. Μια απεργιακή ομοβροντία ενάντια στον προϋπολογισμό θα κερδίσει μαζί τους φοιτητές και την ΠΟΣΔΕΠ που διεκδικούν όχι μόνο απόσυρση του Νόμου-Πλαίσιου εδώ και τώρα, αλλά το 15% του προϋπολογισμού για την Παιδεία. Το 1964 το αίτημα του φοιτητικού κινήματος ήταν 15% για την Παιδεία και το κέρδισε.
Η δυναμική αυτής της μάχης θα καθορίσει τι θα γίνει με το Ασφαλιστικό. Είναι λάθος η αντιμετώπιση να περιμένουμε το Ασφαλιστικό που είναι το μεγαλύτερο ζήτημα και τότε θα αντιδράσουμε. Δεν χρειάζεται οικονομία δυνάμεων χρειάζεται να οργανώσουμε απο τώρα την μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση της μειοψηφίας.