Άρθρο
Διεθνιστική Αντιπολεμική Διακήρυξη εναντία στον πόλεμο ΗΠΑ-Ισραήλ στο Λίβανο

Εξώφυλλο του τευχους 59

1. Ο πόλεμος του Ισραήλ ενάντια στο Λίβανο είναι το πιο πρόσφατο στάδιο της ιμπεριαλιστικής επίθεσης που διεξάγουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους μετά τις 1 1 Σεπτέμβρη 2001. Η κατάκτηση του Ιράκ έγινε με στόχο να ξεδιπλώσει μια διαδικασία «αλλαγής καθεστώτων» που θα απομάκρυνε τα εμπόδια που συναντά η αμερικάνικη κυριαρχία στη Μέση Ανατολή. Αντί γι1 αυτό, χάρη στην αντίσταση στο Ιράκ, το Πεντάγωνο βρίσκεται παγιδευμένο σε έναν ανταρτοπόλεμο που δεν μπορεί να κερδίσει. Ετσι, η κυβέρνηση Μπους έβαλε στόχο να ρίξει το καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, του οποίου η επιρροή στο Ιράκ έχει αυξηθεί μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεϊν. Μια τέτοια κίνηση θα ανέτρεπε το πλήγμα που δέχτηκαν τα αμερικάνικα συμφέροντα στη Μέση Ανατολή από την ιρανική επανάσταση του 1978-9. Γι1 αυτό, η επίθεση του Ισραήλ στη Χεζμπολάχ προσφέρει στην Ουάσινγκτον μια ευκαιρία να εξολοθρεύσει μια ισχυρή αντιμπεριαλιστική δύναμη που έχει στενούς δεσμούς με το Ιράν. Η εγκληματική συνενοχή του Τζορτζ Μπους και του πιο στενού του συμμάχου, του Τόνι Μπλερ, ο1 αυτό τον επιθετικό πόλεμο, φαίνεται από τον ρόλο που παίζουν οι ΗΠΑ και η Βρετανία στο να μπλοκάρουν την έκκληση της συντριπτικής πλειοψηφίας στον ΟΗΕ για κατάπαυση του πυρός.

 

2. Η διεθνής διπλωματία έχει επικεντρωθεί σε καλέσματα για εκεχειρία και για ανάπτυξη στο Λίβανο μιας πολυεθνικής «ειρηνευτικής» δύναμης που θα χωρίσει τις δύο πλευρές. Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη πρόταση. Ο Μπους και ο Ολμέρτ αρχικά έλπιζαν ότι η πολυεθνική δύναμη θα αναλάμβανε μετά τη νίκη του Ισραήλ να εδραιώσει την ήττα της Χεζμπολάχ. Ομως η επίμονη και αποτελεσματική αντίσταση της Χεζμπολάχ έχει μετατρέψει την ανοιχτή στρατιωτική νίκη του Ισραήλ σε μακρινή προοπτική. Σε αυτές τις συνθήκες, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ πιέζουν για μια πολυεθνική δύναμη, ίσως οργανωμένη από το NATO ή από την Ευρωπαϊκή Ενωση, για να συνεχίσει τον πόλεμο ενάντια στη Χεζμπολάχ, που οι ίδιοι δεν καταφέρνουν να κερδίσουν. Μια τέτοια δύναμη δε θα είναι «ειρηνευτική» αλλά άλλος ένας στρατός κατοχής της Δύσης δίπλα σ1 αυτούς που βρίσκονται στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Η αντιπαράθεση σ1 αυτή την πολυεθνική δύναμη πρέπει να γίνει ένα από τα πιο επείγοντα καθήκοντα της διεθνούς ριζοσπαστικής αριστεράς. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την Ευρώπη, όπου μια σειρά κυβερνήσεις, ιδιαίτερα η κεντρο-αριστερή συγκυβέρνηση στην Ιταλία, ήδη διαπραγματεύονται για τους όρους ανάπτυξης μιας τέτοιας δύναμης.

3. Είμαστε αντίθετοι στον πόλεμο του Ισραήλ κατά του Λιβάνου, από αλληλεγγύη στο λιβανέζικο λαό αλλά και γιατί είμαστε ενάντια στη σχεδιαζόμενη επίθεση του Μπους στο Ιράν. Κάποιοι στην αριστερά συνδυάζουν μια αντίστοιχη τοποθέτηση με καταδίκη της Χεζμπολάχ επειδή επιτέθηκε και αιχμαλώτισε ισραηλινούς στρατιώτες. Διαφωνούμε έντονα με αυτή τη στάση. Ως επαναστάτες σοσιαλιστές έχουμε πολλές ιδεολογικές διαφορές με τη Χεζμπολάχ, η οποία είναι ένα ισλαμιστικό κόμμα. Αλλά η Χεζμπολάχ έχει εξελιχθεί σε ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα με βαθειές ρίζες στα φτωχότερα και πιο καταπιεσμένα τμήματα της λιβανέζικης κοινωνίας χάρη στην επιτυχημένη εκστρατεία ανταρτοπόλεμου που διεξήγαγε ενάντια στην ισραηλινή κατοχή του νότιου Λιβάνου τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Επιπλέον, η Χεζμπολάχ ξεκίνησε την τελευταία της δράση, εν μέρει, για να βοηθήσει στην ανακούφιση των Παλαιστίνιων της Γάζας, που υπέφεραν από μια ιδιαίτερα βάναυση ισραηλινή πολιορκία. Ετσι λοιπόν με χαρά ενωνόμαστε με τις αραβικές μάζες εκφράζοντας την αλληλεγγύη μας με τους μαχητές της Χεζμπολάχ και την ελπίδα να καταφέρουν να οδηγήσουν σε ήττα την ισραηλινή επίθεση στο Λίβανο.

4. Ως σοσιαλιστές και διεθνιστές θεωρούμε σαν κύριο καθήκον και ευθύνη μας να οργανώσουμε την μαζική αντίσταση στις χώρες μας ενάντια ο1 αυτό τον πόλεμο. Σε όλο τον κόσμο έχουν υπάρξει ήδη πολλές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες ενάντια στο καταστροφικό χτύπημα του Ισραήλ στο Λίβανο. Τις επόμενες βδομάδες απαιτούνται περισσότερες και μεγαλύτερες κινητοποιήσεις, αν συνεχιστούν οι βομβαρδισμοί. Βάζουμε στον εαυτό μας το καθήκον να χτίσουμε το πλατύτερο δυνατό κίνημα ενάντια ο1 αυτό τον πόλεμο. Η βάση αυτού του κινήματος πρέπει να είναι η ενότητα όλων όσων είναι αντίθετοι με την ισραηλινή επίθεση, ανεξάρτητα από τις πολλές πολιτικές διαφωνίες που ίσως υπάρχουν ανάμεσα μας για την Μέση Ανατολή και για άλλα ζητήματα. Αυτό το κίνημα πρέπει να συνδέεται στενά με την αδιάκοπη διεθνή καμπάνια ενάντια στον "πόλεμο κατά της τρομοκρατίας" και ειδικότερα ενάντια στην κατοχή του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Μια καμπάνια, της οποίας η ικανότητα για μαζικές κινητοποιήσεις έχει δείξει πόσο σημαντικό είναι να παλεύουμε μαζί στη βάση της μεγαλύτερης δυνατής ενότητας.

5. Ο ισραηλινός βομβαρδισμός στο Λίβανο δείχνει καθαρά τη βαναυσότητα του ιμπεριαλισμού και τα βάσανα που καθημερινά επιβάλλει στον κόσμο. Αλλά, όπως και η κατοχή του Ιράκ, δείχνει επίσης πως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί και υποτακτικοί τους δεν είναι παντοδύναμοι -μπορούν να ηττηθούν. Ο πόλεμος του Λιβάνου μπορεί να κλιμακώσει την επίθεση της Ουάσινγκτον στην περιοχή, μπορεί όμως εξίσου να σηματοδοτήσει μια νίκη για τις δυνάμεις που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική κυριαρχία στη Μέση Ανατολή. Η διεθνιστική και ριζοσπαστική αριστερά πρέπει να ρίξει το βάρος της ο1 αυτή την αντιπαράθεση έτσι ώστε να εξασφαλίσει την ήττα του ιμπεριαλισμού και να ανοίξει έτσι τη δυνατότητα για την αποδυνάμωση της παγκόσμιας τυραννίας του κεφαλαίου.