Ο Κάμερον μετά το δημοψήφισμα
Το Βρετανικό κράτος, η άρχουσα τάξη του, η οικονομία του και το πολιτικό του σύστημα, όλα βρίσκονται σε χαοτική κατάσταση μετά την ψήφο για έξοδο από την ΕΕ. Ο Ντέιβιντ Κάμερον, που ανακοίνωσε ότι θα παραιτηθεί το φθινόπωρο, αφήνει πίσω του ένα αποδυναμωμένο και διασπασμένο κόμμα. Η στερλίνα έπεσε στο χαμηλότερο σημείο εδώ και τρεις δεκαετίες.
Η ΕΕ χάνει το δεύτερο μεγαλύτερο μέλος της. Ένας νεοφιλελεύθερος οργανισμός που έχει διαρκώς υπηρετήσει τα συμφέροντα του Ευρωπαϊκού κεφάλαιου με τις μνημονιακές επιθέσεις λιτότητας στην Ελλάδα, με τη στήριξη για τις επιθέσεις του Ολάντ κατά των εργατών στη Γαλλία και με την πλήρη περιφρόνηση για κάθε αντιπολίτευση, δέχεται αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο πλήγμα
Η ψήφος υπέρ της εξόδου ήταν πάνω απ’ όλα μια ανταρσία των εργαζόμενων που αισθάνονται ότι οι κυρίαρχες ελίτ έχουν καταστρέψει τη ζωή τους. Το ένα τρίτο των ψηφοφόρων Ασιατικής καταγωγής και το ένα τέταρτο των Μαύρων ψήφισαν υπέρ της εξόδου.
Δεν πρέπει να χάνουμε από τα μάτια μας τον ταξικό χαρακτήρα του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος επειδή στην καμπάνια πολιτικοί από το UKIP και από το Συντηρητικό κόμμα χρησιμοποίησαν ρητορικές κατά των μεταναστών. Αυτό δεν μπορεί να κρύψει το ρατσισμό της ίδιας της κυβέρνησης που υποστήριζε την παραμονή στην ΕΕ και υποκρινόταν ότι ρατσισμό καλλιεργούν μόνο ο Φάρατζ και ο Τζόνσον.
Ο ίδιος ο Κάμερον εξαπέλυσε πολύ πρόσφατα (στις δημοτικές εκλογές του Λονδίνου τον Μάη) μια ισλαμοφοβική εκστρατεία κατά του Σαντίκ Χαν, του πακιστανικής καταγωγής υποψήφιου του Εργατικού κόμματος που κέρδισε τελικά τις εκλογές. Η κυβέρνηση του Κάμερον πέρασε από τη Βουλή τον πιο δρακόντιο νόμο περί μετανάστευσης.
Αν πρόκειται να χτίσουμε μια ριζοσπαστική αριστερά αντάξια του ονόματός της πρέπει να συνδυάσουμε την πάλη ενάντια στον ρατσισμό με την πάλη ενάντια στις επιθέσεις που χτυπούν τις συνθήκες ζωής της εργατικής τάξης. Πρέπει να δείξουμε ότι ένοχοι είναι τα αφεντικά και όχι οι μετανάστες.
Αλλά δεν θα το πετύχουμε αυτό, αν από φόβο για τη ρατσιστική ακροδεξιά βρεθούμε στο πλευρό πολιτικάντηδων και θεσμών σαν την ΕΕ που υπερασπίζονται το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Δεν θα αφήσουμε την κριτική της ΕΕ στα χέρια της Λεπέν στη Γαλλία ή του AfD στη Γερμανία.
Τώρα είναι η στιγμή για την Αριστερά να ενωθεί και να μπει μπροστά στην πάλη ενάντια στη λιτότητα και το ρατσισμό.